Ассаламу алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳу. Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар "" Ким бир яхшиликка Бировни йўллаб қўйса, Унга ўша ишни қилганлик Ажри бор""
Шуниси аниқки, ҳозиргача ҳеч ким “Ислом - айнан демократия, демократия эса - исломдир”, - демаган. Буларнинг бири илоҳий дин, бири давлат бошқарув тизими экани кундай равшан! Ҳозирги кунда деярли аксарият мусулмон юртларида ислом асосий дин сифатида эътироф этилиб, давлатни бошқарув тизими сифатида эса демократиядан фойдаланмоқда.
بسم الله الرحمن الرحيم Аллоҳ таоло айтади: لَآ إِكْرَاهَ فِى ٱلدِّينِ ۖ قَد تَّبَيَّنَ ٱلرُّشْدُ مِنَ ٱلْغَىِّ ۚ فَمَن يَكْفُرْ بِٱلطَّٰغُوتِ وَيُؤْمِنۢ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱسْتَمْسَكَ بِٱلْعُرْوَةِ ٱلْوُثْقَىٰ لَا ٱنفِصَامَ لَهَا ۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ Динга мажбур қилиш йўқ. Батаҳқиқ, ҳақ ботилдан ажради. Ким тоғутга куфр келтириб, Аллоҳга иймон келтирса, батаҳқиқ, узилмайдиган мустаҳкам тутқични ушлаган бўлур. Ва Аллоҳ эшитувчи, билувчи зотдир. (Бақара сураси, 256-оят) Аллоҳ таоло айтади: وَٱلَّذِينَ ٱجْتَنَبُوا۟ ٱلطَّٰغُوتَ أَن يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوٓا۟ إِلَى ٱللَّهِ لَهُمُ ٱلْبُشْرَىٰ ۚ فَبَشِّرْ عِبَادِ Тоғутдан, унга ибодат қилишдан четда бўлганларга ва Аллоҳга қайтганларга хушхабар бор. Бас, бир бандаларимга хушхабар бер. (Зумар сураси, 17оят) Тоғут луғатда «тоғо» туғён сўзидан олинган бўлиб ҳаддидан ошиш, чегарадан чиқиш, деган маъноларни билдиради. Уламолар ушбу тоғут калимасининг ва унинг ўзаги бўлган тоғо калимасини йўлдан озган, ҳаддидан ошган, исён қилган, чегарадан чиққан, туғёнга кетган ва шунга ўхшаш сўзлар билан шарҳлашган. Шаръий маънода Имом Молик айтади: "الطاغوت": هو كل ما يعبد من دون الله - عز وجل Тоғут бу фақатгина Аллоҳ Азза ва Жаллага ибодат қилишликни қўйиб, ундан бошқа ибодат қилинадиган барча нарса ва кимсалардир. قال الواحدي (( قال جميعُ أهلِ اللغةِ الطاغوتُ كل ما عبد من دون الله)) من الدرر السنية ج 2 ص300 Воҳидий айтади: Барча аҳли луғатлар айтишганки, тоғут бу Аллоҳга ибодат қилишликни қўйиб, Ундан бошқа ибодат қилинадиган барча нарсадир. (Дурорус Санния, 2/30) Имом Абу Жаъфар ибн Наҳҳос айтади: والطاغوت عند أهل اللغة كل ما عبد من دون الله أو أطيع طاعة فيها معصية أو خضع له Тоғут, аҳли луғатлар наздида Аллоҳгагина ибодат қилишни қўйиб, Ундан бошқа ибодат қилинадиган барча нарса ва кимсадир ёки Аллоҳга маъсият бўлган ўринда, унга итоат қилинадиган ёки бўйинсуниладиган кишидир. (Маани Ал Қуръан, 2/111) Муфассирлар имоми, Ибн Жарир Ат Тобарий айтади: "الجبت" و"الطاغوت": اسمان لكل معظَّم بعبادةٍ من دون الله، أو طاعة، أو خضوع له، كائنًا ما كان ذلك المعظَّم، من حجر أو إنسان أو شيطان Жибт ва тоғут, бу Аллоҳгагина ибодат қилишликни қўйиб, Ундан бошқа нарсага ибодат қилиб ёки унга итоат қилиб ёки унга бўйин эгиб уни улуғланадиган барча нарсанинг исмидир, ушбу улуғланаётган нарса нима бўлишидан қатъий назар: ҳох у тош бўлсин, ҳох у инсон бўлсин ҳох шайтон, у тоғутдир. (Тафсирут Тобарий) Машхур араб тили олимларидан саналган Жавҳарий айтади: وَالطَّاغُوتُ الْكَاهِنُ وَالشَّيْطَانُ وَكُلُّهُ رَأْسٌ فِي الضَّلَالِ Тоғут бу коҳин, шайтон ва ҳар бир залолат пешвосидир. (Тафсирул Қуртубий, 3/282) Тобеин, имом Мужоҳид 104ҳ айтади: الطاغوت: الشيطان فِي صورة إنسان، يتحاكمون إِلَيْهِ، وَهُوَ صاحب أمرهم Тоғут, бу ундан ҳукм сўраб бориладиган инсон суратидаги шайтондир ва у уларнинг бошлиғидир. (Тафсир Мужахид, 223) وقال ابن القيم: الطاغوت كل ما تجاوز به العبد حده من معبود أو متبوع أو مطاع، فطاغوت كل قوم من يتحاكمون إليه غير الله ورسوله، أو يعبدونه من دون الله، أو يتبعونه على غير بصيرة من الله، أو يطيعونه فيما لا يعلمون أنه طاعة لله، فهذه طواغيت العالم إذا تأملتها وتأملت أحوال الناس معها رأيت أكثرهم من عبادة الله إلى عبادة الطاغوت، وعن التحاكم إلى الله وإلى الرسول إلى التحاكم إلى الطاغوت، وعن