Di ko maiwasang manlagkit ang mga titig sa mukha nyang may ika limang titik ng patinig! (U - ika limang titik ng patinig o May ngiti sa kanyang mukha) 🙌🏼🙌🏼 idol Ron!
hndi ko po magets to sobrang lalim kase ni idol ron , pede paki explain sir 😅 parang ikalabing apat ng pebrero sa unang araw ng buwan kung san merong mataong sementeryo
“Parang ika-labing apat ng pebrero sa unang araw ng buwan kung san merong mataong sementeryo” Ang galing! yung mensahe ng kanta ay “hindi na takot magmahal” tapos dinidescribe ni idol Ron sa bridge niya yung pakiramdam ng ma inlove ulit pagkatapos ma broken hearted or galing dun sa stage na takot umibig.
sa perspective ko bro ang ibig sabihin non ay “parang valentines day kahit undas" o sa mas madaling salita “naging sabik umibig kahit patay na yung puso o takot na magmahal” kasi para sa akin yung message ng kanta ay “hindi na takot umibig muli” kaya parang dinedescribe ni Ron yung pakiramdam kung paano mainlove ulit kapag galing ka sa heartbreak o sa dun sa phase na ayaw mo na magmahal ulit. Ika labing apat ng pebrero = Febuary 14 (Valentine’s Day) Unang araw ng buwan kung saan merong mataong sementeryo = November 1 (Undas)
@@SpadeMusic feel ko ganto ibig sabihin ni ron jan: "parang ika labing apat ng pebrero..." - nacocompare nya sa valentine's day gaya ng sabi mo kuys, parang napapamahal ulit ung feeling nya "sa unang araw ng buwan kung saan merong mataon sementeryo" - good point din ung sabi mo na bumabalik ung pakiramdam kahit nasa stage ng heartbroken, pero ang akin parang patay na patay sya doon sa nililigawan kumbaga, kapag napamahal parang dumarating ung point na naging patay na patay ka na sa taong nililigawan mo
Habang ako'y naglalakbay May nasilayan akong isang dalagang nag-aantay Nag-aabang ng sasakyang kanyang paparahin Walang kasama kaya naisip kong kausapin Hinintay ko lang na mapatingin sya sakin Bahagyang nalimutan kong ako ay mahiyain Biglaang nagkapuno at nagbunga ng mangga Nung napansin ko ang ganda ng mapungay nyang mata Sa bagal ko ako ay naunahan ng kaba Nangamba na baka may nagmamay-ari ng iba Kaya naman ako ay naglakas loob Ginising ang puso kong tulog kahit ito'y durog Nasunog nako dati, susubukan kong muli Bakasakaling makasama ko sya saking pag-uwi Parang ika-labing apat ng Pebrero Sa unang araw ng buwan kung sa'n merong mataong sementeryo Pagkatapos kong pataasin Ang mga bakod ay Pwede nang tibagin Ako'y handa nang muling Lumipad, sumadsad, magmahal, masaktan Buksan na ang mga bintanang selyado At ang pintuang nakakadena at kandado Ako'y handa nang muling Lumipad, sumadsad, magmahal, masaktan Nakausap ko sya Undas Pagkatapos kong madukutan sa bus Imbis magalit, ngiti ko'y abot anit Mula impyerno bumulusok parang rocket pataas patungong langit Isang panaginip na nagkatotoo Sumuntok ako sa buwan at tumama sa noo Puso ko'y biglang tibok kahit bugbog ito't sugat Na nagturo sa aking kamay muling magsulat Mga patay na ugat muling nabuhay Ang mga kahong puti't itim ay nagkakulay Mga nakayukong gulay muling nagbigay-pugay Ulo ko'y nagkasingsing kahit may sungay Agawin man sakin ni Adolfo ang trono ng Albanya Iwanang nakagapos sa may puno ng Acacia Umaasa sa tinig ng ibong adarna Mabuhay sa pantasya kasama si Laura Kapalarang sumasakto sa bagsakan ng tambol Pag kasama sya tumatamis ang asim ng santol Parang ika-labing apat ng Pebrero Sa unang araw ng buwan kung sa'n merong mataong sementeryo Hinahanap-hanap ko sya Parang araw na hinahanap-hanap ang mga guma-melang Parang labi nyang mapupula Kung pagtingin ko sa kanya'y ulan, umaambon na Nagkaututang-dila tungkol sa buhay-buhay Naging peke ang paligid at sya lang ang naging tunay Sa lalim, kung sisisirin di mo kakayanin