Neden Hayvan Gibi Yiyorum? | Merdiven Altı Terapi 

Yaaa gercekten cok dogru bir aciklama bu👍ne zaman mutsuz hissetsem kendimi.mutfakta buluyirum

çok esaslı bir diyetisyenmiş :)

NASIL NASILLLL DOYACAK RUHUMMMM

@@damlayazaroglu8009 ibadetle

Yaz ekmeği, ara öğünü, 60ların bilgileriyle insulin dirençli hastayı suçla, deli çıkar, yolla. Hepsi cahil bu diyetisyenlerin. Doktor değil bunlar kuaför daha eğitimlidir. Ümit Aktaş hem depresyon hem kilo kontrolü olarak hayatımı kökten değiştirdi. Sadece kitaplarını okuyun. Hiç bir şekilde suç sizde değil.

Resmen ben..

Ve benn

Yalnız değilmişim

Bende tam aksi oluyor 🤔🤔

Bennnnnn

Ay evet bendee ☹️☹️

ben de😂

kendine öyle kızma 💜 yiyosak yeriz, bıkınca dururuz.

5 öğün az

Bendeeee kanka

afiyet bal şeker olsun ama kilo olmasın inşallah

Ben deee 😂😂

Bi Antepli olarak ben de şiddetle katılıyorum biz kahvaltıda öğle yemeği menüsünü tartışıyoruz ahjajekskelsşwld

@@deniz.2109 off kesinlikle bu acı gerçekle yaşamayı öğrenmemiz gerekiyor

bak mesela acı deyince acılı adana çekti canım allah kahretmesin nereden düştüm bu memlekete

ben de maraşlıyım ve buluşmalarımız hep yemek üzerine. ne yapalım demiyoruz ya da nerde buluşalım demiyoruz ne yiyelim diyoruz...

zaten bu ablamız depresyonda değil mutsuzlugu depresyon sanıyor o yüzden doğduğundan beri terapi almıs bilse insanın doğasının böyle oldugunu ama nerden bilecek psikiyatri ve psikologlar para ugruna bizi kullanırken.. izzet güllü youtube izleyin anlarsınız....

Hayatında hiç gerçek depresyon yaşamamış insanlar depresyonu yemek krizi yada yataktan kalkamama ,hiçbirşey yapmak istememe sanar depresyon ağızda sakız olacak bir hastalık değil gayet ciddi ve ölüm oranı olan bir hastalık onun için dikkat etmeli her mutsuz olduğumuzda sorununuz neye o soruna çözüm bulmak yerine depresyondayım diyip kaytarmaya çalışmak pek bir fayda etmez bence de

@@ayrntgrafiker8020 psikologlar ve psikiyatristler sizi kullanmazlar onların temel ilkesi insana en az zarar vermek ilkesidir :) lütfen böyle ithamlarda bulunmadan önce düşünün, 4 sene psikoloji okuyan ya da 8 sene tıp okuyan insanlara böyle ithamda bulunmanız doğru değil...

@@gulsahdemirpolat6619 keşke dediğin gibi olsa

@@ayrntgrafiker8020 bir psikolog olarak söylüyorum ki kesinlikle öyle değil :) kimseye ortada bir şey yokken psikoloğa ya da psikiyatriye gitmez zaten ayrıca neden insanları kullanalım ? Yeri geldiğinde ücretsiz terapi yaptığım bile oluyor, gönüllü olarak deprem bölgelerine giden yüzlerce meslektaşım var. Kimseye etiketleme yapmadan yargılamadan kendi hayatları üzerinde düşünürken onlara sadece destek oluyoruz :)

Ahaha 😅 benim de aklım orda kaldı

konuşmaktan yiyemedim

😁😁😁ben patateslerim sogudugunu dusundum hic sevmem soguk patates

Biz varız diye yiyememiştir 😂

hahahdjsjsjf 17 dakika 54 saniye boyunca ben de bunu dusundum hamburgere patatese baktim hep

Bende de aynı şey var ve önceden beni sakinleştirdiğini bildiğim hiçbir şey (okumak, yazmak, yürümek, sakince müzik dinlemek gibi) artık işe yaramıyor. Sanırım terapi sürecine girmenin vakti geldi benim için.

çok kafaya takmayacaksın benim de ara sıra öyle dönemlerim oluyor kilo vericem sağlıklı beslenicem diyip o gün kötü bir şey olduğunda siktir edip yemeğe vuruyorum kendimi sonradan gelen pişmanlık hissi en kötüsü ama şunu fark ettim ki çok fazla takmayacaksın sakin olacaksın yemek dışında o an seni sakinleştirecek bir şeylere ihtiyacın var

stres azaltma konusunda meditasyon, mindfulness pratikleri destekleyici olabiliyor :)

Daha az önce bir büyük kavanoz reçeli bitirip ardından 2 büyük kase çikolatalı tahıl gevreği yiyen ben...