طاعته ومتابعة رسوله إلى الطاغوت ومتابعته Имoм Ибн Қаййим айтадики: Тоғут бу банданинг қулчилик қилиш чегарасидан чиқишига сабаб бўлган ҳар қандай ибодат қилинадиган, эргашиладиган ва итоат қилинадиган кимсаю нарсалардир. Ҳар бир қавмнинг тоғути Аллоҳ ва росулини ҳукмини қўйиб, ҳукм сўраб бориладиган ёки Аллоҳни қўйиб ибодат қилинадиган ёки Аллоҳ томонидан ҳужжати бўлмай туриб эргашиладиган ёки Аллоҳга тоат эканини билмайдиган нарсаларида итоат қилинадиган кимсалардир. Мана шундай тоғутларни ва одамларнинг уларга бўлган ҳолатини тафаккур қилсанг, уларнинг кўпчилиги Аллоҳнинг ибодатидан юз ўгириб, тоғутларнинг ибодатига бурилиб кетганини, Аллоҳ ва Унинг росулига ҳукм сўраб боришни қўйиб, тоғутга ҳукм сўраб бораётганини, Аллоҳга итоат қилишни ва Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга эргашишни тарк қилиб, тоғутларнинг итоатига киришиб кетганларини кўрасан. (Эъломул Муваққиъийн, 1/50)
Уламолар орасида бир қоида бор: “Бир нарса устидан ҳукм чиқариш уни тасаввур қилишга боғлиқдир. Ким бир нарсани пухта билмасдан ҳукм берса, у хато қилади”. Ҳозирда баъзи кишилар “демократия”нинг моҳиятини билмасдан, ўрганмасдан ҳукм чиқармоқдалар. Демократиянинг асли - халқ сайлови, референдум каби йўллар билан кўпчиликнинг фикрини юзага чиқаришдир. Сиёсий партияларнинг кўп бўлиши, озчиликнинг ҳам фикри эшитилиши, сўз эркинлиги ҳам - муҳим асослардир. Демократиянинг мана шу асослари Исломга зидми ва уни йўққа чиқарадими!? Ислом тарихига назар ташласак, Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васаллам Уҳуд ғазотида кўпчиликнинг фикрига кўниб, Мадинадан ташқарида жанг қилишга рози бўлдилар. Аслида У Зот ва катта саҳобаларнинг фикрлари Мадина ичкарисида қолиш эди.
#TILI_OLIM_MUNOFIQ... Umar ibn Xattob roziallohu anhudan, Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: “Ummatimga eng qoʻrqadigan qoʻrqinchim: har bir tili olim boʻlgan munofiqdir”. (Ahmad). • Hadisdagi munofiqning uch sifati: - Birinchidan: U munofiqdir. - Ikkinchidan: Uning ilmi tilida faqat. - Uchinchidan: Uning asosiy quroli tili boʻladi. • Bunday munofiq ummatga oʻzidagi nifoq va charchamas til bilan emas, tilidagi ilm bilan oddiy munofiqdan xatarliroq boʻladi, lekin baribir undan nifoq bilan suyaksiz tili ajralmaydi. • Munofiqning tili olim boʻlishining illati shuki: Haqqa qarshiligini bor kuchi bilan kurashishi uchun tilini olim qilib olgan, chunki u nifoqi bilan toʻgʻridan-toʻgʻri kurasholmaydi-da! Chunki kitobi sunnatda va asarlarda nifoqlari fosh qilinib boʻlgan; - Endi unday munofiq ummatga nasihatgoʻy, haqparvar boʻlib koʻrinadi, lekin ularga botilni haqqa oʻrab yetkazayotgan boʻladi, boʻlib ham eng goʻzal taʼbirlar, chiroyli soʻzlar bilan haqni botilga botilni haqqa qorishtirib turadi, shu tarzda odamlarni gangitib turadi; - Ummatdan shijoatni yechib olishga urinadi, ularga xoinlarga, zolimlarga muhabbat qilishni oʻrgatadi; Qachonki haq ahlini koʻrsa ularni faqat qora otliqqa chiqarishni boshlaydi, toki odamlar koʻziga uni adashgan qilib koʻrsatishga urinadi. Bilmaydiki azizlikni Alloh beradi! Yetmaganiday sodiq moʻminlarni, xolisolillah amal qiluvchilarni turli laqablar bilan: terrorchi, ummatga xoin, johillar, takfirchi, havorij va hakazolar bilan laqablaydi. Bilmaydiki Alloh uni haq ahli uchun nishon qilib qoʻygan! Ummatning manfaatini arzimagan foniy dunyoga sotib yuboradi. Oʻz manfaati va togʻutlari uchun tili bilan toʻxtamay kurashadi, qayerda haq ahlining nuri koʻrinsa ogʻzi bilan oʻchirishga urinadi; Tili bilan, nifoq bosgan aqiydasi bilan zolimlarga sodiq boʻlib ularning taxtiga suyanib olib oʻz jonini haq ahlining nurli hujjatlaridan va keskir dalillaridan, shiddatli bandalaridan saqlashga urinadi; Nima boʻlsa ham unday munofiq Iblisga oʻxshaydi, u ummat zaiflashganda odamlarni vas-vasa qilib botil bilan oʻrashga kirishadi.
