Cieszę się,że odkryłam Twój kanał. Bardzo szczegółowe,dokładne recenzje z mini elementami analizy i ciekawostek. Do tego odnalazłam kilka tytułów, które mnie interesują a nikt inny ich nie zrecenzował jak Ratched. Życzę powodzenia i subskrybuje kanał :)
Odniosłem zupełnie inne wrażenie, obserwując, jak wiele w serialu scen intymnych i jak są one pokazywane. Należy pamiętać, że rozmowa to nie tylko wypowiadanie słów. W wielu przypadkach doskonale można rozszyfrować, co bohaterowie mają w głowie i jak się czują, często właśnie podczas scen, które związane są z seksem. Może to zmęczenie hollywoodzkim sposobem przedstawiania cielesnej miłości, ale było to niesamowicie odświeżające. Z drugiej strony zakończenie - bardzo pasowało mi takie (nie)zamknięcie historii, bo wyraźnie widzimy, jak nasza para się zmieniła. Problemy Connella nie wynikają wyłącznie z braku pieniędzy, ale jego transformacji i tego, że nigdzie nie czuje się jak u siebie. Jest "w domu" wyłącznie wówczas, gdy jest z Marianne. W pewnym momencie oboje stają się niezwykle spokojni i wypełniają tę dziurę w duszy już nie tylko sobą. Finał pokazuje, że to nie jest koniec ich historii, a jedynie zakończenie drogi do samoakceptacji i satysfakcji. Choć być może ICH historia również się zakończyła.
Jeżeli chodzi o sceny intymne, to są niesamowicie prawdziwe, nieidealne, zupełnie niehollywoodzkie i jak najbardziej się zgadzam, że to odświeżające, a mój jedyny zarzut dotyczył nie tego, jak wyglądają, a ich nagromadzenia. Bo to naprawdę świetne, że twórcy poświęcają czas na ekranie wyraźnej zgodzie na stosunek, Connell zaznacza, że może przerwać, gdyby było coś nie tak. Uważam jednak, że serial nie straciłby, gdyby tych scen było troszeczkę mniej. Co do problemów Connella, to nigdzie nie sugeruję, że wynikają jedynie z kwestii materialnych - mam na myśli cały obraz przejścia z jednej warstwy społecznej do drugiej. A to przejście nie oznacza tylko tego, że ma więcej w portfelu. Żyje w zawieszeniu, nie przynależy nigdzie. Choć oczywiście można stwierdzić, że Marianna jest dla niego domem - pełna zgoda. Dzięki za rozbudowaną opinię! 😊
@@AleksandraSieczka Wydaje mi się, że tak umiejscowione scen seksu, jak długie by nie były, ukazują dość dobrze etapy związku, na których znajdowali się bohaterowie. A że sytuacja często się zmieniała, to takich scen jest sporo. Lubię myśleć o odcinkach, które (prawie) w całości zamknięte są w sypialni, jak o takim podglądaniu i próbie rozgryzienia relacji kochanków w ogóle. Wyciągając je z serii, też można się sporo nauczyć/dowiedzieć. Oczywiście, tutaj pełna zgoda - Connell im bardziej odkrywał siebie, tym bardziej rozumiał, że nie pasuje nigdzie. Bardzo ciekawy był wątek terapii. Widziałem, że nawet został doceniony w serialowych podsumowaniach 2020.
Etapy związku - pewnie tak. Zwłaszcza że ta potrzeba bliskości, emocjonalnej, jest mocno zarysowana. Ale o ile dobrze pamiętam w drugim odcinku odczułam przesyt scen łóżkowych, a tam są wciąż na początkowym etapie. I tak, rozumiem co twórcy chcieli uwypuklić, ale nadal uważam, że seksu po prostu mogło być mniej. Co nie zmienia faktu, że i serial, i książka są fantastyczne.
Fajna recenzja i super, że z takiej perspektywy, bo to faktycznie jest dosyć kluczowe, choć również wiele nieporozumień wynika z ich niepewności siebie czy kompleksów. Ale pewnie da się to też wytłumaczyć różnicami klasowowymi, choć w niektórych przypadkach rzeczywiście zdarza również, że brzmi to naciąganie (o czym zresztą powiedziałaś). Obejrzałabym więcej tego typu analiz!
Dochodzi 4 nad ranem, a ja w pracy oglądam recenzję jakiegoś romansu tylko dlatego że spodobało mi się jak Pani prowadzają opowiada o filmie. Zobaczę sobie jeszcze parę filmów.
