Beat Produced by Jessy Blue Mixing-Mastering-Programming by dwmndV Cover Artwork: Skaze,Jenya Recorded by Dj Stigma at GroundZero Απαγορεύεται η μεταφόρτωση (upload) από οποιονδήποτε άλλο χρήστη του RU-vid.
Επιτέλους J2F και hate με κανονικό flow! Θυμησατε εποχές και ήχο bong! Αφήστε αυτή τη καινούρια που κάνετε τα τελευταία χρόνια και συνεχίστε αυτό που κάνατε τόσο καλά, σωστά και πετυχημένα τόσα χρόνια πριν! Έχει λείψει το κανονικό ραπ σας από τη φάση! Μπράβο τζεσαρε, μπράβο ινκαρα! Μπράβο για το κομμάτι!
Αν δεν βγεις από τον κύκλο δεν θα δεις την εξέλιξη σου... Ωραίο είναι να τ ακούς, αλλά είναι διαφορετικό να γράφεις και να πατάς μια ζωή στα ίδια μπιτ... Στηριξε τ άτομα που προσπαθούν να εξελιχθουν με τον σωστό τρόπο, μην τους βάζεις στο ίδιο τσουβάλι με τους πουθεναδες που πατάνε σε Τραπ μπιτ με μηδενική ιστορία από πίσω τους.
@@VaGeLhSsS7 μαζί σου σε αυτό! Να πειραματιστουν όσο θέλουν και ας εξελιχθούν! Μαζί σε αυτό! Άποψη μου είναι ομως ότι ειδικά ο hate έχει πέσει και σε άποψη στίχου και σε άποψη ήχου στο νέο του trapstyle! Εδώ έχει γράψει ένα τετραμπαρο και έχει γράψει καλύτερα από ότι τα τελευταία του 20 κομματια! Ακόμα και σε γκλακ που δεν γράφει ιδιαίτερα έχει γράψει καλύτερα από τα σόλο του! (άποψη μου).. Απλά ξαναλέω ότι λείπει το καλό ραπ πια.. Σπανίζει για την ακρίβεια.. Αυτό.!
@@athensgiants1994 basically to cd tou hate itan sxedon olo se rap beats. liga trapbeats eixe. oson afora ton stixo pou les, den itan pote kai kaneis trelos lyrical mc ( akouw bp xronia ) k panta eixe auto to attitude me to me stixous gia gkomenes k loipa. episis o hatemost exei akribws to idio flow k sta 90s beats k sta traps .> episis ontws kourazei na sai monimws stin moodila tou rap//afragkies droga k loipa
Ο,τι πιο κοντά σε bdc μπορεί να ξαναδούμε και ας μην είναι όλο το team... Θυμάμαι όταν ήμουν 10 χρόνων που έβαζε η αδερφή μου το Φούτερ και την έβριζα...7 χρόνια μετά και έχω ερωτευτεί αυτον τον ήχο
@@georgea.4125 αδερφε είτε 5 χρόνια πριν είτε 7 χρόνια πριν θυμάμαι την αδερφή μου να βάζει bdc και εγώ την έλεγα χίπισσα. Επίσης δε βρίσκω λόγο να πω ψέματα για την ηλικία μου. 17 είμαι, οπότε δε μπορείς να πεις πως με κολακεύει από θέμα ωριμότητας γιατί σε αυτήν την ηλικία δεν μπορεί να είναι κανείς πολύ ώριμος. no hard feelings tho
Ενιωσα οπως παλια οταν πρωτοακουσα bdc το 2011 και καυλωσα τη ζωη μου και γενικα τα ραπ που βγαινανε τοτε πρωτου αρχισει να χαλαει η φαση και να βγαινει το καθε παιδακι με autotune στο θεο και αθλιους στιχους. 2011-2014 για μενα οι καλυτερες χρονιες... Μου ελειψαν πολυ οι εποχες που βγαιναν ντοπες κομματια,οι στιχοι ειχαν νοημα και το ραπ δεν ηταν τοσο mainstream ωστε να το ακουνε 12χρονα..
@Greca Intifada ρε φίλε δεν λέω ότι σταμάτησαν να βγαίνουν από τότε καλά κομμάτια απλα για μένα λέω ότι ήταν οι αγαπημένες μου χρονιές γιατί κυρίως το ραπ δεν ήταν τόσο mainstream και γενικά τα beat γαμουσαν σε σχεση με τώρα που οι περισσότεροι το γύρισαν στο τραπ και έχει καταντήσει κουραστικό όλα ακούγονται το ίδιο.
