Als buitenstaander is me opgevallen dat veel mensen uit de Sinti-gemeenschap hun taal graag voor zichzelf houden en die mondeling overdragen. Er zijn wel wat woordenboeken en ook een cursusboekje in het Frans, in Frankrijk wordt door sommige families een taal gesproken die nogal op de in Nederland gesproken variant lijkt.
Martien van Wanrooij Ik weet het, ik leer het nu van andere bewoners op het kamp. Maar zij weten ook niet veel meer... alleen woordjes. Erg jammer want het is een bijzonder mooie cultuur... zouden ze in Nederland is meer aandacht aan moeten schenken ipv aan de Islam.
Ik heb ook met veel plezier Turks en Arabisch geleerd hoor, een van mijn eerste stages in 1973 was in een sociaal cultureel centrum in Helmond, woensdagmiddagclubje voor Nederlandse, Turkse, Marokkaanse én Sinti-kinderen en elke cultuur heeft bepaalde prettige en minder prettige dingen. Wel leuk dat ze het je nu toch willen leren. Zelf heb ik geen (schoon)familie in de Sinti-gemeenschap dus eigenlijk word ik geacht het niet te leren maar ze lijken wat minder streng te worden. Ik vang af en toe wat woorden op en ze vinden het niet meer zo'n probleem.
Zena onze taal heeft geen grammatica alleen vocabulaire woorden en inderdaad liever wordt de taal niet gedeeld met gadjo (buitenstaanders) omdat het iets van ons eigen is en we willen dat zo behouden
