"O Auschwitz" (odc. 25): Orkiestry w obozie Auschwitz 

Te słowa pokazują, jak wielka jest siła autentycznego miejsca które oddziałuje na odwiedzających nawet po wielu latach. Dziękujemy za wspólną pamięć.

Wkrótce skończę 60 lat. Z moją klasą zwiedzaliśmy muzeum i teren obozu. Największe wrażenie zrobił na mnie film. Niestety nie wiem dlaczego uznano że 14-15 letnie dzieci mogą bez szwanku na zdrowiu obejrzeć to wszystko. Stosy butów, walizek, ubrań, protez, okularów... Na szczęście nie byliśmy w części gdzie były piece krematoryjne. Tego bym chyba nie wytrzymała. Zanim pojechaliśmy na tę wycieczkę, czytałam co nieco o tym co mogę tam zobaczyć. Niektórzy próbowali śmiać się na widok tych wszystkich rzeczy, ale chyba byli bardziej przerażeni niż ja. Nie chcę tam wracać. To wszystko nigdy nie powinno się wydarzyć. Kilkanaście dni temu dowiedziałam się przypadkowo, że jeden z braci mojej babci zmarł w Auschwitz. W moim domu nigdy nie było o tym mowy, babcia mogła tego nawet nie wiedzieć.