lisedeyken tıp istiyordum, fen lisesi mezunuyum fakat sınavda istediğim gibi olmadı. mezuna kaldım, çalışamayınca yine olmadı. eh tıp, diş tutmuyor; mimarlık yazıp gideyim dedim ama en başından beri sevemiyorum. 3. yılımda bırakayım dedim, ailem karşı çıktı yarısına geldin bırakılır mı diye. kimse arkamda durmayınca devam etmek zorunda kaldım. üniversitenin başından beri anksiyete ve depresyon sorunları fiziksel olarak da hasta etmeye başladı. hem bitirmeye ihtiyacım vardı, artık o sonu görmek istiyordum ama bitiremiyordum da çünkü proje dersine her hafta çalışmak zorundasın. her hafta çalışıp sunum yapmak işkence gibi geliyordu. belli sayıda sunum yapmadığında dersten kalıyorsun zaten. o kadar tiksindim ki mimarlık/mimar kelimelerini duyduğumda midem bulanmaya başlıyordu ve artık bilgisayarın başına geçip çalışamıyordum/çizemiyordum. bu dönem itibariyle kendime daha fazla bu kötülüğü yapmak istemedim ve bıraktım. 5 yıllık üniversite emeğimi çöpe atıyorum ama artık dayanamıyorum. ne yaparım bilmiyorum ama 25 yaşında bir üniversite bile bitirememiş halimle ben de iç dökmek istedim :) hayatımın hiçbir döneminde bu kadar yorulup üzülmemiştim. benden çok şey götürdü ne yazık ki. fazla da uzatmayayım, video için teşekkürler. dilerim ki herkes ait hissettiği yeri bulur.✨
Bu iki yoruma da çok üzüldüm. Olurmu yaa ... Sizlerin önünde daha upuzun bir hayat var . Biraz dinlenip kolları sıvayan ve dalın hayatın içine... Yaptığınız ve yapacağınız her şey çok değerlidir ve mutlaka bir sonuç alırsınız . Yaptığınız her ne ise keyif almaya çalışın . 😊 🖐👋
@@sueay Rica ederim ne demek , biz hayat tecrübesi olan kişilerin gençlere iki kelam etmesi daima işinize yarayabilir . iyisiyle kötüsüyle zorluklariyla , acısı tatlısıyla , her şeye rağmen hayat güzel ve yaşamaya değer . Önce hayatı olduğu gibi kabullenmek ve hayattan heyecan duymaya çalışmak görmek gerekir . Çünkü hayatın size daha neler getireceğini bilmiyorsunuz bile ! 🤩 ... Çok heyecan verici degilmi ? Unutulmaması gereken şey Kimse Mükemmel Olmak Zorunda Değil ! Dağdaki bir çoban , bir mühendis , doktor , evime gelip musluğumu tamir edip beni mutlu eden biri , güler yüzlü bir tezgahtar , tarlada bize yiyecek üreten bir çiftçi hepsi de eş değerli ve çok gerekli ! Sizde öyle çok değerli ve çok gereklisiniz . Yol çok uzun daha iyimserlikle devam !... 🙂 🖐
@@EmelErdinc-xs3nz güzel şeyler getirmesi dileğiyle diyelim o zaman :) umutlu olmaya çalışıyorum, durup sonsuza kadar yaralarımıza bakamayız çünkü. bir dizide 'zaman zaman çatlarız içimize ışık girsin diye' diyordu. umarım bu çatlaklar da ışık getirir hayatımıza✨
Seni cok iyi anliyorum. Ilahiyat fakultesi mezunuyum. Ama hayalim degildi ve yanlis yerde oldugumu fark ettigim halde israrla devam ettim maalesef. Uzatmali da olsa bitirdim bolumu. Sonra hayalim olan saglik alanina yoneldim ve anestezi bolumunu bitirdim. Hatta bu surecte yine ilgi duydugum lisans cocuk gelisimi bolumunu de aciktan okumaya basladim ve son bir yilim kaldi o da bitiyor :) su an 28 yasindayim ve gec de olsa istedigim alana yoneldigim icin mutluyum. Cunku bunu yapmasaydim hayatim boyunca icimde uhde kalacakti saglik alani. Bunu kendini okudugu bolume ait hissetmeyen varsa diye yaziyorum; kimin ne dusundugu ve soyledigi umrunuzda olmasin. Yanlis yerdeyseniz kendinize dogru olduguna inandiginiz o yolu cizin ve cesaretinizi toplayip yanlis yerden vazgecin. Ilerde ne olmak istiyorsaniz o olmak icin cabalayin. Umarim herkes hayallerine en guzeliyle kavusur 😊❤
@@rumeysaackyurek merhaba :) ben severek okudum ilgimi çeken bir alandı çünkü. Ameliyathane ortamını az cok tahmin edersiniz zaten kan, iğne vs. bunlardan korkmamak gerekiyor. Biraz stresli bir alan ve dikkat isteyen bir iş, özellikle hasta takibi konusunda. Özelde tecrübesiz iş bulmak zor, işin sonu kpss ye dayaniyor orda da şu an en kötü ihtimalle 85-90 almak şart. En iyi tarafi hasta yakinlariyla muhatap olmuyorsunuz ki hasta yakinlariyla ugrasmak hastayla ugrasmaktan daha zor bana gore :) Bedenen yoran bir meslek de değil. Siz de artilari ve eksileriyle degerlendirip kendi kararinizi verebilirsiniz. Umarim sizin icin de en güzeli neyse o olur 😊
neyi istediğini bilememek, pişman olacağını bile bile o yola devam etmek ve sorumluluk aldıkça psikolojik olarak çökmek bi yerden sonra katlanılamaz oluyo. kimse o konu hakkında konuşmasın istiyorum, hayat filmlerdeki kadar tozpembe olsaydı keşke
Kendini çok fazla baskiliyorsun bence ve ne hissettiğinden çok nasıl olmalı, ne gerekli gibi düşünüyorsun. Bunlar uzun vadede insanı çok yıpratıyor ben de yaşadığım için biliyorum. Hiçbir şey için geç değil kendini dinlemeye başla çünkü insanlar sadece senin hayatını dışarıdan gören kişiler ve onların bu denli hayatını yönetmesine izin vermemelisin bence
Ailem lise tercihlerimde bana sormadan sağlık meslek ve Att yazdı. Ünide de mecbur devamını okudum istemeye istemeye… Aşırı baskıcı bir ailem vardı.. Hiç diyalog kuramadığım, antidemokratik.. Şu an hayatım çıkmaza girdi. Seni çok iyi anlıyorum..
@@dinamozagrepli hayatımızın önemli tercihlerini yaptığımız yaş çevremizin baskısına en çok maruz kaldığımız yaşlar oluyor. Henüz ne tam olgunuz ne de kendi kararlarımızı vermeye inat edecek kadar cesuruz. Ama yıllar geçtikçe bunlardan kopacak cesaret ve olgunluğa ulaşıyoruz. O yüzden hiçbir şey için geç değil bence, hayatının çıkmazından bu sefer kendi tercihlerinle dönebilirsin. Ne yapmak istediğine karar verecek olgunluğa sahipsin artık
İzlerken göz yaşlarımı tutamadım. Yerinde olmak için nelerimi vermezdim. Çocukluğumdan beridir doktor olmak istiyordum. Hâlâ daha öyle ama zamanında yeteri kadar emek vermedim. O zamanki ben, her şeyi toz pembe görürken şimdi aklımdan çıkmıyor maalesef. Videona istemediğim bölümden atanmak için KPSS çalışırken denk geldim. Acaba bir işaret mi diye düşünmedim değil🙃Video harika olmuş bu arada. Resmen iç sesimi başka bir insandan dinledim ilk kez. Yalnız olmadığıma sevindim ama hissettiğimiz şeyler keşke böyle olmasaydı. O zaman daha çok sevinirdim🥲 Neyse... Ben de buraya içimi dökmüş olayım. Normalde hiç huyum değildir🤦🏻♀️ Umarım her şey gönlümüzce olur🙏🏻Bir çiçek de benden💐
@@zuzuliiii bazen herkes başka insanların hayallerini yaşıyor gibi hissediyor insan, senin yerinde olmak isteyen birileri de vardır benim yerimde de. Umarım herkes içinde olduğu hayatı sevdikleri ile bir şekilde güzelleştirip kendine en uygun hale getirebilir.
samimi yorumlar için teşekkürler. kendinin farkında olan kişiler hayatını her ortamda mutlu yaşamayı başaracak beceriye sahip olacaktır. Tebrik ederim. Başarılar.
