De slanke vingers dansen snel over vergeelde toetsen. Er zit bezieling in zijn spel. De bassen worden woester. ‘t Is als een sterke storm op zee. Registers gaan snel open. Subbas, Bazuin, alles doet mee. ‘t Gaat op gejuich uitlopen !
Prachtige psalm! Maar de filmbeelden van het zingen is een aanfluiting... Men zit onderuitgezakt, gezapig mee te murmelen... Verder getuigd het overmatig shaken met de handen van weinig professionaliteit, sterker nog, het wordt lachwekkend op deze manier! Waarom deze manier van spelen als eerbiedig wordt ervaren, is mijn oprechte vraag!
Met een waardeoordeel op voorhand erbij is iets niet meer een oprechte vraag maar wordt die zin enkel toegevoegd om het afgrijzen nog iets vriendelijker te laten lijken
Even een ander geluid : wat vreemd, dat het tempo van het voorspel veel hoger is dan van de samenzang daarna. Tja, en dan die constant bevende , repeterende handen en de daarop volgende te zingen tekst.... Ik snap het verband niet. Voorafgaand aan l het eerste gezongen couplet lijkt me een ingetogen voorspel deels in mineur veel beter passen. Zwerven op aard en tranen zijn geen vrolijke momenten in het leven, toch? Graag een beetje de tekst vertolken.
