Nie chcę być jak moja matka. Prof. Bogdan De Barbaro | O TERAPII BEZ WSTYDU | Anna Węgrzyn 

Dziękuję za ten podkast.. ja też nie chce być jak moja matka ale też nie chce aby moja córka była taka jak ja , więc podjęłam się terapię . .

Gdy byłam mała, matka nie interesowała się mną prawie wcale. Nie było rozmów o życiu, o uczuciach, problemach. Zainteresowała się, gdy byłam starsza i mogłam jej zacząć matkować, czego ode mnie oczekiwała... Tkwiła w toksycznym, chorym, przemocowym związku i nadal w nim jest. Zaciągnięcie jej do psychologa nic nie dało, więc się odcięłam zupełnie.

Jak ja lubię rozmowy z Panem Profesorem.

Pozdrawiam i wysyłam wiele ciepła, panie Profesorze całe życie zawodowe wykorzystuję , używam wiedzy nabytej 25 lat temu

Cieszę się, że trafiłam na Pani podkast. Warto ludziom uświadamiać, że przyglądanie się sobie i swoim mechanizmom to nie słabość a mądrość i odwaga. Jestem rodzicem niepełnosprawnej dorosłej kobiety i przyglądam się temu środowisku, które wręcz rozpaczliwie potrzebuje wsparcia a równocześnie broni się przed nią rękami i nogami. Znam przyczyny ale może warto o tym opowiedzieć. Taka rozmowa terapeuty i rodzica, który ma świadomość pułapek i dobrodziejstw terapii. Pozdrawiam i zapraszam do kontaktu.

Bardzo, bardzo się ucieszyłam słysząc już w drugiej minucie (ok. 1:30), że mężczyźni mają w sobie pierwiastek kobiecy, a kobiety - męski i świat nie jest zero-jedynkowy. Dziękuję!

Dobre pytania, dobrze, ze dziennikarka zwrocila uwage na traumy wojenne i jaki to mialo wplyw na relacje rodzinne.

Dziękuję za wszystko. O tym trzeba mówić. Ludzie wstydzą się za bardzo i nie chca mowic o swoim zdrowiu psychicznym. Pozdrawiam ❤❤❤❤ Justyna z Malborka

Jak pięknie i prosto tłumaczy ❤❤

"W uczuciach nie można być nachalnym". Wspaniały wywiad! Sama jestem w terapii, ten wywiad dał mi dużo do myślenia.

Oczekujemy od siebie granitu, klarownych sądów, oraz syntez wprawy, lecz co zostanie nam z takiej zabawy, gdy oczyścimy się tak do zenitu i nabędziemy tu za duzej wprawy w tworzeniu granic bytu i niebytu.

Ogrom dorosłych kobiet żyje w silnym antyskrypcie cech swojej matki

Ważę Sobie Słowa ❤

A ja mojej mamie wszystko przebaczyłam, ale nie umiem sobie...

Tak- całkowite odrzucenie (kategoryczny wybór, nawet w skrajnie trudnych przypadkach) okalecza psychikę oraz ducha. Należy przebaczyć; "Czcij ojca swego i matkę swoją", ale nie oznacza, że należy utrzymywać kontakt w niektórych przypadkach (poluzować/ ograniczyć), a w skrajnych zerwać, bo to ciągłe rozdrapywanie rany (ale nie odrzucić matki "w duchu"). Złość/ nienawiść/trzymanie żalu, etc. niszczą nas...oraz własną rodzinę*. Tak- to trudne, ale to najlepsze wyjście. Mądry ten profesor...skądś go kojarzę ;) "Powoli postępować z ludźmi, znaczy spieszyć się" (niektórym wolniej trybi, a przyspieszanie, to- paradoksalnie- działanie przeciw skuteczne; żeby unormalizować/ zmienić jakąś małą grupę społeczną ("ducha grupy"), to trzeba 2-3 lat (hurtowe pranie mózgów- często trzeba wejść z buta i odczekać co tam im zatrybi) a i czasami trzeba wyrzucić "zgniłe jabłko" (umiarkowany utylitaryzm), a zajmowanie się "jednostką", to mogą być dłuuuugie lata, a czasami lepiej "zostawić ich samym sobie" na jakiś czas, albo na zawsze. Zależy...I najważniejsze- nie ratować topielca!). *Tutaj jest taki paradoks, że utrzymując nienawiść/ brak szacunku do swoich rodziców (jacy by nie byli) zostanie przeniesione na własne dzieci, czyli to błędne koło międzypokoleniowe (modelowanie stosunku/ emocji do rodziców; dziecko widzi/ czuje jak rodzice traktują swoich rodziców, czyli ich dziadków. Dziecko nie jest w stanie zrozumieć dlaczego rodzice w ten sposób traktują swoich rodziców; tylko widzą, że "traktują w dany sposób" i to powielą w przyszłości w stosunku do Was, bo...tak je nauczyliście/ pokazaliście. Tak- to Wasza wina jak będą Was traktować Wasze dzieci. Mądre życie wydaje się być dość trudne...).

