0:51 Cień i kość 2:09 Children of blood and bone 3:35 Do wszystkich chłopców których kochałam 4:50 Dwór mgieł i furii 6:51 Czerwień rubinu 8:19 Małe kobietki 8:52 Ministerstwo moralnej paniki 10:05 The game 11:37 Ostatnie życzenie 11:51 Wichrowe wzgórza 11:58 Dziesięć tysięcy drzwi 14:32 Gdyby ocean nosił twoje imię 14:56 Marzyciel 15:27 Te wiedźmy nie płoną 15:38 Spin the dawn 17:21 Więzień labiryntu 17:28 The wicked saints 17:51 wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę 18:07 Szklany tron
Takie spisy są mega przydatne, bo jak coś przeczytam, to próbuję odszukać opinie na booktubach i ciężko to idzie, bo nie wiadomo w których filmikach odnaleźć właściwą pozycję, także dzięki za to😘
Pamiętam jak po przeczytaniu ,,Gdyby ocean nosił twoje imię” zastanawiałam się co jest ze mną nie tak, że wszyscy płaczą i zachwycają się nad tą książką i tym wątkiem romantycznym, a dla mnie cała książka była nudna, a w szczególności ten wątek.
Tak coś czułam ze pokażesz tu Zuza dwory 🙈 a ja mam taką słabość do tej serii i ten wątek romantyczny jest jednym z moich ulubionych ze wszystkich książek ever 😅❤️ ale jak patrzę na to z boku to wiem ze ten wątek ma dużo rzeczy które normalnie by mnie wkurzały ale w tej serii to ahh uwielbiam 🥰
"Ooo...tak się nie lubimy, jesteś moim wrogiem, ale spędzamy ze sobą tyle czasu, że chyba jednak z braku laku pozwolę ci się pocałow..." ~Zuza o Wicked Saints Rozwaliło mnie to 😂
Ja myślę że wątek romantyczny w "Tkając świt" był super. Może to dlatego że nie czytam za dużo romansów ale on bardzo mi się podobał, cały czas się uśmiechałam jak to czytałam i liczyłam na to że będą razem, ale fakt potoczył się zdecydowanie za szybko i w pewnym stopniu Was rozumiem
Słabe wątki romantyczne to arcyciekawy temat i nie mogę się powstrzymać, by nie dorzucić do niego swoich trzech groszy, więc niech czytający przygotuje się na ogromny komentarz i [SPOILERY], bo nie będę się hamować! Na początku zaznaczę jeszcze, że UWIELBIAM wątki romansowe, moja marzycielska i sentymentalna osobowość nie może bez nich żyć. Książki, po które sięgam są bardzo zróżnicowane gatunkowo i tematycznie, ale faktem pozostaje, że usycham, gdy długo nie mam do czynienia z urokiem miłości i słodyczą zakochania. Konsekwencją tego, mam na tym polu kilka swoich perełek, ale i parę gniotów. 1. Twórczość pani Maas - ogółem Książki Sarah są dość... specyficzne. Pierwszy w ręce wpadł mi „Szklany tron” i tam spodobało mi się, że autorka złamała popularne schematy, np. Aelin nie związała się na resztę życia z pierwszym (nie licząc Sama) facetem, z którym wdała się w romans ani z tym, z którym straciła dziewictwo. Ponadto, nawet gdy została częścią miłosnego trójkąta, to ostatecznie nie wybrała ani Doriana, ani Chaola. Jednak gdy skończyłam tę serię i przeszłam do „Dworu cierni i róż”, okazało się, że takie „przełamane schematy” stały się dla Maas jej osobistym schematem. Strefa Czytacza napisała kiedyś, że (parafrazując) ona nie tylko kopiuje innych autorów, ale też każda kolejna seria jest kopią poprzedniej. No i niestety z tym się zgadzam. Gdy czytałam opis jej trzeciej serii na Lubimy Czytać, zrobiło mi się słabo w momencie, gdy zobaczyłam w nim słowo „Fae”. Błyskawicznie zamknęłam tę stronę. Jak długo można wałkować ten sam temat...? 