Radioelektronik - czasopismo z peerelu [TOWARY MODNE 151] 

"w 1953 roku diabeł wrócił do piekła".... cudowne!!!

Odprężające są Twoje materiały. Uwielbiam ten spokoj i merytorykę.

W głębokim PRL-u czasopismo szerzyło wiedzę o nowościach, np. tuż po wojnie pisali o telewizji, a w latach 50-tych o stereofonii, która u nas była wtedy jeszcze marzeniem ściętej głowy.

Dziękuję za odcinek. Było nie było, formacyjne pismo dla całego pokolenia. Ileż to razy budziłem się rano i przed pójściem do szkoły zastanawiałem się, czy to dziś Re przyjedzie do kiosku, czy też nie. A kioski to były, wzdłuż głównej ulicy małego miasteczka, sztuk 3, w odległości jakiś 1500 m. Trzeba było obskakiwać je skrupulatnie, bo realny socjalizm charakteryzował się losowością dostaw. Nie wiem jak inni widzowie, ale dla mnie istotna była triada: Omawiany Re, Młody Technik oraz, bardziej ogólne pismo które nazywało się Horyzonty Techniki.

A kto pamięta "Praktyczny Elektronik" na początku miał taką okładkę w kwadraciki? Do dziś mam kilkadziesiąt numerów na półkach. Zbierało się każdy grosz by na początku miesiąca móc kupić ten miesięcznik i przeczytać od deski do deski a przy okazji zrobić sobie jakąś fajną zabaweczkę. Tańsza wersja "Elektroniki Praktycznej"

och wspomnienia! te stare Radioelektroniki z dużym 're' wyciągałem w połowie lat '80 ze szkolnej makulatury. Pachniały stęchlizną i fascynowały mnie rysunkami schematów, z których mało co rozumiałem. Wiedza specjalistyczna była trudnodostępna, szczególnie dla dziecka i szczególnie w małym miasteczku, więc trzeba było krok po kroku dowiadywać się dlaczego strzałka w kółeczku raz jest do środka a raz na zewnątrz 😅Nieco później czytałem "Kantyczkę dla Leibowitza" Waltera Millera i absolutnie rozumiałem opisane w niej nabożne zajęcie mnichów (bez spoilowania). Zresztą do teraz jestem pełen podziwu dla twórców tych schematów, którzy radzili sobie bez wsparcia komputerów.

Dobre ciekawe pozdrawiam serdecznie

Mam wspaniałe młodzieńcze wspomnienia związane z tym miesięcznikiem

Sentyment. Pamiętam jak pod koniec lat '70 i z początkiem '80 goniłem po kioskach, żeby kupić Radioelektronika. Najbardziej interesowały mnie schematy syntezatorów. Nie zrobiłem żadnego... Ale pasja do muzyki pozostała.

Jeszcze w latach 70 z radioamatora zgłębiałem wzmacniacz lampowy i rozbierałem stare radia i budowałem wzmacniacz do gitary. Co by nie powiedzieć to czasopismo nauczyło mnie elektroniki.

Panie Adamie. Dziękuję za kolejny film. Kawał historii w kilku minutach. Ale ja nie o tym tym razem. To w jaki sposób to przedstawia. To ile przemyślanych i zarazem w humoru słowa ubrane. .. Mądrze i właściwie dobrane słowa i zdania. Przyjemność z oglądania. Dziękuję.

Radioelektronik... kupowałem regularnie... choć niektóre rzadkie numery zdobyłem dopiero 20 lat później. Kiedy pomyślę, jak dzisiaj łatwo dotrzeć do dowolnego schematu to trochę czuję się, jak bohater z filmu "Cast Away", który po ocaleniu z bezludnej wyspy z niedowierzaniem patrzy, jak łatwo rozniecić ogień. A i radość dziś mniejsza niż wtedy, gdy najpierw trzeba było 2 lata zbierać części, by cokolwiek poskładać. :) Pozdrowienia dla autora filmu!

Miałem kilka roczników radioelektronika z przełomu lat 80 i 90 tych. Super satysfakcja z pierwszego samodzielnego wytrawienia płytki i zmontowania urządzenia, to był jakiś przester do gitary na wzmacniaczu 741. Pamiętam też jak pierwszy raz zobaczyłem zdjęcie karty SIM - nie mogłem pojąć co to jest :D

Radioelektronik i Młody Technik, prasa mojego dzieciństwa. Był czas, że do zdobycia tylko w prenumeracie albo w teczce u zaprzyjaźnionej kioskarki...

