Հեռացան մեզնից մեր հին օրերը, Մոտենում են նոր ժամանակներ Ո՞ւր ես դու կորել, իմ բարեկա՛մս, Ո՞ւր ես դու կորել, իմ հի՛ն ընկեր: Հի՛ն ընկեր, իմ անգի՛ն ընկեր Արդյոք ո՞ւր ես դու կորել Հի՛ն ընկեր, իմ անգի՛ն ընկեր Չեմ կարող ես քեզ գտնել: Ի՞նչ կախարդ է քեզ կախարդել Ի՞նչ թակարդ ես դու ընկել, Հի՛ն ընկեր, իմ անգի՛ն ընկեր, Ես կարող եմ քեզ փրկել: Հեռացան այն հին ու գորշ օրերը, Մոտեցան պայծառ ժամանակներ Փոխվեցին կարծես թե հին տերերը Նրանց տեղ եկել են նոր տերեր: Նոր տերերի մոտ դեռ խրախճանք է, Նոր տերերը դեռ չեն կշտացել, Հին տերերի մոտ անհուն զարմանք է Թե նորերն ինչքան են հղփացել: Հի՛ն ընկեր, իմ անգի՛ն ընկեր, Արդյոք նո՞ւյնն ես մնացել, Նիհարե՞լ ես դու, թե լցվել Ու հետույքդ հաստացրել, Հի՛ն ընկեր, իմ անգի՛ն ընկեր, Քեզ պաշտոն դեռ չեն տվել, Քեզ իմ լա՛վ, իմ անգի՛ն ընկեր, Նոր տերերը չե՞ն գնել: Այս աշխարհը նույնն է, բարեկա՛մս, Չփորձես հանկարծ նրան փոխել, Փոխվեցին կարծես հին տերերը, Նորերը խաղում են հին դերեր: Եվ մեր նորընծա ու խիստ տերերը Մեզ դարձյալ փորձում են վախեցնել, Մենք ասում ենք՝ դրանց տիրու մերը, Մահը մեր վաղուց ենք մենք տեսել: Հի՛ն ընկեր, իմ անգի՛ն ընկեր, Արդյոք նո՞ւյնն ես մնացել, Ո՞ւմ հետ ես արդյոք հաց կիսել Եվ ո՞ւմ հետ ընկերացել: Հի՛ն ընկեր, իմ անգի՛ն ընկեր, Դու քո գույնը չե՞ս փոխել, Քեզ իմ լա՛վ, իմ անգի՛ն ընկեր, Նոր տերերը չե՞ն… Մեզ սեղմում են նոր ժամանակները, Ինչպես երկաթե պնդօղակներ, Մինչև վերջ ձգեք ձեր գոտիները, Պետք է դիմանալ ու դիմադրել: Եվ մեր անտարբեր ու բութ դեմքերը Դարձել են արդեն մութ դիմակներ, Մենք ընբռնումով տանում ենք բեռը, Որը չենք կարող չհանդուրժել: Հի՛ն ընկեր, իմ անգի՛ն ընկեր, Արդյոք նո՞ւյնն ես մնացել, Ո՞ւմ հետ ես արդյոք հաց կիսել Եվ ո՞ւմ հետ ընկերացել: Հի՛ն ընկեր, իմ անգի՛ն ընկեր, Դու քո գույնը չե՞ս փոխել, Քեզ իմ լա՛վ, իմ անգի՛ն ընկեր, Նոր տերերը չե՞ն… կերել:
