Przytulanie to nie lek na całe zło! Zapamiętaj to! 

❤️

Bardzo proszę 🤗

Polecam książkę "Wychowanie bez nagród i kar", gdzie autor na podstawie badań naukowych wyjaśnia jak działają metody oparte o tzw miłość warunkowaną i pisze o tym jak zmienić podejście i dlaczego warto. Generalna większość teraźniejszych rodziców wychowywana była zgodnie z zaleceniami które zakładały że należy wzmacniać pozytywne zachowania i wygłuszać negatywne. Jednocześnie te metody nie nakładały na rodzica odpowiedzialności za dociekanie co jest przyczyną zachowania i naprawiania u podstaw. Z takimi wzorcami weszliśmy w dorosłe życie i będziemy je powielać chyba że świadomie zdecydujemy że chcemy inaczej. To nie chodzi o to że nasi rodzice chcieli żle... oni robili najlepiej jak umieli, według tego co było im doradzane przez specjalistów. Dziś jednak są badania które pokazują dlaczego np reprymendy nie działają.

Doskonale rozumiem, o czym mówisz. Uogólniając i nie odnosząc sie bezpośrednio do twojej sytuacji, dzieci, które, tak jak w tym odcinku tłumaczę, nie miały pokazywanych jasnych granic, adekwatnych do swojego wieku, nie poznały surowej miny rodziców, nie zaznały zdrowej reprymendy ( to słowo jest mało przyjazne, jednak tłumacze to w filmie), bardzo często nie potrafią zrozumiec, dlaczego mają sie zachowywać inaczej. Do tej pory, co by nie robiły, spotykało sie to z aprobatą rodziców, uśmiechem i przytuleniem. Nawet jeżeli rodzice mówili: nie wolno ale podczas tulenia, dziecko interpretuje to jako aprobatę, zachętę do powtarzania. I często rodzice zaczynają stawiac granice kiedy dojdzie do tzw. rękoczynów. Wtedy niestety jest juz za późno na takie metody, jakie przedstawiam w filmie. I wracając do twojej sytuacji, jak chcesz, napisz maila: kontakt@mariolakurczynska.pl

Joanno, takie zachowanie jest oznaką zdrowia emocjonalnego😀 Niemal każde dziecko po reprymendzie reaguje buzią w podkówkę i chce sie przytulic. Celem reprymendy jest spowodowanie nieprzyjemnej emocji. Po co? 1. skojarzenie rzeczy zakazanej z nieprzyjemnym tonem głosu mamy czy taty, co spowoduje unikanie tego zachowania. 2.Nauka radzenia sobie z trudnymi emocjami. A więc widzisz, ten smutek jest bardzo ważny i potrzebny do rozwoju. Przytul oczywiscie, lecz nie od razu. Musisz zachować sie inaczej niz zawsze. Pozwól dziecku doświadczyć smutku i samodzielnie sie z nim zmierzyć. Nie zabieraj mu tej okazji do nauki. Po kilku minutach czy chwilach oczywiście wszystko wraca do normy, czyli możemy utulić.

@@mariolakurczynska-doradcar3579 Mam wrażenie że opisana przez Panią procedura doprowadzi do unikania przez dziecko pewnego zachowania ale nie rozwiąże problemu. Dziecko nauczy się jak się zachowywać żeby zasłużyć na przytulanie (miłość). Nauczy się też że odmawia mu się tej miłości i bliskości kiedy zachowuje się nie zgodnie z tym jak wyobraża sobie mama. Natomiast nie nauczy się jak poradzić sobie z tym co czuje. Tak myślę. Smutek jest ważny dla rozwoju ale osobiście uważam że rodzić nie uczy dziecka jak sobie radzić ze smutkiem zostawiając go ze smutkiem. Badania też pokazują że takie dzieci (2/ 3 lata) nie mają szans się wyregulować same a osobą która powinna im pomóc się wyregulować jest właśnie rodzić/opiekun. Zostawiając dziecko w stanie gdzie samo nie jest w stanie się wyregulować uczy tylko tego że mama zostawia mnie w tedy kiedy jej towarzyszenia najbardziej potrzebuję. Żeby tą obecność mamy odzyskać dziecko zacznie zachowywać się tak jak chce rodzić... albo będzie walczyło dalej czyli jego zachowanie się jeszcze pogorszy. Badania też pokazują że ludzie uczą się czegokolwiek tylko kiedy znajdują się w optymalnym stanie pobudzenia a więc nie w stanie stresu. Uczenie się wiec kiedy dziecko płacze bo mama separuje je od siebie nie kojarzy mi się z nauką tylko... przepraszam.. z tresurą.

@@Helena_Ciapala dziękuję za komentarz. Czasami rodzice używają mocnych słów. Użycie słowa "tresura" w odniesieniu do wychowania dzieci zapala czerwoną lampkę. Dla mnie jest to nadinterpretacja, oczywiście uzasadnię. Czytając komentarz mam wrażenie, że nie do końca zrozumiałaś, jaki jest przekaz. Nigdzie nie mówię, żeby rodzic zostawiał dziecko. Rodzic jest obecny i jest blisko. Po drugie, miłość rodzica jest z definicji miłością bezwarunkową, co nie oznacza pobłażania i braku reprymendy za nieodpowiednie zachowanie. Miłość rodzicielska to mieszanka czułości i stanowczości. Zachowania, które opisujesz jako pożadane , psychologowie określają mianem "toksycznej pozytywności". I ja przed tym przestrzegam. W jaki sposób nauczyłabyś dziecko, że dane zachowanie nie jest akceptowalne? Uwzględnij fakt, że małe dzieci nie moga komunikować się za pomocą mówienia.

❤️