Przemoc i krytyka wobec mam 

Teściowa: - byłam w ciąży 3 razy i w każdej przytylam tylko 8 kg a nie 25 tak jak Ty, musiałaś dużo jeść, - straciłaś przytomność po porodzue?! Takie rzeczy się nie zdarzają, wymyślilaś to, ja to rowerem jezdzilam tuż przed porodem, - musisz karmic piersią czemu nie chcesz?!, - z nią jest coś nie tak, powinieneś zastanowić się czy ona nie skrzywdzi dziecka nie widzę w niej matki. Moja mama dzień po porodzie: - ale on podobny do twojego męża, - tylko go nie skrec bo on taki ruchliwy. Moje dzieci mają 7 lat i 5 lat i do tej pory są niewidzialne dla wszystkich osób udzielających rad. Ale żyją. Jedno idzie do szkoly drugie chodzi do przedszkola. Jedzą wszystko uprawiają sport, czytają i znają litery. Nie sadziłam, że aż tyle rzeczy robię źle dopóki ich nie urodziłam - taki paradoks. Ostatnio spotkałam znajomą po porodzie, zapytałam jak się czujesz? Ona odpowiedziała: muszę dawać butelkę bo jest jakiś problem. Ja odpowiedzialam: ale ja pytałam o Ciebie. Powiedziala, że słyszała już tyle przytykow, że zdziwila się że ktoś zapytal o jej samopoczucie

"Niektórych stać" - zainspiruję się🙂

Teksty, które słyszałam: 1. "Karmienie piersią powyżej 6 m-ca to patologia, od 4 m-ca powinnaś dawać soczki". - moja sąsiadka, matka rówieśnika mojego dziecka. 2. "Daj mu butelkę, to będzie lepiej spać". - ciotki. Nie noś, bo przyzwyczaisz. 3. Posadź go, niech ćwiczy mięśnie" (dziecko miało wtedy 6 m-cy) - ciotki. 4. Stosowaliśmy BLW. Dziecko kiedyś zakaszlało, a teść z satysfakcją "o widzisz, zadławił się". I ogólnie, że chcemy "zadławić" dziecko. 5. "Powinnaś prowadzać za rączki, żeby wreszcie nauczył się chodzić". "Chodź nauczę Cię chodzić, bo mama nie chce Cię nauczyć". - używałam argumentu, że pediatra i fizjoterapeuta zabronił to robić. 6. Używałam pieluch wielorazowych. "Że też chce Ci się to prać". Rzeczywiście wielka filozofia wrzucić do pralki. 7. Długo karmiłam piersią i po roku moja babcia (prawie 100 letnia) "to już sama woda". "Tak długo karmisz, nie boisz się, że się nie odstawi". 🤣🤣🤣🤣 to partnerka kuzyna. Odpowiedziałam, że trudno, najwyżej będę karmić do "18" lub matury, ale szczerze to nie słyszałam o takim przypadku. 🤣🤣🤣 8. Teraz co jakiś czas muszę się nasłuchać, że powinnam kupić telewizor, żeby dziecko mogło oglądać bajki. Że powinno iść do przedszkola, bo będzie antyspołeczne. Dodam, że ja ani mąż nie chodziliśmy do przedszkola, nie jesteśmy antyspołeczni, mamy bardzo dużo znajomych, mamy też przyjaciół, oboje mamy wyższe wykształcenie. No i oczywiście, że powinnam dać dziecku smartfona, bo już by umiał obsługiwać. 🤦‍♀️ Na szczęście, że jestem asertywna i to bardzo. Nawet nie próbują wywierać na mnie większego nacisku.

- Ty jesteś zmęczona przy jednym dziecku? To co mają powiedzieć kobiety, które mają więcej dzieci?! - Jeszcze nosi pieluszkę? - No ale chyba już nie karmisz piersią? - Za dużo mu ciućkasz, potem ci wejdzie na głowę

Wychowałam 6oro dzieci i też nasłuchałam się dobrych rad ,ale przeżyłam .Dopiero po wysłuchaniu Pani zrozumiałam o co chodziło z tymi radami po których czułam się głupiutką kobietą.Dziękuje.

Ja bym jeszcze dodała że może być to również dad shaming. Ilość uwag i krytyki jaką mój mąż słyszy od teściów jest równie bolesna dla niego jak byłaby dla mnie.

Najbardziej zabawne jest to, że to za co byłam krytykowana lata temu, teraz jestem chwalona. A ci co mnie krytykowali nie pamiętają o tym. No i nadal krytykują na nowe tematy, ale teraz mam świadomość, że gadają głupoty i za 2 lata nie będą o tym pamiętać. Pozdrawiam wszystkie mamy 💗

Witam. W ciazy z drugim dzieckiem najbardziej balam sie powrotu do domu po porodzie. Teraz jest ok ale teksty ktore slyszalam majac pierwsze dziecko to: " co mama jadla ze tak brzuszek boli"w trakcie kp " ty to z 5 lat bedziesz karmic piersia" maly mial 2 miesiace "nie radzisz sobie" " co tak dziwnie chodzisz " ( po porodzie ) " rozgniec mu ta zupke bo sie zadlawi" a dzis slysze " no tak nie dawalas mu duzych kawalkow nie nauczyl sie jesc to teraz masz" " prywatnie ciaze prowadzic? wymuslanie.... " nie zakladasz mu butow kolo roczku? Zobaczysz nigdy sie nie nauczy chodzic w butach.... "Dalas przeziebic!" Dajesz piers? Ale to musisz dokarmiac bo to nie starczy! " My tam piers dawalismy kiedys co 3 godziny i tam nikt nie wymyslal zeby co cheile karmic" " Teraz te matki maja pralki zmywarki prawo jazdy i jeszcze ciezko....My to mialysmy ciezko...." Po wizycie u terapeuty " Eksperymenty na dziecku robicie" kiedys sie dzieci chowalo prosto bez czytania ksiazek i wymyslania" " Za duzo czytasz. Chowie sie dziecko prosto bez wymyslania" " Taki byl grzeczny i nauczyliscie go noszenia na rekach" " Gdzie ona jezdzi z tym malym dzieckiem" I taki jeden tekst slyszalam ale nie dotyczyl mnie a innej mamy " Ja trz mialam dziecko zle ulozone w trakcie porodu ale polozna mi przekrecila przy porodzie. Bolalo ale jak jest dobra matka to sobie da przekrecic mimo ze boli a teraz te matki od razu cesarke chca....." 🙈

