Приказната за оваа песна се случува во половината на 19-тиот век на Којник, каде бил центарот на живеењето на христијаните, кои бегајќи од зулмите на турците во градот, го зафатиле тој дел на Велес. Тука е и Бузаана во која се населувале жителите од велешките села кои барале спас од османлиите. На Којник, под јаворот била и единствената чешма од која жителите ем се снабдувале со вода но и ги дознавале настаните од градот. Тука момите полнеле вода а ергените се загледувале во нив. Во тоа време најпосакувана мома била Марето Цинциево. За неа знаеле и турците, кои почнале да доаѓаат како случајно да видат дали е се во ред, во тој дел на Велес. Марето пак била висока, црноока со кадрави плетенки, со бела кожа како памук и мазна како стакло, со тело како риба. Многумина сакале да биде избраник на нејзиното срце, но тоа било мошне тешко, бидејќи нејзиниот татко сакал богато и убаво момче. За да и го привлечат вниманието, дветмина ергени на Марето Цинциево и купиле еден аршин штоф за фустан, бидејќи верувале дека еден од нив ќе биде среќникот. Но таа нејзината љубов му ја подарила на сиромавиот Лазо Лисата, кој бил личен и прекрасно пеел. Се венчале во Св.Пантелејмон а набргу им се родила и ќерка Драга. Но Лазо потоа легнал на постела и за некое време починал. Марето Цинциево останале млада вдовица, иако од богато семејство, останала сиромашка, и се прехранувала со ќерка и плетејќи волнени чорапи. По некое време се омажила за Алексо качарот, еден од неколкуте велешки грнчари, тој бил исто вдовец со две ќерки Љуба и Гена. Радоста набргу тропнала на нивната порта и се родил синот Илија. Марето и натаму продавала чорапи на велешкиот пазар а веќе песната за неа заживела меѓу велешани.
Ja sum Gjorgji Cincievski i sum muzicar / kontrabasist!! Ovaa pesna sekako deka ni e familijarna I sum mnogu gord sto moja prababa e opeana vo vaka prekrasna pesna. Blagodaram Mico na prekrasnite detali I informacii!!!
Blagodarnost za tekstot so koj ja objasnivte prikaznata od kade proizlegla ovaa preubava pesna. Nepovtorliviot Aleksandar Sarievski ja ispea na samo nemu svojstven, nepovtorliv i poseben milozvucen nacin. Moram da go spomnam i aranzmanot koj sto e maestralno sraboten Sekoja nasa narodna pesna e prikazna. Blagodaram uste ednas.
Ah be Aceee kakvi pesni ni ispeja , kakvi ubai vreminja bea se peese lugeto veseli bea kreativni i ja sakaa narodnata izvorna pesna , sega se e svrteno naopaku malku po malku folklorot isceznuva
Песня прекрасная и звучит по-родному для моей русской души! Мотив похож на русскую народную песню: 'Во поле берёзка стояла', только с замечательным балканским колоритом
