Η ζωη ξεκινουσε απο το 1920 και τελειωνει στα τελη του 80 αρχες του 90,εκει που η παραφροσυνη η αγραμματοσια και η προχειροτητα στο οτι δηποτε αρχισε να γεννιεται στην χωρα μας ,,καλα για σημερα 2021 δεν συζηταμε καν,,, δεν μπορει καποιος να οπτικοποιησει την κακομοιρια μας σε συνδιασμο με παγκοσμιες "πανδημιες"και αλλαγες στα πλαισια μιας παγκοσμιας διακυβερνησης
ειλικρινα ποσο ξενοι ειμαστε σε εναν κοσμο τοσο δα που δεν ενδιαφερετε κανενας για κανεναν ειδικα σε μεγαλουπολης αλλα και σε χωρια η ταινια εχει πολλα μηνυματα και πολλες λυσεις μπραβο στον ανθρωπο που το σκεστηκε
Τενίστα αυτό το.....ψυχακικο ? Τι να πει κανείς....Λίγη ποιότητα στην ζωή σας ρε πρόβατα, έλεος δηλαδι . Ότι μαλάκια ναναι και όπως ναναι ....ρε Ουυυστ ! Αποβλακωμενα.
Ειχα ενα φιλο Γερμανο ειχε αγορασει σπιτι στο πηλιο ενα παλιο ελαιοτριβειο μεσα στο δασος λιγο εξω απο το χωριο. Οταν πρωτοηρθα στο χωριο με ελεγε ολοι καθοταν στην πλατεια μεχρι αργα το βραδυ κυκλικα και μιλουσαν ετρωγαν σπορια τα παιδια επαιζαν και περνουσε ο καιρος Μολις ηρθε η τηελοραση στην ελλαδα ολα αυτα χαθηκαν κλειστηκαν ολοι μεσα στα σπιτια τους σαν ζομπι και χαθηκε η ανθρωπινη επαφη Ετσι με ελεγε
Μήπως τελικά ήρθε η ώρα σιγα, σιγα να αφήνουμε το διαμέρισμα μας και να ανεβενουμαι στης ταράτσες μας και να γνωριζόμαστε και να χαιρόσαστε τον καταγαλανο ουρανό μας;🤔👍🏻🇬🇷
Τώρα τι είπες..? είναι δυνατόν..? θέλεις να καταστρέψεις τρεις γενεές.. από την τσιμεντοποίηση της Αθήνας του εθνάρχη Καραμανλή μέχρι και την τελειοποίηση της επιτυχίας της καταστροφής τού πολυτάλαντου Έλληνα από την δυναστεία Παπανδρέων και ξενόφερτων καλοθελειτων...? άπαπα... αυτά τα πράγματα δεν γίνονται... ξέρετε πόσο κόπο και σκληρή δουλειά έχει πέσει από τους αιώνιους εχθρούς του Ελληνικού Εθνους σ' αυτήν τη χώρα για να μας φτάσουνε αυτήν μας την κατάντια...? Εξερετικη κινηματογραφική δουλειά!