Kiedyś so miesiąc szukałem tego w kioskach :)

Te okladki monochromatyczne to wg mnie najładniejsze wyróżniające to czasopismo

Najlepszy tekst: "Gdy diabeł wrócił do piekła ". Pozdrawiam

Znowu te wspomnienia. Ach, to były czasy. Mam jeszcze kilka kompletnych roczników RE (RA). Wszystkie numery przeczytane w całości. Pozdrawiam serdecznie Autora.

Radioelektronik, mialem cale stosy tego miesiecznika jako mlodzian 👍😀

RE - uwielbiałem kupować w podstawówce. Zawartość warsztatowo poza zasięgiem, ale bardzo atrakcyjna poznawczo. Kolorowa mutacja '90+ nieakceptowalna.

Przepięknie przygotowany artykuł!🥇✨👌 dziękuję.

Mam i ja w piwnicy. Najbardziej ekscytujące były wtedy dla mnie konstrukcje syntezatorów Grzegorza Wodzinowskiego, tylko zadawałem sobie pytanie: "kto oprócz autora to kiedykolwiek skonstruował" 🙂

Miałem wszystkie roczniki RE oraz Młodego Technika plus jeszcze jakieś inne periodyki z lat 80/90, moja matka wywaliła to do kosza jak byłem powołany do wojska w 92. Bo jak powiedziała: wyremontuje mój pokój jak wrócę. Myślałem, że się załamie, wtedy dostanie schematu jakie były publikowane w RE graniczyło z cudem. Potem na giełdach, pamiętam można było kupić ksero, teraz nikt nie się nie bawi w naprawę sprzętu z PRL zawodowo. Ech to były czasy :)

Mam dużą kolekcje tego pisma...super film,pozdrawiam :)

Zawsze z utęsknieniem czekałem na kolejny numer i na to co w nim znajdę, miło powspominać.

Bardzo dobry odcinek. Dla mnie to jak pokaz slajdów umieszczający pewny etap mojego życia w kontekście czasów. Nie tylko wspomnienia, ale także refleksja jak to wszystko wokół nas zmienia się i dopiero po latach odróżnia się rzeczy wartościowe od szumu.

Oj! Łza w oku się zakręciła! Jedna z gazet mojego dzieciństwa. Najlepszy okres Radioelektronika, to ten z okładką "re". Chodziło się do czytelni przeglądać całe roczniki. Jak była możliwość, to się kserowało artykuły ze schematami, które miało się ochotę zrobić. Przez pewien czas czasopismo miało bardzo godnego konkurenta w postaci "Praktycznego Elektronika" (nie mylić z "Elektroniką Praktyczną!). Charakteryzowała go także niezmienna w swej szacie graficznej okładka w postaci drobnych kwadratów lub sześcianów (nie pamiętam już dokładnie). Tam były tylko schematy urządzeń wszelakich i ulepszone wersje istniejących produktów, jak choćby MDS442 z całkowicie nową, bardzo rozbudowaną, składającą się z modułów, elektroniką. Później pojawiła się "Elektronika Praktyczna" i ekskluzywny "Elektor Elektronik", w którym to prezentowano rozwiązania oparte o niemalże niedostępne lub bardzo drogie w Polsce komponenty (np wzmacniacz oparty o drogą nowinkę - tranzystory Hex-Fet, które były i trudno osiągalne, i drogie, a sam wzmacniacz był tak skonstruowany, że jego uruchomienie mogło pożreć ich kilka). Wszelkie opracowania ciągnęły się przez, co najmniej dwa - trzy numery. W następnych latach z działu "Elektronika dla Początkujących" z "Elektroniki Praktycznej" wyodrębnił się całkiem osobny periodyk, a "Elektor Elektronik" stał się działem w "Elektronice Praktycznej". W tej chwili nawet nie wiem, czy któraś z tych gazet jest wydawana i czy ma jeszcze wersję papierową. Za czasów "Radioelektronika" niewielką konkurencję robił "Młody Technik", jeśli prezentował w dziale "Na warsztacie" jakieś urządzenie elektroniczne. I swoich sił próbowała gazeta, która miała żółtą bodajże ramkę na okładce. "Audio Stereo Hi - Fi", czy jakoś tak się zwało.

