Dankjewel Marcus, voor deze video die ik keer op keer weer nodig heb. Na vaak te proberen weer echt in een gezonde relatie met mijn ouders en broertjes te komen, lukt dit niet. Het is en blijft vechten voor liefde. Ik heb het fysieke contact 10 jaar geleden verbroken, omdat ik letterlijk ziek werd en ik telkens me erg angstig en niet op mijn gemak voelde bij mijn ouders. Het gaf me een benauwd gevoel. Nu is het benauwde gevoel weg, maar heb nog steeds veel verdriet. Iets wat ik verdring. De afwijzingen hebben diepe wonden nagelaten. Toch ben ik nu gelukkig, al zijn er wel dingen op mijn weg waar ik graag anders in zou willen kunnen zijn. Ik ben nog teveel op mijn hoede en leef erg afgesloten in mijn eigen comfortzone, merk ik. P.S. Ik durf mijn ouders niet toxisch te noemen, wel 'ongezond' voor mij.
Ik ben van toxische ouders, die zijn inmiddels overleden, enorme opluchting. Naast mijn ouders heb ik meer last gehad en nog steeds van mijn broer. Ik heb al zoveel therapeuten versleten en bleef maar zoekende. De meeste therapeuten en dan met name van de GGZ waren niet in staat de juiste diagnose stellen. Sinds de dood van mijn ouders in 2019 kwam ik in een enorme vrijheid terecht met enorme gevolgen. Ik heb keihard aan mijzelf gewerkt en nog steeds. Mijn broer de verborgen narcist en ik vermoed mijn zus ook)ben ik eindelijk achter) heb ik steeds toegelaten vanuit een schuldgevoel en ik bleef maar denken dat ik moest leren om met hem om te gaan. Jaren werd ik voor gek verklaard door mijn broer en zus en ik heb ook jaren gedacht dat ik niet in orde was. Ik ben inmiddels 59 jaar, ben ik nog steeds niet van los, energetisch dan. Hij heeft mij tot op het bot getreiterd in mij jeugd en het is nog steeds aanwezig. Ik ben goed op weg, maar het is een trauma voor je leven. Gr. Diana
Dank je wel voor deze video, je beschrijft PRECIES hoe het is, het is een verademing het zo onder woorden gebracht te horen door iemand anders. Dank je wel!
Dat! Ik schakelde hulp in omdat de relatie tussen mijn moeder en anderen volledig angstig uit de hand liep en zij zich voortdurend bij mij melde met hulpkreten. Maar toen ik hulp inschakelde had ik het meest vreselijke gedaan en dreigde ze mij te verwoesten. Hulp is het ergste wat er is voor hen.
Verlating is een logisch gevolg van afstoting/afwijzing. De afstotende/afwijzende voelt nul verantwoordelijkheid. Dan houdt het een keer op. Ook vaak in relaties: Men focust op de verlating na een break-up maar kijkt niet naar de afstoting/afwijzing.
Ik durf zelfs te stellen dat er geen verlating is door het slachtoffer, meestal de zondebok. Dat is degene die zonder reden verlaten is en gewoon niet meer teruggaat om de cyclus van narcistisch misbruik te herhalen.
hallo, ik vroeg mij af of de invloed van een (narcistische) / toxische vader er ook voor zorgt dat het kind ook een copy wordt van de vader ? Of wat moet een kind doen zodat hij / zij niet zoals de vader wordt ? Wat als die zich ook zorgen maakt dat hij / zij nu narcistisch is ? En wat als die daadwerkelijk narcistisch is nu. Moet die zich verzetten of accepteren ?
Conditionering kan ervoor zorgen dat we onbewust patronen en gedrag overnemen. Door ons bewust te worden kunnen we geleidelijk patronen leren doorzien en doorbreken. De keuze is altijd aan jou.
Hoi Marcus ik heb een vraag.Mijn broer woont sinds 8 jaar bij mij en mijn gezin in,het gaat heel goed met hem.Hij is zwaar getraumatiseerd door onze narcistische vader,evenals ik,moet er even bij vertellen dat hij downsyndroom heeft.Hij heeft een hekel aan mijn vader en mijn broers,mijn moeder is 8 jaar geleden overleden,de reden dat mijn man en ik hem zo snel mogelijk bij mijn vader hebben weggehaald. Nu is het zo dat ik de band met mijn vader heb verbroken,nog niet zo lang maar langzaam maar zeker steeds minder contact tot ik nu al sinds december geen contact meer heb,wat ik graag zo wil houden.Nu krijg ik te horen dat ik mijn broer niet bij onze familie weg mag houden,maar hij wil ze niet zien,hij raakt gestresst als hij erheen moet.Dus wil ik hem beschermen en ze niet meer op zijn verjaardag uitnodigen.Hoe sta jij daar tegenover?Heb ik de plicht die relatie te laten voortbestaan terwijl ik weet dat hij het niet wil?ik krijg kritiek hierover van de buitenwereld omdat ik die beslissing voor hem zou nemen.
Hallo Star Dust, dat is een moeilijke zaak. Zolang jouw broer inderdaad geen contact wil, en zelf niet het vermogen heeft zichzelf in bescherming te nemen, denk ik dat je juist handelt. Er is niets mis mee hem in bescherming te nemen, echter is het wellicht wel zinvol om naar het onderliggende trauma te gaan kijken. Mocht je dat nog niet hebben gedaan, zou dat voor het verwerkingsproces goed zijn.
@@MarcusKrielen klopt,ik ben nu bezig om via de dagbesteding waar hij op zit psychologische hulp te krijgen voor hem,die gespecialiseerd is in downsyndroom.Mijn broer is jarenlang gepest en getreiterd door mijn vader,en ik wil hem daar absoluut niet meer aan onderwerpen,al is het t laatste wat ik doe,onze vader mag die macht niet meer krijgen!