Chciałabym wyrazić swoją opinię na temat zakończenia - może być lekki spojler. Ps Chętnie przeczytam Wasze założenia na temat końcówki.. Wg mnie decyzja Conella o wyjeździe do Stanów zjednoczonych, nie powinna rozdzielić tych dwojga. Biorąc pod uwagę ich wcześniejsze rozstania, podczas których mniej się znali - nie byli nawet parą. Od tamtego czasu dużo się w ich życiu jak i w relacji zmieniło. Zaczęli traktować się jako para, poznali swoje problemy, sytuacje rodzinne. Przeszli już jedną relację na odległość (wyjazd do Szwecji) co prawda jako przyjaciele, ale świetnie dawali sobie radę. Dzięki temu po części postanowili spróbować znów. Mając ten bagaż doświadczeń, znając się "lepiej", będąc parą - nie powinni, a raczej żadne z nich nie zdecyduje się już burzyć tej relacji decyzję o rozstaniu lub szukaniu kogoś innego do zalepienia dziury, przecież oboje wiedzą, że z nikim innym nie będą szczęśliwi. Myślę, że tak jak napisał ktoś przede mną, może to być również furtka do kolejnego sezonu... albo do wolnej interpretacji widza.
Bardzo Ci dziękuję za opinię! :) Znając książkę, nie chciałabym, żeby ta historia była kontynuowana. Zakończenie nie jest dla mnie w pełni satysfakcjonujące, ale też nie przynosi oczyszczenia tak samo, jak zresztą cała historia - w żadnym momencie go nie daje. Natomiast oceniając tylko serial, na pewno byłoby ciekawe podejrzeć ich życie. Tak jak napisałaś, "nie powinni" tego popsuć, ale jednak cały czas jakaś siła ich od siebie odpycha. A to niemożność podejmowania decyzji przez Connella, a to niskie poczucie własnej wartości Marianny. Są tak "normalnie skrzywdzeni" i chociaż tylko oni siebie potrafią uleczyć, to jednak się na to nie decydują.
Czy tytuł serialu też można powiązać z marksizmem? Tytuł "Normalni ludzie" kojarzy się trochę z marksistowskim pojęciem już nieaktualnej "klasy robotniczej". Ale to tylko takie skojarzenie. Zgodzę się że marsistowski klucz najlepiej tłumaczy zachowania bohaterów. Fajnie że twój komentarz udało mi się zobaczyć przed oglądaniem serialu. Mocno ubogaciłaś mi ten seans.
Jasne, wydaje mi się, że nie ma tu jednej jedynej słusznej drogi. Ja zdecydowanie bardziej odniosłam tytuł do natury człowieka - normalni, czyli popełniają błędy, gubią się, są nieidealni, pragną miłości. Ale podejrzewam, że przykładając tytułową normalność do Connella i jego "klasy", Twoja interpretacja jest jak najbardziej słuszna. :)
@@AleksandraSieczka Ja Marianne (mimo jej specyficznych wad) też zaliczył bym do grupy normalnych. Cechy bohaterów w kontekście tytułu skojarzyły mi się z ewangelicznymi ubogimi w duchu. Czyli mającymi (z różnych powodów) ducha pokory. Może autorka książki marzy żeby tacy ponieśli sztandar ostatniego etapu rewolucji? Chyba za bardzo wkręcił mnie ten marksistowski klucz.
Bardzo się cieszę, że skłoniłam do refleksji na ten temat. 😊 Autorka jest zadeklarowaną marksistką, więc wszelkie przemyślenia w tym kierunku na pewno są zasadne.
@@AleksandraSieczka Nie czytałem książki ale serial w wielu rzeczach przypomina mi "Antychrysta" von Triera. Bohaterka o podobnej psychice, wątki feministyczne, niemożność porozumienia z partnerem w relacji uczuciowej, irracjonalne okrucieństwo, realistyczna nagość i seks. Podobna praca kamery. Drogę wyznaczał mistrz...