Bende genel bir mutsuzluk ve bıkkınlık var.Kısa süreliğine bazen mutlu olsam bile genel anlamda sürekli mutsuzum ve karamsarım.Son 3 yıldır kendimi sanki rüyadaymış gibi kendimi pencereden izliyormuş gibi hissediyorum.Dünya bana soluk gibi geliyor.Nedense aklım hep geçmişte takılıyor.Eski mutluluklarım ve heyecanlarımı özlüyorum.Hayallerim ve hedeflerim var ama bu şartlarda hayallerime ulaşmam olanaksız gibi.Psikologa hiç danışmadım çünkü kendimde sorun olduğunu farkına vardığımda fazla önemsedim geçer falan diye ancak daha da büyüdü ve başıma bela oldu.Bunlardan dolayı içime kapandım ve eskisi gibi sosyalleşmemeye başladım.Arada sırada az çok konuştuğum insanlara bende değişiklik var mı diye sorunca "Eski senden eser yok.Konuşmuyorsun,gülmüyorsun tepki vermiyorsun"gibi şeyler diyorlar.Bunca şey yaşamama rağmen intihar etme gibi eylemler hiç aklımdan bile geçmedi.Bu duruma alıştım gibi ama tedavi olsam bile bu hastalıktan(sizin tabirinizde ne bilmiyorum)tam anlamıyla kurtulacağımı sanmıyorum.Çok araştırdım bunun hakkında ama birden fazla psikolojik bozukluğun bende olduğu kanaatine vardım.Ama kendi kendime tanı koymayacağımı biliyorum.Param olduğunda gider bir psikologa olan her şeyi anlatırım bir fayda olmadıysa "a*ına koyum böyle hayatın" der ve hayatıma böyle devam ederim...

o kadar hak verdim ki bu cümleye ❤

offf +1 tam da bu yorumu arıyordum

bir nevi uyuşturucu zaten, hatta 20 yıldır obez biri olarak en uzun süren ve en masum görünen ama insanın hayatını içten içe bitiren rezil bir bağımlılık, şeker bağımlılığı :.)

@@Nurg-l 2 yıl önce yapmışım bu yorumu zaman çok çabuk geçiyor ya.. Sağol Nurgül hatırlattığın için. şimdi ise düşüncelerimize bağımlı olduğumuzu düşünüyorum. bizi o strese artık iten ne ise onla barışmayı öğrendikten sonra huzurla beraber, içini kemiren şeyden de uzaklaşıyorsun. içten dışa doğru bir değişim söz konusu oluyor. o şeker gözünde küçülüyor ben halledebilirim sorunlarımı onsuz da diyorsun. 100de100 başardım mı? hayır. ama düşe kalka yaşıyoruz işte :P

@@dianajobs7297 tabii ki her şey hem kafamızın içinde bitiyor hem de orada başlıyor. kendine iyi bak sağlıkla kal.. :]

@@Nurg-l teşekkür ederim sen de :))

Okurken ben mi yazmışım acaba bu yorumu dedim....

geçen yılki ben herhalde bu yorumu yazan:( sarılmak istedim yaa herkes ne kadar bir

Bu yorum bana kapak gibi geldi. Yıllardır üzerine düşünmekten bile kaçtığım cümle yüzüme patladı "Ben de uzun süredir "kendime saygım yok" yaşam stilini benimsedim. " yalnız değilsin sis

ya bu ne tatlı mesaj :) son zamanlarda çalışıyorum bunun üzerinde. olabildiğince kısıtlamamaya çalışıyorum artık kendimi 💜

Hatta bu duruma Yo-yo sendromu deniliyor Denizcim. Benim de aklıma izlerken bu gelmişti ♥️

Evde sweatshirt ve eşofman dışında ne giyeceğiz ki bunun neresi paspallık, Bihter ziyagil gibi mi dolaşalım:)

@@aybukemetin5325 işte öyle olunca da benim ne spor yapasım ne de kendime bakasım geliyo zaten onu anlatmak istedim:) bihter olalım demedim

M şlişnış

Beni anlatmış.

boyle bir hastalik var binge eating disorder diye geciyo. kendi kendine cozmeye calisma yardim alman gerek. normalden asiri fazla yemek mental bi hastalik. yeme hastaliklarini tek basina cozmek imkansiz gibi bir sey

hoş geldiiin :)

Ben de..

Asla sana tavsiye vermek amacında değilim, ben de senin gibiydim ve gerçekten aşırı kiloluydum. Soran herkesr ben böyle mutluyum size ne diyordum ama içimde fırtınalar kopuyordu. Ben kiloyu, kilo vermeye çalışmayı bırakınca verdim. Vücuduma aşırı zarar veriyordu ve ağır geliyordu vücuduma bu yüzden sadece beni rahatlatabilecek şeyler yemeye çalıştım yani sağlığıma ve vücudumun istediğine göre hareket ettim fark ettim ki 25 kilo vermişim. Sadece kendini düşün ve kendi bedeninden gelen sesi dinle 💖