Michał Czernecki o ślepych uliczkach, które stały się szansą | TALK SLOW #9

Подписаться 447 тыс.

Просмотров 7 тыс.

50% 1

Twierdzi, że role przychodzą do niego w odpowiednim momencie. Pomagają odpowiedzieć na istotne pytania, dotykają tematów, które są w tej chwili ważne. Czy podobnie było tym razem? O najnowszej roli w serialu Player Original pt. „Skazana” oraz o życiowych zmianach w najnowszym odcinku „Talk Slow” opowiada Michał Czernecki.
Gdy trzy lata temu wydawał niezwykle osobistą książkę pt. „Wybrałem życie”, wszystko wskazywało na to, że zamyka pewne etapy w swoim życiu. Opowiedział w niej o dwóch próbach samobójczych, o trudnych relacjach z bliskimi, ale też miał odwagę, by wsadzić kij w mrowisko i nazwać problemy dotykające środowisko filmowe. Nie bał się otwarcie mówić o nadużyciach ze strony reżyserów i o wykorzystywaniu przez nich swojej pozycji. Jak po tych kilku latach ocenia zmiany, które książka wprowadziła w jego życiu? Kim jest dzisiaj dzięki niej i jaki wpływ miała na jego karierę?
Niejeden by się poddał i nie zdecydował na taką szczerość i ryzyko. Tymczasem Michał Czernecki nie tylko inspiruje dzisiaj młodszych aktorów do bycia asertywnymi i odważnymi, ale też nie może narzekać na brak ciekawych propozycji zawodowych. Jedną z nich jest serial Player Original: „Skazana” w reżyserii Bartosza Konopki, w którym Czernecki partneruje Agacie Kuleszy.
Aktorzy nie mieli łatwego zadania: “Skazana” to opowieść, której akcja w znacznej mierze toczy się za murami żeńskiego więzienia. Michał Czernecki gra rolę Pawła, partnera sędzi Alicji Mazur. W życiu prywatnym układa się świetnie: zakochani szykują się do ślubu. Zawodowo Alicja również odnosi same sukcesy, wydając wyroki w głośnych sprawach. Nic nie wskazuje na to, aby cokolwiek mogło przerwać jej świetną passę. A jednak. Wystarczy jeden niefortunny zbieg okoliczności, by Alicja znalazła się w więzieniu. Co gorsza, za murami czekają na nią kobiety, na które wcześniej wydała wyrok.
Jak wspominał w rozmowie Michał Czernecki, akcja “Skazanej” będzie toczyła się na dwóch płaszczyznach: - Świat [serialu] jest podzielony na świat więzienia i na świat wolności, który wypełniają działania moje czy Martyny [córki Alicji, red.] - opowiadał aktor.
Scenariusz “Skazanej” zainspirowała prawdziwa historia, którą wcześniej opisała Ewa Ornacka w głośnej książce: “Skazane na potępienie”. Autentyczność fabularna to jednak tylko jeden z wielu atutów, który zdaniem Czerneckiego sprawia, że “Skazana” wyróżni się na tle innych produkcji. Aktor poleca szczególnie zwrócić uwagę na zdjęcia:
- Paweł Flis [operator - red.] jest człowiekiem wrażliwym, delikatnym. Pokazanie więzienia jego okiem jest dodatkowym walorem tego serialu. Na końcu mocniejszej sceny mieliśmy zawsze kilka minut dla Pawła, który kręcił swoje operatorskie impresje. Widać jego pracę - zaznaczył Czarnecki.
Pytany o Pawła, postać, w którą się wcielił, Czernecki odpowiedział enigmatycznie i krótko: - Wieloznaczność jest siłą tej postaci - stwierdził, dodając, że w przypadku serialu z wątkiem kryminalny, wdawanie się w szczegóły nie byłoby na miejscu.
Czernecki nie ma jednak nic przeciwko, aby uchylić nieco rąbka tajemnicy, jeśli chodzi o współpracę z Agatą Kuleszą.
- Agata jest niewygodna w pracy... - stwierdził, zapytany o to, jaka atmosfera panowała na planie “Skazanej”. - … jak zresztą wszyscy aktorzy, zadający pytania dotyczące scenariusza - dodał z uśmiechem. Zapytany przez Katarzynę Gargol, kto zadawał więcej pytań, on czy Agata, aktor kategorycznie zapewnił: - Agata, zdecydowanie.
- Jest wybitną, fantastyczną aktorką. Oddaną, rzetelną, zaangażowaną. Piekielnie inteligentną, co czasem jest krępujące. Ja nie jestem tak inteligentny - podsumował autoironicznie Czernecki.
Aktor zaznaczył, że choć wszyscy na planie “Skazanej” mieli świadomość, że mają do czynienia z aktorką wybitną, Agata Kulesza robiła wszystko, aby skrócić dystans: - Nie trzeba dookoła niej chodzić na paluszkach. Jest aktorką, która potrzebuje się skupić, wyciszyć, ale po tych najbardziej emocjonalnych scenach wszyscy wybuchaliśmy śmiechem, żeby rozładować napięcie. Agata nie wytwarza wokół siebie aury wielkiej gwiazdy, którą bez wątpienia jest - komentował Czernecki.
“Skazaną” możecie już oglądać na platformie Player.pl.
Możecie posłuchać rozmowy również w formie podcastu. “Talk Slow” jest dostępny w Spotify i iTunes
Subskrybuj nasz kanał ► bit.ly/naTemat_subskrybuj
Odwiedź naszą stronę ► natemat.pl/
Obserwuj nas na Instagramie ► / natematpl
Twitter ► / natematpl

