Pokonałam 350 metrową ścianę - via ferrata Kandersteg - Allmenalp 

Iiio

U mnie zawsze się nosiło ciapy. ;)

@@jaknajwiecej Pełen szacun .Bądź zawsze boska

A u mnie papcie ;)

@@jaknajwiecej A u mnie papucie.

Aż mi głupio😅 Mam nadzieję, że inne moje filmy będą dla Ciebie bardziej relaksujące😉

Cała i bardzo zadowolona. 😁😁

Witaj w klubie;) Pozdrawiam

hahha! to samo sobie pomyslalem , Zuch dziewczyna ! gratuluję i pozdrawiam

Dziękuję. :) Nie mam lęku wysokości, a na prętach czuję się dość swobodnie. Najtrudniejsze są dla mnie momenty, kiedy trzeba wisieć długo na rękach, wtedy się stresuję i serce bije mocniej. Wtedy ważne jest, aby uspokoić oddech i skupić się na dalszych ruchach.

@@jaknajwiecej pozazdrościć opanowania, ja niestety nie czuję sie zbyt pewnie kiedy mam wyjsc na balkon u znajomego, mieszka na 6 piętrze. Na trasie którą pokazałaś strach pewnie calkowicie by mnie sparaliżował. Być może gdyby dawkowac sobie wysokosc stopniowo, z czasem możnaby poczuć się pewniej, choć i tak uważam że pręty z filmu są poza skalą... Pozdrawiam

@@filipg9950 Hej, Jako ktoś kto ma lęk wysokości i chodził po takich pręcikach, czuję się wywołany do odpowiedzi. To jest kwestia percepcji - w takim momencie (po wstępnym oswojeniu się z via ferratą) zupełnie nie czujesz strachu. Jesteś przypięty dwoma karabinczykami, stoisz *stabilnie* na dwóch prętach (i masz wynikającą z doświadczenia pewność, że bez problemu utrzymają twój ciężar) i trzymasz się mocno liny dwoma rękami. Co by się tam nie działo, nie ma fizycznej możliwości byś mogł odpaść, a nawet jeśi odpadniesz, to po 50 cm upadku wyłapią cię liny do ktorych jesteś wpięty. Sam fakt, ze czujesz przypiecie do lin naprawde duuuzo daje. Strach pojawia się w trudniejszych technicznie momentach dynamicznych - np: gdzie trzeba zrobić duży krok by wylądować na nastepnym pręcie (a co jak nie trafie i wyląduje wiszac na rękach i twarzxą w skale, lub prętem w tyłku), lub operowac podwieszonym na rękach na niepewnym terenie (a co jak ześlizgnie mi się noga i zostanę wisząc na jednej ręce nad przepaścią jak Stallone). Podobnie jest z paralotniarstwem. Start mojego pierwszego lotu (tez w Alpach) wymagal wbiegniecia w 500 metrowa przepasc. Gdy z przygotowalismy sie do startu, balem sie podejsc do krawedzi na mniej niz 5 metrow. Kluczowe okazalo sie to, ze gdy paralotnia zlapie powietrze i zaczynasz start, czujesz ze liny praktycznie unosza cie w powietrzu i tylko dzieki temu czlowiek moze odwazyc sie podbiec do przepasci i w nia skoczyc.

@@borek772 ciekawe, bardzo ciekawe jest to co opisujesz. Dzięki za chęć podzielenia się tymi doświadczeniami. Pozdrawiam

Ale miło, dzięki. :)

Bardzo dziękuje. ;) Niebawem chcę się wybrać do Leukerbad na ferratę.

Dziękuję :)

Dzięki, bardzo mi miło 💚

Raczej musisz wstrzymać zapędy w tej sprawie,bo Do Szawjcarii niestety,jeszcze nie latamy :(

@@kasiakowalska2001 dlatego za kierunek wybrałem Austrię...można powiedzieć że jestem jakby na miejscu 😉pozdrawiam Kasia!

Dzięki! 😁 Nawet sobie nie jestem w stanie wyobrazić jak ludzie się czują w takim miejscu z lękiem wysokości. Zawsze podziwiam, gdy próbują się przełamywać.

@@jaknajwiecej da się pracować nad lękiem wysokości. Kiedy tutaj przyjechałam to wjazd kolejką w górach doprowadzał mnie do płaczu 😛 A teraz chodzę po górach, jeżdżę kolejkami, nawet przeszłam Thrill Walk i chodziłam po szklanych platformach 😀 Metoda małych kroczków jest najlepsza👍

No to jeszcze pójdziemy i na ferratę. 😎

@@jaknajwiecej hahaha❤️

Dzięki, a stopy nie bolały, to chyba zasługa wygodnych butów. :)

@@jaknajwiecej to super 👌

Nie trzeba ;)

Tak właśnie się staram przypinać. ;)

Oj na Matterhorn to na pewno się nie wybieram. ;)

Baw się dobrze, trzymam za Ciebie kciuki. :)

@@jaknajwiecej Dzięki wielkie :)

Dzięki Agnieszka.😁Tym razem było kilka momentów grozy, więc wzięłam odrobine więcej tej odwagi niż zwykle.

Bez zabezpieczenia nie odważyłabym się. ;)

Dziury nie odebrały mi radości z trasy. ;)

@@jaknajwiecej Napewno ,ale niebezpiecznie:)