Nasza piękna Polska.
Miejscowość Rościmin wzmiankowana w 1391 r. posiada nazwę dzierżawczą od nazwiska Rościm, który był najprawdopodobniej założycielem osady. Właścicielami Rościmina byli Orlikom Drosdow (w 1391r.), Mikołaj Orzelski (w 1501r.), T. Potulicka (w 1773r.). Wieś należy do parafii zabartowskiej. W XVI i XVIII wieku znajdowały się w Rościminie karczma, młyn i kowal.
Osada Rościmin była trudno dostępna z zewnątrz ze względu na rzekę Orlę przepływającą przez tę wieś, która tworzyła deltę i okalała Rościmin. Z tego powodu do wsi prowadził most zwodzony, usytuowany od drogi zabartowskiej.
Rościmin aż do 1945 r. był wsią z przewagą ludności niemieckiej. Oprócz Niemców w Rościminie przed II w. św. były tylko dwa gospodarstwa prowadzone przez Polaków. Po II w. św. gospodarstwa poniemieckie były rozdzielane pomiędzy Polaków i zasiedlane przez rodziny polskie z ludności miejscowej oraz z osadników z Polski południowo - wschodniej, jak i kresów wschodnich. Osadnicy, którzy przybyli na ziemie wsi Rościmin pochodzili głównie z Lubelszczyzny, Ukrainy, Litwy i Białorusi. Gospodarstwa miejscowe były wielkości ok. 30 ha, więc jedno gospodarstwo przydzielano 2- 3 rodzinom, które zamieszkały w jednym domu. Było to przyczyną częstych sporów i miało negatywny wpływ na prowadzenie i rozwój gospodarstw rolnych. Panowała wówczas różnorodność języków, kultur oraz tradycji.
12 июн 2021