Pasulyap akong nagbayad, ngiti ang sukli nya sakin Rinig ko ang awitan mula sa kalangitan Kasabay ng pagsayaw ng alon sa dalampasigan Nagdiwang, nagpaulan ng pana Parang ligaw na bala nang sa puso ko tumama Sampayan ng bituin ang langit, ang nasungkit ko ay tala Nung sya'y ginawa marahil nagpakitang gilas si Bathala Bulag daw ang pag-ibig di ako naniniwala Kung bulag, bat ako nakakakita ng diwata Di ko maiwasang manlagkit ang mga titig Sa mukha nyang may ika-limang titik ng patinig Parang ika-labing apat ng Pebrero Sa unang araw ng buwan kung sa'n merong mataong sementeryo Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi nakakatakot ang umibig muli Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi nakakatakot ang umibig muli ❤️🫡
"di ko maiwasang manlagkit ang mga titig sa mukha nyang may ika-limang titik ng patinig" - Ang ika-limang titik ng patinig ay "U". Ang letter U kung titignan ay parang hugis na nakangiti. at yun ang meron sa mukha nya kung bakit di nya maiwasang manlagkit ang mga titig ❤ Sobrang solid mo talaga, Ron! Saludo, idolo 🙌🏻
1st verse: Habang ako'y naglalakbay May nasilayan akong isang dalagang nag-aantay Nag-aabang ng sasakyang kanyang paparahin Walang kasama kaya naisip kong kausapin Hinintay ko lang na mapatingin sya sakin Bahagyang nalimutan kong ako'y mahiyain Biglaang nagkapuno at nagbunga ng mangga Napansin ko ang ganda ng mapungay nyang mata Sa bagal ko ako ay naunahan ng kaba Nangamba na baka may nagmamay-ari ng iba Kaya naman ako ay naglakas loob Ginising ang puso kong tulog kahit ito'y durog Nasunog nako dati, susubukan kong muli Baka sakaling makasama ko sya saking pag-uwe Parang ikalabing- apat ng pebrero Sa unang araw ng buwan kung san merong mataong sementeryo 2nd:verse Nakausap ko sya undas Pagkatapos kong madukutan sa bus Imbis magalit ngiti ko'y abot anit Mula impyerno bumulusok parang rocket Pataas patungong langit Isang panaginip na nagkatotoo Sumuntok ako sa buwan at tumama sa noo Puso ko'y biglang tibok kahit bugbog ito't sugat Na nagturo sa aking kamay muling sumulat Mga patay na ugat muling nabuhay Ang mga kahong puti't itim ay nagkakulay Mga nakayukong gulay muling nagbigay pugay Ulo ko'y nagkasingsing kahit may sungay Agawen man saken ni adolfo ang trono ng albanya Iwanang nakagapos sa may puno ng acacia Umaasa sa tinig ng ibong adarna mabuhay sa pantasya kasama si laura Kapalarang sumasakto sa bagsakan ng tambol Pag kasama sya tumatamis ang asim ng santol Parang ikalabing-apat ng pebrero Sa unang araw ng buwan kong san merong mataong sementeryo 3rd verse: Hinahanap-hanap ko sya Parang araw na hinahanap-hanap ang mga gumamela Parang labi nyang mapupula kung pagtingin ko sa kanya'y ulan umaambun na Nagkaututang dila tungkol sa buhay-buhay Naging peke ang paligid at sya lang ang naging tunay Sa lalim kung sisisirin di mo kakayanin Pasulyap akong nagbayad ngiti ang sukli nya sa'kin Rinig ko ang awitan mula sa kalangitan Kasabay ng pagsayaw ng alon sa dalampasigan Nagdiwang nagpaulan ng pana Parang ligaw na bala na sa puso ko tumama Samapayan ng bituin ang langit ang nasungkit ko ay tala Nung sya'y ginawa marahil nagpakitang gilas si bathala Bulag daw ang pag-ibig di ako naniniwala Kung bulag bat ako nakakakita ng diwata Di ko maiwasang manglagkit ang mga titig Sa mukha nyang may ika-limang titik ng patinig Parang ika-labing apat ng pebrero Sa unang araw ng buwan kung san may mataong sementeryo
Ron ❤🔥taas balihibo habang pinakikinggan ko to, masasabi kong ikaw ang numero uno para sakin sa pag rarap, d ko mapaliwanag ang ganda ng mga liriko mo ! Salamat
Sa muka nyang may ika-limang titik ng patinig, Letter "u" pang limang titik sa patinig, ibigsabihin naka smile yung babae pag trinanslate mo "Matatamis na ngiti" kaya sya Malagkit titig nya kasi nga matamis, galing
