Goedemorgen 😊 dag Marieke en Giel . Ik heb het boek gekocht, brieven aan mijn dochter . En Marieke jij mag er super trots op zijn ik vindt het heel mooi krijg er op momenten kippenvel van , . Dank jullie wel voor het mooie gesprek 🙏❤❤
Ik moest ook even nadenken over "verwend prinsesje", maar ik denk niet dat dat altijd gebeurd als je enigst kind bent. Sterker nog : mijn moeder noemde mij "prinses op de erwt" toen ik een jaar of zes was, maar het was pure projectie. Zij was eerder de prinses dan ik ! Wel een beetje oppassen met dat soort uitspraken dus ...
Mooi om te horen, roerende afsluiting.🙏💖 Hoewel bewustzijn enorm groeit, is t verschil daarin in n zelfde generatie misschien net zo groot, als tussen vorige en nu.. Met prachtige en falende aspecten. Toen wellicht 'natuurlijk' genoemd, t.o. nu 'bewust'.💖🌟
Fijn gesprek weer! Ik snap wel het gevoel van hoe zou het anders gegaan zijn als er nog een broertje of zusje was. Met twee kinderen bewust ouder zijn is er gewoon minder tijd, heb je minder energie om aandacht en tijd te besteden in een “conflict” situatie. Dat gezegd hebbende, heeft dat vaak te maken met dat ouders zelf getriggerd worden of niet lekker in hun vel zitten, te weinig tijd besteden aan zichzelf, zodat er een trigger en/of weinig energie is.
Wat een eyeopener dat de mobiele telefoon nooit de hoofdmoot mag zijn in de ouder kind relatie. Ik denk dat we nu een heel andere generatie kinderen hebben laten opgroeien die zich alleen digitaal gewaardeerd kunnen voelen en daardoor super kwetsbaar zijn.
Mooi gesprek, beetje jammer dat je haar kind verwend noemd. Dat zou mij kwetsen als je zo'n groot oordeel hebt. Ik weet dat je het niet zo bedoeld maar misschien iets waar je mee uit moet kijken om hardop te roepen. Bedankt voor de podcast
Snap dat t zo overkomt en bleef er wat te lang in hangen. Mijn inziens ben je als enigskind altijd verwend in aandacht van je ouders. Dat hoeft niet perse fout te zijn overigens. Afijn dank voor je bericht en heb t hier uiteraard met Marieke ook na afloop nog even over gehad
@@KUKURU ik denk dat dat meer met de ouders te maken heeft. Er zijn denk ik genoeg kinderen die als nog geen of te weinig aan dacht krijgen ook al zijn ze enigskind. :) fijne zondaag
@@KUKURUfijn dat je dat herziet..mijn enige zoon is misschien “verwend” met aandacht maar verre van een verwende prins ..de benaming is eerder een overgenomen oordeel/overtuiging Het is wat het is welke plek het kind ook heeft in een gezin ..en waarschijnlijk ook nog daar voor gekozen heeft..
een kind altijd verwennen en constant goedkeuring geven is een broedplaats voor narcisme, er moet balans zijn, dus ook een keer niet verwennen en ook aangeven als iets fout is
Opnieuw met aandacht geluisterd en geraakt door jouw stelligheid Giel dat een 'enig' kind per definitie een verwend kind ( verwoord ik het maar even omdat de tweedeling van prins of prinses kwetsend kan zijn) wordt. Toen je kort naar je broer verwees werd me het iets duidelijker maar nu mijn vraag, hoeveel enig kind situaties heb je werkelijk gevolgd? Op mijn veertigste mocht ik een zoon baren. De bevallig was zacht uitgedrukt, zeer pittig. Terwijl ik nog op de verloskamer lag vroeg ik of een tweede mogelijk was. Dat zou kunnen, zei de arts. De vader heeft zo moeten afkicken vd bevalling en wilde het nooit meer meemaken en daarbij kreeg ik een chronische darmaandoening na de bevalling. En zodoende groeide onze zoon op als enig kind waar hijzelf nooit over heeft geklaagd. Iedereen die hem heeft gekend ( hij overleed toen hij bijna 24 was) zal volmondig bevestigen hoe sociaal, empatisch, altruïstisch en bereid tot delen onze Jeroen was. Hij werd uitzonderlijk muzikaal, creatief en liefdevol en dankbaar met eenvoudig leven. Materieel is hij nooit verwend, spelen met touwtjes en drummen op de pannen enz maarrrrrr.... nu komt het...qua aandacht, tja die hoefden wij niet te verdelen. Er waren wekelijks eters aan tafel dus luisteren leerde Jeroen ook goed maar aandacht was er mits ik niet weer eens moest worden opgenomen. Ik ken veel kinderen in meer kinderen gezinnen die verwend zijn. Zich niet goed kunnen aanpassen tussen volwassenen en gewend zijn dat schermen hun vrienden zijn. Giel, doe echt meer onderzoek naar de praktijk voordat je generaliseert. En een compliment voor Marieke haar geduldige reactie.
De toon was opvallend stellig. Doorgaans ben je degene die open staat om blijven leren en de onderzoeker en dat is het gene dat mij ook aantrok. Stelligheid heb ik al genoeg ervaren binnen een religie. Doe echt meer onderzoek want ook zo'n stelligheid kan pijn doen. Daarbij blijf ik erbij dat er enorm veel verwende onaangepaste mensjes worden gekweekt in grotere gezinnen. Alles gaat over of ouders dankbaarheid en tevredenheid kunnen voorleven en dan moeten we onze kinderen ook nog overgeven aan een overvloedige prestatie gerichte maatschappij. Laten we creatieve, kunstzinnige tegenstromingen blijven aanmoedigen om onze kinderen te laten voelen wat de schoonheid en rust van de natuur met hun zenuwgestel doet. Ouders die hun geluk zoeken in materie ervaren zelden diepe innerlijke rust en kinderen voelen dat. Er is zoveel moois. De film Perfect Days toont de basis van ons bestaan ondanks omstandigheden.
babies -- zeker een meisje -- wat moet je anders dan knuffels geven (te klein)-- dat is toch het beste -- die van jou huilt ook gewoon.......- Lea is een vechtersbaas - zoals de vader.. --- toch wel een beetjee... naar vader trekken....vanaf .6, 7 jaar -- eigen pad .....NIET BINNEN kunnen komen ........normaal...(onderhandelen met je kind )
