Powrót do siebie - cz. 1 

Grzegorz, gratuluję odwagi! Zbieram swoją, nawet te najmniejsze kawałki, gromadze z nadzieją, że kiedyś wreszcie uzbieram jej dość aby skonfrontować się sam ze sobą. Przeszedłem w dzieciństwie traumę, która w sposób niezwykle skuteczny wpływała i nadal wpływa na moje i wszystkich z którymi mam styczność ludzmi życie. Mam dokładną świadomość co jest przyczyną, ale strach przed ogromnym bólem konfrontacji, którego część doświadczyłem dzięki przebytym juz terapiom - skutecznie mnie trzyma w miejscu. Do tego dochodzi przekonanie, że mi "nie można już pomóc, jestem już za stary, może lepiej pogodzić sie z tym, nauczyc się z tym żyć". Sabotaż życia - w tym się wyspecjalizowalem, tak mocno uwierzylem, że jestem "zły", że życie stalo się samospelniajaca się przepowiednia. Czuje, że absolutnie tego nie chcę, ale ciemna strona dominuje. Rozumiem dokładnie mechanizm jaki kieruje ludzi, których nazywamy potworami. Ten mechanizm jest prosty oni uwierzyli, że są złymi ludźmi a przez to, że takie przekonanie otrzymali od kogoś bardzo dla nich ważnego, czesto kogoś kto nie dawał im tego czego tak bardzo pragnęli, uwierzyli, że jeśli spełnią to oczekiwanie to w nagrodę dostaną to COŚ DLA NICH BARDZO WAŻNEGO, czyli miłość lub akceptację, przytulenie, poczucie bycia ważnym ... Trzymam kciuki za wytrwałość na ścieżce wojownika swojego życia. Inspiruj dalej, dziel się bo masz czym. Ściskam serdecznie.

Utossamiam.sienz tobą Grzechu , jestem.na początku drogi , pracy nad sobą na wewnętrznym.dziecku. fajnie że jesteś.

Dziękuję za to☘️ Pozdrowienia z Irlandii🇮🇪

dziekuje za podzielenie się swoim życiem i ze warto walczyć i nie poddawać się. pozdrawiam :)

Super temat i klimat...bardzo dziekuje Panie Grzegorzu :)

Piękne świadectwo dojrzałości. Gratuluję odwagi i szczerości Panu i Małżonce. Jesteście dla mnie Inspiracją😊 !!! Z dobrymi myślami w Waszym kierunku 😊

dzięki Grzegorz

Grzesiu,dziękuję za to co robisz dla siebie bo to robisz też dla mnie.Ogromny szacunek.Przytulam Cię.

uściski dla Pana i Pani Magdy. Dziękuję za Wasze filmiki. szukałam tak długo ale warto było. teraz wiem że moje problemy się rozwiążą 💚

U moich rodziców jest tak do tej pory... Ja wyszłam z domu wiele lat temu, ale traumy zostały. Z mężem mam teraz podobnie, ale moja świadomość zaczyna być inna niż parę miesięcy temu, więc jest szansa na zmianę ;) Pozdrawiam.

Dokladnie jak bym umiala tak zebrac mysli to powiedziala bym to samo. Najtrudniej chyba mi opanowac chec uswiadomienia tego mojej narcystycznej mamie. Ciagle musze sobie przypominac ze to do nikad nie doprowadzi i ona jeszcze zrobi tak zeby wzbudzic we mnie poczucie winy ze jak smie jej wypominac bo ona "tyle trudu sobie zadala zeby nas wychowac" tak wychowac gdzies tam w przerwach miedzy jej burzliwa miloscia z tata ktora z reszta dalej trwa :) cyrk na kolkach:) no i po za tym moja nie omylna mama juz mi wiele razy powtarzala ze kazdy kowalem swojego losu idziecinstwo nie ma wplywu na to co przezywamy w doroslym zyciu. Fajnie wiedziec ze nie jestem sama. ;)

Bardzo dziękuję za ten film, za szczerość: to, co Pan mówi jest mi bardzo bliskie- bardzo poruszające.