P. Kasiu, może Pani rozwinie temat krytyki partnera. Zrzucanie całego ciężaru wychowania dzieci na kobietę i brak wsparcia z jego strony (ja przecież zarabiam). Nie raniły mnie szczególnie uwagi innych mam, bo jako wielodzietna mama, wiedziałam, że każde dziecko jest inne, nie zwracałam uwagi na gadżety i mody wychowawcze, bo one zawsze były chwilowe. Nawet bawiły mnie uwagi młodych mam z pierwszym dzieckiem (raczej ich tupet). Ale brak wsparcia ze strony partnera odbija się czkawką do dzisiaj. Ogromny ciężar odpowiedzialności, praca przez 24 godz i sławne "siedzisz w domu". Drugim frustrującym motywem były uwagi społeczeństwa, dotyczące ilości dzieci (ale to już kolejny temat). Pozdrawiam

Sama nie mam dzieci, ale pracuję na pediatrii i często jestem świadkiem mom shamingu, najczęściej ze strony babć. Jak widzę, ze do gabinetu wchodzi z dzieckiem mama i babcia to zwykle wiem już, że będzie jazda bez trzymanki. Raz musiałam grzecznie wyprosić taką hardą babcię, miała poczekać za drzwiami. Ja ustalałam z mamą strategię postępowania (na zasadzie czy czuje się na siłach poradzić sobie w domu, czy już kierować do szpitala). Mama podjęła decyzję, że do szpitala jeszcze nie chce i spróbuje leczyć w domu. Na to babcia dosłownie z drzwiami wpadła do gabinetu i zaczęła wydzierać się na mamę w stylu "Chcesz dziecko zabić?! Jak to nie do szpitala?!". Na szczęście mama była bardzo asertywną osobą i babcia musiała skapitulować i zaakceptować decyzje mamy.

Dziękuję Pani Kasiu 😍ja też się nasłuchałam takich rad, oj na początku się tym przejmowałam, płakałam, wierzyłam że jestem złą matką 🙂Potem zaczęłam wzmacniać siebie, pracować nad sobą i jest znacznie lepiej 🙂Do takich ludzi trzeba tylko ostro i cięte riposty. Ostatnio słucham jaka to krzywdę robię dziecku, że nie posyłam do przedszkola 😉

Młodym mamom brakuje pewności siebie i brak wiary w instynkt macierzyński. Mam również trzy córki, wszystkie są już mamami. Każdej powtarzałam po urodzeniu dziecka: słuchaj swojego serca, co podpowiada Ci instynkt?, to jest TWOJE dziecko i.t.p. Tym sposobem bardzo szybko utwierdzały się w nowej roli życiowej, a moje " złote rady" ograniczały się tylko do jednej " nie wiesz jak ubrać bobasa to pomyśl w czym Ty się teraz dobrze czujesz i dodaj tylko jedną warstwę ". Mam pięcioro wnuków i trzy córki przyjaciółki. Babcie, uwierzcie w swoje dzieci! Jeżeli kochacie swoje dorosłe dzieci to na pewno one kochają swoje i nie skrzywdzą waszych wnuków! Nie ma bata! To 😃😃😃

People need to learn to set boundaries. After you learn to tell others to back off it will make your life so much easier

Pani Kasiu dziękuję za piękny film. Jako mama niepełnosprawnego dziecka doświadczyłam wiele razy takich sytuacji, ale tłumaczyłam sobie zawsze, że to w tym przypadku wynikało z tego, że ludzie odruchowo szukają w takim wypadku "winy" w mamie (rodzicach). Ludzie chcą mieć poczucie sprawczości i nie chcą przyjąć do wiadomości, że dzieci są chore albo niepełnosprawne i tak ,chcemy czy nie, wygląda życie.

Pierwsze pytania po porodzie: Jak urodziłaś? Karmisz piersią? I tam mina kiedy miałaś cc i nie karmisz...

Pani jest wspaniała!

Z tym drugim dzieckiem to cały czas słyszę, kiedy jedna osoba z rodziny składa mi życzenia... A ja odpowiadam, że mój syn ma 18 lat więc czekam już tylko na wnuki ;)