Geçen hafta okuduğum bölümü birakma kararı aldim ve yaz stajımı falan hep biraktim bi noktada acaba pisman olur muyum yanlis mi yapiyorum diye düşünüyodum ama bu video sayesinde yanlis bi karar olmadiğını idrak ettim nerede mutluysak ne yapmak istiyosak onu yapalim dünyaya yalnizca bir kere geliyoruz umarim sende seçtiğin ve bundan sonraki bütün seçimlerinde cok mutlu olursun.
O kadar doluyum ki... bu videoyu görünce içimi dökmek ve tavsiye almak istedim. Lise 3.sınıf öğrencisiyim,küçüklüğümden beri Türk dili ve edebiyatı okuyup öğretmen olmak istedim ancak Türkiye şartlarında(Atamaların çok çok az olması vb.) ve şu an ki durumlara bakarak vazgeçtim bu fikirden . Bir yandan müziğe yeteneğim var ve ara sıra konservatuvar okumak istiyorum ama çok severek okumayacağımı düşünüyorum , aynı zaman da psikolojiye birazcık ilgim var. Edebiyat ile tanıştıktan sonra hayatımda birçok değişiklik oldu.(size bir dersin bu kadar etkili olması saçma gelebilir) Sanki yeni bir ben oldu , hayatımın bir meşalesi oldu benim için ama ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyorum ,boşlukta gibi hissediyorum ve bu nedenle tavsiyelerinize ihtiyacım var.🌺❤💐
Neyi istediğini bilememenin ortada kalmışlığı Nerde görsem tanırım maalesef😢 Keşke diyorum neyi istediğimi bilseydim ve onu gerçekleştirecek cesarete sahip olasaydım Böyle hayat çok yorucu sürkli kendinle savaşmak
@@gokyuzununhatras2947 böyle şeyler için hiç geç olmuyor biliyor musun? İnsanlar 30larında bazen 40larında buluyor amaçlarını. Belki de henüz zamanın gelmemiştir ama bir noktada o ortada kalmışlıktan kurtaracak bir amaç bulacaksındır
@@nekomelll evet belki de geç bulacağımdır ama hali hazırda bir mesleğe başlayacak olmak ve başlayınca asla oradan çıkamamak, bir şekilde oradan gelecek paraya muhtaç olup bırakmayacağım düşüncesi yorucu Bilmiyorum ya hiçbir şey bilmiyorum Umarım kaderimin benimle ilgili güzel planları vardır Sonuçta kimse yarınını bilemiyor Umarım huzurlu yaşarız❤️
ne kadar içten, ne kadar samimi ve kalpten.. sizi her şey için tebrik ediyorum ve destekliyorum 🌻 kendiniz için en doğrusunu, en mutlusunu yapabileceğiniz güzel yıllarınız olacağından şüphem yok 🌷
45 yaşındayım o kadar güzel anlatmişsinki ,bunları yaşadım senin gibi cesur olamadim o yükü taşıyamadım okulu da bitiremedim hayatım mahvoldu Emekli olup hayalimde olan sözel okuma aşkını gerçekleştirmek için geçen yıl sınava girdim 5k içine girip istediğim bölümü girdim ve 1. Sınıfı 3.66 ortalama ile 1.bitirdim oh be rahatladım 😂
@@raphusnet1031 benim sigorta girişim 1998 .. 1999 da yeni emeklilik yasası çıktı.Eylul ayında. Biz önceki yasaya göre işe girdik.onceki yasaya göre 25 yıl çalışan emekli oluyordu.Biz eski yasayla işe girdik ama siz emekli olamazsınız dendi haksız bir şekilde kanuna aykırı bir şekilde. Çünkü bir kanun çıktığında geçmişe doğru işlemez.ben EYT ile yasal hakkım olan emekliliği kazandım
@@raphusnet1031 EYT ile yasal emeklilik hakkımı kazandım.Ben işe girdiğimde kanun 25 yıl çalışan ve sigorta prim gününü dolduran emekli olur diyordu.Benim 1998 sigorta girişim. Yeni yasa 1999 da çıktı. Kanunlarimiza göre çıkan yasa geriye dönük işlemez.ama bunlar bize emekli olamazsınız dediler hakkımızı yediler neyse oi kamuoyu baskısı ile hak ettiğimiz hakkı söke söke aldık emekli olduk.
Başarısız olma özgürlüğümüzün olmadığını farketmek :D Diğer insanlar ne güzel düşük notlar aldılar ve aileleri onlardan beklenti içinde olmadı ya da çevreleri. bizler kendimiz buraya kendimizi hapsettik sanki. ya da ailelerimiz bilmiyorum. bize öğretilmedi bu özgürlük. şartlı sevildik belki de herkes gibi ama şartsız sevileceğimize ilişkin bir şey görmediğimiz için korkuyoruz.
merhaba, ilk öncelikle tebrik ederim mezuniyetin için 🎉 tıp zaten zor bir bölüm bir de çok severek okumuyorsan daha da zor olur bu yüzden gerçekten büyük bir tebriği hakediyorsun. aslında hissettiklerin o kadar normal ki bir tane hayatımız var ve onu heba etmeden hep doğru kararlar vermek istiyoruz. bende ne istediğimi bilen birisi hiç olmadım. zaman zaman hobilerim oldu ama müthiş bir yatkınlığım olmadı hiç birine. sonra düşündüm, ben başarısız biri miyim? ne istediğimi bilmiyor muyum? neden “herkes” ne istediğini biliyorken ben böyleyim? diye diye geceleri uykuyu haram ettim kendime. çok düşünmek de bir işe yaramıyor bunu anlamış oldum. hayat belki bazılarımız için böyledir, bir nehir gibi sadece akıntıya doğru yol alıyoruzdur. çok istediğimiz bir yol yok o yüzden başka yollara sapamıyoruz. daha çok genciz belki istediğimiz yolu 30 yaşında belki de 40 yaşında bulacağız kim bilebilir ki? ben hayatımı bir süredir akışına bıraktım. bir şeyin yaşanacağı varsa yaşanıyor zaten. sana da hayatın boyunca mutluluklar diliyorum umarım kendi nehrindeki istediğin yola girebilirsin. giremesen bile sorun değil kim doğru yolu tamamen bulmuş ki zaten? hayatta binlerce seçenek var ve hangisinin en doğru olduğunu hiçbir zaman bilemeyeceğiz zaten. çok uzattım ve biraz saçmaladım saınırım… demek istediğim bu hislerinin hiçbirinde yalnız değilsin, umuyorum ki hayat seni hiç incitmeden yollarından geçirir. aaa unutmadan! bir çiçek de benden sana 💐
Hatalarindan başkasını sorumlu tutmana gerek yok. Ayrica hata yaptigin zamanda dunyanin sonu gelmiyo. Baska bi yola saptigin zaman o yolda kendi icinde dallara ayrılıyor. Ben bu zamana kadar hep bı çıkıs yolu buldum senin de bulabilecegini düşünüyorum.
Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Şu anda aynı duyguları yaşıyoruz. Sevmediğim bir bölümden mezun oldum ve çok yıprandım. Depresyona girdim ve bir sürü hastalık yaşadım. İnsan sevmediği bir şeyi yapınca adeta vücut ve beyin ölmeye çalışıyormuş meğer. Şimdi ise sevdiğim bir şeyi bulmaya çalışıyorum ama neyi sevdiğimi artık bilmiyorum. Her şeyden o kadar soğudum ki hiçbir şey yapasım gelmiyor. Dediğin gibi biri benim hakkımda beni mutlu edecek kararlar alabilse keşke ben yapamıyorum. Hayalim yurt dışında yaşamak ve bunun için ne yapabilirim bilmiyorum. Gerçekten hiçbir şeyden zevk alamamak çağımızın hastalığı sanırım. Her şeye geç kaldım endişesi beni olduğum yere çivilemiş durumda. Bir gün bir şeyde karar kıldığımda ertesi gün değişiyor. Artık kendime ayak uyduramıyorum aşırı yoruldum. Umarım bu durumları atlatabiliriz🤍🥺
Çiçek kısmında duygusallaştım çoooook güzel bir video baştan sona izledim . Çiçek kısmında haklısın ama biz kendimize bir çiçek alsak ve onu büyütsek çünkü beklenti hep üzer
@@beyzanuralbayrak7382 videonun tamamını izlediğin için teşekkür ederim 🫶🏻 ayrıca evet beklentilere girmek güzel değildir ama ufak şeyleri bile “beklenti” olarak yaşamamlıyız bence. Basit mutluluklar beklemeden de gelmeli
Bu arkadaşın durumuna çok üzüldüm. Bu durumun örneklerini hayatımda çok gördüm. Kesinlikle sevmediğin bir mesleği seçmemen gerekiyor. Bu durum yani yanlış meslek seçimi aile ve çevreden kaynaklanıyor biraz. Aileler üniversite olarak hep Tıp yazılmasını istiyor nedense. Bir de üniversite sınav sonuçlarına göre Tıp Fakültelerinin puanı çok yüksek olduğu için onu seçmenin iyi bir şey olduğu izlenimi veriyor insana. Bu biraz Türkiyenin geri kalmışlığından kaynaklanıyor. Ortaokul ve lisede bir mesleğe yönlendirilmiyor öğrenciler. Eskiden yani benim üniversiteye girdiğim seneler, 90 lı yıllar, Tıp fakültelerinin puanı bu şekilde yüksek değildi. Genelde Mühendislik bölümleri ve öğretmenlikler yüksek puanlıydı. Fakat öğretmenlikte atanamama olduktan sonra Tıpa yönelme olduğu için puanı yükselmiş oldu. Sevdiği bir mesleği seçmiş ve yapan birisi olarak bu arkadaşın durumunu çok iyi anlıyorum. Çünkü meslek insanın yaşamı ve kişiliğinin bir parçası gibi oluyor. Benim üniversiteye girdiğim zamanlarda da ailem ve çevrem hep Tıp yazmamı söylemiş ve istemediğim için yazmamıştım. Ne kadar doğru yaptığımı anladım sonra. Bence bu arkadaş madem 6 sene okumuş, bu mesleği elinden geldiğince iyi yapmaya çalışabilir. Bu şekilde zevkli bir şekle de dönüştürebilir. Ya da sevdiği bir meslek edinebilir. Cüneyt Arkın da gerçekte doktor olduğu halde film artisti olmuştu.
Bölümüme seneye başlayacağım ve çoooook severek çoooook bayılarak tutkuyla sevdayla yazdım gerçekten :D ama korkak olma kısmına çok katılıyorum. Yarın öbür gün bölümümden mucizevi bir şekilde soğusam ya da başka ciddi bir karar almam gerekse o kararı vermekte ya da gittiğim yoldan dönmekte korkarım. Aynı şekilde olumsuz düşünceler, binbir olumsuz senaryo ve bitmek bilmeyen anksiyete... Ve yine aynı şekilde "başarılı olma" baskısı. Bu baskıyı da bana en çok yapan kişi yine benim, her şeyde en iyisi olamayacağımı kendime kabul ettirmeye çalışıyorum hâlâ. Yaptığım başarıları küçümseyip bazen şansa bile bağlarken en ufak başarısızlıklarımı beynime kazıyarak işkence çekiyorum resmen. Yks döneminde böyleydi, umarım üniveristede bunu aşabilirim...
Söylediklerine o kadar çok katılıyorum ki... Aynı düşüncelere sahibiz. Hayat hakkındaki kabullenişlerimiz benzer... Aynı şekilde neyi isteyip neyi istemediğime az çok farkına vardım. Aynı bölüm olmasa da aynı yollardan ben de geçiyorum ve ben de bu sene mezun oldum. Mezuniyetim de de aynı şekil bende hüzünlenmedim. Bu süreçte fark ettiğim en büyük şey ise kimsenin senin yanında olmayaşı, seni desteklememeleri, aslında destekleyip veya desteklememeleri sorun değildi ama bari köstek de olmasalardı yani hiçbir şekilde seninle muhattap olmasalardı... Bir ortama girmediğin sürece o şeyin istediğin şey olup olmadığını bilemiyorsun, bunu da anlamış bulunmaktayım. Bunu ailene ve çevrene anlatabilmek çok zor. "Sen istedin." diye tepki gösteriyorlardı. Evet, ben istedim ama o ortamı tatmadım ki... Önemli olan o ortamdayken isteyip istemememdi. Durumumu belirttim ama iyi bir dönüş alamadım. O beni daha da çok yıktı. Tanıdığımı sandığım insanlar aslında tanıdığım insanlar değildi. Ben onları tanımak istediğim şekilde tanımışım... Eskiden beri insanlara hem duygusal hem de fiziksel açıdan çok fazla bağlı bir insan değilim ama yine de ailene karşı diğer insanlara nazaran daha da bir bağlılığın vardır ya hani... Yalnız olduğumu biliyordum ama bunu çıplak gözlerle de şahit olunca içinde tarif edemeyeceğin bir yıkılış baş gösteriyor. En yakın arkadaşım "Bitirmene az kalmış bari bitir." demesi... Kendisi olsa yarıda bırakırdı. Benim katlanmaya çalıştığım şeylere, yoğun psikolojiye ne aile fertlerim ne de arkadaş çevrem katlanamazlardı ama bana katlanmaktan başka seçenek sunmadılar... Hayatımın psikolojik açıdan en zor 3 yılını yaşadım. Zaten yaratılış olarak depresif birisiyim. Bu da eklenince çok zorlaştı. Derdimi anlatınca iyi bir geri dönüş alamadığım günden sonra sanki hiçbir şey olmamış gibi hayatıma devam ediyordum. Ama çok şeyler olmuştu. Her zaman yaptığım gibi bunu dışarıya yansıtmıyordum. Dışarıdan iyi, gülen, her şey yolundaymış gibi davranan birisi gibiydim ama esasında çok farklı biriydim. Sonunun nasıl olacağını bile bile mesleğe devam ettim. Bu mesleği yürütmeyeceğim ortadaydı. İnsani bir durumu, normal bir durumu ölüm kalım meselesine dönüştürdüler. Oysaki o mesleği okumak ve yürütmek hayati bir önem taşıyordu. Bunu fark etmediler. Hayatımı onlara teslim edip onların devam ettirmesini çok isterdim anca o şekilde anlayabilirlermiş gibi geliyordu. Bu hayatı çok istediğimi de söyleyemem zaten... Üniversite sınavına tekrardan girdim. Yine benzer olaylarla karşılaşıyorum. "Yaşın geçiyor." ile başlayıp (yirmilerin başındayım.) yapabilecek misinle sonu gelmeyen özgüven düşürücü cümlelere maruz kalıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Tekrardan o psikolojiyi yaşamaktan korkuyorum. Hayatımın çoğunluğu hatalarla geçti... Bu süreçte Tanrı' yla da mesafemi açtım, ondan uzaklaştım. Hani derler ya "Tanrı kimseye taşıyamayacağı yük vermez." Bana yük vermedi, birbirini ardına yüklenen yükler verdi... Sırtımdaki o yükleri taşımak istemezdim, neden güvenerekten verdi? Ona da çok kızgınım, çok dargınım. Görmüyor muydu halimi? Bu kadarı çok fazla değil miydi? Hayattan çok fazla beklentim yoktu, yüksek hayaller kuran birisi değildim, küçük şeylerden bile mutlu olan birisiydim. Buna rağmen bu kadar acılar yaşamam... Anlam veremiyorum... Aslında baktığında bu acılar çok fazla sorun değildi, asıl sorun olan bu acıları yaşarken, hayatında almış olduğun kararları ve hayattaki kabullenişlerin karşısında çevrendeki insanların konuşmaları, seni desteklememeleri, desteklemek zorunda da değillerdi, iyi ve kötü sana karışmamaları gerekiyordu ama burunlarını soktular. Tam olarak bu sorundu. İşi daha da zorlaştırıyorlardı. Çok yoruldum açıkçası. Seni o yüzden anlayabiliyorum. Neler hissettiğini az çok biliyorum. Acılarını... Benzer acılardan geçtiğim insanları görünce bir kez daha içim yanıyor. Umarım huzuru bulabiliriz. Kendine çok iyi bak 💛 (Videon aniden karşıma çıktı. Kanalını önceleri bilmiyordum. Videonun karşıma çıktığı zamanlama tesadüfi olamaz.)