2. O „Dworach” W tej książce denerwujące było jeszcze to, że Rhys na każdym kroku i po tysiąc razy podkreślał, że Feyra może w pełni decydować o sobie, on nigdy nie zrobi nic wbrew niej, że jest mu równa itd. Rozumiem, że to miało stanowić przeciwwagę dla Tamlina i podkreślać, jaki to on jest be i fuj, bo chce narzucić ukochanej swoje zdanie, ale ostatecznie wyszło to sztucznie i podbijało wyidealizowany obraz Rhysanda. Ponadto tutaj (zresztą podobnie jak w „Szklanym tronie”) pojawia się jak dla mnie niefajne przesłanie, że dla kobiety zwieńczeniem wszystkich trudności i najszczęśliwszym zakończeniem jakie może być jest małżeństwo i urodzenie dziecka. Wychodząc chwilowo poza kwestię romansu dodam, że rozczarowało mnie też, iż autorka uparła się, by w trakcie powieści zmienić charakter Feyry. Lubiłam ją jako delikatną, wrażliwą, trochę wystraszoną młodą dziewczynę, na którą spadła zbyt duża odpowiedzialność, ale Maas zmieniła ją w kolejną laskę w stylu Aelin - bardzo pewną siebie babę z jajami, która ma przepotężne moce i potrafi zabić gołymi rękoma. Wolałam Feyrę na początku serii, bo subtelność i swoiste zagubienie ją wyróżniały. 3. O „Szklanym tronie” Tutaj w głównym wątku miłosnym uderzające było, że bohaterka związała się akurat z tym mężczyzną, który na początku ich znajomości był wobec niej chamski, brutalny a nawet ją uderzył - bardzo toksyczne. Wątek Lorcana i Elide był dość schematyczny (zdeklasowana i zastraszone ale zniewalająco piękna i biuściasta kaleka, + bad boy z mroczną przeszłością i twarzą anioła), ale słodki. Uwielbiam cały wątek Manon oraz wiedźm. Ona i Dorian to moja ulubiona para tutaj, bo ich relacja nie zaczęła się cukierkowo, była płytka tylko pozornie, miała w sobie ironię, jakiś żart i przede wszystkim zero patosu. 4. Syndrom zakazu samotności Z tym od razu skojarzyła mi się seria „Miłość na kołku” autorstwa Kerrelyn Sparks. Ma 16 tomów, ale zostawiłam ją po przeczytaniu pierwszych trzech lub czterech, bo odniosłam wrażenie, że autorka po tym jak spiknęła główną parę w tomie pierwszym, w następnych postawiła sobie za cel znaleźć drugie połówki każdemu z przyjaciół wcześniej wspomnianych. 5. Sapkowski Z panem Andrzejem również mam problem, choć nieco inny niż Zuzia. Jestem prostym człowiekiem: lubię happy endy, lubię, kiedy główna para przezwycięża trudności i wychodzi na prostą, lubię jasne zasady i wzajemny szacunek w związkach (i w życiu, i w literaturze). Przeczytawszy „Sagę o Wiedźminie” i „Trylogię husycką” dochodzę do wniosku, że ten autor ma problem (nie chce tego robić, nie umie?) z kreowaniem zdrowych, szczęśliwych związków. Geralt i Yen nawzajem się zdradzają i okłamują, na końcu sagi (abstrahując od alternatywnego zakończenia w którymś opowiadaniu) odchodzą niedługo po tym, jak decydują, że będą się traktować poważnie. Reinmar w „Narrenturmie” wpada w kłopoty i goni przez świat dla kobiety, która jest zwykłą latawicą, a gdy później trafia na lepszą, ona też umiera. 6. „Wichrowe wzgórza” Nie dotyczy to wątku romantycznego, ale jeszcze tylko króciutko wspomnę, iż w przypadku tej książki nie było dla mnie żadnego bohatera, którego można by było po prostu polubić. Każdy miał swoje za uszami i w jakiejś sytuacji okazywał się okrutny. Postaciom z tak toksycznego środowiska można w najlepszym wypadku tylko współczuć. To tyle ode mnie, życzę samych wspaniałych książek wszystkim, którzy dotarli aż tutaj :)
