Rozszumiały się wierzby płaczące - popularna piosenka polskich partyzantów z okresu II wojny światowej. Pierwowzorem tej piosenki była Rozszumialy się brzozy płaczące, według tekstu Romana Ślęzaka, przy czym melodia pierwszej części pochodzi z popularnego marsza Pożegnanie Słowianki, skomponowanego w 1912 roku przez Wasyla Agapkina. W 1943 roku nieznany autor uaktualnił Rozszumialy się brzozy płaczące tworząc o wiele bardziej znany wariant z "wierzbami", bez zmian melodii
Rozszumiały się wierzby płaczące Rozpłakała się dziewczyna w głos Od łez oczy podniosła błyszczące Na żołnierski na twardy życia los Nie szumcie wierzby nam Żalu co serce rwie Nie płacz dziewczyno ma Bo w partyzantce nie jest źle Do tańca grają nam Granaty stenów szczęk Śmierć kosi niby łan Lecz my nie wiemy co to lęk Czy to deszcz czy słoneczna spiekota Wszędzie słychać miarowy równy krok To maszeruje leśna piechota Na ustach śpiew spokojna twarz pogodny wzrok Nie szumcie wierzby nam Żalu co serce rwie Nie płacz dziewczyno ma Bo w partyzantce nie jest źle Do tańca grają nam Granaty stenów szczęk Śmierć kosi niby łan Lecz my nie wiemy co to lęk I choć droga się nasza nie kończy Choć nie wiemy gdzie wędrówki kres Ale pewni jesteśmy zwycięstwa Bo przelano już tyle krwi i łez Nie szumcie wierzby nam Żalu co serce rwie Nie płacz dziewczyno ma Bo w partyzantce nie jest źle Do tańca grają nam Granaty stenów szczęk Śmierć kosi niby łan Lecz my nie wiemy co to lęk
Pożegnanie Słowianki (ros. Проща́ние славя́нки - Proszczanije Sławianki) - rosyjski marsz patriotyczny, skomponowany w 1912 roku przez Wasyla Agapkina pod wpływem wydarzeń I wojny bałkańskiej.
