текстот на песната е поразличен од оној на Ацо Шопов. Текстот на песната е следен: Три дена на раце те носевме збрана, со тага и болка во погледот срчен, и секоја капка од твојата рана ко крвава жар ни капеше в срце. Другарите беа и морни и гладни со згорени грла и свиени плеќи со тап бол се впија во очите ладни и жалеа оти не ќе пламнат веќе. Но јас знаев оти пак ќе вивнат в жарој и борците под нив ќе цветат и раснат, в студените утра ќе греат ко сонце и никога нема да стијнат и згаснат. Последната вечер в планинското село, кај борците беа во дрипава дреа, со пликови жешки на стапалки тешки, и смрштени чела - згасени и мразни ко нивните пушки укочени, празни, и нечујно, глувно, ко здушена река се точеше шепот од уво до уво: "Утре, друже, в зори, страшен бој не чека, а ние сме малку, - сал неколку души..." И кога со игла ти прободе уши - ти растресе снага и размолска тага, со лунјени очи широки и волни ги расече в ноќта здивените молнји! Ко тогаш, ко тогаш, о другарко, помниш - в смрзнатата вечер на пролетта рана, кај нашата младост и првата радост ја косеше луто куршумната слана, а ти чело збрчка, ко тигрица рипна и летна во ноќта крвава и црна, - со своите очи што ригаа пламен ги растопи часкум челичните зрна... И после! И после - в последната вечер... јас нејќам да мислам што потаму стана, сал помнам те изви крвавата рана прошталниот шепот ти замрзна в усни А утрина кога зрив чела ни спраши ти не беше веќе в редовите наши, но скипеа борци со одмазда жолчна, и видов! о видов - кога бојот почна развихреа сите со твојата сила - ко елени брзи и лесни ко птица. А твоите очи се искреа гневно на нивните потни, распалени лица...