Dzięki Kasiu, że o tym piszesz. Mam nadzieję że wiele młodych mam dzięki temu będzie miało lepsze początki swojej macierzyńskiej przygody 🙂 u mnie zaczęło się jeszcze przed porodem. Teściowa jak dowiedziała się że jestem w ciąży to stwierdziła że od razu po porodzie mam wracać do pracy 😂 co warto podkreślić jak jej córka urodziła pierwsze dziecko to nie wróciła do pracy 5 lat, a ja przez te 5 lat ciągle słyszałam od teściowej jak to miejsce matki jest przy dziecku i jak ona żałuję że po kilku miesiącach wróciła do pracy. Męczyła mnie i męża tym kilka razy ale zobaczyła że nic nie wskóra i mam zamiar zostać w domu z dzieckiem. Później było tylko gorzej... Przypłaciłam to depresją poporodową... Tylko wróciłam do domu ze szpitala to teściowa już czekała i zaczęła swoje bombardowanie: że źle trzymam dziecko bo jej córcia trzyma inaczej, że w złym momencie przebieram synka bo jej córcia robi inaczej, źle karmię piersią, nie dokarmiam modyfikowanym i będzie przez to opóźniony w rozwoju. Wszystko było źle. Bo jej córka robiła inaczej i tylko tak było słusznie. Gdy powiedziałam jej dosadnie że jej córka nie wychowała gromadki dzieci i nie jest wszystkowiedząca matka zaczęła mówić że zadzwoni po położną 😂 i takie bombardowanie trwało przez 5 miesięcy bo oczywiście przyjeżdżała niezapraszana i przesiadywała całymi dniami. W rodzinie rozpowiedziała że musi do nas dzień dnia przyjeżdżać bo ja jestem nieodpowiedzialną matką i kompletnie sobie nie daje rady i ona musi zajmować się dzieckiem co było kompletną bzdurą bo przychodziła tylko żeby mnie kontrolować co akurat robię i obrażać a większość pobytu wtrącała się w moją firmę i przerabiała mój ogród który kochałam po swojemu. Moje dziecko pięknie przybierało na wadze. Gdy teściowa się o tym dowiedziała po tym jak jej córce która urodziła 2 miesiące wcześniej swoje drugie dziecko położne nakazały dokarmiać mm bo nie przybierało na wadze, powiedziała że za często karmię swoje dziecko i że go tucze i wręcz zabroniła mi go karmić. Przewracała też go na brzuszek bo uważała że tak schudnie a moje dziecko się męczyło i płakało. Do tej pory nie mogę sobie darować że potrafiłam tylko jej zabrać moje dziecko zamiast wywalić ją z domu. Synek ciągle praktycznie płakał i nie chciał spać. To dodatkowo wpędzało mnie w kompleksy. Położne początkowo nie widziały że coś mu dolega. Stwierdziły że taki już jest. Po 2 miesiącach dostaliśmy skierowanie do szpitala i mojemu maluszkowi groziła operacja. Jak teściowa się o tym dowiedziała to wbiegła do domu i zaczęła wykrzykiwać że to wszystko moja wina że moje dziecko jest chore! Gdy ją wyśmialam i zakończyłam z nią rozmowę to na drugi dzień przyszła i powiedziała że cała chorobę sobie zmyślam i to nie jest prawda... Codzienne robiła kontrolę ile mam prania, zmywania, bałaganu. Ciuszki kupowałam w ciuchy po złotówce jak nowiutkie to mówiła że żałuję dziecku na ciuchy, przynosiła mi coś do picia i kilka razy znajdowałam w nim wrzucone pająki. Codzienne gadała że brudno tyle prania w koszu, pajęczyny itp. gdy zostawiłam spokojne dziecko nakarmione w krzesełku i poszłam wstawiać pranie to podeszła do mojego dziecka i zaczęła mu tłumaczyć że mama go zaniedbuje i że jest taki biedny z tą matką.. wtedy coś we mnie pękło i powiedziałam dość. Wiedziałam że z nią już nie ma rozmowy i nie dość że zawsze nastawiala męża przeciwko mnie to teraz jeszcze dziecko. Wracilam do mojej firmy gdzie ona weszła nieproszona na moje miejsce i zarządzała po swojemu obok męża. I tak kawałek po kawałku znów zaczęłam układać sprawy tak jak przed porodem. Po kilku jeszcze skandalicznych sytuacjach zrobiłam dziką awanturę i zabroniłam jej przyjeżdżać i wtrącać się w moje życie i firmę. Ta wtedy przyjeżdżała i jak nie otwierałam drzwi to stała pod nimi lub przy otwartym oknie i wykrzykiwała różne obelgi w moją stronę. Teraz synek ma skończony roczek, a jej "wizyty" są rzadkie i często jest tak, że podbiega do spacerówki z dzieckiem wyrywa ją i zaczyna z maluchem odjeżdżać nie wiadomo gdzie i nie chce go oddać. Kończy się to tym że muszę jej wyrywać spacerówkę z dzieckiem... Chore sytuację i coraz częściej zastanawiam się czy nie powinnam zgłosić tego na policję...

Dziękuję za ten filmik. Jeżeli mogę to prosiłbym, żeby Pani nagrała na temat konfliktu w związku, gdy np.pan na pierwszym miejscu stawia rodzinę, z której pochodzi a nie tę którą tworzy że swoją żoną

kocham Panią :) super kanał, a może zrobi Pani taki film z tymi tekstami aby dobitnie odpowiadać na zaczepki? pomogłoby to z pewnością dużej grupie osób :)

Nikt mnie tak nie mom-shaminguje jak moja własna matka. Gdy przyszła do mnie tydzień po moim porodzie powiedziała że "nadal mam duży bandzioch". Gdy córeczka spędząła weekend u mojej teściowej dowiedziałam się, że jestem "macochą" bo "ona mnie nikomu nie oddawała i robiła wszytko sama". Gdy babcia męża wyprowadzałą córeczkę na spacery słyszłam że jestem leniwa, bo nie robię tego sama. Gdy wspomniałam kiedyś że jestem zmęczona usłyszałąm, że wydziwiam, bo ona to jeszcze musiała prać pieluchy i nie mówiła że się męczy... Długo by wymieniać, na szczęście uodporniłąm się na te uwagi i wyraźnie mówie, że to, że ona coś robiłą, nie zanczy że ja mam robić tak samo, albo że ja mam inne zdanie. Ograniczam też kontakty do minimum bo wiem, że cokolwiek nie zrobię to będe krytykowana.

"nie noś, bo przyzwyczaisz", "przyzwyczailaś, to tak masz" 😑😑😑 Najczęstsze zlote rady...

Ludzie krytykują wszystko i wszystkich . Wiecznie szukając błędów w zachowaniu innych . Zamiast zastanowić się chociaż przez chwile ,ile się zmieniło od czasów kiedy nasze babcie rodziły i wychowywały dzieci . Nie było certyfikowanych położnych , fizjoterapeutów , doradców laktacyjnych . ogólnie mówiąc wiedzy potwierdzonej. Każdy robił tak jak umiał albo jak mu ktoś powiedział . wiele takich rad analizuje sobie z tym co tak naprawdę jest potwierdzone . Ale uszczypile rady to jakieś fatum dla młodych Mam ,aż przykro ,że musi tak być. Dobrze ,że prowadzi Pani ten kanał , dużo pomaga w radzeniu sobie w wielu dziedzinach życia :) Ogromne wspracie .