on Bandsintown "Hindi Na" (feat. Jireh Lim) Habang ako'y naglalakbay May nasilayan akong isang dalagang nag-aantay Nag-aabang ng sasakyang kanyang paparahin Walang kasama kaya naisip kong kausapin Hinintay ko lang na mapatingin sya sakin Bahagyang nalimutan kong ako ay mahiyain Biglaang nagkapuno at nagbunga ng mangga Nung napansin ko ang ganda ng mapungay nyang mata Sa bagal ko ako ay naunahan ng kaba Nangamba na baka may nagmamay-ari ng iba Kaya naman ako ay naglakas loob Ginising ang puso kong tulog kahit ito'y durog Nasunog nako dati, susubukan kong muli Bakasakaling makasama ko sya saking pag-uwi Parang ika-labing apat ng Pebrero Sa unang araw ng buwan kung sa'n merong mataong sementeryo Pagkatapos kong pataasin Ang mga bakod ay Pwede nang tibagin Ako'y handa nang muling Lumipad, sumadsad, magmahal, masaktan Buksan na ang mga bintanang selyado At ang pintuang nakakadena at kandado Ako'y handa nang muling Lumipad, sumadsad, magmahal, masaktan Nakausap ko sya Undas Pagkatapos kong madukutan sa bus Imbis magalit, ngiti ko'y abot anit Mula impyerno bumulusok parang rocket pataas patungong langit Isang panaginip na nagkatotoo Sumuntok ako sa buwan at tumama sa noo Puso ko'y biglang tibok kahit bugbog ito't sugat Na nagturo sa aking kamay muling magsulat Mga patay na ugat muling nabuhay Ang mga kahong puti't itim ay nagkakulay Mga nakayukong gulay muling nagbigay-pugay Ulo ko'y nagkasingsing kahit may sungay Agawin man sakin ni Adolfo ang trono ng Albanya Iwanang nakagapos sa may puno ng Acacia Umaasa sa tinig ng ibong adarna Mabuhay sa pantasya kasama si Laura Kapalarang sumasakto sa bagsakan ng tambol Pag kasama sya tumatamis ang asim ng santol Parang ika-labing apat ng Pebrero Sa unang araw ng buwan kung sa'n merong mataong sementeryo Hinahanap-hanap ko sya Parang araw na hinahanap-hanap ang mga guma-melang Parang labi nyang mapupula Kung pagtingin ko sa kanya'y ulan, umaambon na Nagkaututang-dila tungkol sa buhay-buhay Naging peke ang paligid at sya lang ang naging tunay Sa lalim, kung sisisirin di mo kakayanin Pasulyap akong nagbayad, ngiti ang sukli nya sakin Rinig ko ang awitan mula sa kalangitan Kasabay ng pagsayaw ng alon sa dalampasigan Nagdiwang, nagpaulan ng pana Parang ligaw na bala nang sa puso ko tumama Sampayan ng bituin ang langit, ang nasungkit ko ay tala Nung sya'y ginawa marahil nagpakitang gilas si Bathala Bulag daw ang pag-ibig di ako naniniwala Kung bulag, bat ako nakakakita ng diwata Di ko maiwasang manlagkit ang mga titig Sa mukha nyang may ika-limang titik ng patinig Parang ika-labing apat ng Pebrero Sa unang araw ng buwan kung sa'n merong mataong sementeryo Pagkatapos kong pataasin Ang mga bakod ay Pwede nang tibagin Ako'y handa nang muling Lumipad, sumadsad, magmahal, masaktan Buksan na ang mga bintanang selyado At ang pintuang nakakadena at kandado Ako'y handa nang muling Lumipad, sumadsad, magmahal, masaktan Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi nakakatakot ang umibig muli Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi nakakatakot ang umibig muli
Sa mga di nakagets ng "Parang ikalabing apat ng pebrero, sa unang araw ng buwan kung sa'n merong mataong sementeryo" balikan nyo unang line nya sa second verse para maintindihan nyo ibig nyang sabihin :)
Ikalabing apat ng pibrero.. Nag papaalam ang mga Tao sa taong mahal nila na namayapa upang magmahal ulit.. Kaya mdaming tao sa simertenyo tuwing February..
@@pandamoako9234 ah akala ko undas yug inig sabihin. May nabasa din akong reaction video sir, na pwede din another meaning is di lahat sa pebrero puro pag ibig. Meron din mga nasawi ang puso.
