Gâiblerden bir ses geldi: Bu adam, Gezdirsin boşluğu ense kökünde! Ve uçtu tepemden birdenbire dam; Gök devrildi, künde üstüne künde... Pencereye koştum: Kızıl kıyamet! Dediklerin çıktı, ihtiyar bacı! Sonsuzluk, elinde bir mavi tülbent, Ok çekti yukardan, üstüme avcı. Ateşten zehrini tattım bu okun. Bir anda kül etti can elmasımı. Sanki burnum, değdi burnuna yokun, Kustum, öz ağzımdan kafatasımı. Bir bardak su gibi çalkandı dünya; Söndü istikamet, yıkıldı boşluk. Al sana hakikat, al sana rüya! İşte akıllılık, işte sarhoşluk! Ensemin örsünde bir demir balyoz, Kapandım yatağa son çare diye. Bir kanlı şafakta, bana çil horoz, Yepyeni bir dünya etti hediye. Bu nasıl bir dünya hikâyesi zor; Mekânı bir satıh, zamanı vehim. Bütün bir kâinat muşamba dekor, Bütün bir insanlık yalana teslim. Nesin sen, hakikat olsan da çekil! Yetiş körlük, yetiş, takma gözde cam! Otursun yerine bende her şekil; Vatanım, sevgilim, dostum ve hocam! Aylarca gezindim, yıkık ve şaşkın, Benliğim bir kazan ve aklım kepçe. Deliler köyünden bir menzil aşkın, Her fikir içimde bir çift kelepçe. Niçin küçülüyor eşya uzakta? Gözsüz görüyorum rüyada, nasıl? Zamanın raksı ne, bir yuvarlakta? Sonum varmış, onu öğrensem asıl? Bir fikir ki, sıcak yarada kezzap, Bir fikir ki, beyin zarında sülük. Selâm, selâm sana haşmetli azap; Yandıkça gelişen tılsımlı kütük. Yalvardım: Gösterin bilmeceme yol! Ey yedinci kat gök, esrarını aç! Annemin duası, düş de perde ol! Bir asâ kes bana, ihtiyar ağaç! Uyku, kaatillerin bile çeşmesi; Yorgan, Allahsıza kadar sığınak. Teselli pınarı, sabır memesi; Size şerbet, bana kum dolu çanak. Bu mu, rüyalarda içtiğim cinnet, Sırrını ararken patlayan gülle? Yeşil asmalarda depreniş, şehvet; Karınca sarayı, kupkuru kelle... Akrep, nokta nokta ruhumu sokmuş, Mevsimden mevsime girdim böylece. Gördüm ki, ateşte, cımbızda yokmuş, Fikir çilesinden büyük işkence. Evet, her şey bende bir gizli düğüm; Ne ölüm terleri döktüm, nelerden! Dibi yok göklerden yeter ürktüğüm, Yetişir çektiğim mesafelerden! Ufuk bir tilkidir, kaçak ve kurnaz; Yollar bir yumaktır, uzun, dolaşık. Her gece rüyamı yazan sihirbaz, Tutuyor önümde bir mavi ışık. Büyücü, büyücü ne bana hıncın? Bu kükürtlü duman, nedir inimde? Camdan keskin, kıldan ince kılıcın, Bir zehirli kıymık gibi, beynimde. Lûgat, bir isim ver bana halimden; Herkesin bildiği dilden bir isim! Eski esvaplarım, tutun elimden; Aynalar, söyleyin bana, ben kimim? Söyleyin, söyleyin, ben miyim yoksa, Arzı boynuzunda taşıyan öküz? Belâ mimarının seçtiği arsa; Hayattan muhacir, eşyadan öksüz? Ben ki, toz kanatlı bir kelebeğim, Minicik gövdeme yüklü Kafdağı, Bir zerreciğim ki, Arşa gebeyim, Dev sancılarımın budur kaynağı! Ne yalanlarda var, ne hakikatta, Gözümü yumdukça gördüğüm nakış. Boşuna gezmişim, yok tabiatta, İçimdeki kadar iniş ve çıkış. Gece bir hendeğe düşercesine, Birden kucağına düştüm gerçeğin. Sanki erdim çetin bilmecesine, Hem geçmiş zamanın, hem geleceğin. Açıl susam açıl! Açıldı kapı; Atlas sedirinde mâverâ dede. Yandı sırça saray, ilâhî yapı, Binbir âvizeyle uçsuz maddede. Atomlarda cümbüş, donanma, şenlik; Ve çevre çevre nur, çevre çevre nur. İçiçe mimarî, içiçe benlik; Bildim seni ey Rab, bilinmez meşhur! Nizam köpürüyor, med vakti deniz; Nizam köpürüyor, ta çenemde su. Suda bir gizli yol, pırıltılı iz; Suda ezel fikri, ebed duygusu. Kaçır beni âhenk, al beni birlik; Artık barınamam gölge varlıkta. Ver cüceye, onun olsun şairlik, Şimdi gözüm, büyük sanatkârlıkta. Öteler öteler, gayemin malı; Mesafe ekinim, zaman madenim. Gökte saman yolu benim olmalı; Dipsizlik gölünde, inciler benim. Diz çök ey zorlu nefs, önümde diz çök! Heybem hayat dolu, deste ve yumak. Sen, bütün dalların birleştiği kök; Biricik meselem, Sonsuza varmak...