Właśnie mi uświadomiłaś, że w zapobiegawczej samoobronie też atakowałam inne osoby... Co prawda takie co już dzieci odchowały, ale mimo wszystko. Przykładowo moje dzieci nie oglądają telewizji, rodzina zachacza o to, że maluchowi nie męczą sie nogi na spacerach. Na to ja tym pewnym siebie tonem że teraz dzieci tylko przed telewizją siedzą, to nie ćwiczą w naturalny sposób mięśni nóg i nie mają siły chodzić - w naturze dzieci ganiająnon stop.... Potem widze krzywe spojrzenia i ciche komentarze że nasze oglądały i takich problemów nie było. Teraz myśle, że to co mówiłam było niepotrzebne i choć teoretycznie nie skierowane przeciwko tym osobom, a jedynie mające pokazać jak pewna jestem swoich decyzji tak aby nikt przypadkiem nie wchodził w obręb moich granic, to po prostu podkopywało ich pewność siebie co do wychowywania dzieci :/ Jestem osobą bardzo niepewną siebie i zwyczajnie chciałam wokół siebie stworzyć tarcze.. A że te$ciowa jest nieraz agresywna to ja również zaczęłam i poszło po reszcie rodzinki 😬

Właśnie jestem na końcówce 3 miesiaca czwartej ciąży i nie chce mi się wysłuchiwać od rodziny, ze chyba przesadziliśmy, wiec może powiemy im, jak już nie będzie jak tego ukryć 🤣 trochę się nasłuchałam, wiele razy rzucałam w duchu mięsem, ale chyba suma Summarum puściłam to poza swoją głowę. Ale omg. Ci ludzie chyba czytają te same podręczniki, z których biorą hasła na doj*banie (nie znalazłam lepszego słowa, sorry ;) )

Nie podważając zalet karmienia piersią, blw i chustonoszenia, muszę przyznać, że zwolenniczki i zwolennicy tych metod za bardzo narzucają je innym.

Najgorsze było to jak moja mama chodziła i opowiadała do innych jakbym była na miejscu to bym jej pomogła tyle a tyle. Gdy przyjechałam na weekend zostawiła mnie z dziećmi gotując obiady i sprzątając w domu. Raz wykąpała małą. Cokolwiek bym nie zrobiła to źle. Do każdego komentowała jaką małą córkę urodziłam i że tutaj to dopiero ona urosła a jak śpi ergo u mnie nie śpi i nie rośnie. Dużo by wymieniać non stop mnie krytykuje za wszystko. Obarcza swoimi problemami i non stop o nich opowiada

Ja miałam kiedyś taka koleżankę która na jedną swoją znajoma mówiła że "ile ona wydaje na ubrania dla dziecka , przecież to można taniej ". A na drugą swoją koleżankę mówiła że nie umie ubierac dziecka że takie tanie brzydkie ubrania kupuje 🥴. Gdy zaszłam w ciążę odcięłam się od tej koleżanki. Stwierdziłam że nie chce tracić czasu i nerwów na kogoś kto pewnie też będzie mnie krytykować a sam swoich dzieci nie ma

15 tyś wyświetleń i tylko 664 polubienia? Kochani łapki w górę! Pani Kasia jest fantastyczna! Pozdrawiam

To ja mam szczęście nie słyszeć tego typu tekstów od rodziny i znajomych😅. Nawet teściowa, choć uważała że roczek to za wcześnie na samodzielne jedzenie u dziecka to nie komentowała, a gdy po czasie zobaczyła że wnuczek sobie radzi to zadowolona mówiła koleżance że nie spodziewała się że dzieci można tak wcześnie uczyć jeść że ma tak sprytnego wnuczka itp. Od położnych co prawda usłyszałam dziwne uwagi,ale od obcych usłyszeć to mam to w poważaniu🤭😄

Świetny temat o wychowywaniu dzieci w różnych krajach

Mój ulubiony "komplement": Jak to masz 5 dzieci, nie wyglądasz! 😱

U mnie złote rady są niezliczone. "Pozwalasz mu wejść do stodoły (mamy żniwa) jeszcze alergii dostanie a co jak już ma na kurz i mu się uaktywni?" 🙄 "a on może tak sam na łóżku siedzieć, nie zleci?" dziecko ma ponad 2 lata i lata jak szalony bo jest HNB. "a on nie jest za mały aby takie coś jeść"-je to co my normalnie ;) "a czemu on nie ma spodenek/nie jest ubrany tylko w pampersie lata" pytanie cud w te upały albo "No ja to swoje dziecko w 3 dni nauczyłam na nocnik a wasz czemu nie chodzi na nocio" tyle złotych rad aż się do domu nikogo nie chce zapraszać 😅

Kolejny świetny, bardzo cenny odcinek 🥰

Ilość komentarzy i "złotych rad" niezliczona. Liczyłam już trochę na to, że wytworzylam ochronny pancerz na tego typu uwagi. Ostatnio muszę korzystać z pomocy fizjoterapeuty bo kręgosłup upomniał się o swoje. Komentarze typu a co ty robisz przecież siedzisz tylko w domu z dziećmi - niezliczona i to że strony kobiety. Przykre 😓

Kolejny fajny filmik! Interesująca treść! A co do zawstydzania, miałam to na co dzień i w sumie nadal mam, bardzo często mnie to denerwuje.. nie raz reaguje złością.. i mam pytanie, czy planujesz zrobić filmik o poczuciu winy, ale w obszarze psychologii połączonej z nauką Kościoła? Generalnie ja widzę to tak, że bycie wierzącym i popełnienie grzechu ma na celu wzbudzenie poczucia winy, że mamy iść od razu się spowiadać, bo mimo ze jesteśmy ludźmi popełniamy błędy i na nich się uczymy, to społeczeństwo też z innej strony wzbudza poczucie winy, bo coś zrobiliśmy źle.. itp

Mi powiedziano, że depresja to poprostu nowa nazwa na lenistwo.

Bardzo mądre rady. Pozdrawiam😘

PS. Super temat. Bardzo lubię Pani słuchać :) Pzdr

ja nie jestem mamą, ale musze i chcę to napisać. naprzykład jak ktoś mi mówi: "ja cię rozumiem," i dalej idzie: "ale ....... ." szlak mnie zaraz może trafic. jak ktoś może mówić że mnie rozumie, skoro za ale jest do tego totalna sprzeczność?

Mówi Pani o Mum shamingu a mnie pomaga to chyba w innej sferze życia. Dziękuję ❤

U mnie najgorzej zachowuje się babcia, wieczna krytykanktka dla której mleko jest za zimne, ma non stop zimne nóżki i rączki, stale coś nie tak ..ostatnio jak jej zwróciłam uwagę że mam dosyć wiecznego pouczania przy innych to przestala przyjeżdżać. I może dobrze bo w moim myśleniu jak ktoś przyjeżdża to żeby Ci pomóc A nie żeby podkreślać co jest nie tak.

