Saidamir Abdukakhkhorov - Mushohada 

/ saidamir.kh
telegram.me/saidamirthinks
MUSHOHADA
Dedim: o‘lmoqlikni istayman, to‘ydim...
Shu vaqtda asr uchun aytildi azon.
O‘lmoqni asrdan keyinga qoldirdim,
So‘ng, Iymon so‘rdi: omonatmidi jon?
Nafsimdan so‘radim: nima istaysan?
- Istayman, maishat. Ibodatsiz kun.
Qalbimdan so‘radim, mahzungina der:
- Allohning zikridan olishni huzur!
Dunyodan so‘radim: nima maqsading?
- Muhabbat istayman... cheksiz muhabbat!
Qaniydi, men ila ortsa hasading,
Hursandman umringni chulg‘asa shahvat.
Iymondan so‘radim: sen nima deysan?
- Bog‘lamoq istayman, seni Allohga!
Qaniydi, har doim taqvoda bo‘lsang,
Qaniydi, sen Undan rozilik topsang!
Meni senga bejiz bermagan Xudo,
Naylaysan, gar mendan etilsang judo?
Rahmat eshiklari ochiqdur hamon,
Ummatisan sen ham oxirgi zamon.
Tavba-la ochilar zulmat yollaring,
So‘ragin! Duoga ochgin qo‘llaring.
Har vaqtni g‘animat bilgin, ey, do‘stim!
Axir ohirat-ku, mo‘minga ustun.
Bergan ne’matlarin ko‘zlaringga surt,
Rozilikni faqat Holiqingdan kut!
Qur’onni o‘qishga bordur ko‘zlaring,
Fayzidan yarqirar go‘zal yuzlaring!
Riyodan poklagin har niyatingni,
Barokotda o‘tkaz ulug‘ vaqtingni!
Qadriga yet, ushla buyuk hayoni,
Siyrating bo‘lsin pok iymon javoni!
Saidamir Abduqahhorov