thanks allot, what a nice recitatíon. wish u best of luck in ur life. Proud to be apart of this cultur, Khoraasan zameen and i am proud of u too. waiting for more video. you r afghan glory
Your exotic beauty and the elegance of your voice add a magical and vital element to this piece of work. Please continue to be a vessel for afghan artists and poets in order to get their work into the public masses.
بسیار عالی دقیقا چنین است ، چون روح از جهان پاک فرا از خاک و افلاک است . یعنی به حجاب و بی حجاب کار ندارد ، روح با فطرت پاک و جوهر درون انسانها ارطباط دارد ، نه با سخن ملا و مفتی و تظاهر و ریا !...
مریم جان عزیزی ونازنین و ملکوتی صدا : هر گاه غم غریبی و دور از وطنی ، روح احساس و اندیشه را می فشارد ، ناخود اگاه به صوت و نوای جادویی و کهکشانی خودت پناه میبرم و همگام با لالایی دلنشین و نوازشگر صدایت به جهان دگر و کهکشانی دگر پر پرواز می گشایم بیاد روز های طلایی و رویایی میهن زیبایم اشک حسرت می ریزم و زانوی غم میقشارم که چی بودیم و چی شدیم . باز هم سپاس ان خالق یکتا و زیبایی ها را که در این غربتکده خاکی چنین پیام آوران کهکشانی صدا و دل اگاه را با نغمه و نوای داودی برای آرامش روح و روان ما فرستاده است . براستی که صدای زیبای خودت مانند چشمه ساران شفاف و بلورین و موسیقی اهنگین و دلنشین کوهساران و مرغزاران دلکش وطن است که همانند روح و روان تذکیه و تصفیه شده خودت جزر و مد روح و روان ما را تصفیه و آرامش میدهد و به جوهر و گوهر اصلی و فطریمان دعوت مینماید . بدون شک میتوان گفت که سرایش گر این گلواژه ها و دکلمه زیبا و تن صدای دلبربای خودت موهبت عالی و متعالی روزگار ماست . البته میدانیم که نجابت و شخصیت ممتازت ، دانش و کوشش پیگیر و اگاهی به رموز و فنون اشعار شعرا و عرفا و تسلط عالی بر فن بیان و هنر عالی دکلمه ، از جمله ویژه گی هایست که کمتر کسی مانند خودت این جاده را پیموده است . برای همین است که گوی سبقت را از رقیبان ربوده ای و بر دل بینندگان چنگ زده ای . شهدخت بلبل ادا و جادو نوای ما صدسال شاد و شاد کام تندرست و خوشبخت ونیکروز باشی با خانواده عزیزت و مشتاقان کلام جادویی ات . آمین . دوستدار صدای کهکشانی ات از سیاره ای خاکی .
جذب سمع است ار کسی را خوش لبی ست/گرمی و وجد معلم از صبی ست چنگیی را کو نوازدبیست و چار/چون نیابد گوش گردد چنگ بار تلاش وجدیت گوینده از علاقه ی شنونده ی اگاه ازدیاد میابد. هرقدر که چنگنواز ماهر باشد شنونده ی اگاه که نیابد چنگ بار دوش او میگردد. با این فصاحت والای نوشتاری کسی جرات نمیتواند چیزی به جوابتان بنویسد.شما همه را به زیبا ترین صورت نوشتید. من به زبان ساده ی خود همینقدر میگویم که متاسفانه در جامعه ی مامردم صد ها کامنت برای جنگ ودعوا میان هنرمندان و یابرای جوکهای بی مزه مینویسند وذهن های همه عادت به حرفهای مبتذل نموده است دیگر جابرای برنامه های عرفانی تنگ گردیده.شاید هم به همین دلیل برنامه های عرفانی بسا اموزنده ی گوهر ذات دیگر ازطریق تلویزیون پخش نمیگردد.به امید روزیکه مردم کمی عمق نگر تر گردند.
@@HHamid-ds3yj هموطن فرهیخته و دانشور بانو حمید ارجمند : اولا در عالم نا اشنایی و دور از وطنی از توجه و پیام عالی و معنوی ات برای این گرد ره و جملات شکسته و شاگردانه ام ، یک جهان ممنون و سپاسگذارم . در ملک خدا همه از یک تباریم . بانوی نیک اندیش و روشن ضمیر وطن در مورد تشویق و محبت های دلنوازانه ات از این گمگشته وادی برهوت جنگ و جنون ، نهایت بزرگواری و شاگرد نوازی شماست ، ولی این حقیر نو آموز در نخستین مراحل درک الفای ادبیات قرار دارد و هنوز دستان ضعیف ذهن و ضمیر کودکانه ام متکی به اموزش و رهنمایی شما بزرگان اندیشه و سخن است که راه رفتن و برخاستن و ایستادن را برایم می آموزانید . بلی خواهر همفکر و دل اگاه با جملات جمیل شما در بخش دوم کاملا موافقم . متاسفانه روز گاریست که با دست ها دسیسه های بیرونی و ذهن و ضمیر بسته و پوسیده سیاسی و حزبی داخلی...به چنین سرنوشت تیره و تار دچار شدیم که همه شاهد بربادی یک ملت و میهن پر افتخار بودیم و استیم و هر کدام به طریقی زهر تنهایی و غریبی ، افسوس و حسرت را تجربه مینمایم و اشک حسرت می ریزیم . واقعا جای تاسف و افسوس است که از ان رهنوردان عرفان و معرفت دانش و ادب کمتر نام و نشانی بجا مانده و اگر هم تک چراغانی دل اگاه و راه اشناه مانند مریم جان عزیزی و دگران بجا مانده صدا و نوای دل انگیز شان در این اشفته بازار بنجاره و سیاست های پوج کمتر بگوش اهل درد و درک میرسد . بسیار دقیق و عالی فضای غبار الود میهن و مردم پریشان ما را تجزیه و تحلیل نمودید . بقول : دل را به دل راهیست در این گنبد سپهر .... متاسفانه دیرست درو و دنیا را مانند زمان جوانی و جنون بروی یار و اغیار بستم و به جهان کاغذ و قلم و کتاب تنیدم و پناه بردم ، کمتر به تلویزیون و مطبوعات دسترسی دارم و بعضا به سراغ آن اشنای راز میروم که با جهان دل سرو کار دارد . دست احساس و اندیشه را می گیرد از خاک به افلاک سیر و سفر معنوی و رحانی میبرد و با سیمرغان رحنواز عالم والا و بالا همسفر مان مینماید . از زبان سنایی و سعدی مولانا و عطار و حافظ و دگر شهسواران سخن سوار راز هستی و گوهر ذات را با گوش دل جان زمزمه مینماید . باز هم : تا ریشه در آب است امید ثمری است . بانوی دانشور رو شنضمیر از بزرگواری و کوچک نوازی شما از این شاگرد نو آموز یک جهان سپاس یک کهکشان ممنون و قدر دان شما شاد و شاد کام بمانید .
@@HHamid-ds3yj واقعا که در این برهوت مرگ و معرفت ، سیمرغان رویایی در تنهایی پژمرده و پر پر میشود . نمی دانم ایا برنامه های گوهر ذات دگر از تلویزیون اریانا پخش میشود یا خیر ! ؟ یا کدام برنامه دگر دارند یا خیر ؟
@@hamraz8902 .جوابی به این شیوایی ووسعت نگارش شما نمیابم جز اینکه بگویم خداوند دایم قلم تانراهمینگونه سبزنگهدارد ابرنامه ها از طر یق تلویزیون اریانا از امریکا پخش میشدن حرفی که از عمق دل برخیزد به دلهای آشنا مینشیند. باشما کاملا مواقفم در هیچ تلویزیون درون مرزی و یا برون مرزی نمیتوانید همچوشهکاری بیابید.
@@HHamid-ds3yj هموطن فرهیخته و درد آشنا بانو حمید گران ارج : باز هم سلام و سپاس برادر خانه بدوشت را از یک گوشه ای سیاره خاکی پزیرا شوید . ممنون و سپاس که از لطف و بزرگواری و فطرت عالیت این شاگرد نو آموز را با گلواژه های دلربای خویش به گلستان سخن دعوت و تشویق مینمایید و گر نه این گرد ره کجا و آن گردان سخن سوار کجا این خار مغیلان کجا و آن گلستان لفظ و معنا کجا !... انگاه که به گذشته نه چندان دور این ملت و میهن شکوهمند می بینم آن مردمان نیک و نازنین کجا ، وین نابخردان نوآیین کجا . بی گمان ابر انده سرا پای وجود را فرا می گیرد نا گزیر با سیمرغ اندیشه وخیال به زمان دگر و مکان دگر پر پرواز می گشایم که سیرت ها و صورت های نازنینان سفر کرده و مهاجران خانه سوخته بیاد می آید که هر کدام در زمان و مکان خود ایت های دل و دلبری بودند و ببازار مصر سخن خریداری داشتند ، که امروز از آن کاروانیان درو گوهر و گوهر فروشان گوهر شناس کمتر نشانی بجا مانده و رخت سفر بسته و دل یاران قدر دان را شکسته و ما هم امروز و فردا باید با ان یاران دلنشین خاک نشین شویم . ولی افسوس تکچراغانی هم که مانده چون برک های خشکیده