To jest jeden z dwóch biegunów zjawiska (tutaj zawstydzanie), drugi biegun to wszystko wiedząca "madka", której dziecku wszystko wolno, a każda inna kobieta mająca czelność zwrócić uwagę jest oczywiście "bezdzietną lambadziarą" :)

Fajnie , że podkreśliła pani , iż może to przytrafić się na każdej płaszczyźnie życia nie tylko w macierzyństwie . Ja też polecam przygotować sobie kilka krótkich odpowiedzi i nie przejmować się , że się komuś głupio zrobi . "Twoja córka nadal z butelki pije? Nie boisz się , że potem jej nie od uczysz ? Na co ja : Myślisz , że szampana w 18 stkę będzie ze smoczka ciągła? 😅 Ale głupio gadasz , usłyszałam . Głupio pytasz , głupio odpowiadam😅 i było po temacie .A tak na serio proponuje przerywać rady w stylu , nie wiem jak Ci to powiedzieć delikatnie więc powiem wprost : Nie obchodzi mnie co sądzisz . Gwarantuje , że już drugi raz rady nie usłyszycie porady . A jak ktoś wam powie , że dobrze chciał to proszę dodać aby rady dawać tylko gdy ktoś o nie prosi .

Taaaki duuuzy dom i tylko JENDO dziecko?! Az szkoda, tyle miejsca, to kiedy nastepne bedzie?

Niektórzy krytykują bo pewne pomysły innych ludzi nie mieszczą im się w głowie 🙆🤦

Co w sytuacji, gdy mama narzuca reguły, a sama ich nie stosuje i wylewa krytykę na partnera. Gdy druga strona zwrócić jej uwagę na ten sam " błąd " nieprzestrzeganie jej własnych zasad oburza się i reaguje burzliwie oraz podnosi, że jej się czepiają wszyscy, a ona nie ma nic do powiedzenia niemogąc wychowywać zgodnie z uznaniem.

❤️

Kobiety kobietom xD

Bardzo ciekawy temat. Smutne jest to, że kobiety to robią kobietom. Jako rodzice musimy się skupić na wychowaniu dziewczynek z wysokim poczuciem własnej wartości. Ja jako mama 3 dzieci też się spotkałam z tym zjawiskiem. Parę godzin po porodzie pierwszego dziecka dzwoniła do mnie babcia męża by spytać, czy mam dużo mleka bo ona miała dużo :-D ja też miałam ale wtedy jeszcze o tym nie wiedziałam. Raz mnie starsza pani upominała, że dziecko we wrześniu nie miało skarpetek (ona ich też nie miała, bo było upalnie). Kilka miesięcy po porodzie pierwszego dziecka koleżanki z pracy chciały mnie widzieć. Miałam 10 kilo więcej niż przed ciążą i myślałam, że będą sypać komplementami (bo zawsze wcześniej było, że jaka to ja chuda) a one podkręciły nosem i powiedziały, że pora schudnąć. Dla mnie to był cudowny okres, byłam szczęśliwa z dziecka i tych paru kilogramów. Myślę, że w moich oczach widać było szczęście i to niektórych zabolało. Ale generalnie to przykre, że ludzie czerpią radość z takich uwag.

W tym kraju mamy ogolny shaming. Kazdy poucza każdego. Bezplodnych tez, mamy wyluzowanw, klasycznie, wysokich, niskich, ect. Nawet starzenie jest poddane okrutnej ocenie, niepelnosprawnnosc. Mlodosc tez. Wszystko jest nie tak, a kazdy specjalista.😉🍃🌱🌿🌳🤗🐺🌻

Siostra mojego męża. Ile lat ja się głowiłam, o co tej kobiecie chodzi, co ja jej zrobiłam, dlaczego na każdym kroku mnie krytykuje, dlaczego się nie odp..li i nie zajmie swoim życiem? Dopiero po kilkunastu latach mnie olśniło, że krytykuje mnie bo ma kompleksy! Teraz mi jej żal...Trochę :-)

Tak się składa, że inni lepiej wiedzą co my powinnyśmy, natomiast często się gubią w swoich powinnościach. Nie potrafią zmienić siebie, więc próbują zmieniać innch. To jest o wiele łatwiejsze ponieważ wystarczy tylko skrytykować a samemu nic nie trzeba robić. Dotyczy wielu dziedzin życia. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie 😊

Moja Mama mówiła: Kto nie wstaje w nocy do dziecka, ten nie udziela durnych rad. Gadac mozna duzo a potem zabrac tylek i pojsc do domu, a Matka zostaje z dzieckiem i musi dac sama( z tatą dziecka ) rade i ogarnąć.

Moja mama bardzo lubi mi zwracać uwagę przy innych co jest bardzo frustrujące. Ostatnio powiedziałam jej, że zapisałam się z córeczką (6 m-cy) na lekcje pływania. I co usłyszałam w odpowiedzi? - tylko jej nie utop... To jest tylko jeden przyklad z wielu i to trochę boli bo mieszkamy z moim partnerem w Anglii i w sumie jestem tu całkiem sama. Nikt do nas nie przyjechał żeby pomóc choć trochę a takie teksty jeszcze bardziej deprymują. Ostatnio stwierdziłam, że nie będę tego wysłuchiwała biernie i powiedziałam jej, że to jest moje dziecko i jak ona w ogóle może mysleć, że jej coś zrobię. Staram się najlepiej jak potrafię i Maja jest bardzo zdrowym i pogodnym dzieckiem puki co! Przez 9 miesięcy czytałam i szukałam informacji o karmieniu piersią, kolkach, szczepionkach, myciu, jak ubierać zgodnie z temperaturą, jak resuscytować dziecko, ratować jak się zakrztusi i wieeeele innych rzeczy bo wiedziałam, że będę tu sama. Przydało by mi sie słowo uznania z jej strony. Nie jakieś wychwalanie. Zwyczajne 'Sylwia świetnie sobie radzisz jako młoda mama'! Ale to jest nierealne! Bo wyczuwam delikatną nutkę zazdrości w jej głosie.