D:BARDZO -GRZEGORZU!!!-MOJ DOM byl podobny do twojego -jak cie slucham -odczuwam ogromne bole w prawej stronie klatki piersiowej...................

Mam bardzo podobne doświadczenia. Oprócz tego, że byłam z tym sama, miałam młodszą siostrę, którą się zajmowałam. Dziecko 8 letnie opiekujące się innym, 4-letnim dzieckiem... Co za patologia... Ten wylew wspomnień to przez twoje słowa. Pozdrawiam Cię Grzegorzu! Ty i Twoja żona Magda robicie coś bardzo dobrego - o takich tematach trzeba mówić.

❤pozdrawiam Ciebie ❤

Dziękuję Panu za ten filmik... za pomoc w zrozumieniu wlasnej sytuacji.. :c

Bardzo szczery i pozyteczny przekaz. Dziekuje. Wielu z nas przez cale zycie cierpi z powodu ran doznanych w dziecinstwie. Czy mozna je samemu tak do konca zaleczyc? Oto jest pytanie.

Gratuluję sukcesu :-)

niedawno wyprowadzilam sie z Polski - glownie ze wzgledu na ojca- zawsze wydawalo mi sie ze mamy bardzo bliska wiez szczegolnie ze zwgledu na to iz nie mialam mamy i wychowywala mnie babcia-mama taty - ale zeby nie wydluzac --- ogadalam wasz filmik o tym ze warto postawic granice, jak to zrobilam i probowalam rozmawiac z ojcem zeby nie ponizal mnie i .... to mi powiedzial ze mnie zniszczy ze mnie sie pomieszlo w glowie i zaczal mnie obrazac- bardzo mi przykro bardzo bym chciala mu pomoc bo nie jest to osoba szczesliwa ale kazda proba koczy sie ponizaniem innych- przez chcwile myslalam zeby wysalac tacie ten filmik ale dokladnie wiem ze 1 nie obejrzalby tego, 2 ( przepraszam za te slowa) ale powiedzial by ze jestses tepym wsiorem i w ten sposob izoluje sie i dystansuje - ojciec jest osoba zamozna i inteligentna - dlaczego nie widzi jak bardzo sam sie krzywdzi i przy okazji innych ( ma manie ze ludzie go lubia tylko dla pieniedzy a z drugiej strony kontroluje ludzi kupujac im rzczy bardzo drogie a pozniej wypomina im to jezeli przyjma taki prezent- i znajduje potwerdzenei ze jest sie z nim /przy nim tylko dla pieniedzy...okropne- co zrobic jeszcze zeby przestal mnie ponizac ( oprocz wyprowadzki z kraju) ... nie mam pomyslu bo czego bym nie zroila odpowiedz jest : ja jestem starszy ja mam pieniadze jestem wybitnie zdolny - to ja jestem kims- co ty chcesz mi w ogole powiedziec - ile ty rarabiasz - ty jestes nikim....i tak w kolko :( - nie iwem czy moj wpis jest zrozumialy bo jest zbyt emocjonalny -moj plan : dorobic sie swojego byc szczesliwym i moze za kilka lat odezwac sie do ojca bo na ta chcwile jestem gownem i szarym i bez niego itak nic w zyciu nie osiagne ( on tak mysli) i nie ma miedzy nami dialogu ...jak masz jakas rade byloby super - dziekuje za twoja szczerosc- wspaniala samoswiadomosc! oby tak dalej!

Panie Grzegorzu, czy może Pan poradzić, jak pomóc sobie w przejściu procesu powrotu do siebie? Dwa lata temu coś we mnie pękło i od tamtej pory silnie czuję taką potrzebę. Pozdrawiam

Fajny gosciu, napilbym sie z toba piwa. Grzegorzu, wiem ze to trudne, ale lepiej nie myslec o przeszlosci. Lepiej myslec ze sie urodzilo dzisiaj i nic sie nie stalo przedtem. Trudno ale trzeba.