Τα είπες όλα . Τεράστιος μουσικός classical heavy. (Αν και εγώ βάζω τον Iommi στο θρόνο ) Difficult to cure δεν θα μου άρεσε για φωνητικά , I surrender, εμπορικότητα κ.τ.λ. ΟΜΩΣ το ομώνυμο και το Maybe next time τα σβήνουν όλα , τι να πω … Stranger in us all με Doogie White πολύ ψηλά . Καταπληκτική μπλουζ φωνή Και ένα μεγάλο μπράβο για την παρουσίαση . Θα είναι η τελευταία φορά που θα το πω για να μην επαναλαμβάνομαι : έχεις γνώση και άποψη αλλά θα έμεναν χωρίς αντίκρυσμα αν δεν μπορούσες να τα εκφράσεις τόσο ολοκληρωμένα . Δεν ξαναλέω τιποτα .
Rising... 11 μήνες μετά, γιατί σε ανακάλυψα μόλις πριν λίγο καιρό.... Επειδή οι χαρακτηρισμοί που έχω κατά νου, δεν αρκούν, θα μπω στην διαδικασία να μελετήσω τους μεγάλους ποιητές μας, .. Ελύτη, Καρυωτάκη, Λειβαδίτη... έτσι ώστε να βρω την έμπνευση για να το περιγράψω όπως του αξίζει....
Εξαιρετική ανάλυση!!! Να πω και κάτι άσχετο που μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση. Ακούω από τα τέλη του 80 την ίδια μουσική σχεδόν παθολογικά κι εγώ...Πριν ένα μήνα όμως άκουσα πρώτη φορά ένα κομμάτι των scorpions και έχω σοκαριστεί. Πρώτον με το πόσο γαμάτο είναι το κομμάτι και δεύτερον,πως γίνεται να μη τον έχω ξανακουσει ποτέ όλα αυτά τα χρόνια. Οι Scorpions ουδέποτε ήταν ένα γκρουπ της επιλογής μου αλλά να μην το ακουσα ποτέ σε κάποιο μπαράκι ? Μιλάω για το sails of charon. Θεωρώ ότι το κομμάτι είναι επικό,και ακόμα δεν καταλαβαίνω πως δεν έπεσε στην αντίληψη μου τόσα χρόνια....
Ευχαριστούμε Γιώργο! Πόσα gigabytes από metal χωράει αυτό το κεφάλι;; Μερικά αγαπημένα solos από Blackmore's Night, γιατί είναι κρίμα να τους σνομπάρουμε: 1. Fires at Midnight 2. Carry on Jon 3. Shadow of the Moon (Live in Japan, 1997) Όσο για το φαινόμενο Ritchie, νομίζω πως κανείς δεν το έχει περιγράψει καλύτερα από τον Roger Glover στο ντοκιμαντέρ του BBC 'Rock Family Trees' για τους Deep Purple. Βάλτε το Part 3 στο τέλος και ακούστε τον.
Ritchie fuckin' Blackmore. Μια στο δισεκατομμύριο. Αυτή είναι η πιθανότητα να βγαίνουν τέτοιοι μουσικοί. Για εμένα αυτός και ο Χεντριξ, πολυ διαφορετικοι μεταξύ τους, είναι οι απόλυτοι. Δεν γίνεται πάνω απο αυτούς τους δύο, απλά δεν γίνεται. Ο Ritchie είχε κάτι που ο Jimi δεν είχε. Είχε καλύτερη διαχείριση της ζωής του και του ταλέντου του, καλύτερη ισορροπία σε όλα. Ναι φυσικά και έχει κάνει μαλακίες επιλογές στη καριέρα του, αλλά για κάθε μαλακία εμφάνιζε από το πουθενά όχι μία, αλλά δύο και τρείς επιτυχίες να τη ακολουθούν. Αυτό είναι το μεγαλειώδες με αυτόν τον τύπο. Μαγεία, μυστήριο, σκοτάδι και φώς. Ανεπανάληπτος, αναντικατάστατος, τιτάνας και θεός.
Πρωτοποροι και το power τους χρωσταει τα παντα!!! Απίστευτες δισκαρες φιλε Γιώργο!!!Αγαπημενο τραγουδι rainbow eyes!!Τραγουδι ζωης απλα!!!!Συνεχισε γερα γιωργαρα!!
Ο αγαπημένος μου Rock κιθαρίστας,μου αρέσει πολύ το παίξιμο του, συνδιάζει με εναλλάξ εναλλαγές ρομαντικό μελωδικο blues rock παίξιμο και γρήγορα αλήτικο rock παίξιμο.ΑΝΑΤΟΜΟΣ.
Στο "Long live" κάποια πλήκτρα τα παίζει ο Tony Carey, όπως πχ το Gates of Babylon. Στο δίσκο αναφέρεται μόνο το όνομα του David Stone. Από την άλλη, στο On stage, κάποιες ηχογραφήσεις έγιναν με τα νέα μέλη, που όμως δεν αναφέρονται. Με τον τρόπο αυτό η εταιρεία ισοφάρισε τα copyrights.
Αν ο Blackmore έκανε ένα λάθος,είναι ότι δεν κατάλαβε πως ακόμη και η πιο μελωδική/AOR φάση των Rainbow ήταν εξαιρετικού επιπέδου,ώστε να γίνει μουσική μόνο για charts και hits.
David Rosenthal.... Μεγάλη μουσικαρα!! Στην δεκαετία του ενενήντα θα φτιάξει τους Red Dawn, μία AOR μπάντα που θα κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ που σπέρνει τον όλεθρο!!!! Εύγε Γιώργαρα μου!
B.I.P. Blackmore, Iommi, Page. Το βασικό τριπτυχο της ροκ. -Το Rising, αν δεν είναι πρώτο, είναι μέσα στα πέντε καλύτερα άλμπουμ σε αυτή τη μουσική και όχι μόνο. Still i'm Sad Yardbirds
Έλα Γιωργαρα μου, με τον ΙΟΜΜΙ ειμαστε βέβαια, αλλα και έτσι όπως το θέτεις μια χαρά τα λες. Ο τύπος (εκτός των άλλων καλών -κακών) είχε και ένα τεράστιο ταλέντο, να ανακαλύπτει και να συνεργάζεται με εκπλληκτικούς μουσικούς, από εκεί και πέρα όπως τα είπε,ς έβγαλε μουσικάρες.
Μας δουλευεις μου φαινεται.Το in rock ειναι η μεγαλυτερη δισκαρα ολων των εποχων..Εκει αλλαξε η μουσικη...Μακραν το καλυτερο κ το πρωτο...Σιγουρα συμφωνω οτι ο Blackmore ειναι ο μεγαλυτερος μουσικος του 20 αιωνα...
The Man in black , έπαιζε Σχεδόν ποτέ για το κοινό Σπανίως για την μπάντα Πάντοτε για τον εαυτό του Έγραφε , έπαιζε , σαγήνευε Kill the king Tear him down Kill the king Strike him down And fly like the wind Θα το έβλεπα αύριο αλλά δεν κρατιέμαι . Πάω να το απολαύσω τώρα !!
@@samsonsamson8877 ναι είναι το λιγότερο αγαπημένο αλλά οι γνώσεις μου και η συλλογή μου στο είδος αυτό δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για το αν μου αρέσει σαν είδος.