Jesteśmy w okolicy Dzień Kobiet🫣 nie mam twojego Prawo Jazdy…🤔 język polski jest trudna 😉

A czemu służy czerwona nitka na Pani lewej ręce ??

...te pauzy

O Józefie święty!

Ceny psychoterapeutów, terapeutów są tylko dla okreslonej grupy ludzi z okreslonymi dochodami, reszta musi wziąść kredycik.

Coooo?

Sorry, ale ten tytuł jest osądem. Znowu obwinianie normalnych matek i rodziców (nie mówię o patolog.), jak oni mają się czuć słuchając psychoterapeutów, którzy niemal wszystkich obwiniają, wysyłają na terapię za kilkaset zł za godz. Kogo na to stać? To obłęd, po 20-25 latach wychowywania dzieci najlepiej jak potrafią matki czy ojcowie słyszą, ze są niewystarczająco dobrzy. Nasze mamy czy dziadkowie są wspaniali, bo się starali. Nikt nie jest doskonały, a terapeuci bywają otyli, omylni i też mają rozwody czy depresje. W życiu bywa różnie. Należy szanować dzieci, ale rodziców czy nauczycieli już nie? Moi rodzice i mama nie byli doskonali, popełniali błędy, ale wiem, ze wychowali nas z bratem najlepiej jak potrafili. Jestem szczęśliwa, że mam niektóre cechy mamy (życzliwość, dobroć, empatia) czy taty (dawał poczucie bezp.). Mama była wybuchowa, więc ja nie jestem, bo nie chciałam. Pokolenie naszych rodziców czy dziadków nie miało dostępu do takiej wiedzy czy takich książek, jakie są obecnie. Terapia tak, ale dla tych, którzy jej potrzebują. To samo dotyczy krytykowania od 30 lat nauczycieli, dezawuowania ich zawodu. Dzieci potrzebują pewnej dyscypliny, wymagań, stawiania granic. Wychowanie bezstresowe powoduje wychowanie młodych roszczeniowych egoistów skupionych na sobie. Przerażają mnie 12latkowie, którzy mówią np. rodzicom, że maja wziąć kredyt, bo chcą pojechać do USA na jakiś drogi kurs. Gdzie jest wdzięczność dla rodziców za nasze wychowanie. Moja mama otrzymała niewiele miłości, bo była z licznej rodziny, ale sama dała jej wiele. Była świetną matką (tata też był super, dał mi poczucie bycia ważną i kochaną), choć niedoskonałą. Ale kto jest? Terapia tak, ale bez powodowania poczucia winy, bez osądu.

Co to psychoteyapia?

Realizacja dzwięku z ciamkaniem bomblowaniem w slinie siarkowodoru z gnijacego pożywienia i dwutlenku węgla za 6 zębem, syczenio, sybilanto, ćkanie, znikające r lub język na czubku przytrzaśnięty drzwiami odwraca uwagę od treści. nagrania. Ratunku!