Опубликовано:

30 авг 2021

Ссылка:

Скачать:

Готовим ссылку...

Добавить в:

Мой плейлист

Посмотреть позже

Комментарии : 10

@aniasy1615 2 года назад

Piękny człowiek z pana, Panie Michale. A o tym pięknie świadczą wszystkie rysy w pana twarzy i duszy. Bo nie trudno być dzisiaj perfekcyjnym, za to prawdziwą odwagą jest być szczerym i autentycznym. Dziękuję, że się Pan tym podzielił i dziękuję za tę rozmowę 🙏🏻

@Qczajka 2 года назад

Podoba mi się ten człowiek. Bardzo ciekawa rozmowa zarówno dzięki gościowi jak i prowadzącej. Gratuluję

@natien9064 Год назад

Wrażliwy człowiek i dobry aktor 😊

@magdalenazyga2499 Год назад

Ciekawy wywiad z mądrym człowiekiem.

@peterbaumgartner6284 Год назад

Brawo człowieku,, dużo wspólnego mamy, nie tylko to że jestem z Będzina także, "lubić kogoś kogo się kocha", jest naprawdę nieźle, Ela z Gzichowa.

@RaaVeen111 Год назад

Kurcze no jednak to coś nigdy się nie zmienia... On to ma.

@popkulturalnasciana7818 2 года назад

Tak bardzo mi przykro i smutno, często czuję się jakbym przenosił szesnastokilowy klocek. Moim jedynym źródłem siły i energii jest myśl o samobójstwie, którego i tak nie dokonam, za trzy miesiące. Choć paradoksalnie mam przypływ siły i odwagi do życia nie spowodowany "myślami samobójczymi". Mimo to, leżę i nie mam siły nic zrobić. Mam 23 lata, nie mam matury, nie mam pracy, nie mam prawa jazdy i mieszkam z rodzicami. Jestem osobą niepełnosprawną, mam zaburzenia lękowo - depresyjne. W dodatku od czterech lat Mama pcha mnie siłą na turnus rehabilitacyjny, a ja nie chcę tam jechać. Chyba muszę sobie zapisać te wszystkie myśli na kartce, żeby nie bać się ich zastosować choćby na moment. W piątek miałem iść do kina, na zakupy, na seks i do Komuny Warszawa, a po wyjściu z autobusu nie miałem siły nic zrobić a na film bym nie zdążył, a nie grają go zbyt często. W piątek byłem tylko ochotniczo w Radio. Co ja mam robić? Mam 23 lata i jeszcze nigdy niczego nie przeżyłem. Co robią ludzie w moim wieku a co robię ja? Klócę się z rodzicami o golenie, bo przecież trymer musimy sprawdzić razem. Moja Mama nigdy mnie nie słucha, bardzo często po prostu tylko wyję. Tata przyszedł po prostu do mnie do kuchnii i pomógł mi się ogolić, chociaż w większość zrobiłem to sam. Czuję się jak gówno, jak można w moim wieku tak mnie traktować? Kiedyś znajomy rodziców powiedział do Mamy: "Beata ale ty jesteś silna masz takie dziecko !". Myślałem, że go jebnę, ale szkoda emocji. Mama nie potrafiła powiedzieć czegoś w stylu: "I co z tego?". Ludzie w moim wieku golą się sami. Tata wczoraj mi groził, że znów mi pokaże co znaczy ojciec w domu, jak wrócił z odsiatki to mnie uderzył. Myślałem, że już nigdy więcej tego nie zrobi. Kolega i znajomy nie odbierają od mnie telefonu, tak mi przykro. Zapytałem jednego czy to foch czy lekceważenie a do drugiego napisałem e-mail. Co ja mam robić? Nigdy nikomu z niczego nie udzielę korepetycji bo jestem zbyt głupi, mam poczucie, że od 11 roku nie uczyłem się i nie czytałem żadnych książek. Jak się tego dowiedzieć i jak to sprawdzić? Bez tego nie ruszę oprócz wizji samobójstwa, bo czuję się bezwartościowy. Chciałbym zdać dobrze maturę z Polskiego, Matematyki, Biologii, Fizyki i Geografii. Tylko angielski zdałem satysfakcjonująco. Chciałbym się postarać o wolne słuchanie Fizyki na UKSW, ale nawet nie mam siły w tej chwili napisać e-maila. W tamtym roku platforma nie chciała przyjąć loginu i tylko jeden wykładowca przesyłał mi wykłady z Analizy Matematycznej. Ja nawet nie mam siły na pobranie wszystkich podręczników z Docer.pl Co ja mam robić? W tym roku będę podchodzić piąty raz do matury, dwa razy podchodziłem do pięciu rozszerzeń. W lato starałem się dostać na kurs instruktorski, bo z względu na wiek nie mogę już być harcerzem, a to mój wielki kompleks bo byłem kiedyś zuchem, ale byłem bardzo rezygnacyjny i nie pisałem e -maili. Wczoraj napisałem e-maile do Hufca i nic. W czerwcu zrezygnowałem z przyjęcia pracy w studio produkcyjnym ze względu na rehabilitację i psychoterapię. Co robić?

