Tekst wzorca rasy:
Zamojski (EE 1044)
N: Zamojski Tümmler, F: Culbutant de Zamosc, A: Zamoy Tumbler
Pochodzenie:
Zamość i pobliskie miejscowości południowo-wschodniej Polski, na przełomie XVII - XVIII wieku. Rasa ta wyhodowana została z licznych krzyżówek miejscowych gołębi lotnych z gołębiami przywiezionymi z dawnej Persji. Gołębie te przed wydaniem wzorca, ze względu na swoje zdolności lotne, nazywano górniakami. Rasa ta po 1945 roku rozpowszechniła się na cały kraj. Uszlachetniona przez hodowców z Lubelszczyzny. Obecnie hodowany jest na terenie całego kraju. Główny ośrodek hodowlany to Zamość i okolice.
Wrażenie ogólne: Gołąb średniej wielkości, typu lotnego, o wydłużonej sylwetce, gładkogłowy lub z czubkiem, jednokolorowy lub pstry, na mniej niż średniej długości nogach, z uniesioną piersią i lotka-mi noszonymi na dość długim ogonie. Ptak o żywym usposobieniu.
Cechy rasowości:
Głowa:
Lekko wydłużona, średniej wielkości, czoło wypukłe, dość wysokie z lekko płaskim ciemieniem, gładkogłowe lub z czubkiem w kształcie stożka.
Oczy:
Duże, jasne, ciemne u białych.
Brwi:
Dwurzędowe, jasne, gładkie.
Dziób: Średniej długości (13 -15 mm), jasny, dopuszczalna niewielka ciemna plamka tzw. „muszka” na górnej części dzioba, ale tylko u gołębi o umaszczeniu czarnym, niebieskim i niebieskim grochowym. Tworzy z czołem kąt rozwarty.
Przedłużenie szpary dziobowej przebiega przez dolną krawędź oka.
Woskówki małe, przylegające, biało przypudrowane.
Szyja: Średniej długości, dość silna, podgardle łagodnie wykrojone i zaokrąglone.
U czubatych z tyłu szyi tworzy się grzywa. Wierzchołek czubka sięga linii,
będącej przedłużeniem szpary dziobowej i przechodzącej przez dolną krawędź oka.
Pierś: Pierś nie za szeroka, wypukła, wysunięta do przodu, lekko uniesiona.
Plecy: Nie za szerokie, wydłużone, lekko ukośnie opadające.
Skrzydła: Mocne, dobrze przylegające, lotki noszone na ogonie, nieco krótsze od ogona. Preferuje się tzw. „żagle”, utworzone z lotek pierwszego rzędu, wystających ponad linię pleców.
Ogon: Dość długi, lekko rozszerzający się przy końcu, noszony w jednej linii z linią pleców. Dopuszcza się lekko daszkowaty ogon.
Nogi: Mniej niż średniej długości (podudzia lekko widoczne), skoki i palce nieopierzone,
pazurki jasne.
Upierzenie: Zwarte, dobrze przylegające.
Rodzaje kolorów
Jednokolorowe: białe, czarne, czerwone, kawowe, żółte, niebieskie z pasami, niebieskie grochowe.
Białolote: w kolorze czarnym, czerwonym, żółtym, kawowym, niebieskim z pasami, niebieskim
grochowym.
Pstre w kolorze czarnym, czerwonym, kawowym, niebieskim i żółtym.
Kolor i rysunek
Wszystkie kolory czyste i nasycone, z zielono-metalicznym połyskiem na szyi.
Białolote we wszystkich kolorach: 6 - 10 białych lotek pierwszego rzędu. Pozostałe upierzenie jest kolorowe.
U pstrych występują większe skupiska barwnych piór.
Duże wady
Nieprawidłowe proporcje poszczególnych części ciała; duża, kostkowa głowa; płaskie czoło;
oczy: cięte, łamane - bez przewagi ciemnego koloru tęczówki; jedno oko jasne, drugie cięte
z przewagą koloru jasnego; brwi różowe; nieprawidłowa długość dzioba; skrzydła noszone
pod ogonem; więcej niż 12 sterówek w ogonie; ciemne pazurki; szeroki lub źle osadzony
czubek.
U białolotych mniej niż 6 lub więcej niż 10 białych lotek w skrzydle; różnica większa niż dwie białe lotki między skrzydłami.
Wady wykluczające z oceny:
Czerwona brew; jedno oko ciemne, drugie jasne; oczy cięte z przewagą koloru ciemnego; przewaga ciemnych pazurków.
Dane do oceny
Wygląd ogólny - budowa - postawa - głowa, kształt czubka - oczy, brwi - kolor i rysunek.
Obrączka numer 7
Uwaga:
W klasie sport dopuszcza się przeploty białych i barwnych lotek i sterówek.
29 авг 2024