Wichrowe Wzgórza to jedyna książka z obiektywnie denerwującymi bohaterami, których nie potrafiłem nie lubić i mogłem im tylko współczuć. Ale to jest świetne, że każdy ma swoje zdanie na temat tego samego tworu. Super film! 😌😌
Wątek romantyczny w "Marzycielu" którego skończyłam 2 dni temu podobał mi się, ale faktycznie było dość sporo rzeczy które mi przeszkadzały. Natomiast "Tkając świt"... No to było dziwne... 🤨🤨
Gdy tylko zobaczyłam powiadomienie to na mojej twarzy pojawił się gigantyczny uśmiech 😃 Nie mogę się doczekać, aż usłyszę waszą krytykę wątków romantycznych 😂
Oj Zuziu i Tolu z przyjemnością nie zgodzę się z Wami😊 na pierwszym spotkaniu wiedziałem że "kocham" i że to na całe życie😊 ponadto co złego w sztampowości w wątkach romantycznych? Wiele osób lubi dostawać kwiaty, pocałunek w letnim deszczu itd....niby banały ale miłość troszkę taka jest😁 dużo miłości dla Wszystkich
Jeśli chodzi o Tkając Świtto rozumiem że był schematyczny i bezpodstawny, ale mi się bardzo podobał (mam jakąś wewnętrzną ciągote do takich wątków). Nazwa syndromu: i tak z nim będziesz
0:50 - Cień i Kość 2:09 - Dzieci Krwi i Kości 3:34 - Do wszystkich chłopców, których kochałam 4:49 - Dwór Mgieł i Furii 6:50 - Czerwień Rubinu 8:18 - Małe kobietki 8:52 - Ministerstwo moralnej paniki 10:05 - The Game 11:35 - Ostatnie Życzenie 11:50 - Wichrowe wzgórza 11:57 - Dziesięć tysięcy drzwi 14:32 - Gdyby ocean nosił twoje imię 14:55 - Marzyciel 15:27 - Te wiedźmy nie płoną 15:37 - Spin The Dawn ( Tkając Świt ) 17:20 - Więzień labiryntu 17:27 - Wicked Saints 17:50 - Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę Uwielbiam Was, Pozdrowicie? :)
Jakbym ja miała krytykować wątki romantyczne to nigdy nie byłoby końca. Jest szansa że to że mną jest coś nie tak, ponieważ kiedy co ma być ,,urocze" ja się śmieje. Może to po prostu nie dla mnie
ogólnie jeśli chodzi o Cień i Kość to ciężko w Trylogii Grisza doszukać się dobrego wątku romantycznego no chyba że bierzemy pod uwagę wątki poboczne (Genya i David przykładowo). W Szóstce Wron jest sto razy lepiej i osobiście uwielbiam tamte postacie i ich relacje. Wrony można czytać bez Griszy ale potem ciężko z dylogia Króla z Bliznami - do tego trzeba już znać wszystkie poprzednie. Jednak jeśli kogoś zniechęca trylogia to można na luzie sięgać po Wrony!
Boże dziewczyny zawsze z ogromną niecierpliwoscią na was czekam.. ❤ Prowadzicie najlepszy vlog i book-youtub'a jakiego znam Proszę nigdy nie przestawajcie i twórzcie jak najwięcej filmików ❤ Cudownie się was ogląda Pozdrawiam 🌸🌸
Zapowiada się kolejny świetny filmik. Jeśli nie miałybyście pomysłu na film, to może nagrałybyście jakieś książkowe wyzwanie? Uwielbiam wracać do filmików, w których ze sobą rywalizujecie. Pozdrawiam Was i Literackich również ❤!
