@@Pubiro Uhm... Şu an bazı günler yemek bile yiyemediğim komik bir olağanüstü haldeyim ve bu soruna bakıp patlayarak güldüğüme yemin edebilirim ama kanıtlayamam.
"muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur" siz videoyu bitirirken nedense bu cümle aklıma geldi hocam. Zihninize, ağzınıza sağlık. İyi ki varsınız.🧡
İnsanlara hep oldukları duruma şükür etmeyi , daha fazlasını istememeyi öğrettiler. Etrafimiz kendi haline şükür eden mutsuz insanlarla dolu..İlim ve bilginin ışığında cabalarımızin vereceği ödüller sayesinde bol bol dopamin salgilayacagimiz, mutlu,mesut günlerin çabuk gelmesi dileğiyle.. İyi ki, varsınız hocam..
Bravo yine harika bir anlatım olmuş. Hayallerimiz ve Umutlarimiz sizin gibi bilim insanları var olduğu sürece devam edecek. Sonunu bağladığınız yer ise en can alıcı kişi olmuş
Hocam öyle mutlu oldum ki :) , dediğiniz gibi "tohum olmanın kaderidir karanlık" bilime bu yüzden sırtımızı dayıyoruz , artık atalarımın kemiklerini sızlatmaktan yorulmadılar hamaset siyaseti ile , yorulmadılar dinin değerlerini siyasete alet etmekle , hala ümidim var çünkü sorgulayan düşünen üreten çok güzel insanlar var bu ülkede ve siz de onlardan birisiniz ülkemiz için hala değerler ürettiğiniz için çok müteşekkirim :)
Gençler için çok güzel bir bakış açısı sunmuşsunuz. Dopamin=alın teri onca gereksiz formül arasından yeni nesilin öğrenmesi gereken en önemli formül bu olmalı. Çok emek verilerek özenle seçilen cümlelerle hazırlanmış bir video. Çok teşekkürler Serkan Hocam. "Umut" her zaman var. 🤗 "Yeşermek için gömülmek gerek, karanlık gerek." Yeşerecegimiz günlere umutla...🤗🤗
Dopamin salgılamadığımız için her zaman yorgun hissediyoruz. Amacımızı kaybetmiş gibiyiz. Heyecanımız kalmamış. Erkek kardeşim 20 yaşında. Bugün kız kardeşim whatsapp üzerinden yazdıklarını gösterdi. Bakın 50 yaşına gelmiş ama bu kadar aklı olmayan, empati yapamayanlar var. Erkek kardeşime bakıyorum, genç olmasına rağmen hiç heyecanı kalmamış. Bir gram heyecan yok çocukta. Ben de heyecan duymuyorum. Eskiden bisiklet sporu yapardım, onu da 14 aydır yapamıyorum sakatlığımdan dolayı. İş hayatıma dair bir beklentim kalmadı. Enflasyon karşısında kazandığımızın bir manası yok. Hep kayıplardayız. Hiç bir şey alamıyoruz. Bir de bunun üzerine elimizdekileri korumak için özel bir çaba sarfediyoruz. Özetle bu ülkede y kuşağı kaybetti. Z kuşağı da kaybetmemek için sesini çıkarıyor ama önceki kuşaklar da şükredin deyip kafalarına vuruyor. Tam bir açık hava tımarhanesinde yaşıyoruz. Benim hala umudum var. Gerçekten var. Umudum kardeşimde heyecan gördüğüm zaman yeşerecektir. Şu an sönmüş bir mum gibi.
2 года назад
‘Beyaz zambaklar ülkesi ‘kitabında anlatılan, ülkeyi kurtuluşa götüren yetenekli başarılı azimli insanlar gibi birisiniz. Umarım sizde bizim ülkemiz için bir gün, Ülkemiz bu karanlıktan kurtulduğumuzda böyle anılırsınız.
Ah, ahh... Ne sen sor ne ben anlatayım Ağabey. Eskiden annem babam "oğlum sık dişini oku, istediğin gibi yaşa" derdi. Şuan önüme bakınca değil az para kazanmak işsizliği görüyorum. Tek çareye Tıp okumak derlerdi o da artık çare değil. Bilmiyoruz ne yapacağız, ben şuan 18 yaşındayım. Büyüklerime baktığımda refah dolu bir gençlik, tatlı tatiller ve içilebilen bir iki bira görüyorum. Biz gençler kırılma noktasına çok yakınız. Yaşadığımız stres normal değil ve işin can sıkıcı kısmı bu hayattan başka alternatifimiz olmadığından tüm bu stres faktörleri normalleşiyor. Umarım daha yeni başlayıp çok yorulduğumuz bu yol bizi üzmez!