Sila: Pinapakinggan mo parin si Ron Henley? Ako: HINDI NA...ang bago niyang awitin. Opo! Isa parin ako sa mga nakikinig ng mga obra ni Sir Ron Henley. 🙌
parang ika labing apat na pebrero . sa unang araw ng buwan kung saan merong mataong sementeryo . nakuha ko ang ibig sabihin na . ang puso nya ay patay na patay sayo ❤ simple lang mga lalim ni ron sa mga kanta nya pero tumatatak .
Agawin man sakin ni Adolfo ang trono ng Albanya Iwanang nakagapos sa may puno ng acacia Umaasa sa tinig ng ibong adarna Mabuhay sa pantasya, kasama si Laura. Daaaaaamn 🔥🔥🔥
Hi Ron. Ngayon ko lang napagtanto, 12 yrs nako nakikinig sayo. Puso'y muling nabuhay sa handog mong kantang makulay..... ❤❤❤❤ Galing ng word play at tugma... balik playground ka ulit😍😍
Lyrics Habang ako'y naglalakbay May nasilayan akong isang dalagang nag-aantay Nag-aabang ng sasakyang kanyang paparahin Walang kasama kaya naisip kong kausapin Hinintay ko lang na mapatingin sya sakin Bahagyang nalimutan kong ako ay mahiyain Biglaang nagkapuno at nagbunga ng mangga Nung napansin ko ang ganda ng mapungay nyang mata Sa bagal ko ako ay naunahan ng kaba Nangamba na baka may nagmamay-ari ng iba Kaya naman ako ay naglakas loob Ginising ang puso kong tulog kahit ito'y durog Nasunog nako dati, susubukan kong muli Bakasakaling makasama ko sya saking pag-uwi Parang ika-labing apat ng Pebrero Sa unang araw ng buwan kung sa'n merong mataong sementeryo Pagkatapos kong pataasin Ang mga bakod ay Pwede nang tibagin Ako'y handa nang muling Lumipad, sumadsad, magmahal, masaktan Buksan na ang mga bintanang selyado At ang pintuang nakakadena at kandado Ako'y handa nang muling Lumipad, sumadsad, magmahal, masaktan Nakausap ko sya Undas Pagkatapos kong madukutan sa bus Imbis magalit, ngiti ko'y abot anit Mula impyerno bumulusok parang rocket pataas patungong langit Isang panaginip na nagkatotoo Sumuntok ako sa buwan at tumama sa noo Puso ko'y biglang tibok kahit bugbog ito't sugat Na nagturo sa aking kamay muling magsulat Mga patay na ugat muling nabuhay Ang mga kahong puti't itim ay nagkakulay Mga nakayukong gulay muling nagbigay-pugay Ulo ko'y nagkasingsing kahit may sungay Agawin man sakin ni Adolfo ang trono ng Albanya Iwanang nakagapos sa may puno ng Acacia Umaasa sa tinig ng ibong adarna Mabuhay sa pantasya kasama si Laura Kapalarang sumasakto sa bagsakan ng tambol Pag kasama sya tumatamis ang asim ng santol Parang ika-labing apat ng Pebrero Sa unang araw ng buwan kung sa'n merong mataong sementeryo Hinahanap-hanap ko sya Parang araw na hinahanap-hanap ang mga guma-melang Parang labi nyang mapupula Kung pagtingin ko sa kanya'y ulan, umaambon na Nagkaututang-dila tungkol sa buhay-buhay Naging peke ang paligid at sya lang ang naging tunay Sa lalim, kung sisisirin di mo kakayanin Pasulyap akong nagbayad, ngiti ang sukli nya sakin Rinig ko ang awitan mula sa kalangitan Kasabay ng pagsayaw ng alon sa dalampasigan Nagdiwang, nagpaulan ng pana Parang ligaw na bala nang sa puso ko tumama Sampayan ng bituin ang langit, ang nasungkit ko ay tala Nung sya'y ginawa marahil nagpakitang gilas si Bathala Bulag daw ang pag-ibig di ako naniniwala Kung bulag, bat ako nakakakita ng diwata Di ko maiwasang manlagkit ang mga titig Sa mukha nyang may ika-limang titik ng patinig Parang ika-labing apat ng Pebrero Sa unang araw ng buwan kung sa'n merong mataong sementeryo Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi nakakatakot ang umibig muli Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi na... Kakatakot ang umibig Hindi nakakatakot ang umibig muli