Aktualnie czytam "Dziesięć tysięcy drzwi" i powiem Ci Zuza, że zamienili zdecydowanie więcej niż 3 zdania, bo rozmawiali kilka dobrych godzin, aż Ade spóźniła się do domu hah ,,Chłopak mówił, ona słuchała i nawet się nie spostrzegła, kiedy zmierzch przykrył ich niczym skrzydło wielkiego gołębia."
Najgorszym wątkiem romantycznym jest relacja Clary i Jace'a z "Miasta Kości". Sam w sobie był zły, sztuczny, bezpodstawny i umówmy się - kiczowaty, ale nie chodzi o to. Oni cały czas myśleli, że są rodzeństwem. Nie przeszkadzało im to jakoś bardzo... To jest złe. (Nieważne, że nie byli pewni co do swojego pokrewieństwa, ale i tak dla czytelnika było wiadome, że nie są.)
Moja numer jeden💜💜💜 Uwielbiam ten wątek miłosny;) Charakter Yen to wypisz wymaluj moja osoba😁aż byłam w szoku i nie chciałam aby się skończyło! W grze tak samo fantastycznie;)
@@justkachustka6635 w grach jest dość podobna do książek, ale w książkach wiadomo - jednak jest większa głębia no i poznajemy początki Geralta i Yen :) gry ogólnie są świetnie 🤗
@@ksiazkowisko Ja w ogóle nie czytam fantastyki, dlatego żeby lepiej wyobrazić sobie bohaterów i, przede wszystkim, potwory oraz ten świat, postanowiłam swoją przygodę z Wiedźminem rozpocząć od gry, a dopiero potem przejdę do powieści. I już nie mogę się tego doczekać, bo Dziki gon jest rewelacyjny ❤
@@justkachustka6635 Tak!!! Dziki Gon to jest złoto! Przeszłam główny wątek pięć razy😁 Najpierw grałam w grę iiiii dzięki niej przepadłam w świecie Sapkowskiego🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
Z wątkami romantycznymi jest tak, że najczęściej są słabe, a jednocześnie sprawiają, że człowiek jakoś podąża za tymi bohaterami, włącza się jakaś wścibskość, że chce się wiedzieć, co będzie między nimi dalej. Mnie się nie podobał wątek romantyczny między doktorem a chyba Krystyną (nie pamiętam imienia) w "Złym" Tyrmanda - klasycznie naiwny. Za to bardzo podobały mi się relacje bohaterów w "Wierzyliśmy jak nikt", to byli ludzie pokazani tak prawdziwie, ze wszystkimi wadami i słabościami.
0:55 Akurat skonczyłam to czytać dwa dni temu. Zgadzam się z wami naprawdę. Nie wiem czy chodzi o Mala czy o Darklinga - ale oba mi się nie podobały 3:43 O! Ja wymienie "Trzy Kroki od Siebie" , bo ten wątek też był strasznie przewidywalny i okropnie mi się nie podobał 17:19 Więzień labiryntu. Taak. Ja mogę dać plusik dla tej książki za Newta. Fabuła w sumie dążyła do bezsensownego końca co jeszcze się uwydatnia w drugim prequelu. Ten wątek romantyczny też nie był w moim typie
Wiecie teoretycznie taka milość od " pierwszego poznania się na łące" może wynikac z wewnetrznego idealizowania tego jaka ta osoba jest i generalnie można sie zakochać w wyglądzie, ale też w osobie którą sobie stworzylismy w glowie. I taka milośc jest możliwa. Jednak tu dużą rolę gra fakt czy nasze wyobrażenia pokryja się później z rzeczywistością.
