Het blijven indrukwekkende beelden om te bekijken, de inhaalrace van Mathieu van der Poel in de Ronde van Vlaanderen van 2019. Sammy Neyrinck keek samen met Van der Poel naar die beelden. "Pas op de Paterberg wist ik dat Bettiol voorop reed."
Geen Ronde van Vlaanderen in 2020 en dus had Mathieu van der Poel tijd om samen met zijn vriendin te kijken naar Ronde 103, de terugblik achter de schermen van de Ronde van 2019. Daarin speelt de Nederlander van Alpecin-Fenix een hoofdrol met zijn val en indrukwekkende inhaalrace.
Eerst doet Van der Poel het verhaal van zijn val. "In de snelle aanloop naar de Oude Kwaremont probeerde ik op te schuiven, maar net voor die bak met bloemen moet ik uitwijken. De enige kant waar ik naartoe kon was die bak met bloemen. Ik heb nog geprobeerd om erin en eruit te springen, maar dat lukte niet."
"Zo beland ik vol met mijn voorwiel op die stoeprand. Mijn wiel hing nog maar met een paar stukjes carbon aan elkaar. Er was een heel stuk uit. Daar viel niet mee te rijden en ik kon ook niet afremmen. Ik stak mijn hand in de lucht om te laten weten dat ik hulp nodig had en net dan reed ik in een putje. Daardoor brak mijn wiel helemaal en lag ik op de grond." En dan begint de inhaalrace.
Had Van der Poel meteen door dat hij de kop van de koers nog zou terugzien? "Pas net voor de Koppenberg wist ik dat ik kon terugkomen. Op de Oude Kwaremont was het echt slingeren tussen de auto’s achter de gelosten. Dat was echt een moeilijk stuk."
"En op weg naar de Paterberg worden de auto’s omgeleid, dus daar zat ik in niemandsland. Ik zag het peloton niet. Ik ben vol tempo beginnen te rijden in de hoop dat het vooraan wat zou stilvallen."
Bij de commentatoren, ploegleiders en volgers vallen de monden open van verbazing. "Dat is leuk om te horen", bekent Van der Poel. "Ik had pas achteraf door dat ik de Kwaremont wel heel snel omhoog ben gereden. Als ik die inspanning kan doen bij de laatste beklimming van de Oude Kwaremont, dan denk ik dat ik altijd mee ben met Bettiol."
"Dat is achteraf wel extra pijnlijk als ik die beelden zie. Want net na de finish was ik trots op en blij met die vierde plaats, maar de dagen nadien zie je dan beelden en dan denk je dat er veel meer had ingezeten. Dat was wel een teleurstelling."
"En aan de andere kant besef ik ook dat ik veel geluk heb gehad. Voor hetzelfde geld breek ik bij die val mijn sleutelbeen en dan zou ik de Amstel niet gewonnen hebben. Zo is het altijd: beetje pech en beetje geluk."
"Sowieso leer je hier ook iets uit. Ik had misschien niet moeten proberen om op te schuiven net voor de Oude Kwaremont. Maar dat wordt er zo ingehamerd: dat dat een belangrijk moment is en dat je daar bij de eerste 10 moet opdraaien."
"Als ik had geweten wat ik nu weet, dan had ik op mijn gemak in 40e of 50e positie blijven zitten. Nu verspeel ik mijn koers door wat plaatsen te willen winnen en gezien de vorm en de benen die ik had, was dat wellicht niet nodig geweest."
Van der Poel speelde nog een rol in de finale, maar hij maakte enkele inschattingsfouten. "Bij de laatste beklimming van de Oude Kwaremont reed ik in de buurt van Benoot, Matthews en Valverde. Ik dacht dat ik daar goed zat, maar eigenlijk had ik vooraan moeten opdraaien."
"Ik heb Bettiol niet zien wegrijden op de Oude Kwaremont, ik wist niet dat hij weg was. Pas op de top van de Paterberg heb ik hem in de verte voor het eerst zien rijden. Toen wist ik dat er nog eentje vooruit was. Ik dacht eigenlijk dat ik op kop reed net na de Paterberg."
"Bij de laatste beklimming van de Paterberg maakte ik eigenlijk dezelfde fout. Ik kwam in de top 5 boven op de Oude Kwaremont en draaide als een van de laatsten de Paterberg op. Ook omdat ik dacht dat ik mijn beste krachten al verspeeld had, maar ik kwam wel als eerste van dat groepje boven."
"Dat is een grote fout die ik gemaakt heb. Als ik van kop af doorgetrokken had op de Paterberg, dat zou 10 seconden gescheeld hebben. En op 10 of 20 seconden van Bettiol, dat is een groot verschil. Dan had ik op de top Bettiol zien rijden en kon ik er misschien naartoe. Daar leer je wel uit. Het is niet dat ik daarover blijf piekeren, maar dat zijn wel fouten die ik gemaakt heb."
Na de Paterberg belandt Van der Poel in een kwartet met ook Van Avermaet, Naesen en Sagan. "Als we hier met zijn vieren hadden beginnen rond te draaien, dan waren we nog een keer naar Bettiol gereden", lacht Van der Poel. "Dat heb ik nu al 3 of 4 keer gezegd, maar uiteindelijk blijft hij alleen voorop."
"Ik vind hem wel een verdiende winnaar, maar er waren mogelijkheden om erbij te geraken. Het is Bettiols verdienste dat hij is blijven rijden. Als je van de Oude Kwaremont alleen bent, dan kun je niet zeggen dat je de koers gestolen hebt."
6 апр 2020
