Prachtig eerlijk deel je ons deze weg. DANK. Zo van ver 'moeten' komen ... en in veiligheid verbinding leren aangaan. 'T kan zelfs als 70 bent Je hart breekt open . Verdriet en vreugde mengen zich telkens want alles wirdt helder : nu ben ik aanwezig! Deze weg gaan is het meest wezenlijk in je leven!
Hoe bereikt men dat... Als men compleet alleen staat... Geen steun of begrip van vrienden , familie, partner want er is niemand.. psycholoog en dokters die hier totaal niets van begrijpen, . Hoe komt men daar uit, zonder gelijkgestemden , troost en empathie van een medemens ???
Steun in de omgeving is uiteraard helpend. Maar als we dat niet hebben, kunnen we niet anders dan het zelf te gaan doen. Hoe moeilijk ook. Het helingsproces kent vele momenten van eenzaamheid en isolatie. Het besef er soms daadwerkelijk alleen voor te staan & niet begrepen te worden kan zeer beangstigend zijn. Totdat het moment komt dat je gedragen wordt, en plotseling het licht aan het einde van de tunnel gaat zien. Hulp zal altijd komen voor wie er om vraag. Heb vertrouwen.