Mam podobne odczucia odnośnie "Czerwieni Rubinu", co Tola. W moim odczuciu Gideon chciał być nie tyle z konkretną osobą, co osobą posiadającą dar. Wątki miłosne Pani Maas (przeczytałam po dwa tomy ze Szklanego tronu i Dworu Cierni i Róż) wywołują u mnie zażenowanie i bardzo brakuje mi pogłębionego portretu psychologicznego bohaterów (coś więcej oprócz jest piękna, ma mroczną przeszłość, jest waleczna, jest inteligentny). Osobiście mam również mieszane uczucia odnośnie wątków romantycznych w Harrym Potterze. To było trochę na zasadzie parowania ludzi w bardzo wąskim gronie, aby ludzie nadal mogli się spotkać przy świątecznym stole. Moim zdaniem to było trochę na siłę zrobione. Takie parowanie na siłę bohaterów nazywam sobie roboczo syndromem "emocjonalnego uzależnienia od innych". Bycie w związku determinuje samoocenę takiej osoby i w związku z tym odczuwa przymus znalezienia partnera.
Przyznam, że było mi przykro jak powiedziałyście, że wątek romantyczny w cień i kość leży , bo ja sama bardzo tą książkę lubię i ten wątek nie bierze się znikąd, ale nie wiecie o tym bo nie czytałyście dalszych tomów. Co do Maas to rozumiem bo jej wątki romantyczne są specyficzne i jak powiedziałyście "każdy z każdym”, ale również się nie zgadzam z waszą opinią, że jest to jeden z najgorszych. Osobiście wskazała bym tu inne książki, ale cóż... 🤷♀️ PS. Nie rozumiem, dlaczego tak nie cierpicie "te wiedźmy nie płoną". Czytałam te książkę i nie miałam złych odczuć co do niej. Może się zgodzę jeśli mi powiecie czemu, ale nie rozumiem. Proszę o uzasadnienie tej opinii.
Zuza czytała "Te wiedźmy nie płoną" rok temu na vlogu: "Wiedźmy, mnóstwo nowych książek i Kroniki Jaaru! 🎉| READING VLOG". Można w nim posłuchać więcej o jej opinii ;)
Prooooosze niech któraś z Was przeczyta trylogię klątwy 🥺❤ Jest ( dla mnie oczywiście ) świetna i ma ( znowu dla mnie, ale możliwe że to przez to że przed tą książką nie miałam zbytniej styczności z w ogóle książkami, pomijając lektury, a co dopiero wątkami romantycznymi ) wspaniały wątek romantyczny. Jestem bardzo ciekawa waszej opinii na jej temat 😚
Szczerze mówiąc, czekałam gdzieś tam na 'Rywalki'. Być może były w poprzednim filmie, wybaczcie, nie oglądałam, ale.. cholera. Pierwsza część była naprawdę.. no, znośna. Rozczarowałam się, ale była znośna, główna bohaterka nie była aż tak irytująca; co nie zmienia faktu, że kolejne dwie części zakupiłam tylko dla Maxona i z ciekawości co do rebeliantów. I, uwaga, spojlery, tutaj też się cholera jasna zawiodłam. Pomijając fakt, że prawie kompletnie nie zgłębili południowców, a szkoda, bo ciekawy temat, to nagle absolutnie każdy okazał się rebeliantem. No i ten fikołek Maxona na końcu. Bleh. Nie wyjdę za ciebie, bo widziałem ciebie z Aspenem, ale OhhHhHh, gdy na nas napadli to błagam amerika, nie zapomnij o mnieeee Swoją drogą, wątek aspena był też okropny. Cieszyłam się, szczerze mówiąc, że zostal w pierwszej części porzucony, a tu.. eh. Oczywiście musiał się zjawić. Jego związek z Lucy też był kompletnie z dupy, w sensie jak, czemu, kiedy i po co. Nie rozumiem. Plus to całe sztampowe pokazanie, że o jedną babę walczy dwóch facetów. Dlatego nie lubię romansów. Przeczytałam tylko trzy części, bo na kolejne szkoda było mi wydawać pieniądze, gdy dowiedziałam się, że to będzie z perspektywy ich córki, a w kraju nie zmieniło się prawie nic. N i c. Nawet baby chodzą w sukienkach cały czas XD Żałosne, a szkoda, bo pomysł naprawdę w porządku. Znów się zdenerwowałam, miłego wieczoru
Mi osobiście nie przeszkadza jeżeli wątek romantyczny jest przewidywalny (czyli np: od początku wiesz, kto będzie z kim) byle był dobrze poprowadzimy dlatego ja osobiście lubię wątek w na przykład Tkając Świt
Najbardziej zgodzę się z „Tkając świt” 🙄 nie dość, że cała książka była słaba to jeszcze ten fatalny wątek romantyczny... Ale Rhysand?! Łamiesz mi serce 🤣 on jest odklejony od rzeczywistości ale kompletnie mi to nie przeszkadza i jako czysta rozrywka to jest jeden z moich hitów!