Ўзаро маслаҳат билан иш юритиш, яхшиликка буюриш ва ёмонликдан қайтариш - ислом қоидаларидан биридир! Ҳоким халққа маслаҳат солиши, халқ эса унга самимий бўлиб, тўғри йўлни кўрсатиши - динимиз талабидир. Кўриниб турибдики, Ислом дини юқорида саналган демократия асосларини йўққа чиқармайди ва унга зид келмайди, балки демократиянинг асл моҳияти соф исломга ҳамоҳангдир.
Исломда ҳукм асоси шуро-машваратдир. Чунки Аллоҳ таоло: "Ишлари ўзаро шуро ила бўлган", дея мўминларни тавсифласа, ("Шуро" сураси, 38-оят) Пайғамбарига: "Ва улар билан ишларда машварат қил" ("Оли-Имрон" сураси, 159-оят), дея амр этади. Ислом шуронинг вожиб эканини баён этсада, унинг йўлини аниқ белгилаб бермаган. Чунки у замон, макон ва жамият, ҳамда кимлар машварат аҳли бўлишига қараб фарқланади. Бунда фикр ва ижтиҳодга имкон қолиши учун шариат унинг йўл ва услубларини қатъий белгиламади. Демократия ҳам шуро низомининг бир туридир. Аммо шуро диёнат ва ахлоққа асослангани учун демократиядан кўра етук ва мукаммалдир.
МУРЖИЪАЛАРНИ ҚАНДАЙ ТАНИЙМИЗ? Уларнинг аломатлари: Тоғутларни ҳимоя қиладилар. Тавҳид аҳлини ёмон кўрадилар. Тавҳид аҳлидан огоҳлантирадилар. Подшохларни ҳимоя қиладилар. Дин ишларига парво қилмайдилар. Подшохлар ва Амирларга мутлақ суратда итоат қиладилар. Тоғутларга ёрдам берадилар. Куфр амалларни шариатга тўғирлаб берадилар. Одамларни Аллоҳ ва Росулига итоат қилишдан кўра, Кўпроқ подшохларга ва бошлиқларга итоат қилишга чақирадилар. Такфир қилишдан қайтарадилар. Тавҳиднинг мартабасини пасайтирадилар. Бошлиқларга тилёғламалик қиладилар. Ўзларини салафи-солиҳ манҳажида деб ўйлайдилар. Қабрпарастларни такфир қилмайдилар. Кофирларни ҳимоя қиладилар. Мусулмонларнинг муаммолари, Мусибатларига эътибор бермайдилар. Ибн Батта роҳимахуллоҳ айтади: Муржиъалар Подшохларнинг динидадир. Наз Ибн Шамил айтади: Муржиъалик подшохларнинг ҳавосига тўғри келадиган диндир. Муржиъалар аҳли қибланинг яхудийларидир. (Ибн касир Ал бидая ван ниҳая, китобининг 10-жилд, 267-бетида, Надр Ибн). Шомилдан бўлган сийратда Ибн Асоқирдан бугунги кунимиздаги муржиъаларнинг жуда-ҳам аниқ тарифини келтириб ўтиб, шундай дейди: (Муржиъалик) бу мол дунё илинжида ҳукмдорларга мослаштирилган, динга зарар етказадиган диндир, дейилган. Шарик Ал-Қоди муржиъаларни зикр қилиб шундай дейди: Улар инсонларнинг энг ифлосларидир, Рофизалар фақат уларга ифлосликда кифоядирлар. Аммо муржиъалар Аллоҳга ёлғон туқийдилар. (Мажмуъул фатаво, 7/392). Катта тобеинлардан бўлган Иброҳим Ан-наҳоий шундай дейди: Биз ушбу уммат учун, Хаворижлардан кўра Муржиъалар фитнасидан кўпроқ қўрқамиз. (Сунна 617).
