'Mevrouw' Documentaire over Sonia Gaskell uit 2009

Подписаться 636

Просмотров 4,5 тыс.

50% 1

'Mevrouw', een portret uit 2009 van Sonia Gaskell (1904-1974), de oprichtster en eerste artistiek leider van Het Nationale Ballet.
Rudi van Dantzig (Gaskells opvolger bij Het Nationale Ballet) en Toer van Schayk, beide choreograaf en danser, schrijven een boek over Gaskell en worden in de documentaire gevolgd bij hun zoektocht naar informatie. Ze bekijken o.a. foto's van Gaskell en ontmoeten haar nicht, Edith Waysand, in Parijs. Daarnaast worden zij en diverse andere bekenden van Gaskell over haar geïnterviewd.
Aan de orde komt: Gaskells Joodse afkomst en jeugd in Litouwen; haar vertrek (vanwege de Eerste Wereldoorlog) naar de Oekraïne, waarna ze op haar 15e zelf naar Palestina vertrok en na 3 jaar in Parijs (1924) ging wonen; de periode dat ze in Nederland woonde (v.a. 1939); Gaskells sterke, maar afstandelijke persoonlijkheid; haar doorzettingsvermogen; de eerste jaren van het door Gaskell opgerichte Nederlands Ballet (v.a. 1961 Het Nationale Ballet geheten); de hoge eisen die Gaskell aan haar dansers stelde; het ontstaan van onrust binnen de groep dansers (door het ontbreken van vaste roosters of repetitieschema's); de afsplitsing van een deel van de dansers (o.a. Van Dantzig) die Het Nederlands Dans Theater oprichtten; Dantzigs terugkeer naar het ballet van Gaskell; de Russische dansers Natalia Makarova en Anatoli Nisnevitch als gastdansers bij Het Nationale Ballet; strubbelingen in het bestuur van Het Nationale Ballet, waardoor Gaskell uiteindelijk besloot om ontslag te nemen; Van Dantzigs laatste bezoek aan Gaskell in Parijs.
Interviews hierover met:
- Rudi van Dantzig, choreograaf en Gaskells opvolger bij Het Nationale Ballet;
- Toer van Schayk, coauteur boek Gaskell;
- Ine Rietslap, danseres en dansrecensent;
- Jaap Flier, danser;
- Janine van Thor, danseres;
- Marianna Hilarides, danseres (eerste Nederlandse ballerina);
- Leonie Kramer, danseres;
- Simon André, danser;
- Maria Bovet, danseres;
- Edith Waysand, nicht Gaskell;
- Anton Gerritsen, voormalig zakelijk leider HNB;
- Eric Beekes, acteur, verzorger en vriend van Gaskell.
ARCHIEFMATERIAAL: (zw/w en kleur) diverse van Gaskell (o.a. interviews) en dansers; dansgroep Tilly Sylon 1933; een balletschool 1940; Het Nederlands Ballet in 1945; danslerares Lubov Egorova; Leonide Massine bij het Nederlands Ballet; 'Nachtleiland' 1955, choreografie Van Dantzig; afsplitsing Nederlands Dans Theater 1959; Con Nicolaï, ballet-criticus, over Gaskell; uitvoering Het Nationale Ballet 1961; voorbereidingen van Het Nationale Ballet in 1966 voor het Holland festival; interview met Van Dantzig na het vertrek van Gaskell bij Het Nationale Ballet.

Развлечения

Опубликовано:

9 мар 2018

Ссылка:

Скачать:

Готовим ссылку...

Добавить в:

Мой плейлист

Посмотреть позже

Комментарии : 4

@12341234W1 6 лет назад

Fijn om Janine, Marianne, Leonie en Bovetje weer te zien, en Mevrouw boven al ! Het is waar; we deden het allemaal voor Mevrouw, als zij tevreden was meer kon je niet wensen ! Vlak voor de voorstelling begon ging ze in de eerste loge links in de zaal zitten, van daar uit bekeek ze onze verrichtingen, in de pauze kreeg je dan te horen welke steken je had laten vallen. Waar ze ons ook menige hartverzakkingen mee bezorgde was in Petroushka, af en toe verkleedde zij zich als oud vrouwtje, stiekem stond ze dan tussen ons en hoorde je opeens "strek je voeten ". Mevrouw gaf ook vaak lezingen, wij traden dan op met uittreksels van het repertoire ter illustratie. Voor haar publiek waren die lezingen een ervaring apart, en voor ons dansers vaak ook. Om zich te concentreren sloot Mevrouw zich op in het toilet, iedereen begrijpt dat je met een volle maag niet lekker danst, dus ontstond er na verloop van tijd fillevorming. Mevrouw had een aparte stem, nogal scherp met een vreselijk accent, daardoor was ze vaak onverstaanbaar. Bij de keren dat ze wel verstaanbaar was werd het publiek getracteerd op uitspraken als; "" daar was wel die witte zwaan, maar daar was ook die zwarte zwaan, en die prins was wel verliefd op die witte zwaan"waardoor het publiek dacht dat de prins op z'n minst een ernstige sexuele afwijking had ! Vaak werd ze ook getroffen door een plotselinge absence tijdens het aankondigen van de cast, wij stonden dan klaar achter het doek, dan hoorde je "U krijgt nu te zien Nachteiland , gedanst door Yvonne Vendrig, Jose Lainez , Ineke Huissen en......doodse stilte ! Ze stak dan haar hoofd tussen het gordijn, riep "jij daar, hoe heet je ook al weer"? Guus Mevrouw, "en Guus Wijnoogst", dan had je meestal niet de beste start ! Ik denk dat wij zo'n ontzag voor Mevrouw hadden doordat er een absolute scheiding was tussen Gaskell de directrice en Mevrouw prive. Prive had ze iets moederlijks, toen ik eens geen kamer kon vinden bood ze mij aan bij haar te komen wonen bijvoorbeeld ! Wat hebben we Mevrouw gemist dat jaar dat ze verdwenen was, ik ben nu aan mijn laatste wandeling begonnen, en ik moet zeggen dat deze periode van mijn leven niet de prettigste is, maar alleen al het feit dat ik daardoor Mevrouw acht jaar heb mogen meemaken maakt alles goed !

@12341234W1 6 лет назад

Ik denk dat Ine Rietstap gelijk heeft als zij stelt dat Mevrouw moe wasde laatste jaren, moe van de meningverschillen met het bestuur, en ook soms door ons toedoen. Een van die meningsverschillen betrof een optreden in ParijsMevrouw had een uitnodiging gekregen om met de groep op te treden in Parijs; gezien haar achtergrond en contacten kan ik mij voorstellen dat zij zo'n optreden als een kroon op haar werk beschouwde. Het bestuur was tegen, de groep had verplichtingen naar de Opera, naar ik meen was de medewerking verplicht bij de opera Platee van Rameau. Ik heb die productie gezien, en volgens mij waren er genoeg dansers om de opera te bedienen en had de toernee door kunnen gaan! Wat ons dansers betreft waren wij achteraf gezien ook niet zonder blaam, wij vertrokken voor een drieweekse toernee naar Portugal. Na een sucsesvolle premiere in Lissabon kwam er na afloop van de voorstelling geen bus om ons naar ons hotel dat een eind buiten Lissabon was te vervoeren. Paniek, uren later kwamen we met taxi's in het hotel aan. Toen ik om een uur of drie eindelijk in het hotel aankwam trof ik daar een groep woedende dansers aan, ze eisten genoegdoening omdat Mevrouw al uren voor ons aangekomen was en reeds te bedde lag. Mevrouw werd gesommeerd zich aan te kleden en verantwoording af te leggen. Ik heb geen idee of het tot haar taak behoorde om voor een bus te zorgen, of dat iemand anders verantwoordelijk was! In elk geval, ze verscheen, en ik moet zeggen, ze verdedigde zich als Marie Antoinette voor het tribunaal.Zij toonde zich zeer strijdbaar, op een gegeven moment vond zij het genoeg en verliet met opgeheven hoofd de vergadering. Jammer genoeg was zij haar tasje vergeten, en zodoende kwam zij even later schigtig binnen sluipen en deed daarmee haar grandiose afgang volkomen te niet! De volgende dag vonden wij een brief van haar op haar kamerdeur waarin ze ons bedankte dat wij haar verjaardag hadden verpest ! Toen vonden wij het grappig, maar nu, zoveel jaren later kan ik mij voorstellen dat er een punt komt waarop je denkt genoeg is genoeg !