Ya kardeşim bak senden on yaş büyüğüm. Söylediğin her şey bir meta, boş uğraş. Bu dünyada neyi kafaya takarsan orada kalır gidersin. Daha büyük düşün, hayatta çok daha büyük idealler, hedefler var. Paran olsun tabii ki, olmadan olmaz. Ben eminim senin şimdiki uyanıklığınla bile iyi para kazanırsın. Ama diğer tarafı unutma, tek taraflı kuş uçamaz. Mutsuz olduktan sonra milyonların olsa gene boş gene boş. Vesselam kardeşim.
@@shanisapir Güzel Abim. Hayallerimiz büyük değil, sorun burada, insan hayal kurarken bile ılıman bir ortama ihtiyaç duyuyor. Evet hala oturup gülebileceğim arkadaşlarım var ama ben o arkadaşlarımla pek değerli hükümetimizin yaptığı çocuk parklarında kuru kuru oturmaktan başka bir şey yapamıyorum. Böyle gençlik geçmez. Sana öyle büyük masraf istiyen aktiviteleri örnek vermeyeceğim. O Amerikan filmlerindeki liseliler gibi kamp yapmak istediğimi, babamın arabasını ödünç alıp balığa gideceğimi falan söylemeyeceğim. Sadece ikişer çay içmek. Sevdiğim bir yönetmenin sinema filmine gitmek ya da çok basit şekilde esnaf işi yemek yemekten bahsediyorum. Bunlar hayal oldu be! Oysa bunlar değil lüks, değil ihtiyaç olması gerekenler. Böyle bir ortamda o çok sevdiğim arkadaşımla çocuk parklarında oturup birbirimizin yüzüne kuru kuru bakarak yaşayamayız. Tüm normallerimiz lüks oldu. En son ne zaman pizza yediğimi bile hatırlamıyorum. Çay içmenin pahalı olduğu ortamda hangi hayal? Büyüklerim hep şükür çok önemli der, doğrular da. Peki şükür sadece karın tokluğu için mi edilir?
Canım kardeşim. Biraz yetiştirme tarzınızla alakalı oluyor bu söylediklerin. Ben 18 yaşındayken böyle şeyler düşünmüyordum. Hükümete bağlı olsa, o zamanlarda da yine aynı hükümet vardı malum. Biraz aile aktarımı işler gibi geliyor bana. Ben ilk pizzamı üniversiteye gittiğim zaman yedim, 21 yaşında. Buradan bir siyasi çatışma çıkarma lütfen, sadece perspektif değerlendirmesi yapmanı istiyorum. Senin jenerasyonunu yetiştirenler ‘ çocuğum her istediğine erişsin’ mottosuyla yetiştirdiler çocukları. Belki sen öyle değilsin ama paradigman öyle, etkilenmemen mümkün değil tabii olarak. Küçükken her şeye erişen çocuk 15 yaşına geldiği zaman acaba eskisi gibi her şeye erişemeyecek miyim kaygısıyla yüzleşiyor ki zaten doğal bir süreç bu, hepimiz tüm istediklerimize erişemiyoruz takdir edersin ki. Ama sizin paradigmada nasıl ulaşamam, ulaşmalıyım sorunsalı doğuyor. Dolayısıyla buradan bir suçlu çıkıyor elbette haklı olarak yönetenlere yönlendiriliyor bu oklar. Ben burada sizin -senin değil lütfen yanlış anlama- yanlış ve hedonist yetiştirilme tarzınızın hatalı olduğunu düşünüyorum. Aileleriniz aslında içinize mutsuz bir insan bırakıyor farkında olmadan. Lütfen mutluluğu unutma, ayrıca henüz para kazanmıyorsun, hepsini sağlıkla afiyetle yapacağını istiyor ve düşünüyorum.
@@shanisapir Haklı olabilirsin ama bizler günlük iki ekmeğe çalışan mısır köleleri de değiliz turuncu çarşafa girip günlük iki kap pirinç yiyen budistler de, kapital bir Dünya'nın kapital bir ülkesinde yetişen amaçları adeta bir "rat race" içinde koşunup hedeflerine ve amaçlarına ulaşmak isteyen 21.yy'ın gençleriyiz ve hepimiz aynıyız. Avrupa'da 300 birime araba alan gençle aynı hayalleri paylaşıyoruz... Bu isyanımın kesinlikle haksız olduğunu düşünmüyorum. İş konusuna da gelirsek bir zanaat atölyesinde ülkemi gezmem gereken yaşta 08:00-20:00 arası arı gibi çalışıp paspas yapıp malzeme taşıyıp haftalık 200₺'cik (kaç dolar yapıyor bu 10dolar falan heralde😀) alıp bu paranın 50₺'sini direkt ulaşıma harcıyorum...