W latach 90-tych "Radioelektronik" sprzedawał się jeszcze nie tak źle. Załamanie nastąpiło w okolicach roku 2000. Pod koniec to już był w zasadzie tylko kolorowy magazyn - przewodnik po rynku z 20 stronami reklam.

Warto dodać, że w PRL dostępne w Empikach było także świetne czeskie pismo dla elektroników o tytule Amaterske Radio. Było dużo dużo bardziej praktyczne od naszych pism, dawało mnóstwo schematów urządzeń przydatnych w domu i nie tylko, także rysunki płytek drukowanych. Mam gdzieś te numery, warto o tym piśmie pamiętać. Było też węgierskie pismo, tytułu nie pamiętam. Kolega z tego pisma wykonał panel ledowy na którym przesuwały się dowolne napisy. Dziś mamy to wszędzie, w autobusach, pociągach... Ale wtedy zrobić samemu coś takiego to była rewelacja

Adam , dziekuje za przepiekne wspomnienia z mlodych lat👍😀

Była to jedna z podstawowych moich lektur, które rozpaliły we mnie pasję nie gasnącą do dziś 😁👍

Oj łezka się w oku kręci :) Miło powspominać tamte czasy jakie by nie były. Dziękuję za ten odcinek.

pamiętam, czekałem co miesiąc w kiosku

Magia. Uwielbiam ten kanał i słuchanie o tamtych czasach. Proszę robić więcej

Młody technik, radioelektronik, Hi-Fi,jakieś inne również elektroniczne wydawnictwa zajmują chyba 1/4 piwnicy u Taty. Myślę, że chciałyby trafić w czyjeś dobre ręce.

A ja mam jeszcze :Hobby Elektronik" :)

Miałem nawet prenumeratę tego czasopisma. Było super. W księgarniach było dużo literatury na temat radiotechniki.Wiele książek mam do chwili obecnej. Mam prośbę do wszystkich, którzy mają jaką kolwiek informację na temat przedwojennych odbiorników radiowych w Polsce, które były zasilane z baterii anodowej i ogniwa do żarzenia lamp.

Świetne czasopisma, od lat 60 do lat 80 bo zawierały mnóstwo informacji i interesujące schematy z opisem działania.

Bardzo lubiłem artykuły p. Leona Kossobudzkiego - były takie trochę ironiczne czy nawet trochę złośliwe. Np. "sprzęt elektroniczny staje się coraz tańszy - szkoda że nie u nas" albo "dioda LED sygnalizująca dostrojenie sterowana jest układem na 11 tranzystorach" (o radzieckim radioodbiorniku "Meridian", który p. Leon zmieszał z błotem).

👍 👍 👍 🍀 Znów mega ciekawy pomysł na odcinek! Co ciekawe znów Twój kanał trochę przypadkowo zazębił się z moim. 16:15 prawy dolny róg pojawia się zdjęcie z jednej z pierwszych próbnych transmisji teletekstu w polskiej telewizji (przykładowa strona). Ja zadałem sobie dość sporo trudu i w filmie o świecie bez Internetu udało mi się odtworzyć tę stronę (a proste to nie było). Wracając jednak do magazynów.. Pamiętam, jak biegało się do kiosku po te czasopisma (oczywiście te trochę młodsze) i zaczytywało marząc, czego to niedługo się nie skonstruuje. Więcej było marzeń niż rzeczywistych projektów. Części były słabo dostępne i generalnie wszystkiego brakowało. Ale czasem coś tam powstawało. Swoją drogą ta skromna okładka Re wynikała chyba przede wszystkim z oszczędności. Zresztą całe czasopismo było czarno-białe z wyjątkiem tego jednego dodatkowego koloru na okładce (w początkach). Wydawane w podobnym czasie pierwsze czasopismach o komputerach (choć zaczęto je wydawać kilka lat później, więc może to takie nie do końca uczciwe porównanie) już zwykle słaby bo słaby, ale kolor miały (nie wszystkie, ale większość). Pozdrawiam serdecznie!

Na Chomiku pasjonaci udostępniają. I dobrze.

Znakomita praca!

Komentarz rewelacyjny i bardzo satyryczny. Przyjemnie się słucha i ogląda .. i wspomina. Dziękuję! Pozdrowienia!

Mieszkałem w Krakowie w latach 1981-87. Na Radioelektronika polowało się jak na kiełbasę szynkową. W centrum Krakowa znikał z kiosków w ciągu 1-2 dni, gdzieś dalej może utrzymał się z tydzień.

