MOTORSPORT - Oud 500cc coureur Cees Doorakkers is terug in de wegracerij. Niet als coureur, maar de inmiddels 50-jarige Brabander uit Gilze begeleidt zijn zoon Ruben in de NSF100-klasse. De 11-jarige Ruben reed afgelopen zaterdag zijn 5e race op de Juniortrack naas het TT-circuit.
"Ik wil beter worden dan mijn vader", zegt Ruben lachend. Een pittige doelstelling, want Cees werd ooit eens 7e in de 500cc, de koningsklasse in de GP. "Ja, ik moet dus een keer zesde worden in een MotoGP-wedstrijd..."
Cees Doorakkers reed zes jaar lang (van 1988 tot en met 1994) tussen grote mannen als Wayne Rainey, Eddie Lawson, Kevin Schwantz, Mick Doohan en Wayne Gardner. Als privé-coureur wist hij zich al die jaren staande te houden, al was dat niet makkelijk. "Ik leefde echt op basis van hoop. Ik hoopte op fabrieksmateriaal om ook competitief te zijn. Als privé-coureur was je kansloos tegen de toppers. Op het rechte stuk kwam je in snelheid gewoon 30 kilometer tekort. Om punten te scoren moest je bij de top-10 eindigen. Dat kon dus eigenlijk alleen als er fabriekscoureurs uitvielen. Dat gebeurde in de jaren van Cees regelmatig. Twee seizoenen (in 1990 en '91) werd Doorakkers beste privateer in de 500cc en in de GP van Rijeka in 1990 behaalde hij zijn beste resultaat door als 7e te finishen.
Doorakkers' hoop op fabrieksmateriaal vervloog in de jaren '93 en '94. Op verouderd materiaal werd het ook mentaal steeds zwaarder voor de coureur. De prestaties gingen bergafwaarts en bij het afscheid was de frustratie groot. Een jaar lang bleef Doorakkers weg uit de racerij. Hij ging karten. Maar de liefde voor de tweewielers verdween nooit. "Toch weet ik zeker dat ik beter had gekund. Dat idee achtervolgt me eigenlijk nog steeds."
15 сен 2024