Muszę Was zmartwić: w naturze zdarza się, że dziewczyna narzeka na jakiegoś faceta, że ją denerwuje, że jest głupi i ona go nie cierpi, a potem są ze sobą. Znam takie trzy przypadki, z czego jeden zakończył się małżeństwem ;) Drugi przykład: jechali tym samym autobusem, kilka razy widzieli się na tej samej trasie, nie znali się, nie zamienili ani jednego słowa, ale popatrywali na siebie z zainteresowaniem. A potem przypadkiem spotkali się na imprezie u wspólnej, okazało się, koleżanki. Teraz są razem, planują ślub. I niestety istnieje coś takiego jak miłość od pierwszego wejrzenia; ja i mój małżonek jesteśmy tego przykładem. I nawet nie miało znaczenia, że ja zawsze wolałam brunetów z piwnymi oczami, a mój luby to blondyn z szarymi oczami ;) A w wątkach romantycznych chyba najbardziej mnie denerwuje, jak dziewczyna wpada w oko każdemu, a ona sama nie może się zdecydować z kim chce być. Choć i na to mam przykład z życia: moja koleżanka tak miała i nawet dwa razy uciekała sprzed ołtarza "do tego drugiego", przy czym raz dosłownie, w trakcie ceremonii. Kolejny facet dopilnował jej sobie i się pobrali;) Ale ja stara jestem, wiele w życiu widziałam i chyba już niezbyt wiele może mnie zdziwić :P
Z konwencji opowiadań o miłości są jeszcze 'Śmieszne miłości' Milana Kundery i jak dla mnie były rewelacyjne poza opowiadaniami (bodajże dwoma??) o doktorze Havelu. Problem polega na tym, że są trudno dostępne i nie można ich chyba nigdzie już dostać poza bibliotekami, a to i tak nie we wszystkich można spotkać.
ostatnio przeczytałam „dobre żony” i TAK SIĘ ZDENERWOWAŁAM NA WSZYSTKO CO TAM SIĘ DZIAŁO😭 „małe kobietki” ogromnie mi się podobały, wiec mocno się drugim tomem zawiodłam :((
Na początku chciałam się nie zgodzić z Cieniem i kością, ale potem sobie przypomniałam, że moje pierwsze wrażenie podczas czytania również było negatywne, a przez miesiąc oglądania serialu i editów mój obraz postrzegania tej relacji został kompletnie zaburzony haha Co do Gdyby ocean nosił twoje imię też nie jestem fanką, ponieważ myślę, że po prostu został on poprowadzony zdecydowanie za szybko i po najbardziej podstawowej płaszczyźnie. Może gdyby był dodatkiem do jakiegoś innego głównego wątku i został bardziej pogłębiony, mógłby być bardzo przyjemny
Nie mogłam się doczekać ❤ Kiedy jakiś nowy vlog😅 czytając tkając świt o dziwo podobał mi się nawet bardzo wątek romantyczny Ale wiadomo że ile książek tyle opinii 😅
Według mnie matematyka była łatwiejsza niż podczas egzaminów próbnych.Uważam, iż język polski był trochę trudniejszy niż na egzaminach próbnych, a język angielski - mniej więcej na tym samym poziomie.