Bu hayatı bu hayattakı meşhulıyetlerı bu kadar dert etmek hayatın merkezıne koymak bence bu hayata ederınden fazla deger vermek demek bır sanıye sonramıza, hükmedemedıgımız bır hayatı yaşıyoruz hıcbırssy bızım elımızdw, degıll ne için bu hayata, gönderılmışşek onun için yaşamayı yaradana hakkıyla kulluk ıbadet edebılmeyı Rabbım hepımıze nasıp etsın tevekkul teslımıyet herseyı halleder
Senle benzer şeyleri yaşamış biri olarak benve pişman olma buraya kadar geldin ve gelmen gerekiyordu Hayat gerçekten baj çok garip 6 senen zor geçmiş olabilri ama bitti 🎉kendine fazla yüklenme
Bence bu kadar zorlamaya gerek yok, illede istemiyorsan bırakacaksın, ha sevmiyorsan da seveceksin, buna nefret ederek devam etmenin bir anlamı yok bence.
Ben lisede aşçılık ve sağlık arasında kalmıştım ailemin çoğunluğu beni sağlığa yöneltti ve sağlık meslek lisesine gittim orayi bitirdim sağlıktan da devam etme hayalim vardı bir yıl mezuna kalmak zorunda kaldım ve yks den sonra sonuçlar açıklanmadan 1 hafta önce aşçılık okuma kararı aldim ve ailemin sağlık yönünde ısrarları sürüyor bende onlara hayır aşçılık diye karşı çıkıyorum sağlık çıkarsa sevmediğim bir işte nasil mutlu olup çalışabilirim diye karşı çıkıyorum sırf beyaz yaka olmam için uğraşıyorlar ama anlamıyor beni anlattığımda da biz büyüklere karşı çıkmış sözünün üstüne söz söylemiş oluyoruz yani bilmiyorum ya insanların düşünceleri çok farklı... Buradan izleyen büyük ebebeyin varsa lütfen çocuklarınızın istediği mutlu olduğu şeyler için en önemlisi aldığı kararlara saygı duyup arkasında olun ya tamam diyin eğer size göre varsa bir yanlış önü açıkla ama hala israrcıysa Kabul et ya demek ki istiyor.
Aslında beklentiye girmek bizi üzüyor insanlara çok fazla değer veriyoruz , üni hayatımıza çok anlam yüklüyoruz. Aslında durum şu mutlu olmak istiyoruz fakat hayat size mutluluk vereceğini söylüyor ama böyle bir şey yok hayatta .. Yani iç dünyamızda çok emek veriyoruz ama karşılığını almak isteme lüksümüz yok. Doktor olmak isteyen çok genç vardır Türkiye de ama senin gibi olan insanlar da varmış. Umarım iyi olur
ilk kez videonu izledim çok samimi bi insansın umarım senin için hep en iyisi olur bazen hayatta keskin kararlar almak lazım ve bu herkesin başına geliyor.umarım daha fazla çiçek alırsın🌸🌸🌸
Bende istemediğim bir bölümde okuyorum istediğim bölüm icin tekrar hazırlanacağım seni cok iyi anlıyorum bende bölümüme ait olduğumu düşünmüyorum bu mesleği yapmak istemiyorum mutlu olarak yapmayacağımi biliyorum bu yil hep düşündüm kafamın etini yedim oyke huzursuzdum ki ic huzurum kalmamıştı bende dedim yeniden gireyim kendime bir sans vereyim
tebrikler. Türkiye'de tıp fakültesinden mezun olabildiyseniz ne iş yaparsanız yapın en iyilerden biri olursunuz diye düşünüyorum. Türkiye'de tıp ve bazı mühendislik bölümleri aşırı zor yapılıyor, bence Çin gibi bazı Asya ülkelerinden sonra dünyada en zor eğitim sistemi olabilir. İnsanların sosyalleşmeye, özel hayata falan neredeyse hiçbir zamanı kalmıyor.
konu o değil ya. muhtemelen sadece bitirmiş olmak için bitirdi benim gibi. ve şimdi kpss girdim 95 almam lazım güya. inş. müh. mezunuyum. Ama sırf ailem laf yapmasın diye. siktirip gitcem bu evden. üniversite iyiki uzamış 7 yılda bitmiş. eve çıkmışım ve bir çok okumak dışında şeylere de vakit ayırmışım. yoksa hepten zamanım çöp olacakmış
Bazen ipin inceldiği yerden kopması en iyi seçenektir. Belki devam ediyim deseydin nöbet saatlerin ayrı bir dert doğu görevin olucak ayrı bir dert. Zaten alınan maaş emeğinin karşılığı da olmayacaktır her şeyden önemlisi zamanını satacaktın. En önemlisi kendinin farkında olmuş olman. Farkındalık seviyesi herkes de yeterli kadar gelişmiyor maalesef ama sen bunun farkına varmışsın. Her şey gönlünce olsun...
