Πάνε 11 χρόνια τώρα που βγήκε αυτό το τραγούδι. Μάνι, λεξ, bong. Όλοι αυτοί έχουν γράψει κομμάτια που με κάνουν να νοσταλγώ χρόνια και στιγμές που δεν ζούσα τότε. Για αυτό και εγώ, εδώ στο 2023, αναπολώ εκείνες τις μέρες που άκουσα αυτά τα κομμάτια για πρώτη φορά. Θυμάμαι την κάθε στιγμή, την κάθε σκέψη, την κάθε ανάσα. Αν θέλετε την γνώμη μου, απολαύστε τις στιγμές και τις μέρες που περνούν. Την κάθε στιγμή. Γιατί θα υπάρξει μια μέρα που θα νοσταλγήτε εκείνες τις στιγμές, δύσκολες η εύκολες, καλές η κακές, στο σπίτι η έξω, μόνος η με παρέα . Έτσι όπως και εγώ θα νοσταλγώ την στιγμή που γράφω αυτό το σχόλιο τώρα στο μέλλον Να θυμάσαι, το χρόνο δεν τον γυρνάς πίσω αλλά αυτές οι αναμνήσεις, μένουν μέσα στο κεφάλι σου. Ευχαριστώ που διάβασες αυτό το σχόλιο. Καλή σου μέρα/νύχτα. "Χάρηκα που ήσουν μαζί μου, καληνύχτα..."
Και ναι είμαι εδώ μετά από 1+ χρόνο και σαν να το ήξερα όντως αυτή τη στιγμή νοσταλγώ την ώρα και τη στιγμή που έγραψα αυτό το σχόλιο πέρασαν πολλές στιγμές δύσκολες και εύκολες και έχουν να περάσουν πολλές ακόμα. Είναι βράδυ τώρα που το γράφω αυτό και ξέρω ότι ο μελλοντικός μου εαυτός θα το κοιτάζει και θα δακρύζει αυτό το σχόλιο όπως και εγώ δακρύζω με αυτό που έγραψα πριν κάνα χρόνο. Ένα ρήμα πολλά συναισθήματα, αναπολώ.... Όπως έγραψα και στο σχόλιο, χάρηκα που ήσουν μαζί μου καληνύχτα"
Intro: Ξέρεις τι μου κάνουν τα μάτια σου εγώ τρελαίνομαι και χάνομαι Couple 1: Τα 'χω χαμένα,εδώ και κάτι μήνες δίχως φρένα η γη με καταπίνει όπως καταπίνω αίμα τρέχω,κι όμως δεν φτάνω πουθενά δεν είμαι σίγουρος που πέφτω αν αντέχω δεν καταλαβαίνω σταματήστε το γαμήδι να κατέβω δεν παλεύω μια και ανακατεύομαι έχω στο νου μου τα δικά μου δεν προλαβαίνω να μάθω να φέρομαι δεν προσπάθησαν να με μάθουν,δεν με ξέρουν χάνω το βήμα μου,τα μάτια μου δεν βλέπουν πως τ' αποφεύγω να κοιτάζω ότι σιχαίνομαι; μεθάω,πάω όπου πάει δεν ακολουθάω,μόνο βαδίζω με το τέλος μου τον ίδιο δρόμο και μάλλον παίζει να φτάσουμε κάπου σύντομα συμβαίνει όταν γίνεσαι βλάβη μέσα στο κύκλωμα θέλω μόνο να με θυμάσαι της ώρες που η νύχτα σβήνει και κοντά μου θα σαι βάζω στίχοιμα Refren: Παραπατώ μέσα στην κάπνα μόνος λυγίζω και βγάζω τα μάτια μου πάντα στο σώμα μου ουλές από σημάδια δεν φτάνει μια νύχτα μόνο να βγάλεις την μάσκα (x2) Couple 2: Παραμιλάω κάθε χάραμα στο πάρκο δίχως λόγο Χαζεύω τα αστέρια,πενθώ τον κόσμο,πέφτω ανάσκελα δεν γυρεύω το φως μου,μάτια δίχως κόρες είμαι όσα δεν παίρνει ο θάνατος απ' το μυαλό μου όχι όσα μου επιτρέπουν παγιδευμένος σε μια πόλη που σιχαίνομαι μα είμαι εθισμένος όπως και σε κάθε μέθοδο που το μυαλό μου καίει σε κάθε τρόπο που κάνει το μυαλό μου να κλαίει δεν πιστεύω κανέναν πια έπνιξα κάθε ελπίδα μου μέσα στα ψέμματα τα είδα όλα σε μια νύχτα,μετά πέθανα χάρισμα για την θλίψη σου όσα δεν θέλανε να κάνω τόσα έκανα πίσω απ' το βλέμμα σου τι κρύβεται κοιτάμε ποτέ μου δεν προσπάθησα να δω γιατί φοβάμαι γίνανε μνήμες σε σελίδες τετραδίων τα συναισθήματά μου πάντα με βγάζανε μείον Refren: Παραπατώ μέσα στην κάπνα μόνος λυγίζω και βγάζω τα μάτια μου πάντα στο σώμα μου ουλές από σημάδια δεν φτάνει μια νύχτα μόνο να βγάλεις την μάσκα (x5)
+Ζάφειρος Mc αν θυμαμαι καλα, γιατι πανε κ 4-5 χρόνια που χει βγει το κομμάτι, ο ίδιος ο μάνι είχε γράψει πώς το κομμάτι αρχίζει με το "δε ξερεις τι μου κανουνε τα ματια σου...εγω τρελαινομαι και χάνομαι". Ειμαι 99,9% σίγουρη γι αυτό που σου λέω... Απλά δεν ακούγεται καλά το "δε ξερεις.."
dn einai erwtiko tragoudi..leei gia tn mazoxismo pou krubei katw apo th maska t kai tn adunamia na mporesei na erwteutei. psofoos sto hlitheio koino ths ellhnikhs skhnhs , eite pantelidh akoute eite mani ta idia kathusterhmena zwa eiste :p me to sumpatheio ;)
Ερχομαι μετα απο πολλα χρονια πισω στα σχολια αυτου του αριστουργηματος, παλια ελεγα οτι κομματια σαν κιαυτο πρέπει να τα ακουσει κοσμος, παντα εβλεπα κοσμο να λεει οτι τετοια κομματια με λιγα views που τα ξερουν λιγοι ειναι καλυτερα να τα ξερουν λιγοι... τοσα χρονια μετα ξαφνικα βλεπω αυτην την ανατριχιλα με ολη την εννοια να'χει γινει απο τα πιο γνωστα κομματια κ αυτο που με τσουζει ειναι οτι απο τους 10 οι 9 ειμαι σιγουρος δεν το νιωθουν, απλα τοκαναν μοδα... Δεν ξεχνω ποτε την συντροφια που μου κραταγε τα βραδυα αυτο το τραγουδι τοσα χρονια...