Dzięki! W którym momencie? :D Bo wydawało mi się, że nic o tym nie mówię (poza tym, że jest pod marksistowską tezę), a ogólnie temat rozstań i powrotów to żaden spoiler :)
Spojlery Książki autorstwa Sally Rooney nie czytałem więc trudno mi się do niej odnieść, natomiast serial zrobił na mnie spore wrażenie. Przede wszystkim niesamowita chemia pomiędzy dwójką głównych bohaterów. Doskonałe role Edgar-Jones i Mescala. Są to młodzi, początkujący aktorzy i mam nadzieję, że po tych rolach wypłyną na szersze wody i nie poprzestaną na występowaniu w lokalnych produkcjach. Ukazanie różnic klasowych i materialnych, które są moim zdaniem ciągle jednym z większych kłopotów współczesnych społeczeństw. Problemy z jakimi borykają się ludzie pochodzący z małych miasteczek, kiedy muszą zmierzyć się z tzw. "wielkim światem", co w tym przypadku oznacza pójście do collegu w Dublinie, co szczególnie widać na przykładzie Connella. Co do aspektów technicznych serialu to bardzo dużo zbliżeń na twarze, kamera prowadzona blisko aktorów co pozwala widzowi dokładnie przyjrzeć się ich stanom emocjonalnym. Jeżeli chodzi o mankamenty to trochę przeszkadzała mi nadmierna ilość scen łóżkowych, które co prawda były przedstawione ze smakiem, jednak gdyby było ich tak z 2-3 mniej to produkcja nic by na tym nie straciła. Trochę dziwnie oglądało się, szczególnie na początku, kiedy bohaterowie sa jeszcze w liceum, jak dwudziestokilkuletni aktorzy odgrywają rolę nastolatków, głównie chodzi mi o Connella, który jest słusznej postury. Bardziej wiarygodnie wyglądało to kiedy nasi bohaterowie byli już w collegu. No i główny mankament to jak dla mnie nielogiczne, irytujące i zaskakujące negatywnie postępowania bohaterów odnośnie swojego związku. No bo jak możliwe jest, że takie sytuacje jak nieporozumienie czy jedno ma mieszkać u drugiego, rozłąka na 2-3 miesięczny okres wakacji czy nawet wyjazd na rok do USA bądź Szwecji, są przyczyną rozstania. Ze Sligo do Dublina są raptem 3h jazdy samochodem :D. Depresja Connela jak dla mnie w pewnym stopniu naciągana i potraktowana skrótowo, jak z resztą niektóre inne aspekty w tym serialu. Otwarte zakończenie pozostawia furtkę na drugi sezon, a może autorka książki w miedzyczasie napisze kontynuację lub scenarzyści serialu napiszą drugi sezon, nie zwracając uwagi na samą Rooney, tak jak miało to miejsce (o ile sie nie mylę) w przypadku drugiego sezonu "Weilkich kłamstewek". Generalnie pomimo wymienionych wad serial bardzo mi sie podobał i uważam go za jedną z lepszych pozycji 2020 r. Podsumuję to cytatem z Boya-Żeleńskiego " Z tym największy jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz". Pozdrawiam.
Ogólnie to pełna zgoda! Chociaż te sceny rozbierane są bardzo dopracowane, nieidealne, naturalne i pełne "bezpiecznych" zachowań (pytanie o zgodę, prezerwatywy, Connell mówi, że może przerwać, gdyby było coś nie tak), to według mnie też jest ich zdecydowanie za dużo i można poczuć przesyt. Jeżeli chodzi natomiast o nielogiczne rozstania i powroty, to ja również nie mogłam ich zdzierżyć. I chociaż początkowo są one podyktowane zmianą środowiska, jedynie bulwersują "pogubieniem" bojaterów, to później są typowo pod marksistowskie teorie. Żeby coś udowodnić. Że oni po prostu nie mogą tego przeskoczyć. Niemniej jednak uważam, że depresja Connella jest wybitnie ujęta w książce, więc polecam po nią sięgnąć, żeby uzupełnić temat - ostrzegam tylko, że lektura jest tak samo poruszająca, jeśli nie bardziej, jak serial. Cytat idealny :) Bardzo dziękuję za rozbudowaną opinię! :)
Moim zdaniem w tym review zbyt mało zaakcentowany zostal watek psychologiczny- sceny intymne sugeruja, aby skupic sie na nim co najmniej tak samo intensywnie, jak na watku politycznym ( klasy). Przeciez o to w tym filmie- moim zdaniem chodzi- o definicje, co to “normal”.
Dziękuję za opinię! Zdecydowałam się skoncentrować na kwestiach marksistowskich, bo analiz psychologicznych bohaterów jest w internecie masa. A też nie chciałam, żeby ta recenzja trwała pół godziny. 😊
