In deze uitzending van De Rechtbank van de NCRV d.d. 10-12-2013 komt een rechtszitting achter gesloten deuren in beeld, waar de ouders het tegen twee tegenpartijen moet opnemen.
Toch hebben de ouders gezorgd voor therapie n.a.v. diagnostische onderzoeken, en zijn vastgesteld vooruit gegaan.
Maar Jeugdzorg beweert van niet, zonder diagnose, en de Raad neemt dat over, en dus de rechter ook.....
Drie diagnostische rapporten van beëdigde medisch-academische specialisten, en die wegen niet op tegen het niveau sociaal werk en speculaties van jeugdzorg en het protocol volgende Raad v.d. Kinderbescherming.
De Raad hoort slechts een selectie aan informanten.
En blijft zich baseren op oude (verlopen) beweringen vanuit het meldpunt AMK (dat in BJZ zit als twee handen op een buik).
De advocaat is zakelijk, maar dat wordt niet beloond. De rechter weet niet door de suggesties en beweringen vanuit jeugdzorg en kinderbescherming heen te prikken.
Vergelijk dit eens met de uitkomsten van het rapport van de KinderOmbudsman (www.dekinderomb....
Wanneer we in de wetenschap zien dat pleegzorg niet de optimale plaats is voor de ontwikkeling en de ervaringen van een kind (silkslides.com/...) (O.a. Mary Dossier, 2002), en dat prof. Jo Hermanns in Zeeland heeft bewezen dat hulp via thuis effectiever is dan pleegzorg, en het uithuisplaatsen met 50% tot mogelijk 75% verminderd kan worden, dan is deze zitting geen toonbeeld van het belang van het kind wegen.
Er wordt gehandeld op cliché's.
Rechters vergeten (of weten niet) dat een pleegkind ook na jaren gefaseerd teruggeplaatst kan worden naar de eigen ouders, en dat dit voor de identiteitsfase belangrijk is, voor het gevoel van eigenwaarde in de adolescent. Dit heeft gevolgen voor het leven.
(Bij geadopteerden zien we die strijd om de afkomst kennen ook - 85%).
Joseph J. Doyle jr. (2007) vond wetenschappelijk dat hetzelfde kind beter af is thuis met passende hulp, dan in een pleegsetting.
De gevolgen van pleegzorg zijn een behoorlijk verhoogde kans op seksueel misbruik (Samson), verslaving, tienerouderschap, PAS en loyaliteitsconflict, crimineel gedrag, minderwaardigheidsgevoelens en suïcide, e.d..
Waarom stellen professoren en hoogleraren dat er voor de ingang van jeugdzorg en dwang er diagnostisch gekeken moet worden door specialisten, zwaargewichten (die de cliënt zelf onderzoeken)?
Waarom is er meermaals geopperd om doelgroep-deskundigencentra te creëren om de passende hulptrajecten bij de case te krijgen? En waarom negeert de politiek dit?
Is de lobby voor jeugdzorg wel zo betrouwbaar en objectief?
Een verkeerde keuze aan hulptraject kan een ramp betekenen voor het kind: www.dropbox.co... , zowel bij te dwingend als bij te negerend. Gebrek aan diagnostieke kennis kan een ramp betekenen voor 't kind.
Het zijn niet alleen ouders die dit herkennen, doch ook wetenschappers en medici. En sommige advocaten (www.peterprinse....
16 сен 2024