Mój tata: 'powinnaś już zacząć dawać klapsy, bo wejdzie Ci na głowę', 'nie reaguj na płacz, zostaw". Siostra 'szczepisz? To, że kochasz dziecko nie zwalnia Cię z myślenia', 'nie włączasz bajek? Czas kupić telewizor.', 'Robisz dzieciom krzywdę, bo nie dajesz ich do żłobka'. Co chwilę uwagi mojej mamy i siostry odnośnie bałaganu w domu, czasami braku obiadu. Kompletny brak wsparcia wśród rodziny bardzo mnie bolał, ale terapia pomogła mi przenieść swój focus na mój własny dom, rodzinę, którą stworzyłam z mężem, moją intuicję i moje własne priorytety. Trzeba stawiać granice i ufać sobie samej, nie ma innej drogi. Powodzenia wszystkim mamom ❤️

Ja po bardzo ciężkim porodzie, który ledwo przeżyłam, miałam bardzo duże fizyczne dolgliwości i ogromną depresję. Laktacja prawie zerowa więc dziecko karmione mm. Od pediatry (kobiety!) w przychodni usłyszałam wprost, że jestem wyrodną matką, bo jak mogę odmawiać jedzenia własnemu dziecku. Jeżeli nie mam mleka, to tylko moja wina, widocznie mi nie zależy. I jeszcze opowiedziała historyjkę o pewnej pacjentce, która adoptowała noworodka i jej miłość do dziecka była tak silna, że wywołała u niej laktację... Po wyjściu z gabinetu miałam myśli samobójcze...

Pani Kasiu, jako jedna z niewielu youtberek i youtuberów, którzy przyznają się do swojej wiary, nie bagatelizuje Pani depresji i innych problemów psychicznych. Bardzo za to dziękuję! Niestety zbyt często twórcy chrześcijańscy utożsamiają depresję z "brakiem relacji z Jezusem". Tak się czasem zastanawiam, czy grypa to dla nich też brak relacji z Jezusem, skoro jedno i drugie jest chorobą 😏

ja od początku mojego macierzyństwa jestem asertywna i stawiam granice "dobrych rad". Nie pozwalalam sobie wejsc na glowe. Owszem, kiedy potrzebuję rady to zwracam sie do kogos po nią, natomiast w innych przypadkach nie pozwalam na to zeby ktos "shamingował" mnie i moje postepowania. Pozdrawiam🙂

Mnie najbardziej boli to, że wszyscy w rodzinie (oprócz mnie i męża) mają problem z tym że córka usypia przy piersi (długo usypia, muszę z nią leżeć na drzemki). I każdy "wie" jak ja uśpić inaczej. Teściowie przy każdym spotkaniu niby żartem lub w luźnej opowieści sypną "ja bym uspila/uspil raz dwa", "u mnie każde dziecko (mają 5) usypiało w wózku, wszystkie dzieci lubią spać w wózku" "dziadzio by cię uspil i w końcu byś się wyspała". Tylko co do czego to nikt nie chce się podjąć i nawet na spacer nigdy córki nie zabrali

"No Kasia siedzisz już w domu 4 lata. Czas na przedszkole a Ty do pracy..." "siedzisz tak bezczynnie" 🤷‍♀️🤷‍♀️🤷‍♀️ "biedne dziecko, słodyczy mama mu zakazuje" 🤣

Ci, którzy dzieci nie mają kiedyś byli dziećmi i pamiętają błędy i wypaczenia.

Uslyszalam opinię o mamach z depresja, ze po prostu nie kochaja i nie chcialy swojego dziecka od osoby, ktora bardzo dlugo starala sie o dziecko, ponad 10 lat. Niestety kazdy sadzi wedlug siebie i nie stara sie spojrzec szerzej na problemy innych.

A ja mam jeszcze inne podejście do RAD - w takim kontekście ogólnym. Człowiek ma po prostu chęć i potrzebę wyrazić opinie, często chce dobrze. Jednak musimy pamiętać, że to jest PUNKT WIDZENIA czy OPINIA. Ja zaczęłam podchodzić do wyrażania rad jako wyrażenia opinii - wtedy zastanawiam się nad wypowiedzianą "radą" i analizują ja pod kątem prawdziwości i przydatności dla mnie. Wydaje mi się, że za bardzo nadajemy moc takim wypowiedziom. Człowiek czasem ma tak, że coś palnie bez większego przemyślenia. Fakt, że jak ktoś na nas naciska, albo jest bardzo przekonany o swojej racji (a naszej nie), albo pokazuje swoją wyższość (wiedzy, doświadczenia), to możemy poczuć się gorzej. Wtedy łatwiej zapomnieć, że to TYLKO jej/jego punkt widzenia!!! W konkretnej sytuacji emocje mogą wziąć górę, ale jak już opadną, to pamiętajmy, że to jest opinia lub punkt widzenia, a osoba wypowiadająca może się mylić. I tutaj rzeczywiście najlepiej mieć zaufanego "doradcę" :) Druga sprawa, to to, że nie potrafimy asertywnie zareagować na RADY/dorady. Pewnie często jest to trudne, gdy mamy upartego rozmówcę ;/ ale trzeba próbować. Trzeba pokazać, że mamy inne zdania, ale tez nie w sposób buntowniczy. Ja przyjmuję postawę akceptującą dla osób radzących, ale jeśli nie zgadzam się, to mówię o tym tłumacząc grzecznie, że w mojej sytuacji to się nie sprawdzi itp.

Jak ktoś zaczyna do mnie mówić " nie obraz się ale" to już mi się nie chce słuchać bo tak naprawdę ta osoba mówi że właśnie zamierza mnie obrazić. Magiczne słowo ALE, które kasuje wszystko co się powiedziało wcześniej... "Nie obraź się ale" to zwrot którego szczerze nienawidzę i nigdy nie używam.