@@shanisapir demek istediğim şey bu ülkede yaşayan her gencin şartlara ayak uyduran bir hayat felsefesi yaratmasına gerek yok. Gençlerin çoğunun bünyelerinde barındırdığı bir hayat planı ve amacı var ve bu amaçları çoğu zaman onlar belirlemiyor. Belirleyici olabilmeleri için de yine "para" lazım... Hayallerimizi gerçekleştirmek değil, hayallerimize adım atmak için para lazım. Çayı bile hesap edemediğimiz bir durum içinde "düşünen adam heykeli" gibi oturur ve kafayı yeriz. Bu da tam olarak benim yaptığım şey. Şuan yaşadığım hayattan kurtulmam için yapabileceğim çok az şey var. Ya o 70'lerin hippielerinden olup tüm gün gitar çalarım ya da bu ülkeden biraz para biriktirip dönmek üzere ayrılırım.
Türkiyemize, Cumhuriyetimize ve Türk Milletimize iç güçler tarafından yapılan 'bilinçli kötülüğü' hep birlikte "damarlarımızdaki asil kanı" hatırlayarak ve dediğiniz gibi "tıpkı bir tohum gibi büyüyerek" iyiliğe, verime dönüştürürüz🙏🌟 Yüreğinize sağlık☀️🌻
Son 2 senedir gerçekten kendime koyacak bir hedef bulamıyorum artık. Her şey senelerce, emeklerce uzakta görünüyor ve gerçekten yol gözümü dağlıyor. Çok ilginç tecrübelerden geçiyoruz fakat insanın hedefi kalmayınca gerçekten de bir zombiden farkı kalmıyor.
Merhaba kanalınızı yeni keşfettim ve bayıldım. Özellikle dopamin ile ilgili bu video fazlasıyla ilgimi çekti. Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu yetişkinlik çağında ağır bir depresyonla keşfedilmiş bir kadın bireyim. Yanılıyorsam lütfen düzeltin psikiyatristimin açıklamalarını ve okuduğum makalelerden alıntılıyorum. DEHB'ye ait gri ve beyaz renkli beyin hücrelerinin yoğunluğu ve frontal lobun hacmindeki azalmalar vb. verilere sahibiz. Ayrıca basit bir anlatımla dopaminin hücre içindeki tutulumunun düşük olması nedeniyle tabiri caizse maymun iştahlılık, ilk heyecanın sürdürülememesi malum. Yani videonuzdan da yola çıkarak DEHBli bireylerin hedef için tasaruf ederken süreç boyunca salgıladığı dopamin yok :( Peki bu bireyler nasıl hedefe yürüyecek? Bu konuda bilginiz varsa DEHB ile ilgili bir video muhteşem olurdu.
Merhabalar, bı daha ki video'da internet 'de dolaşan nöronlarımız hakkında bilgiler in doğruluğu ile ilgili bir konu belirleyebilir misiniz? Örnek olarak : hapşırdığımızda nöronlarımızın büyük bir kısmı ölür. Bu arada gerçekten severek takip ettiğim bir kanalımız sizi tebrik eder ve abone sayınızın artmasını dilerim..
Marlmelov deneyini bilirsiniz iki farklı grup çocuklara marşmelov verilir ve denir ki biraz daha sabrederseniz ikinci bir marşmelov daha kazanacaksınız. Birinci grup tez erkenden yiyip bitiriyor diğer grup çğrenciler bekleyip ikinciyi kazanıyor bu çocukklar ileriki yaşlarında diğerine göre daha başarılı olduğu görülmüştür. Yani şimdiki zevklerini gelecekteki hayallerine ulaşabilmek için erteleyebilenler başarılı oluyorlar.
Çabayla gelen para zor harcanır ve harcandığında üzülür insan dopamin aniden salgılanıp biter ama çabasız gelen paranın sonunda insan harcadığı paranın sonunda üzülmez dopamin kaybı da olmaz bence 😄
"Duvarı yıkmaya gücüm yetmiyorsa kendimi parçalayacak değilim elbette. Ama önümde duvar var diye boyun eğmeyi de kabullenemem" Yeraltından notlar Dostoyevski
Herhangi bir hayalimiz yoksa ve bu hayale -aslında olmayan- ulaşmak için beynimizin salgılayacağı dopaminden de yoksun kalacağımız düşünüldüğünde beynimiz bu eksikliği kapatmak için başka bir yol arar mı?
Hayal kurmaya darbe vuruluyorsa o darbelerden daha büyük hayaller kursunlar. Ben böyle yapıyorum, buradayım ve her şeye rağmen bir sürü hayâlim var. Bu vatan bizim.