Ayni durumdayiz bende isletme bolumu ogrencisiyim aslinda saglik alaninda calismak istiyodum doktor, hemsire veya diger saglik personeli olabilir farketmez yeterki cerrahi alanda olsun ama ailem tip kazanamayinca 4 yillik baska bolumleri secmem icin zorladi normalde 2 yillik saglik alanlarindan bir bolum yazicaktim tercihlerime ama maalesef ailem gosteris cok sevdigi icin izin vermedi ve maddi imkanimizda yeterli olmamasina ragmen babam isten cikti ve tazminatiyla sene 2021 ve 30.000 bin parayla kibrisa geldik cunku sadece burdaki universtelerin isletme bolumleri tam burslu bana geldi yani universite harcini karsilayacak paramiz yok ancak kayit parasi o kadar. Inanirmisin daha once gelmedigimiz bir yere geldik ve kira fiyatlarindan haberimiz yok bi de bolumu ingilizce okuyodum ve hazirliktaydim o zamanlar ve ev bulamama ve burdaki teyzemin evinde 2 aylik konaklama zorunlulugu ve teyzemin esinin tavirlari sanki cok istiyerek evinde kaliyomusuz gibi konusmasi her sofraya oturdugumuzda yaptigi tavirlar ve en sonunda bize ev evin ustunde olmaz diyerek hakaret etmesi ve durumumuzdan da haberdar bi de bizim kibrisa gelmemiz konusunda annem ve babami zorlayan da kendisi ve maddi imkanimizi da biliyo yani onun amacida melek rolu ustlenmek anlamiyorum ya insanlar ya melek olmaya ozeniyo ya da seytan aslinda 2 sinede ihtiyacimiz yok cunku onlar varlar zaten bize sadece insan lazim tabii annem ve babam burdaki pahaliligi gordukten ve tavirlarida gordukten sonra pisman oldular cunku hava atmalari ve egolari onlara para dogurmadi ve bu durumdan zararli cikan ben ve abim bizi cok yipratti ve ustelik ben istedigim bir alanin bolumunu okumuyodum ve istemedigim bir alan icin ingilizce ogrenmek zorunda kaldim gercekten senin bu videodaki duygunun 5 katini ben yasadim ve cok agir bir depresyon surecim oldu 2 yil boyunca universteden bile bisey anlamadim ve hicbir heycan yasayamadim ve burdan tek kazancli cikan her bok ile hava atan ve maalesef benide kendi emellerine alet eden ailemin egosu oldu. Cok haklisin kac defa bolumu birakmayi dusundum ama kyk kredisi cekmek zorunda kalmistim ve evet korkak oldugum icin de yapamadim aklimdan birsuru korkunc seneryo gectigi icin Simdi 2 yilim kaldi tek tesellim ingilizce oldu ve universite sayesinde tanistigim yabancı arkadasliklar benim yanlis fikirde olmadigimi ve sadece egoist veya kibirli veya hava atmayi seven veya herseyin en iyisi olmayi HEDEFLEMEYEN birisi oldugumu gosterdi ve sadece bi sey yapmak istiyosam kucuk buyuk farketmez sadece kendim icin cevremdeki insanlar ailemde dahil onlar icin olmadigini gosterdi Video icin tesekkurler kendimin yanliz olmadigimi ve bu videoyu dogru yolda oldugumun bir isareti olarak kabul ediyorum . Bi cicek te benden sana kalple birlikte ❤❤❤❤❤❤🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹❤❤
@@user-tl9qg1ni9q keşke etrafımızdaki insanları sarsıp kendilerine getirebilsek, esas hatayı kendileri yaptığını ama bunun sonucunun başkalarına mal olduğunu. Elindeki süreci değiştirmeye cesaretin ya da desteğin olmadığı bu noktada (ki neden olmadığını çok iyi anlıyorum ve bu konuda seni asla yargılayamıyorum) kendini mutlu ve değerli hissedebileceğin sebepler bulabildiğine çok sevindim. Bunları hayatında yavaş yavaş arttırmanı diliyorum, böylelikle diğer kötülüklere birer bariyer haline gelecekler. Ayrıca çiçekler için teşekkür ederim ben de sana bolca sevgi gönderiyorum 🫶🏻
Seninle şu an ayni hissleri,birebir ayni duygulari paylasiyoruz.Yeni mezun oldum.İlk günden hep vardi ait olmama hissiyati ve bunu bile bile kendini bir şekilde farkli motivasyonlarla kandirmisim yillar icerisinde.Sürekli farkli bir şeyler girdi kendi dusuncelerimle araya.Sosyal çevre,aile,arkadaşlar nasilsa etkiliyordu ve devam etmene sebep oluyordu.3cü siniftan sonra Avrupa hayalleriyle bir sekilde sabrettim,fakat 5 ci sinifin yazinda staj yapdim almanyada o dönem her şey alt üst oldu.Belki sorun ülkedir belki toplumdur diye kandirmisim kendimi.Hayalkirikligi yasadim oraya gidince.Saglik sisteminin beklediğim gibi olmasi degildi sorun aslinda her şey mükemmel olsada oraya ait olmadigimi hiss etdim fark ettim iyice.1.5 yil durmadan almanca calistim ve bir ayda tüm hayallerim(ya da zorla kendime inandirdiklarim)suya düstu.Devaminda tusa hazirlanmaya basladim.Sorgulamadan,dusunmeden çünkü korkuyordum her şeyi birakirsam daha berbat olucak diye korkuyordum.Bir kaç ay sonra kitaplarin başinda sürekli kendimi aglarken buldum.Hatta terapiye bile başladim bu sebepten.Diger taraftanda ne istedigimi net olarak bilememe durumu iyice kapana kisilmis gibiyim.Şu an dinleniyorum.Kendimi yeniden keşf ediyorum,kendimi dinlemeye calisiyorum ilk defa))
@@nerminmehdiyeva642 ben de yaklaşık 7 aydır psikiyatrik destek alıyorum, bir noktada kendim mücadele veremeyip kendimden pes edeceğim bir evreye geldim. En büyük korkum tekrardan o kötü günlerime dönmek bu kendi yolunu bulmaya çalışma sürecinde. Özellikle mezun olduktan sonra yine diğer zamanlarım gibi insanların etkilerinde kalıp istemeyeceğim yollarda sürükleneceğimden korkuyorum. Bunun için sürekli savaş halindeyim, sürekli kendimi “Kimsenin düşünceleri altında kalma, kimsenin anlık rahatlamalarına kanma. Yaşadığın şeyleri zamanı geldiğinde çünkü tek başına üstleniyorsun, onlar yanında olmuyor” diyerek telkin etmeye çalışıyorum istemediğim yollara sapmamak için. Sana da bu sürecinde bolca huzur diliyorum, umarım kendini bulduğun ve mutlu olduğun bir yol ile karşılaşırsın 🫶🏻
Yaa, bir şey söyleyeceğim, öyle veya böyle pek çok şeyi basarmissiniz belli ki, niçin veri bilimi ya da yazilim dunyasina yonelmiyorsunuz ? Illa bilgisayar mühendisliği okumaniza gerek yok, kurslari var yurt disinda , turkiyeden kurs alip internet üzerinden yine iş de bulabilirsiniz yurtdisinda. Hem tip ile yazılımı birlestirmis olursunuz , bu iki alanin birleşimi çok değerli olur eminim . Tabii belki yazılımı da sevmeyebilirsiniz ama denemek güzel olur sanki😊. Bu arada istediginiz başka bir bölümden emin degilseniz tekrar univ sinavina hazirlanmak artık bir fantaziden oteye geçmez😢 çünkü hiçbir bölümün elle tutulur yani kalmadi , her şeyi bitirdiler, her bolumun bir sürü sikintisi var😢. Belki eczacilik mantikli olabilir ama onu bile bitirdiler. Herkes kara kara ne olacagini dusunuyor😮💨, içinizden ne geldigini düşünün😊, eğer yoksa bir hayaliniz yazilimi dusunebilirsiniz. ❤
20 dakikaya yakın konuşmuzsunuz. Size tıp fakültesinde öğretmişlerdir hastayı tedavi edebilmek için ilk önce doğru teşhisi koymak gerekiyor diye. Siz ilk önce hayatta ne yapmak nerde bulunmak istediğinizi teşhis edin sonra nasıl bir yol izleyeceğinize karar verirsiniz. Bence siz ne istediğinizi kendiniz de tam bilmiyorsunuz gibi geldi bana. Yolunuzu kaybetmişsiniz ama nereye gideceğinizi bilmiyorsunuz. Çok sakat bir durum. Bir de mutluluk peşinde koşmayı bırakın bence. Biz bu dünyaya her gün mutlu olmaya gelmedik.