خزانی به چهار سوی این سیاره ای خاکی و بادی بیاد فنا داده شده و اخرین سوسوی نور و نوای شان را ارمغان می گزارند و رخت سفر می بندد . چقدر تلخ و شیرین است که بیشتر این بزرگان اندیشه و سخن و فر و هنگ بر منی گمنام هیچمدان حق استادی و دوستی داشتند منی خاکروب عاشق و شیدا روز ها سالها از در دیوار این شهستون های اندیشه و سخن گرد ادب و معرفت رفتم و بدیده مالیدم به توصیه و تشویق انها گرد کتاب روفتم چشمم به جمال جملات بزرگان عرفان و ادب، تاریخ و تصوف ... اشنا شد . امروز از دست تنهایی و گمنامی ان ژنده پیلان شعر و سخن در وادی گرگان اشک حسرت می ریزم و افسوس میخورم . نمی دانم از کدامین آن ستاره های سفر کرده و مروارید های بجا مانده سخن رانم و اشک حسرت ریزم . از آن استاد روانشاد و مرشد و مراد معنوی ام از حضرت استاد خلیل الله خلیلی سخن رانم یا از ان انسان خاکی راوی روایتگر دلها و کابل زیبا و نویسنده ژرف نگر و توانا اکرم عثمان و ... چی تلخ و غم انگیز است واپسین مکالمه تلفنی ام با دکتور اکرم عثمان که در ان روز مبارک خاطرات گذشته ها و روز های همدلی و همنشنی و طلایی را با هم تجدید نمودیم و شاد بودم افسوس یک هفته بعد در راه سفر خبر درگذشت این ابر کوه ادب و ادمیت را شنیدم کوه های غم و انده بر سرم فرو ریخت . مردی که در موقعیت عالی و رسمی دیپلوماتیک قرار داشت بر کلبه منی آواره خانه بدوش قدم رنجه مینمود و افتخار می بخشید . گر چند از لحاظ سن و سال و دانش والایش بر منی حقیر خاکزاده مقام استادی و پدری داشت ولیکن در کتاخانه کوچک و اواره گیم چون دو دوست دبستان بودیم در سیاست و ریاست را می بستیم به جهان شعر و سخن و کتاب و داستان و ادبیات روز ها شب و شب ها را روز می کردیم که یا انروز ها و خاطره های طلایی و برگشت نا پزیر اتش بجانم میزند . افتخار انرا دارم که جز اولین شنونده و بیننده رومان بلند کوچه ما قبل از اتمام و نشرش در کنارش بودم و خاطرات دگر که باشد در زمان دگر و فضای دگر . بعد چندی تحولات ویرانگر به داخل و خارج امد و باد شوم همه را با خود برد . آن انسان نازنین و نمکین رهسپار المان بعدا به سوید رفت و منی اواره تا امروز شهر به شهر کشور به چون کبوتر اشیان سوخته بار هجرت و دربدری بدوش دارم . خواهر خوب معنوی و ارجمند بانو هما حمید ! گرچند چند روزی از شناخت ظاهری منو شما سپری نمی شود ولی در عالم همدلی و همفکری ، هموطنی و درد متقابل پیوند های مان عمیق و کهن و معنویست . بدان لحاظ این سطر های شکسته و جملات ناچیز و شاگردانه را برای خودت و خوانندگان این صفحه زیبا و دلربا یادگار می گدارم که اماده سفر به کشور اشک ها خونها و ملک آبا استم . تا بتوانم برای ان میهن زیبا و زخمی و مردم مظلومم شاید قدمی و قلمی بردارم و دین خویش را ادا نمایم . کی میداند در کشور پر انتهار و انفجار چون هزاران گمنام دگر چی سرنوشتی دارم و قلم زن ازل چی رقم خواهد زد . به همین لحاظ این چند دسته گل پریشان و پژمرده را برای شما و بینندگان صفحه زیباوزین گوهر دات . بیادگار می گذارم . چون قبل از اینهم چند بار از انتهار ها و رگبار های نزدیک از کام مرگ جهیدم ولی دریای وهشت و اندو را دیدم . امید که با دعای شما عزیزان منو میهنم و هموطنانم در داخل و خارج از اشوب زمانه در امان باشیم و همه در خدمت هم باشیم . آمین باز هم با اخلاص و ارادت برای شما و دوستداران این صفحه وزین آرزوی نیکروزی و شادکامی دارم . تا قبل از سفر در خدمت شما استم . بدرود .
بینندگان عزیز و دوستداران صدای دلکش و رحنواز مریم جان عزیزی : پیام شکسته و شاگردانه را بپاس زحمات و ارمغان های بی بهای مریم جان برای دوستدارانش از طرف خودم و شما علاقمندان صدای جادو نوایش نوشتم . امید که آن کلمات و جملات ناچیز را همچون بال ملخ آن سلیمان سخن پزیرا شود و بداند که پروانگان و شیفتگان صدای کهربایی و کهکشانی اش دوستش دارد . دوستان و موافقان این پیام نظر و پیام زیبای شما را در این زمینه وپیام اول در این صفحه چشم انتظارم . باشد تا این صدای جادویی و رویایی همیشه با دعا و تشویق دوستان با ما باشد و چنین دلکش و زیبا بسراید . شاد و موفق باشید دوستداران سخن زیبا و علاقمندان مریم جان عزیزی .