Ben zombi sınıfındayım. 26 yaşındayım ve girişimciyim. Şahıs işletmesi açtım al-sat üzerine Vergiler bir yana iç piyasanın karmaşası bir yana. Aslında yurt dışına açılırız umudu ile girdik bu işe o da daha tuzlu ticaret odası kaydı istiyor vs 😅 Labirent de çıkış arayan fare gibiyim ya kalpten ya beyinden bı gün nalları dikecem gibi. Al-sat işine girmeden önce de Nakliye piyasasına giresim vardı ki hesap kitap yapınca eller boş kaldı. Bunları yazarken bile içim dalarıyor 🚬🚬
Sen yine de umudunu kaybetme, en karanlık yer aydınlığa en yakın yerdedir çocuğum. Sizin yaşınızda bir çocuğum olduğu için böyle hitap etmek istedim, dilerim çocuğum içindeki girişimci hep heyecanla devam eder yolun açık şansın bol olsun.
Ben çalışan bir hayvanım. Çünkü iş bitince ve izin günümde evden çıkmıyorum. Kamusal alanda bulunamıyor benden farklı düşünenler ile bir arada bulunamıyorum. Kamusal alanda vakit geçirmek ateş pahası. Gençlere çok üzülüyorum biz yine üç beş birşeyler yaşadık.
Kışın Minak Minak para koydum bir kenara yazın küçük bir tatil arkadaşımın evinde harcamak için malesefKi şimdi hastaneye gitti o paralar ve fazlası acısı ve daha çare bulunamadı Kurban Bayramı arifesinde oldu ve hala devam ediyor ve derimki para önemli lüks arabada ağlamak isterdim tuvalette değil 😔
Benim umudum yok güzel kardeşim, bilim kısmı da patlak, dünyada ilk 500 de üniversitemiz kalmadı, bilim üretmesini beklediğimiz üniversitelerin durumu ortada; ODTU , Boğaziçi gibi üniversitelerde mezuniyet törenleri bile engelleniyor. Bilim özgür ortamda yeşerir, şu an böyle bir ortam yok
Ağzınıza, nöronlarınıza sağlık Serkan hocam. Özellikle son üç dakikada kalbimize dokundunuz. Şimdi videoyu belki bizleri anlar diye babama da atacağım. Kendim bile tam farkında olmadığım bazı şeyleri dile getirdiğiniz ve ifade ettiğiniz için teşekkürler.
Serkan hocam uzun zamandan sonra tekrar merhaba. Dopamin yolun sonu değil, yolun ta kendisidir. Buna vurgu yaptığınız için teşekkürlerimi sunuyorum. Ne diyordu Dostoyevski? "Kitaplarımızı, hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalakalacağız."
Gökyüzüne baktığım sürece tohum olacağım . Ne çevre ne şuursuz ortam umurumda değil. Hayallerim ve ben , elbet olacak . Bilimin ışığı bir gün her yere olamasada bir çok yere ulaşacak...
En üzücü olan da aksini savunan insanların bilimle alakasız olduğu için bu şekilde bir bakış açısını göremeyecek olması. Keşke onlara da ulaştırabilsek ve en azından farklı bakmanın nasıl olduğunu anlayabilseler.
O kadar çok umutsuzluğa kapılmışım gibi toprağa gömülen tohum olmama rağmen can suyum eksikmiş. Can suyum oldunuz sizi gerçekten çok seviyorum umarım seneye hacettepedeyim
(age:30) her cümlenizde ailem ile tartışma ortamı oluşturdum. Size teşekkür ederim. İki dönem arasındaki farkı anladılar ve iki dönem arasındaki farkı anladım.
videonun sonunda doğru ağlayacak olup zor tuttum kendimi. birkaç ay önce hiçbir hayali kalmamış ve şimdi devam edebilmek için kendine hayal bulmaya çalışan biri olarak yazıyorum bunu; hayal kurmayı bırakmayın, içinden çıkılamayacak durum yoktur. siz yaşadığınız sürece hiçbir şey hiçbir zaman bitmez
Domaini yalnızca ev ve araba almaya kodlamak çok saçma bir yaklaşım. Geçen seneye kadar da insanlar çoğunlukla 10 ile 15 yıllık kredi ile ev alabiliyorlardı. (Hatta bazen 20 yıllık) Bu normal bir şey miydi yani? İnsanın 15 yılını bir ev için ipotek etmesi, çalışmak zorunda hissetmesi normal bir durum muydu? İnsanların hayali 15 yıl kredi ödeyeyim ev alayım ise asıl anormallik orada.
