Məşədi Azər Buzovnalı VƏ Əliağa Vahid 

Vahida, münfəil etmiş məni kirdarlərin,
Sənə nalayiq olan şiveyi-rəftarlərin.
Ərəq etmiş səni rüsvayi-cahan, leyk məni -
Ərəqi-xiclətə qərq eyləmiş ətvarlərin.
Müskiratə səni aludə görüb şamü-səhər
Lənət eylər sənə nəşr etdiyin əşarlərin.
Qədrini, qiymətini bilginən ey kani-gühər,
Mədəni-əzəmisən sən düri-şəhvarilərin.
Yad qıl hali-əsəfnaki-Səməd Mənsuri
Görginən aqibəti-karını meyxarilərin.
Az degil ağlamalı halını gördükdə gülən,
Olma minbəd gülüncü o xətakarlərin.
Huşa gəl, bir daha məğmun eləmə dostlarını,
Az deyildir sənin Azər kimi qəmxarlərin.
Məşədi Azər Buzovnalı
Məni aludeyi-mey gözləri ahulər edib,
Qurtaran varmı əlindən bu xətakarlərin?!ı
Məstlik qəsdi ilə zöhdü vərədən qaçıram,
Ki, gözüm görməyə karın bu riyakarlərin.
Bizi ustadımız Azər demə tənqid etmiş,
Dəyməmiş piri-muğan, qəlbinə meyxarlərin.
Biz günahkarlərin mərhəmətə haqqı da var,
Keçəcək cürmünü, əlbəttə, günahkarlərin.
Bizi bir cam ilə mey nəşəsi yıxmışsa, nə qəm
Evi abad ola Azər kimi qəmxarlərin.
Əgər ustadımız Azər kimi bir həmdəm ola,
Həmdəmi olmaz idim bir para əyyarlərin.
Hanı Yusif, hanı Sabit, hanı Saqib kimi dost,
Ki, ayağın öpüm ol yar-vəfadarlərin.
Vahidəm, məst görərkən mənə çox eyb etmə,
Tənəsindən içirəm bəzi dilazarlərin.
Əliağa Vahid