O tak, absolutnie się zgadzam co do Maas, a ogromna szkoda, bo jako fantastyka to naprawdę dobrze wykreowany, wciągający świat, ale to łączenie bohaterów jak pasujących obrazków w podstawówce, gdzie żaden nie może pozostać bez pary pozostawiło u mnie ogromny niesmak
Haha - końcówka - klasa :D Ja tam nie zamierzam się burzyć. Nie było tu nic, co bym czytałam lub bym się nie zgadzała :P Chociaż muszę się odnieść do Więźnia Labiryntu - też nie lubiłam Teresy, wkurzała mnie okrutnie, a Thomas... był mi obojętny, ale nigdy nie miałam poczucia, że między nimi to był wątek romantyczny, bo to była jakaś koślawa relacja, a Teresa myślała tylko o tym leku. Tyle ;) Ostatnim razem udało mi się napisać, jakie wątki lubię, ale tak ogólnie mam poczucie, że żadnych poza nimi nie pamiętam, więc... chyba wypieram z pamięci złe wątki :P Tak że trzymajcie się! Pozdrawiam, ściskam, ślę buziaki
Wątek romantyczny w Gdyby Ocean nosił imię jak dla mnie świetny jak na tego typu książkę. Bardzo subtelny z bardzo nieoczywistym zakończeniem- na duży plus:)
Cześć dziewczyny! Mam pytanie. Czy będziecie miały coś przeciwko temu abym założył kanał: książkowy o podobnej tematyce? Prosiłbym o pilną odpowiedź. Pozdrawiam! Ps. Uwielbiam Wasze filmy :)
Ja mogę dodać od siebie 3 książki: 1-,,Papierowa księżniczka" czyli on traktuje ją jak śmiecia, ona go nienawidzi, a i tak się w sobie zakochują. 2- ,,Przebudzenie powietrza" czyli on niby taki bad boy, prawie ją zabija i ma to gdzieś, ale w końcu praktycznie we łzach ją przeprasza, bo przecież w głębi serca jest taki biedy... i 3- ,,Przebudzeni" czyli bohaterka znajduje dziwnego nieznajomego, a po tygodniu jest w stanie oddać za niego życie, bo to przecież taka miłość, chociaż od początku wie, że i tak nic z tego nie będzie. I weź to człowieku czytaj. Dobra, wylałam swoją frustrację. 😅
Oto i ono! Jedyne pocieszenie po tych beznadziejnych egzaminach. Pozdrawiam ciepło całą Grupę (napiszcie proszę jak się odmienia wasze nazwisko) i życzę udanego dnia
Po mimo tego, że kocham Leigh Bardugo to co do Cienia i Kości się zgodzę. Po pierwsze, tak jak mówicie, wątek romantyczny jest płytki to jeszcze jestem team Mal i uważam że relacja Zmrocza i Aliny jest mega toksyczna i w ogóle nie powinna być romantyzowana (?) Trylogia jest dość kiepska warsztatowo ale jeśli nie wymaga się dużo to można się całkiem dobrze bawić. Na pocieszenie mogę powiedzieć, że Szóstka Wron i Królestwo Kanciarzy są dziesięć razy lepsze. Król z Bliznami ma swoje luki fabularne, ale Rządy Wilków według mnie to ratują.
Właśnie skończyłam „Wichrowe Wzgórza” i totalnie się zgadzam! Nie rozumiem zupełnie sensu tej miłości. Chociaż z drugiej strony czasami cytaty z tej książki mnie zachwycały mocno, aż znaczniki poszły w ruch 🙈