Ξέρεις τι μου κάνουν τα μάτια σου; εγώ τρελαίνομαι και χάνομαι Τα 'χω χαμένα,εδώ και κάτι μήνες δίχως φρένα η γη με καταπίνει όπως καταπίνω αίμα τρέχω,κι όμως δεν φτάνω πουθενά δεν είμαι σίγουρος που πέφτω αν αντέχω δεν καταλαβαίνω σταματήστε το γαμήδι να κατέβω δεν παλεύω μια και ανακατεύομαι έχω στο νου μου τα δικά μου δεν προλαβαίνω να μάθω να φέρομαι δεν προσπάθησαν να με μάθουν,δεν με ξέρουν χάνω το βήμα μου,τα μάτια μου δεν βλέπουν πως τ' αποφεύγω να κοιτάζω ότι σιχαίνομαι; μεθάω,πάω όπου πάει δεν ακολουθάω,μόνο βαδίζω με το τέλος μου τον ίδιο δρόμο και μάλλον παίζει να φτάσουμε κάπου σύντομα συμβαίνει όταν γίνεσαι βλάβη μέσα στο κύκλωμα θέλω μόνο να με θυμάσαι της ώρες που η νύχτα σβήνει και κοντά μου θα σαι βάζω στίχοιμα Παραπατώ μέσα στην κάπνα μόνος λυγίζω και βγάζω τα μάτια μου πάντα στο σώμα μου ουλές από σημάδια δεν φτάνει μια νύχτα μόνο να βγάλεις την μάσκα (x2) Παραμιλάω κάθε χάραμα στο πάρκο δίχως λόγο Χαζεύω τα αστέρια,πενθώ τον κόσμο,πέφτω ανάσκελα δεν γυρεύω το φως μου,μάτια δίχως κόρες είμαι όσα δεν παίρνει ο θάνατος απ' το μυαλό μου όχι όσα μου επιτρέπουν παγιδευμένος σε μια πόλη που σιχαίνομαι μα είμαι εθισμένος όπως και σε κάθε μέθοδο που το μυαλό μου καίει σε κάθε τρόπο που κάνει το μυαλό μου να κλαίει δεν πιστεύω κανέναν πια έπνιξα κάθε ελπίδα μου μέσα στα ψέμματα τα είδα όλα σε μια νύχτα,μετά πέθανα χάρισμα για την θλίψη σου όσα δεν θέλανε να κάνω τόσα έκανα πίσω απ' το βλέμμα σου τι κρύβεται κοιτάμε ποτέ μου δεν προσπάθησα να δω γιατί φοβάμαι γίνανε μνήμες σε σελίδες τετραδίων τα συναισθήματά μου πάντα με βγάζανε μείον Παραπατώ μέσα στην κάπνα μόνος λυγίζω και βγάζω τα μάτια μου πάντα στο σώμα μου ουλές από σημάδια δεν φτάνει μια νύχτα μόνο να βγάλεις την μάσκα (x5)
και δεν πιστευω κανεναν πια, επνιξα καθε ελπιδα μου μεσα στα ψεματα τα ειδα ολα σε μια νυχτα μετα πεθανα χαρισμα για τη θλιψη σου οσα δε θελανε να κανω τοσα εκανα...πισω απ το βλεμμα σου τι κρυβεται κοιτα με ποτε μου δεν προσπαθησα να δω γιατι φοβαμαι! γινανε μνημες σε σελιδες τετραδιων τα συναισθηματα μου παντα με βγαζανε μειον...
Γίνανε μνήμες σε σελίδες τετραδίων.. τα συναισθήματα μου πάντα με βγάζανε μείον .. Πενθώ τον κόσμο, πέφτω ανάσκελα, Μάτια δίχως κόρες είμαι.. Δεν πιστεύω κανέναν πια, έπνιξα κάθε ελπίδα μου μέσα στα ψέμματα.. Πότε μου δεν προσπάθησα να δω γιατί φοβάμαι.. Έλα ρε φίλε.. τι τραγουδάρα είναι αυτή.. Μπράβο..Τα υπαρκτά zombies.. του 2000
Αυτό που κράζετε κορίτσια επειδή ακούν hip-hop με ξεπερνάει . Προσωπικά είμαι 17 και πρώτη φορά άκουσα low bap στα 8 μου,Active Member. Είναι τραγικό που κράζετε για αυτόν τον λόγο ,πραγματικά να σκέφτεστε λίγο.
Γίνανε μνήμες σε σελίδες τετραδίων.. τα συναισθήματα μου πάντα με βγάζανε μείον .. Πενθώ τον κόσμο, πέφτω ανάσκελα, Μάτια δίχως κόρες είμαι.. Δεν πιστεύω κανέναν πια, έπνιξα κάθε ελπίδα μου μέσα στα ψέμματα.. Πότε μου δεν προσπάθησα να δω γιατί φοβάμαι..
αυτο που κανουν ειναι το καλυτερο θεωρω...live ολοι μαζι αλλα και κομματια,ομως βγαζουνε και solo δισκους ο καθενας τους...Δεν εχει μονο ο μανι το Acidtape αν ψαξεις και αλλοι εχουνε tapes..