Kendi deneyimini paylaştığın için öncelikle teşekkür ederim. Oldukça haklısın gayet de cesur bir insansın. Mallesef yaşadığımız ülke hayatından mutsuz zombie ordusu gibi beyin yerine de insanların hayallerini yiyorlar. Bunu yapma işsiz kalırsın ! Şunu yap daha iyi bak 😂 Allahım bana tavsiye verinceye kadar kendi mutsuz hayatını düzelt Teyze. Toplumu mutlu edemezsin ne yaparsan yap hep bir eksiğini bulurlar. Ama kendini mutlu edebilirsin eksikliklerini, yanlışlarını , hatalarını severek seni yapmak istedikleri değilde olduğun kişiyi severek onları yenebilirsin. Sonuçta herkes bir gün ölücek. En iyisi kendin olarak ölmek heralde diye tahmin ediyorum. Neyse çok konuştum 😅, tekrardan teşekkürler video için 💗🙏🏻
O kadar doğal, o kadar içtensin ki,tabiri caiz ise içime sokasım geldi 💙 senin yaşlarında kızımın bütün eğitim süreci gözümün önünden geçti...Buradaki temel sorun sanıyorum öncelikle biz anne- babaların "aman çocuklarımız muhtaç olmasın , onlara bırakacak bir servetimiz yok(memur maaşıyla) Allah ta algılama akıl fikir vermiş şükür bari iyi bir eğitimi olsun ,hele de kız çocuğuysa kalbur üstü bir mesleğe sahip olsun ayakları üzerine sağlam bassın vs vs...duygularda oluşumuz. Mutlu olmalarını herşeye eşit önem vermek gerektiğini (sadece başarı odaklı değil) biraz rafa kaldırdık, öyle ya iyi bir mesleği olursa zaten mutlu da olurdu(!) Ben eğitimci bir babanın çocuğu bir anne olarak kızımın istediği mesleğe doğru karar verme sürecinde hep ona önayak olmaya çalıştım zira ben mesleğimi yaparken değiştirmek adına başka bir bölümü gece çalışarak örgün olarak tamamladım bu çok yıpratıcıydı sonra gördüm ki iki tane istemediğim diplomaya sahibim neden zamanında bırakıp aileme bu iş bana göre değil diyemediğim için ..işin üzücü yanı ikinci meslek eğitimimime abimin karar vermiş ve benim kabullenmiş oluşumdu...Sonuç ortalama geçmiş 30 yıllık bir meslek hayatı... Üzücü olan kızımın çok iyi bir dereceyle ve çok isteyerek girdiği kalburüstü bir üniversite elk-elktrnk mühendisliğinden çok yıpranarak mezun olması..Ülkenin iyi bilinen birkaç firmasında çalışırken eğitimi çok yetersiz liyakatsiz işe girmiş çok kişinin olduğuna tanık olması ve artık ben bunun için mi bu kadar zor bir eğitim aldım deyip Almanyaya yüksek lisansa gitmesi...SONUÇ: Çok büyük oranda ötekileştirilmiş ırk ayrımcılığıyla mücadele ederek okumaya çalışma, ülkenin elindeki kıymetli beyinlere sahip çıkamayışı nedeniyle başka memleketlerde debelenme ,tükenmişlik, yıpranma, eğitimini tamamlamak adına kılını kıpırdatacak halinin kalmayışı...adına ne derseniz... 1.sırada yetkililerve 2.sırada anne-babalar olarak aklı başında pırlanta gibi çocuklarımızı ne hale getirdik...Canımın içi kızım gibi hissettiğimden böyle yazıyorum Hayatının kararını sen ver , sen çok kıymetlisin ,bir sen daha yok Bundan böyle kendin için ne istiyorsan öyle olacağını başta ailen olmak üzere herkese net anlat, anlamayanları koy gitsin ... Allah yolunu açık etsin , mutlulukla, sağlıkla kal 🙏(bir anne)
@@papatyaozturk1956 yazdıklarınızı okurken çok duygulandım, çok teşekkür ederim bütün güzel dilekleriniz için 🥺 söylediğiniz her şey de o kadar haklısınız ki
17 yasindayim ve yksye bu sene girdim. aslinda ben sene basinda kendimi universiteye hazir hissetmek icin cabaliyordum ama son aylar gitmeye hazir hissetmedigimden calismalarim azaldi, calissam bile verim alamiyordum kafamdaki dusunceler yuzunden. gerek okula erken baslamam gerek ailemin bunun bilincinde olmalarina ragmen beni surekli bi yarisa sokmasi sonucunda hep kendimi yetersiz hissettim ve bu beni hic hirslandirmadi aksine hep geriye cekti. bu yil sinavim istedigim gibi gecmedi, belki bunlar cok disiplinli insanlar icin bahane olarak geliyor olabilir cunku benim aileme bahane olarak geliyor bunu yadirgamam ama sinavin ortasinda stresimi bile kontrol edemedim, sinavi cozmektwn cok kendime iskence ettim. bunu aileme anlattigimda sasirtici sekilde bana destek oldular, daha dogrusu oyleymis gibi yapmislar. mezuna kalicam dedim cunku berbat gecmisti, daha sinav aciklanmadan gelen yerleri yaz git diyorlar. sonucu az cok tahmin ediyorum ve istemedigim en onemlisi de hazir olmadigimi bir turlu anlamiyorlar. bilmiyorum cok caresiz hissediyorum sadece anlatmak istedim.
genç olmak ta zor ya, iyi ki 48 yaşındayım da bu süreçleri bu psikolojiyi atlatalı çok oldu :) ben de 3 yıl peşpeşe 3 ayrı üni de 3 ayrı bölüme kaydoldum vaktinde, en sonunda birini bitirdim, hiç te işime yaramadı bir hayat boyu, meslek gereği sadece 4 yıllık bir üni mezuniyeti yetiyor ne olduğu hiç önemli değilmiş... hakkında, tüm gençlerin hakkında hayırlısı olsun inşallah diyeyim
Hiç birimiz okuduğumuz yaptığımız işi sevmiyoruz neden acaba. Bende Mali Müşavirim ama Muhasebeden nefret ediyorum. Geçim derdi,çalışıyoruz işte. Benimde sevdam bilgisayar yazılım web tasarım. Ama muhasebeciyim işte.
Bende bugün yaşamak istediğim bie şeyi anlatmak istiyorum açıkçası. 12. Sınıf öğrencisiydim ve annemin zoruyla sayılacak şekilde sınav haftası Eczanede işe girdim. Mezuniyet sınav derken ilk hafta basit geçmişti ama sonra biraz daha uzağa taşındı eczane ve bu sefer gidiş yolu bana sıkıntı çıkardı. Sabah 8 bucukta gitmeme rağmen kan ter içinde kalıyordum ve aksam 7 de çıkıyordum normal olarak. Orada iki çalışandık ben ve bir çalışan daha ayrıca eczane sahibi. Çalışan kişi 7 yıldır orada çalışıyormuş ve sabırlı bir insandı çok yardımcı oldu asla beni küçümsemedi bildiklerini benden saklamadı. Ben ise girerken görüşmede eczacılık ilgimi çekmiyor dememe rağmen kadın beni işe almıştı. Gel zaman git zaman işler biraz yoğunlaşmaya başladı. Eczane sahibi beni gelenlere çay kolonya çikolata ikram etmek, tozları almak temizik yapmak getir götür yapmakla görevlendirdi. İlk başladığım için bu bana normal geldi ve çok sıkıntı etmedim. Ama unutuo müşteriye kolonya ya da çikolata ikram etmediğimde laf etmeye başlıyordu ve kimse de sesini çıkartamıyordu. Bi kere rafı temizlerken sırf bir diş fırçası alakasız yerde olduğu için bu neden burada diye sorduğunda ben de 'bilmiyorum oradan aldım " dedim ve bana karşılık verme savunmaya geçme dedi. En ufak konusmam sırasında yanında laf yiyordum. Benim için sıkıcı bi hal almaya başladı çünkü eczacılıktan çok getir götür yapılıyordum ve benden iki üç hafta sonra gelen stajyeri bile bilgisayar başına oturtmaya başladı. Ben temizlik yaparken Stajyer gidip oturdu falab ve bu daha da sinirimi bozmaya başladı. İşten çıkmak istediğimi anneme söylediğim de bana "kendin söyle" dedi ve yardımcı olmadı