2 года назад
Son dize deki "...Sonsuza varmak... " değil "Sonsuzu bulmak" olacak.
@ Çile kitabının 8. Baskısında ''Sonsuza varmak.'' olarak geçer. Yani şiirde Sonradan değiştirilen sözcükler var ... Mesela ''Yandı sırça saray, ilâhî yapı, Binbir âvizeyle uçsuz maddede.'' Dizesinin ilk hali sanırım '' Binbir âvizeyle SONSUZ maddede.'' şeklindeydi yani ''uçsuz'' kelimesi yerine ''sonsuz'' kelimesi'' vardı. Necip Fazıl bir sohbetinde bu konuyu dile getirmiş ; '' Sonsuz maddede '' ifadesinde ki sonsuz kelimesi yüzünden maddecilerin yani materyalistlerin kendilerine pay çıkarttığını söylemişti. Muhtemelen sırf bu yüzden oradaki ''Sonsuz'' kelimesini değiştirip ''Uçsuz'' yapmış.
2 года назад
@@tekinkara3547 benim esas aldığım şey kendi sesinden okuduğu kasetleridir. Kitaplardaki farklı edisyonlardan bilgim yok ne yazık ki.
@ Şiirin son hali itibari ile arkadaşın yazdığı doğru yani. Şairin kendisi değiştiriyor sonuçta eser sahibinin istediği şekli bu ; ''Sonsuza varmak'' dolayısıyla bunu esas almak lazım.
Nurlar içinde yat üstad vasiyetinde belirttigin gibi Fatiha'nı gönderiyorum, Şubat 2024 teyiz, yani bu siiri yazdıgından beri 80 den fazla yıl geçmiş, yüzlerce kez okumuş dinlemisim, tamamı ezberimde var ama bugün daha anlamlı geldi, günümüzü ve kendimizi buldugumuzdan mı, 50 li yasların verdigi olgunluktan mı bilemedim, bildiğim birşey var sen bu işi yapıyorsun üstadım. Fatihalar yoldasın olsun.
onun dikdigi sancağı taşıma sırası sende o en zorlu zamanda bir bedel ödedi yaşadığı heyatın altına heyatıyla cilesiyle verdiyi mücadeleyle imzasını atdı sıra sende Allah izinde getmeyi nesib etsin ahirete yüzüne baka bilecek heyat yaşamayı lütüf etsin şafatna nayil etsin... The amin ruhu İcin fatiha
@abdullahkilinc473 aynen öyle zerre üstadı bilmeyenler her videoda ahkam kesiyor necip Fazıl klasik müzik hayranı idi ve en sevdiği tarihi kişilik napoleon bonapartdi bunu bizzat kendi demesine rağmen gelse bunlara anlat
Oğlum sizin bu fon müzikleri ile ne alıp vermediğiniz var lan! Necip Fazıl bu müzikleri kayıtlar için bizzat kendisi seçmiştir. Bu adamlar sizin gibi Batı'nın her şeyini düşman olarak gören geri kafalılar değildi. Yıkılın! Müzik: Symphony No:5 in C Minor, Op. 67: I. Allegro con brio Bestekar: Ludwig Van Beethoven