Czuję ogromny sentyment do tego czasopisma. Zmontowałem sporo układów na podstawie zamieszczanych tam schematów, ale najwięcej radości sprawiły mi dwa efekty gitarowe : Bezindukcyjny Wah-Wach i sterowany potencjometrem "phasing unit" ( na 4 tranzystorach) Koledzy z kapeli byli zachwyceni😃

Dzięki za przypomnienie lat mojej młodości. Wychowywałem się na tym sprzęcie, psułem go i naprawiałem

Świetnie pan Adam podkreślił koniec prasy, każdej nie tyle branżowej

ech.. miło było powspominać :-)) dziękuje i Pozdrawiam + 👍

Bardzo fajny ten odcinek. Re był bardzo istotny dla wielu w latach osiemdziesiątych, również dla mnie w tej dziedzinie. Pozdrawiam serdecznie.

Moja przygoda z elektronika rozpoczela sie w roku 1966 roku,mialem wtedy okolo 8 lat i pewien znajomy technik telewizyjny przy okazji naprawy naszego telewizora pokazal mi jak mozna pociagnac iskre z lampy WN,czy bylo to calkien rozsadne nie wiem w kazdym razie kilka dni pozniejkiedy mam poszla do sklepu otwarlem tylna scianke wzialem taki zwwykly srubokret z drewniana raczka i tez chcialem pociagnac taka iskre z jakim efektem wiadomo.Potem chcialem podlaczyc uziemienie do silnika adapteru Bambino,kabelek rzykrecilem do zacisku silnika a drugi koniec chcialen podlaczyc do kranu,w lewej rece nieizolowany kabel i prawa lapie z kurek od wody.zaswiecily mi sie oczy.Potem poszedlem kilka razy do znajomego mechanika telewizyjnego i to on mnie troche podszkolil i podarowal pare egzemplarzy Radioamator i Krotkofalowca,od tego czasu mialam wszystkie egzemplarze az do 1992.

Odnośnie krótkofalarstwa. Kiedyś jeszcze w 80ch kupowałem w antykwariacie stare numery "Modelarza" i zwróciłem uwagę na dział "krótkofalarstwo". Wielce byłem zdziwiony, jak chwalebne relacje z udanych łączności z odległymi zakątkami Świata np. Alaską opatrzone były suchym komentarzem redakcyjnym, że "wolno rozmawiać tylko o pogodzie, sile sygnału" i niewiele więcej. To nie wyglądało jak hobby tylko utrzymywanie w gotowości rozproszonej infrastruktury łączności na wypadek globalnego konfliktu zbrojnego

Radioelektronika kupowałem regularnie. Najstarsze pismo miałem chyba z `82 r. W latach 2000 przestałem kupować.

A w słuchawce "Radio Taxi, proszę czekać." Pomożemy.

"Odbiorniki superreakcyjne" - to musiało brzmieć wrogo w ludowym państwie w powojennych latach :D

Świetny film, zwłaszcza dla mojego pokolenia (pierwszy RE kupiłem w 1977 r. :) Łezka w oku. Nawet dziś buduję dawne układziki z tranzystorów ze zwykłego sentymentu za utraconą młodością i z tego powodu, że obecnie po prostu wszystko jest w sklepach. Młodzież już teraz tego nie doświadcza :)

Dalej mam w zbiorach całe roczniki tegoż periodyka... Właśnie się zastanawiałem po co mi to dzisiaj,no ale sentyment :) In plus należy stwierdzić,że niemal każdy projekt wykonany w/g propozycji Radioelektronika autentycznie działał. A nawet często podkreślano,ze dany układ został zbudowany i sprawdzony przed zamieszczeniem. Jeszcze jedno: czy tylko ja pamiętam(posiadam) z lat 80. i 90. również całe roczniki pisma Elektronik Nowy? Nie zauważyłem,aby ktoś o tym nadmienił.

Z tą technologią przedwojenną to byłby dobry pomysł na odcinki, Teraz wszędzie pełno materiałów o urządzeniach z lat 70, 80, 90, a o starszych mało...

Pierwszego mojego "Radioelektronika" kupiłem jesienią 1986 jako 14-latek. Poczułem się wtedy bardzo poważnie z tym bardzo poważnym czasopismem - do tej pory wystarczał mi "Młody Technik" i "Kalejdoskop Techniki". A tu taka fontanna wiedzy i projektów z samej tylko elektroniki...