Bu hafta , işten çıkmak istediğimi vir türlü dile getiremedim çünkü eczane sahibi dominant birisiydi ve gerçekten beni çok geriyordu eve geldiğimde ağlıyordum tek pazar tatilleri oluyordu onda da yorgunluktan yataktan çıkamıyordum. Bugün sipariş götürüp geldikten sonra birden böyle devam edemeyeceğimi kendime söyleyip Eczane sahibi ile konuştum işten çıkmak istediğimi söyledim. Çıkışını veririm yarın gelir paranı alırsın hatta şu an bile gidebilirsin dedi. Bende her şey için teşekkür edip işten çıktım ama çıktığım zaman yolun ortasında yürüyerek ağlamaya başladım. Çünkü o kadar gerilmiştim ve 1 ay bile olmadan i kadar yorulmuştum ki Bie an "acaba ben mi fazla alınganlık yaptım her iş yerinde böyle şeyler oluyor çıkmasa mıydım" diye düşünmeye başladım
Eve gelince yorgunluktan uyudum ve hala daga arada böyle şeyler düşünsem de, sen bu videoyu attın ve izleyince emin oldum. Sırf mutsuz olduğum ve kendime vakit ayiramadigim ama herkesin övdüğü o işi yapmak zorunda değilim. Kimse benden önemli olmamalı ve ben kendi istediğim şeyi yapabilecek özgürlüktw olmaliyim. Ülke durumunda neredeyse kimse istediği şeyleri yapamıyor olsa da, oturup durum bu halde diye de hiç ilgimi çekmeyen bir işte kendimi heba etmek istemedim. Çünkü 17 yasimdayim ve şimdiden böyle şartları olan bie işte çalışıp kendimi yıpratmak istemedim. Oldukça uzun oldu, kusura bakmayın belki okuyanınız vardır. Demem o ki kendinizi sevmediğiniz bir işi yapmakla sorumlu tutmayın, başkaları ile kendinizi kıyaslamayın ve mutlu olduğunuz, en azından tam olarak istediğiniz olmasa bile size uygun olan şartlar altında çalışın ya da bölümümüzü seçin
istediğimiz yerlerde zorluklara karşı çabalamakla istemediğimiz bir yerde bu tarz muameleler ile iyice benliğimizden uzaklaşmak arasında çok büyük farklar var. kafandaki kararsızlıkları ve korkuları bir nebze de giderip bir adım atmana sebep olduysa anlattıklarım bu beni çok mutlu eder. ayrıca bu kanalda içinizi dökdüğünüz hiçbir uzunluk için özür dilemeyiniz. bu nekomel kuralıdır jdsfjdsjf
@@Kairafujisakiiyi ki ayrılmışsın. Adım kadar eminim gün geçtikçe o duygusal şiddetin dozu artacaktı. Hayatta böyle aşağılık insanlar var onlardan korumamız gerek kendimizi. İnşallah hep huzurlu, mutlu olabileceğin yerlerde çalışma imkanın olsun. O tarz narsist ya da psikopat insanlara boyun eğmemeli hiçbir genç😔
@@Kairafujisaki "Her işyeri böyle" yanılgısına düşmemeli. Çoğu insan haklarını koruyamıyor, sınır çizemiyor diye tepesine biniyorlar böyle "patroncuklar". Hakkımızı savunmamız bu eski kafalı sömürücü tiplere de garip geliyor. Bu hayata bir kere geliyoruz ve onu cesurca ve özgürce kendimiz olarak yaşamalıyız. Tebrik ediyorum. Bu yaşta da güzel bir tecrübe olmuş, dersler çıkarmışsınız. Size geleceğinizde yol gösterecektir.
Gençler size 32 yaşında tarih öğretmeni olarak tek tavsiyem sevdiğiniz konulara yönelin. Ben tarih öğretmenliği okurken bir gün olsun sıkılmadım okula giderken ayaklarım geri geri adımlamadı. Her dersi zevkle dinliyor ve not tutuyordum. Mesleğimi yaparken de hiç yorulmuyorum aşkla yapıyorum. Size tavsiyem para kazandıracak değil seveceğiniz bir mesleğiniz olması.
resmen kendi hayatimi izledim videoda. Tum egitim hayatim boyunca sadece yuksek not almaya odaklandim. Fen lisesinde onumuze tip ve muhendislik disinda secenek sunulmadigi icin iyi bir unide muhendislik okumak istiyordum. Sinav benim icin iyi gecmedi sayisalda 19k esit agirlikta 4k yaptim Istedigim uniler tutmayinca muhendisligi baska bir yerde okumak istemedim cunku kendi kendimi gelistiremeyecegimden korktum. Aslinda sinav yili esit agirligin bana gore oldugunu fark etmistim ama orada is yok orada bolum yok gibi gerekcelerle vazgecirildim. Velhasil bir Tip fakultesine yerlestim. Tipin bana gore olmadigini biliyordum ama yapabilirim sanmistim. Dersler hicbir sekilde ilgimi cekmedi. Hersey bana bos ezber gibi geldi. Beynim sanki bilgileri ogrenmemek icin benimle savasiyor gibiydi. Ve hayatimda ilk defa basarisiz olmayi tattim ve bunu da kaldiramadim sanirim. Ilk seneyi guc bela sinifta kalmadan bitirdim ama bunu daha fazla yapmak istemedigime karar verdim. Okulu dondurup tekrar sinava hazirlanmayi dusunuyorum. Ailemi bir sekilde ikna ettim ama obur akrabalari arkadaslari ikna etmek gercekten cok. Tibbi istemedigimi biliyorum ekonomi uluslar arasi iliskiler okumayi dusundum ama istedigim seyi yeterince tutkulu istiyor muyum? Ya da bunu insanlara savunabilir miyim bilmiyorum?
@@zuzu0435 hiçbir şeyi insanlara savunmak zorunda değilsin, akrabalarına ya da arkadaşlarına da kanıtlamak zorunda değilsin. Bir kez hata yaptığını fark etmişsin ve tekrardan bir yola girmeye karar vermişsin. Önceki hatalarını da göz önünde bulundurarak bu süreçte sadece sınava çalışmaya değil arada da olsa kendini bulmaya odaklan. Bizim ülkemizin en büyük problemi esas kendi zevklerini bulacakları, kendi yeteneklerini keşfedecekleri dönemde zorla hiçbir şeyi ölçmeyen bir sınava odaklandırılması. Aslında herkesin önünde bir sürü seçenek var ama kimse göremiyor çünkü çoktan belli kalıplara konmuşuz ve belli baskılar altında kalmışız.
Merhaba, eşit ağırlıktaki sıralamanız gayet güzel, hiç ek madde-1/ myp ile yatay geçiş yapmayı düşündünüz mü? Başvuru zamanları yaklaştı (Hatta bazı üniversiteler için başladı bile.) ve eğer isterseniz bu şekilde tekrar sınava girmeden sınava girdiğiniz yıl aldığınız merkezi yerleştirme puanıyla eşit ağırlıktan istediğiniz bir bölüme yatayla geçebilirsiniz. Ben de bu şekilde bölüm değiştirdim ve başvuru şartlarını sağlamak oldukça kolay. Bu RU-vid’taki ilk yorumum o yüzden fazla resmî oldu sanırım😅 Bir de yatay geçiş yaptığınızda okuduğunuz eski programa bir yıl okuduktan sonra geri dönme hakkınız var, bunu da söylemek istedim.
@@levinavalent848 cok tesekkurler donem basinda biraz bakmistim ama istedigim yerler 200-300 kisi ile kaciyordu. Yeniden arastiracagim, yorumunuz icin cok tesekkurler.
Eh be kızım! Stajyer doktor olacak 4.sınıfta bir kızım var ve kızımın not ortalaması 3yıldır 90 okul seçiminde bize söz hakkı tanımadı ve sadece 4 tane tıp fakültesi tercihi yaptı ve girdi.Ben müzisyen veya ressam olmasını tercih ederdim ancak "Rekostrüktif Cerrah"olmayı kafasına koymuş.Okulu ve mesleği ile gırgır takılıyor.Mutlu olduğunu görüp bende mutlu oluyorum.Bu arada kendini ifade etmenede bayıldım.Benim kız konuşmaz kafasına koyduğunu yapar.
Dönem 4ün bütlerine gidiyorum yoldayım bu sıcakta. Sözlü sınavlar canıma okuyor. Biliyorsunuz tıpçılar. Gerçekten gerizekalı mıyım diye düşünmeye başladım. Ya da buraya kadar mıydı yapabileceklerimin sınırı?
Tercihler başlıycak ama ben hala ne okumak istediğimi bilmiyorum en başından beri böyleydi şimdi bi bölüm yazıcam ama inşallah farkında olmadan kendim için uygun bölümü seçiyor olurum. Aslında okumayı düşündüğüm bi bölüm vardı ama önü kapalı ataması yok diye diye soğuttular ondanda.