Θα ήθελα να είμαι στη θέση του δημιουργού και να διάβαζα ένα ένα τα σχόλια να δω πόσοι έπεσαν κοντά στην όλη σκέψη μου.Για μένα μια πολύ όμορφη ταινία που περνάει τα μηνυματάκια της αρκεί να την προσέξεις.Τι περιμένουν μερικοί δηλαδή;Να βλέπουν σε κάθε ταινία τα ίδια και τα ίδια;
Ενδιαφέρον το concept αλλά αρκετό αδιάφορο το τελικό αποτέλεσμα, μου θύμισε σινεμά του 2000... Edit: Α μόλις είδα ότι η ταινία είναι του 2010, ίσως εξηγείται, είναι παλιά
Η αχαριστία είναι το έγκλημα. Διότι ο άλλος, να πούμε, σου δώνει την τέχνη του κι εσύ αρωτάς: «Και ποίον, περικαλώ, το ηθικό δίδαγμα του έργου;» Δεν κάνει, ρε μάγκα. Μην τον προσβλίνεις τον καλλιτέχνη. Τι θέλεις να σου πει εν τέλει, πώς φτιάχνεται, να πούμε, το ραγού; Διότι πάσα έργο, να πούμε, δε σιάχνεται για χαβαλέ. Είναι να διδάχνει κιόλας . Δεν είναι, να πούμε : «φάγαμε, ήπιαμε και το λικεράκι μας και άντε, γεια-χαρά και τα δέοντα στην κερία μαμά σας». Άπαξ και έριξε φινάλε, να πούμε, το έργο, πρέπει να σακουλευτείς πού την πάει ο μάγκας τη δουλειά. Ούτω πώς, και αι ταινίαι τέχνης. «Πίστευε και μη ερεύνα. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ;» Διότι τέχνη ίσον νόημα. «Ποιος έριξε το πέναλτι και μού ’κλεισε το σπίτι; Γιατί να κλαίει το μωρό αφού φοράει πάνα;» Πρέπει να τα σακουλεύεσαι τα ψηλά νοήματα. Αλλιώς πώς, κάτσε σπίτι σου, ρίξε πασιέντζα και άσε τα επίλοιπα επάνω μας. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε, ρε μάγκα, τη φιάξη. Γουστάρουμε περί Μεγαλέξαντρο, γουστάρουμε περί καταραμένος όφις, σουβλίστε τους, πλακώστε τους και τα τοιαύτα. Γουστάρουμε περί ταινίαι τέχνης. Καπέλο μας.
Ed Hardy ich habe die Mail von gestern auf der Seite der Welt ist nicht gestattet diese zu lesen dass es ist und ich habe eine Frage zu den Fritz und U Bahn und ich habe die Rechnung für die Zukunft der Kunde regelmäßig vertrauen darf man nicht mehr so gut wie nie die Arbeit in der Kunde die
Αυτι η πολυ ωραια μικρη ιστορια θα μπορουσε με τους ιδιους πρωταγωνιστες να ηταν επισης μια πολυ ωραια σειρα στιν τηλεοραση απο οτι να βλεπουμε τιν τριτοκλασατη Ισπανικη αντιγραφη ΄΄Η Πολυκατοικια΄΄. Δυστυχως τα εχουμε ξαναπει αλλα παλι διαφορα συμφεροντα καταληγουν στα εισαγομενα ειτε σε φτηνες αντιγραφες.
Η αχαριστία είναι το έγκλημα. Διότι ο άλλος, να πούμε, σου δώνει την τέχνη του κι εσύ αρωτάς: «Και ποίον, περικαλώ, το ηθικό δίδαγμα του έργου;» Δεν κάνει, ρε μάγκα. Μην τον προσβλίζεις τον καλλιτέχνη. Τι θέλεις να σου πει εν τέλει, πώς φτιάχνεται, να πούμε, το ραγού; Διότι πάσα έργο, να πούμε, δε σιάχνεται για χαβαλέ. Είναι να διδάχνει κιόλας . Δεν είναι, να πούμε : «φάγαμε, ήπιαμε και το γλυκεράκι μας και άντε, γεια-χαρά και τα δέοντα στην κερία μαμά σας». Άπαξ και έριξε φινάλε, να πούμε, το έργο, πρέπει να σακουλευτείς πού την πάει ο μάγκας τη δουλειά. Ούτω πώς, και αι ταινίαι τέχνης. «Πίστευε και μη ερεύνα. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ;» Διότι τέχνη ίσον νόημα. «Ποιος έριξε το πέναλτι και μού ’κλεισε το σπίτι; Γιατί να κλαίει το μωρό αφού φοράει πάνα;» Πρέπει να τα σακουλεύεσαι τα ψηλά νοήματα. Αλλιώς πώς, κάτσε σπίτι σου, ρίξε πασιέντζα και άσε τα επίλοιπα επάνω μας. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε, ρε μάγκα, τη φιάξη. Γουστάρουμε περί Μεγαλέξαντρο, γουστάρουμε περί καταραμένος όφις, σουβλίστε τους, πλακώστε τους και τα τοιαύτα. Γουστάρουμε περί ταινίαι τέχνης. Καπέλο μας.