@areckveracruz4127 Год назад

mam nadzieje ze z Tobą Lepiej

@popkulturalnasciana7818 Год назад

@@areckveracruz4127 Przez przypadek połamałem dwie deski w łóżku i to indywidualnie, nie potrzebowałem duetu. Ruszyłem się i już, poszło. Trzy dni temu zostałem zostałem dyscyplinarnie wyrzucony z hostelu na Nowych Horyzontach za nieumyślne zalanie łazienki, miałem problem z zamknięciem drzwiczek od prysznica, nalałem wody do brodzika. Miałem wyjechać w poniedziałek a wyjechałem w czwartek. Mam ponieść koszty remontu i chcą mi założyć sprawę. Jakaś Pani na recepcji nagadała mojej rodzinie, że leżałem odurzony nago w hostelu. Dwa razy z siedmiu nocy siedziałem w spodenkach przez trzy godziny w nocy bo bałem się, że się nie obudzę a fotel był spoko usłyszałem, że codziennie wychodziłem nago na korytarz. Powinienem teraz siedzieć na Malcie, skoro komuś się udało to czemu mi się nic nie udaję? Mój były znajomy, który na mnie nasrał w moim wieku był w Tajlandii. Jeżeli teraz nie zdam matury w sierpniu to zdaję już tą maturę z przymusowym rozszerzeniem na 30 %, potem co roku od nowa 8 przedmiotów za 400 zł, zależy mi na pięciu. Chcę studiować Fizykę. Nigdy się nie poddam bo matura to metafora zamknięcia pewnego etapu w życiu. Mam 23 lata i jestem nikim, a chciałbym się dostać na dwie premiery filmowe czy pojechać do Cannes. Nie chcę robić z siebie superbohatera, ale niektórzy z moimi problemami to by robili pod siebie, a ja ubzdurałem sobie że będę żyć tak jak chcę. Marzę o tym by mieć drukarkę 3D i robić na niej przypinki oraz umieć robić sitodruk. Chciałbym umieć robić tło wizualne na set djskie, ale nie wiem jak się za to zabrać. Co ja mam robić? Jestem osobą niepełnosprawną wraz z zaburzeniami osobowości. Nigdy nie widziałem swojego życia jako swojego dzieła, szukam pracy np. w kawiarnii. Marzyłem o chodzeniu w glanach, a rodzice nie pozwalali zawsze było coś takiego: "jakiś ja i decyzje jakiś rodziców". Staram się o "one night stand", nie byłem nastolatkiem, który uprawia seks. A może to się wszystko zaczęło sypać jak miałem 13 lat i nie umiałem postawić się rodzicom? Mam poczucie, że przez 12 lat się nie uczyłem. Pracuję za darmo w radio studenckim i jestem wolnym słuchaczem na Fizyce na UKSW.