Ben de aynı durumdayım sayısaldan 25k yaptım fakat ne istediğimi bilmiyorum iş garantisi ve maaşlarından dolayı tıp mı seçsem diyorum ama nöbetiydi tusuydu uzmanlığıydı gözümü korkutuyor diş yazayım diyorum onda da çok fazla mezun olduğunu söylüyorlar ilerde sıkıntı olcağını söylüyorlar ne yapcağımı şaşırdım şu anlık tıp yazıcam gibi görünüyor ama ilerde pişman olmaktan çok korkuyorum umarım hangi mesleği seçersek seçelim sevebiliriz ve mutlu oluruz
🌷🌷🌷Kalbinden öpüyorum öncelikle, yolun bahtın açık olsun yavrum diyorum çünkü benden çok küçüksün 🌿Senelerce katsayı mağduru olarak, (99-2000 li yıllar) istemeden bir üniversiteye gidip başarili bir öğrenci olduğum için bari buradan mezun olayım düşüncesiyle on dokuz sene önce mezun oldum. Otuz yaşıma kadar atanmışlığın, öğrencilerimin enerjisinin beni beslemesi ile mesleğimden keyif aldıgımı hissettim. Ama otuz yaş sonrası içimden çıkmayan bir sorgu ve mutsuzlukla "Hayır olmadı, ben bu ortamda mutlu değilim, kısır döngü içndeyim, beni geliştiren bir durum yok, hergün aynı" düsünceleri içinde boğuldum, durdum.Cesaret edememe, arada kalma, mutsuzluk her şey vardı. Şunun farkında degıldım, belki ben zorunlulukla seçmiştim ama aslında bu tükenmişlik zamanla her meslekte yaşanılıyordu. Yakınlarım ve liseden öğretmenimin manevi destekleriyle eski bir inek öğrenci olarak büyük bır heyecanla 2022 de sınava girdim. Ama şartlar eskisi gibi değildi.Ailem, sorumlu oldugum çocuklarım, bir okulda bir soru cocuklarım, pek keyıf almadan gittiğim okulum... Bu kadar yük aynı anda kaldırılır mıydı, dedim ki akışına bırak, seneler önce sensiz planlanan hayatı degil o anı yaşa. Bu defa keyif aldıgımı okumaktı hedefim, meslek degıstırmek, sıfırdan başlamak niyeti değil senelerdir heyecanlanmayan kalbime bir ışık olmasıydı. Ne yazıkki hayatımızı büyük miktarda yönlendiren meslegımızı çok küçük yaşta seçiyoruz. Burada kimse kabahatli değil. Bazen ailemiz, bazen sınav gidişatı, bazen hocalarımız, bazen de bilinçsizlik... Şu anda üçüncü sınıftayım en azından kendıme hobi alanları buldum. Seneler sonra bana ektra bir bakış acısı olusturdu.Yeniden, merak ettiğım alanda bir seyler öğrenmek, ödev yapmak oldukca keyifli. Şunu anladım ki seçimler daha bilinclendiğimiz bir dönemde olsa hepimiz cok daha mutlu olacağız.Meslegini yaparsın veya yapmazsın bılemem ama hobilerinle kendini destekle, kendine her zaman bir alan bırak, sağlık varsa her şey olur inşallah, öpüyorum güzel yüreginden, hayırlı ugurlu olsun, gözüne yaş, ayagına taş değmesin 🤲🦋🐞🌸🌸
zengin bir yaşlılık için hayatını harcama. herkesin tecrubesine değer ver ama doğrular birden fazladır. bütün gezegenin yaptığı iş başkalarına tavsiye vermek şu anda yaptığım gibi. yorumları ciddiye alma yazmak bile tavsiye. Güzel konuştun başarılar
birkaç sene sonra muhtemelen senin gibi olmuş olacağım:') destek almanın zorunlu olması videodan çıkarttığım tek ana fikir sanırım çünkü bırakabilecek kadar cesur değilim lol
Seni tanımıyorum ve bu video karşıma çıktı 2024 yks öğrencisiydim ve diğerlerine kalsa bir yer yazar giderdim ama ilerde pişman olmak istemiyorum ve mezuna kaldım ve bu senede böyle olursa diye korkuyorum istemediğim bir bölüm olsun istemiyorum öyle söylemek istedim herkese istediği yerde olması dileğiyle
Belki icinde bulunduğun zorluklarla mücadele etmen seni bu durumda bıraktı ama bundan gurur duymalısın bazı seyler kader ile tayin edilmiştir...Bunun tadını ve keyfini çıkarıp önüne bakmalısın...Her yeni süreç seni bir adım daha hayatı yada kendini bulmanı sağlayacaktır bir hekim eşi olarak yazıyorum sana...Deneyimlerin sana güç kazandıracak ... Videonu izlediğimde bir sey faekettim bence sen cok iyi bir Doktor olacaksin birsey seni tetiklemiş ama bu sana verilen mesleği sevmemen yada icinde bulunduğun durumu kabullenmemen degildir ..Bence kendini yokla zaten bu yoldasın baska bir yola girmen seni inan üzecektir...Yol zor ama bu yolda yürürken mutlu olacagin anlara odaklanirsan bu düşüncelerinden kurtulabilirsin...Sadece mesleğinin keyfini al bunun sana kattigi manevi duygular bile sana haz verecektir...Cok olumsuz düşüncelere dalmış gibisin....Bunun icinden çıkarsan kendini iyi hissedecek bunu isteyecek sensin...Ufak bir yanlış yada başarısızlık seni neden bu yoldan neden döndürsün hayatin merkezine koyma evet doğru ama icinde bulunduğun seylerden zevk almaya çalış eminim iyi gelecek selamlar
@@cansudemir7732 Hemşireliği gerçekten çok istiyorsun ki iki kez mezuna kalmışsın eğer bir kez daha çalışmak istemiyorsan şu şekilde de yapabilirsin iki yıllık sağlik bölümü yazıp DGS ile hemşireliğe tamamlayabilirsin sınıfımda 40 kişi var benim. Bu yılki sıralaman gelsin hayırlısıyla eğer hemşireliğe uzaksa öyle yapmanı tavsiye ederim en azından böyle istediğin bölümü okuyabiliyorsun yoksa istemediğin bölümde okumak çok zor ben hep tıp istiyordum 12. Sınıfta hemşireliğe yerleştim keşke mezuna kalsaydım kazanırdım diye düşünüyorum gittiğimden beri de kendime kızıyorum keşke bir şans daha verseydim diye yani iç huzurum kalmamıştı
@@cansudemir7732 Yani şöyle evet hemşirelikte iş sıkıntısı yok garanti meslek kafan rahat olur atama derdiyle ugrasmazsin o yönden çok iyi. Mühendislikte öyle değil durumlar. Bu yıl sınav çok zormuş bence sıralamalar iyi gelir ümidini kaybetme hemşirelik gelir inşallah bence sıralaman göre düşün mezuna kalıp kalmamayi.
Ben anlamıyorum..anlayamıyor um. İnsan neden istemeden tıp ,mühendislik, mimarlık tercihi yapar..Ya da üniversite okumak için okur. Daha üç dakika dolmadan izlemeyi bıraktım. Arkadaş tıp 'tan mezun olmuş. Şikayetçi... Sanki silah zoruyla okumuş. Bu kadar kasmanın ne gereği var.Okuma...." Parası güzel, havası var,ego basarım " kafasıyla yolun yarısına gel...sonra sosyal medya da duyar kas... çok güzel..böyle böyle cahilliği özendir. Ne sınava girerken düşün ben üniversite okumak istiyor muyum diye, ne seçerken düşün bitirebilir miyim ? diye. Hic düşünmeyin sizin okuyup beğenmedim dediginiz bir bölüm bir başkasının hayali olsun...Bu ülkede insanlar para bulamadığı için sınav ücreti ödeyemiyor. Sınava giremiyor,kalacak yeri olmadığı için okulu bırakıyor.....Ben merak ediyorum ülkede gerçekten " eğitimde eşitlik ilkesi " uygulanıyor olsa idi haliniz nice olurdu? Asıl sorun bu ..