0:42 Ach, ta wzruszająca prostota lampowych odbiorników ze sprzężeniem transformatorowym... 🤩

Pierwsze Radioamatory miałem od dziadka, który miał warsztat naprawczy i czytałem je w ok. 2000-2005 roku.

Mam tego jeszcze kilka roczników na półce... :)

Świetny materiał BRAWO. Szukało się wszędzie gdzie się tylko dało, a i ta nie można było dostać wszystkich numerów w późniejszych czasach rzeczywiście to tylko reklama, a szkoda bo to było jedyne źródło informacji do nauki elektroniki😒😒

zawsze BARDZO czekałem na te z "nudnymi" jednokolorowymi okładkami miesięczniki

Dobre ciekawe sam je kupowałem pozdrawiam serdecznie

Dla mnie kupowanie Radioamatora przed 89 było wielkim stresem związanym z lataniem od kiosku ruchu do kiosku ruchu z nadzieją, że w tym kiosku wreszcie będzie nowy egzemplarz pisma. Po 89 darowałem sobie już kupowanie tej makulatury.

Pozdrawiam

Pamiętam jak mniej więcej w połowie lat 80-tych w re zaczęły pojawiać się opisy naprawdę ciekawych (a przy tym mocno skomplikowanych) urządzeń do samodzielnej budowy pisane przez tajemniczego autora imieniem Grzegorz (nazwiska nie pamiętam, ciekawe że zapamiętałem tylko imię), np. syntezatora z obwiednią sygnału (ADSR). Były napisane bardzo fachowym a przy tym przystępnym językiem, a sam autor był nieco tajemniczy, nie miał żadnego „mgr inż.“ przed nazwiskiem i pojawił się jakby znikąd, a potem znikł. Musiało to na mnie wywrzeć spore wrażenie jeśli do dziś to pamiętam. Może ktoś coś wie lub pamięta.

- kurde,.. mam ze 50 RE,w jednym z numerów był opis i budowa zegara na MC 1204-06 i z tego zrobiłem pracę dyplomową,a zegar chodzi do dziś !!!

Też polowałem na każdy numer. Nie miałem problemu z dostępem bo w mojej klasie profilowej 30 chłopa polowało i jak mi się nie udało to było od kogo pożyczyć :)

Niestety obecnie sytuacja prasy technicznej odzwierciedla stan społeczeństwa nietechnicznego.

Jako młody krótkofalowiec kupowałem każdy numer co pojaiwł się w kiosku. Jak się pojawił schemat transceivera to można było zapomnieć że się łatwo kupi. Na szczęście była szkolna albo klubowa biblioteka i ksero w pobliżu. Chociaż czasem trafiał się profan co wyrywał kartki.

dla mnie Re skończył się w momencie gdy przeszli na okładkę ze zdjęciem.

Ile ja tego miałem. Ile fajnych rzeczy sobie sam uruchomiłem. Po części chodziło się do lokalnego Bomisu. Potem pojawił się pierwszy sklep z częściami a właściciela nazywano pieszczotliwie złodziejem, chodziła bowiem plotka, że części elektroniczne kradł w sklepach Conrad Electronics w RFN. Do końca 2022 roku był u nas 2 sklep z elektroniką, niestety, podwyżki go dobiły. Obecnie działa tylko w sieci 😭

Radioelektronik, swego czasu bardzo ciekawe pismo, no cóż rok '89 i ten bandycki "kapitalizm", a komuna nie upadła, trwa do dziś i ma się bardzo dobrze he he.

Miałem wszystkie numery od 1980 roku! :o) Miałem też historyczny numer chyba z 1967 roku, gdzie jako migawka z jakichś targów opisany był pierwszy magnetofon kasetowy Philipsa. Pozdrawiam!

Super odcinek 👍👍👍🇵🇱🇵🇱🇵🇱

Do dziś pamiętam jak czekało się na następny numer , Drugim konkurencyjnym był radziecki miesięcznik RADIO który też kupowałem , może był nawet i lepszy od Radioelektronika .Ale bariera językowa i dostępność części ichniej produkcji powodowało że Radioelektronik był dla nas lepszy. Prawie wszystkie numery od 82r leżą na strychu . Nabrałem chęci by jeszcze je przejrzeć

Napis na odbiornikach tranzystorowych, który jeszcze i dziś mnie śmieszy - "Zawiera 9 tranzystorów i 6 diod"

Adamie w UK było wiele czasopism jak Radioelektronik. Były takie magazyny dla róż ej maści hobbystów. Niestety też upadły. I sądzę, że to nie upadający socjalizm bloku wschodniego. Te czasopisma zabił internet i napływ jednorazowych urządzeń z Chin. Bo po co sie starać i coś skonstruować ale łatwiej kupić gotowy produkt na Alliexpres ?