Pani Kasiu, ja bym chyba nie powiedział, ze jest to przyzwolenie a "kobieca rywalizacja" na zasadzie: ja to umiem lepiej, zrób to tak jak ja mówię, bo wiem lepiej. Niestety muszę przyznać, że kobiety potrafią, jeśli kogoś nie lubią, jeśli komuś zazdroszczą itd. "wbić taką szpilę", że ciężko jest przejść obok tego obojętnie. Przejawia się to zwłaszcza w rywalizacji o mężczyzn(wspomniany wygląd) i w radzeniu sobie ze swoimi dziećmi. Jeśli chodzi o to zawstydzanie ze strony partnerów, to też jest rywalizacja albo niedogadanie pewnych spraw i tu się kłania komunikacja w związkach.

"jeszcze w pampersie - nasz to od roczku w nocnik robił". "nie dawaj mu papek bo się nie nauczy gryźć". "przy usypianiu nie może być ciszy bo nigdzie ci nie zaśnie". " dla dzieci wszystko musi być bio"

Niestety ale shaming to ulubione hobby większości Polaków i dotyczy każdej dziedziny życia. Nie wyssałam tego z palca ale znam z autopsji. Ustawianie do szeregu innych to cel sam w sobie części populacji. Ja proponuje, aby Ci co dzielą się swoimi radami wcieliło je w swoje życie i poczekało na efekty.

Hej, ja tymczasowo mieszkam w Australii i tu też urodziła się nasza córeczka niecałe 2 lata temu. W grudniu urodzi się synek. Powiem szczerze że ja osobiście nigdy nie spotkałam się z takim traktowaniem. Dostaje od koleżanek lekarzy czy położnych tutaj dużo wsparcia. Koleżanki nie oceniają się na wzajem. Bardzo to doceniam. Dużo moich koleżanek natomiast w Polsce narzeka na takie zawstydzanie ich. W przyszłym roku planujemy wrócić do Europy, mam nadzieję, że tam gdzie wyląduje nie będę mieć takiego problemu. Pozdrawiam wszystkie mamy 🥰

Też zauważyłam że każdy daje sobie prawo do grillowania młodej mamy. Nawet mój 65 letni wujek pyta czy dalej karmie piersia.... Jpr

Najbardziej pamiętam takie uwagi że strony teściowej po urodzeniu pierwszego syna. Najbardziej zapamiętałam tekst : daj mu lepiej kozie mleko to w końcu się naje i nie będzie płakał. Po jakimś czasie odpowiedziałam jej, że koza wcale nie ma lepszego mleka ode mnie a moje mleko ma wszystko co potrzebuje moje dziecko.

Warto poszerzyć temat też o przyszłe matki. Ja się w ciąży nasłuchałam przerażających historii od teściowej pielęgniarki o wszystkich makabrycznych przypadkach jakie spotkała w swojej karierze... Ostatecznie były kwitowane "zrobisz jak uważasz ale ja bym tak na Twoim miejscu nie robiła". Na szczęście jedna sroga kłótnia wystarczyła nie tylko na resztę ciąży ale i na początki macierzyńskie. Dobrze że mam pojętną teściową :)

"Takie mleko? Najgorsze..." - o mieszance. Albo " a czym ty jesteś zmęczona?" " Inne matki sobie radzą, dobry wózek to podstawa" - nie chciałam z niemowlakiem jechać do koleżanki. Dziecko wtedy płakało wszędzie jak tylko otworzyło oczy. " Jak tak będziesz robić to wychowasz ją na dziką" - bo niemowlaka izoluje

Nie daję przyzwolenia na takie traktowanie mnie, świadomej, kochającej swoje dzieci matki... Nieważne czy to jest rodzina czy tylko znajomi, każdy mogł sobie pozwolić na jeden jedyny mom shaming w moją stronę! Później stawiam wobec takich ludzi emocjonalny mur. Zdrowie psychiczne, delektowanie się rodzicielstwem, szczęście moje, mojego męża i dzieci są najważniejsze ✌️ toksycznych trzymajmy z dala!

Po porodzie usłyszałam kilka komentarzy na temat moich metod ale nigdy nie dotknęło mnie to aż tak, jak dawanie mi odczuć przez lata, że nie radzimy sobie z wychowaniem, bo dziecko jest zbyt energiczne i nas "nie słucha". Na szczęście nasz sangwinik-choleryk troszkę podrósł i okazało się, że jest kreatywnym, asertywnym i bardzo empatycznym dzieckiem. Odwagi Mamuśki :)

A ja właśnie leżę po obiedzie na kanapie, w nieco nieposprzątanym mieszkaniu, z brudnymi naczyniami w zlewie i generalnie masą rzeczy czekajcych na zrobienie. Córka śpi, więc I ja odpoczywam żeby mieć dla niej mnóstwo siły, empatii i spokoju, gdy się obudzi 😌 I sama sobie wyrzucam, że przecież inne mamy sobie radzą, że muszę posprzątać itd, ale wiem już jednocześnie jak ważna jest dla mnie ta chwila wytchnienia. "Wysoko wrażliwi rodzice" - polecam wszystkim, którzy tak jak ja w pewnym momencie mieli dość wiecznego stanu "muszę to wsyztsko ogarniać"

Byłam kiedyś w pewnej grupie mamusiowej na FB i jednej rzeczy sie tam nauczyłam: trzymać sie od takich grup z daleka. Niestety nikt tak nie "dowali" matce w potrzebie jak inna matka.

"Najlepsze" teksty, które usłyszałam: "Karmisz piersią? To ty będziesz uwiązana! "😮(dziecko miało 2 miesiące) " Nauczy się późno chodzić bo ją za dużo szczepisz" (chodziło o szczepienia ochronne obowiązkowe i zalecane) 😂😂 " Szczepienia są szkodliwe, robicie dzieciom krzywdę. " Ogólnie jak wracam pamięcią do takich sytuacji mam wrażenie, że niektóre osoby (głównie kobiety?) najczęściej najpierw mówią, a potem myślą🤷

chcac wygladac atrakcyjnie jako kobieta, szczuplo, slyszalam: „przeciez wygladasz dobrze jak na mame blizniat” tydzien po porodzie chlopcow zarty ze strony rodziny meza: „tam w brzuchu jeszcze z jedno masz, co nie?” w czasie przedszkolnym chlopcow: „co, tak dlugo w przedszkolu sa?”

