Έχω βάλει στο repeat όλο τον δίσκο και μάλλον αυτό είναι το αγαπημένο μου κομμάτι γιατί το δυναμώνω ασυναίσθητα κάθε φορά που μπαίνει.. Είναι πολύ μεγάλος καλλιτέχνης ο Ρους, δεν τον χορταίνω
ρε φιλε ειναι τετοιος παικταρας κ το θεμα ειναι οτι ολα τα κομματια ειναι απο μεσα του, ειδικα ο δισκος αυτος ειναι για χρυσος! Ηρθε Τρικαλα προχτες του μιλησαμε μετα τη συναυλια κ ειναι πραγματικα απο τις λιγες φορες που γνωριζω καλλιτεχνη που ηθελε κ αυτος να μας γνωρισει! τοσο απλος κ προσιτος σα να πινουμε καφε, να ρωταμε γι αυτον κ αυτος για μας! μοναδικος κ ταυτοχρονα τοσο καθημερινος
|Στίχοι| Τρέχω μαζί σου σε ένα δρόμο ανοιχτό, δεν ξέρω Αν είναι για λεπτά, ή αν είναι για χρόνια Δε θυμάμαι γιατί το κάνω αυτό Αφού με σκοτώνει, με πληγώνει Αφού με έχει λιώσει, σε θέλω τώρα Μα θες να μείνεις στο μυαλό μου μια ιδέα αφηρημένη Θέλεις να είσαι σαν τα παιδιά που παίζουνε γελώντας Χρόνια στον ήλιο τρώγοντας παγωτό Χωρίς να ξέρουν την αλήθεια για τα πράγματα Πως γίναν τώρα πια Ποια αγάπη στην καρδιά τη ζεστασιά θα φέρει Ποια, για εμένα να πεθαίνει, σε άλλα μέρη να με πάει Ποια αγάπη να μπορεί μετά από τη δική μας Ποια, για εμάς να αναπνέει, να πονάει, να θέλει Λίγες κουβέντες μα τόσο σκληρές Οι σκέψεις μου όλες καρφωμένες στο χθες, δεν έχω Αύριο, θυμάμαι μου 'λεγες ότι Ήθελες να 'μαστε Κάπου στο κέντρο δυο χαμένες ψυχές, στο ίδιο Σώμα ανθισμένες καρδιές, να μένουμε άγρυπνοι Ακίνητοι για πάντα εκεί να φιλιόμαστε Στον Άγνωστο Στρατιώτη, τώρα πια Ποια αγάπη στην καρδιά μου ζεστασιά θα φέρει Ποια, για εμένα θα πεθαίνει, σε άλλα μέρη θα με πάει Ποια αγάπη να μπορεί μετά από τη δική σου Ποια, για εμένα να πεθαίνει, να πονάει, να θέλει Στέκομαι τώρα πια ακίνητος στη μέση του δρόμου Σαν ένα φάντασμα που ξέμεινε για πάντα εδώ Αυτό το μέρος έλεγες είναι το κέντρο του κόσμου Κι εγώ δεν ξέρω από πού ήρθα και πως έφτασα εδώ Και είμαι τώρα στο μυαλό σου μια ιδέα αφηρημένη Είμαι τώρα σαν τα παιδιά που παίζουνε γελώντας Χρόνια στον ήλιο τρώγοντας παγωτό, χωρίς να Ξέρουν την αλήθεια για τα πράγματα, πως γίναν τώρα πια Ποια αγάπη στην καρδιά τη ζεστασιά θα φέρει Ποια, για εμένα να πεθαίνει, σε άλλα μέρη να με πάει Ποια αγάπη να μπορεί μετά από τη δική μας Ποια, για εμάς να αναπνέει, να πονάει, να θέλει
Τρέχω μαζί σου σε ένα δρόμο ανοιχτό, δεν ξέρω αν είναι για λεπτά, ή αν είναι για χρόνια, δε θυμάμαι γιατί το κάνω αυτό, αφού με σκοτώνει, με πληγώνει, αφού με έχει λιώσει, σε θέλω τώρα Μα θες να μείνεις στο μυαλό μου μια ιδέα αφηρημένη, θέλεις να είσαι σαν τα παιδιά που παίζουνε γελώντας χρόνια στον ήλιο τρώγοντας παγωτό, χωρίς να ξέρουν την αλήθεια για τα πράγματα, πως γίναν τώρα Ποια... Ποια αγάπη στην καρδιά τη ζεστασιά θα φέρει Ποια, για εμένα να πεθαίνει, σε άλλα μέρη να με Πάει, ποια αγάπη να μπορεί μετά από τη δική μας Ποια, για εμάς να αναπνέει, να πονάει, να θέλει Λίγες κουβέντες μα τόσο σκληρές οι σκέψεις όλες καρφωμένες στο χθες, δεν έχω αύριο, θυμάμαι μού 'λεγες ότι, ήθελες να 'μαστε Κάπου στο κέντρο δυο χαμένες ψυχές, στο ίδιο σώμα ανθισμένες καρδιές, να μένουμε άγρυπνοι ακίνητοι για πάντα εκεί να φιλιόμαστε στον Άγνωστο Στρατιώτη, τώρα πια Ποια... Ποια αγάπη στην καρδιά... Στέκομαι τώρα πια ακίνητος στη μέση του δρόμου σαν ένα φάντασμα που ξέμεινε για πάντα εδώ αυτό το μέρος έλεγες είναι το κέντρο του κόσμου κι εγώ δεν ξέρω από πού ήρθα και πως έφτασα εδώ Και είμαι τώρα στο μυαλό σου μια ιδέα αφηρημένη, είμαι τώρα σαν τα παιδιά που παίζουνε γελώντας χρόνια στον ήλιο τρώγοντας παγωτό, χωρίς να ξέρουν την αλήθεια για τα πράγματα, πως γίναν τώρα Ποια... Ποια αγάπη στην καρδιά.
Α ρε Ρους παιχταρα!! Πάντα όταν παω Παργα στους γονείς κ γυρνάω Θεσσαλονίκη βάζω τον δίσκο κ περνάει η διαδρομή νερό.. χωρίς φωνή μετά βέβαια γιατί τραγουδάμε μαζί!