Ciekawy materiał Adamie, szczególnie lata 40s...Pamiętam Młodego Technika, moĵ wujek miał stos po sufit. Podobał mi się Twój odcinek o Techniku, widziałem nie raz

Film świetny jak zawsze. Mam kilka egzemplarzy w tym pokazany numer 3/89. O ile myszy w piwnicy nie zjadły... 😏

Miałem abonament Radioelektronika od czternastego roku życia. Co miesiąc do skrzynki . Potem był problem bo musiałem się mijac z biletem do wojska. Haha

Kradłem Ojcu aby cuś się dowiedzieć. I Przekrój jeszcze ;-) 73!

Pozdrawiam pana Adama

Sam się kiedyś interesowałem tymi gazetami i mam kilka egzemplarzy z lat 80tych i 90tych.Kilka układów elektronicznych z nich zbudowałem czasem z sentymentem do nich wracam.

Muszę oddać jednak, że RE z 1990 roku opisywał spotykane już wówczas elektroniczne regulatory temperatury z powszechnego sprzętu. I bardzo słusznie obsmarowano w artykule moduł od pralki Polar Luna A, który był tak żałosną konstrukcją, że większość mechaników po prostu przerabiała te pralki na klasyczny termostat z kapilarą, taki jak w wersji E ;) Podobny los po 1989 roku spotkał Zrób Sam - informacje o tym jak naprawić zawór spłuczki gumką od Weka albo jak naprawić zapłon w Maluchu spinaczem biurowym, ewentuanie budowa i typowe usterki młynka do kawy, opisanego do pojedynczej śrubki, przestały być potrzebne, pojawiły się konkurencyjne tytuły spod znaku DIY, które było modne na zachodzie i się skończyło.

(12:49) "Bynajmniej" == "W najmniejszym stopniu". Przeważnie z "NIE". Bynajmniej NIE zastępuje słowa "przynajmniej". To zmienia sens wypowiedzi w zupełnie odwrotny, a przecież jest Pan człowiekiem dbającym o wypowiedź - takie przynajmniej odniosłem wrażenie, świetnie się Pana słucha. Pozdrawiam!

Kto pamięta jak w RE był projekt zegara z dwoma wyjściami na tyrystorach + przekaźnik. Całość z mikroprocesorem a zaprogramowaną pamięć eprom trzeba było zamówić u nich?

Dziękuję za kolejny ciekawy film♥ Dziś, każdy korzystający z jakiejkolwiek bezprzewodowej formy jakiejkolwiek łączności - jak telefon komórkowy, smartfon (na którym piszę ten komentarz), tablet, słuchawki bluetooth itd. - jest właśnie… RADIOELEKTRONIKIEM! Choć… paradoksalnie, często nawet nie zna tego słowa 😁

💪

a mnie też RADIO, ale czerwone i niebieskie nie pamiętam, niebieskie chyba radio, a czerwone wtedy komputerowo - 70/80 czeskie ale było i rosyjskie za oknem miałem ZAMa, z języków poznałem COBOL a po kilku latach miałem Spectrum

W czytelni w technikum w Zielonej Górze mieli RE i oba czeskie Radia (niebieskie i czerwone). Pod koniec szkoły zabrałem się za przegląd i trochę kasy wydałem na ksero (na szczęście już było)

Ostatnich już nie kupowałem. Nie było po co, a pojawił się Nowy Elektronik.

👍

Witam. posiadam wszystkie wydrukowane egzemplarze. Nie są na sprzedaż.

Nie znałem się. Ale 20 - 19000Hz w 1988😀.

serwisowe shematy radiowe, wzmacniaczy itp

Nie napisali że twórcą tego Walkie-Talkie był polak - Henryk Magnuski, który przed wojną pracował w Państwowych Zakładach Radiotechnicznych. W 1939 roku wysłano go do USA na szkolenie, wybuchła wojna i już tam został...

Akurat dziś kupiłem 3 sztuki

Panie Adamie początki telewizji mają miejsce w Polsce... w latach 20tych...