Pięknie i lekko zaprezentowana prawda "niezawodnych doradców", która dotyczy nie tylko matek ale sprawdza się również w innych przypadkach tych, którzy nam " dobrze życzą" i nie biorą żadnej odpowiedzialności. Ślicznie dziękuję 😄

"Glodzisz to dziecko, jak masz miec mleko, jak nie pijesz herbaty z mlekiem" 😉😂-moja Babcia, gdy moja corka byla noworodkiem. Nasze dzieci pija tylko wode, wiec to dla wiekszosci ludzi jest niepojete. No i standardowo: a napewno wpadliscie z 2 dzieckiem (bo roczna roznica), z 3 dzieckiem tez bo przeciez po co Wam 3 jak macie juz chlopca i dziewczynke🧐:).

Najtrudniej było przy pierwszym dziecku.

Pytaniem,które mnie rozbrajalo i automatycznie spędzalo w poczucie winy było: KARMISZ?(P Praktycznie nie miałam laktacji,więc moje dzieci były karmione mlekiem modyfikowanym)Taki mily akcent na początek rozmowy?. Mamy trzech synów,więc standardowo często pada pytanie: to kiedy córeczka lub lepiej :a czemu nie chociaz jedna córeczka 😳😳😁😁

Zbyt dużo się nasłuchałam i zbyt dużo do siebie dopuszczałam, jednocześnie był czas, że sama sobie cisnęłam niemiłosiernie. Teraz przy dwójcie przedszkolaków uważam, że dopiero teraz jestem gotowa na dziecko. Smutno mi, że tak świat jest skonstruowany, że rodzic uczy się na pierwszym/pierwszych dzieciach, gdyby było inaczej możnaby oszczędzić dzieciom wiele turbulencji, dlatego dziękuję za ten film, mam nadzieję, że wiele kobiet skorzysta i wyniesie wiele dobrego jeszcze przed narodzeniem pierwszego dziecka :)

Ja myśle ze niektórzy tez czasami nie potrafią zagadać, mam takiego wujka który po prostu wali teksty „kiedy ślub”,” kiedy kolejne” itp. Bo nie wie jak zagadac. Właściwie uodpornił już cała rodzine ;D nikogo to nie rusza

To jest taka typowa polska mentalność. W Polsce jest przyzwolenie na takie "dobre rady". I większość osób nie myśli nawet, że może takie zachowanie jest niestosowne, bo przecież "chce dobrze". Zagranicą tak nie jest. Na przykład w USA każdy wychowuje sobie dziecko jak chce i nikt się nie wtrąca.

Jestem ojcem trójki wspaniałych dzieci i też usłyszałem fajny tekst od swojej siostry, a to wasze trzecie to było planowane 🙂.

miej wyje,,, na innych a będzie ci dane, po co ciągle latacie za tymi ludzmi i po co się z tymi ludźmi zadajecie? znajomi znajomi znajomi, muszą być znajomi, dużo znajomych, to są konsekwencje

cieszę się że takich "dobrych rad" miałam niewiele. rodzice wspierali mimo widocznych różnic. ale teście to średniowiecze - bo kiedyś to było tak a teraz wy kobiety takie wrażliwe a mężczyźni to pantoflarze. czy mnie to bolało, chwilę a potem wypuszczałam drugim uchem.

Co z komentarzami wobec matek na temat 800 plus, przy ilości 3,4 dzieci , "oo, do pracy się nie chce iść tylko zasiłki zbierać ? ", "Na utrzymaniu męża siedzi", "zdziczejesz w domu "?

Wykrzyczane do słuchawki: ,,Dziecko musi mieć wokół siebie sterylnie, rozumiesz? BO CI UMRZE!"

Gdy urodziła się pierwsza córka pojawiła się infekcja i córeczka była leczona w 3 szpitalach :( Wtedy moja własna matka powiedziała że córka zachorowała bo jej nie ochrzciłam. To było okropne. A gdy wróciłam do domu po miesiącu pobytu w szpitalach to usłyszałam że mam "taki wielki brzuch!" Powinnam coś z tym zrobić...

Moja mama kiedyś mi powiedziała że dziecko trzeba tresować jak psa. A ja mojemu na wszystko pozwalam i dlatego mnie nie słucha. Przez parę miesięcy się do niej nie odzywałam...

Wszystko to było w moim życiu a jestem mama dwójki dzieci.

Najwięcej komentarzy mialam od babci i teściowej na szczęście dużo się edukowalam i zaufalam sobie i sie nie dalam. Do dziś jasno stawiam granice dlatego słyszę ze jestem nerwowa i nic mi nie można powiedzieć. Corka ma rok i ma się dobrze. A najbardziej zabolał mnie tekst pediatry jak zadzwoniłam skonsultować odstawienie od piersi - to co poddaje się pani? Masakra. Dobrze, że w internercie sa dobre i doświadczone mamy i podpowiedzą co i jak. Pozdrawiam ❤

Fajnie,że Pani jest Pani Kasiu⚘😃 i dzieli się swoim osobistym i zawodowym doświadczeniem 🌻Dziekuję 🥰 Dla nas już za póżno ,ale życzę młodym ludziom żeby posilkowali się wiedzą wynikajacą z kompetencji zawodowych Pani i bezcennego osobistego doswiadczenia 🌷Pozdrawiam❤ z nieslabnacym zainteresowaniem oglądam kazdy Pani film🍀

Najprostsza metoda by się odciąć od komentarzy jest nie spotykać się z osobami które je wysyłają. Wtedy można zacząć słuchać siebie i pomału znaleźć swoją drogę w byciu mana. Nie ma jednego najwlasciwszego sposobu na wychowanie, stąd wynika trudność bo nie ma instrukcji ale i piękno bo można robić to po swojemu.

Z pierwszym synem miałam taką sytuację: poszłam do sklepu i Franka miałam w chuście, podszedł do nas jakiś straszy pan i powiedział, że dziecko przeze mnie będzie miało krzywy kręgosłup i zniknął. A mnie wmurowało.... Z kamieniem też się nasłuchałam...

Dziękuję za ten film, przeżyłam z babcią podobne historie a najgorsze było jak mówiła " Ty tego dziecka nie wychowasz " bo stosowalam się do zaleceń lekarza pediatry najlepszego w mieście.

Kasiu było cudownie spotkać Cię na żywo w Gdyni. Pozdrawiam 🍀🤗