Lyrics:Εικοσιένα {Sakir} Γίνομαι χώμα......αλλές φορές γινόμαι στάχτη χάνομαι μέσα στο σκοτάδι......λιγό απ' το φώς σου έχω ανάγκη(x2) Μαύρος ουρανός και τα φώτα τώρα με καίνε τ'αστέρια τρεμοσβήνουνε σαν κάτι να μου λένε αισθήσεις που μου παίζουν παιχνίδια με τις σκιές και 'γω μιλώ μ'αυτές και αλήθεια δεν ξέρω καν αν μου λένε μόνος μου περπάτησα και 'γώ προς το φώς ητάνε δύσκολο,ητάνε δύσκολο κ'επίμονο φτερά αγγέλων που κοπήκανε στην είσοδο κοίτα τους τώρα δεν πετούν είναι επικίνδυνο δεν έχω λόγο μόνος μου περπατώ σ' αυτόν τον κόσμο δεν φοβάμαι τώρα πια τον κίνδυνο κάτι θυμάμαι,πληγές που ανοίγουνε και με πονάνε αιμόρραγω μα βγήκα απ' τον λαβύρηνθο σιωπή...στον κόσμο μου επικρατεί εδώ το μόνο που αντηχεί είναι η πένα στο χαρτί λόγια που μου 'πε μια ψυχή γράφω που χάθηκες στα πάρκα μη ξεχνάς ποτέ,εγώ θα σε θυμάμαι πάντα! {Inka} Συνήθησα να πέρπατω στο κρύο γεννήθηκα εδώ μα τίποτα δεν είν'οικείο κοίτα της πόλης το γκρίζο τοπίο το πώς στιβάζονται σε κούτες και ζουνε μέσα στο μίσος ειν'αστείο είναι της μοίρας το μαύρο βιβλίο γραμμένο μες' τα μάτια σου για όλα φταίν'οι άλλοι λες και πνίγεσε στα χάπια σου κουράστηκες να ζείς και να βλέπεις μες'απ'τα λάθη σου και τώρα εχείς το όπλο στο τραπέζι και την πάρτη σου σε τι κόσμο θα γεννήσω τα παιδία μου? στο τέλος θα μου πάρουν και την οίκογενειά μου βασίζομαι σ'αυτούς που καταστρέφουν την γεννία μου γκρεμίζουν τα όνειρα μου,αδειάζουνε την καρδία μου εικοσιένα,βαδίζουμε μαζί είμαστε ένα ώσπου να κλείσω για πάντα τα μάτια μου κ'όταν θα δώ πάνω απ'το σώμα μου εμένα (Διορθώστε με πλζ αν δεν λέει αυτό xD) τουλάχιστον θα ξέρω πως μείνανε τα κομμάτια μου! {Sakir Refrain} Εικοσιένα,πετώ στην γή δεν πατώ υπήρχα πρίν να γεννηθείς κ'οτάν χαθείς θα'μαι'δώ αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα εγω εικοσιένα,τα νήματά σου κίνω δεν επιλέγω σε ποιό σώμα μέσα θα κατοίκω μια σπίθα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ (Ούτε για αυτό είμαι σίγουρος) αιμορραγούσα καιρό τώρα θ'ανάγεννηθώ! {Styl Mo} Μέσα απο την παγωνιά ακολουθούν τα παιδία εικοσιένα μείων όταν πέθανα πρώτη φορά ψυχή που ταξιδεύει κι όμως ζεί παντοτινά πιο δύνατα απο κάθε πόνο κάθε έρωτά η τέλευταία ανάσα βγαίνει μες'απ'τα οστά είναι στο φώς στη σκιά,δίπλα σε όσους αγαπά για αυτό να με κοιτάς πατέρα οτάν έχω μάτια κλειστά κάθε πρωί ξυπνάω κι όλα σε θυμίζουνε ξανά! {Hatemost} Παίρνει μορφή και ξυπνά μάγκα μου θα το δείς να παίρνει μπρός να τρίγυρνα στην γείτονια που ζείς είμαι Fly,Homeboy,ATH,Boogie Down είμαι Hook,προσευχή που οι δρόμοι τραγουδάν φεύγω πάμε,πεθαίνω και γεννιέμαι ξανά για αυτό το νιώθω το ξέρω οτι είσαι'δώ μπααμπά κιανεχούμε χάσει χρόνια,μαύρα λεφτά έχουμε πίστη,αγάπη,πνευμόνια χρύσά! {Tsaki} Σταμάτησα να πίνω επειδή έφαγα τις φρίκες και δε είχα γκάφς να γίνω άλλος ξεκίνησα μα σ'άλλον καταλήγει απλά ενημερώνω τον κόσμο να μ'αποφύγει είμαι ανατολή δίχως δύση μέσα σαπίζει ο χτύπος με κρατά ζωντανό κάποτε θα σβήσει θα φτύσεις τα κομμάτια μου χωρίς να τα 'χεις ζήσει αν άντιδρα υποτόνικα ο γιός σου παίρνω ευθύνη! {Sakir Refrain} Εικοσιένα,πετώ στην γή δεν πατώ υπήρχα πρίν να γεννηθείς κ'οτάν χαθείς θα'μαι'δώ αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα εγω εικοσιένα,τα νήματά σου κίνω δεν επιλέγω σε ποιό σώμα μέσα θα κατοίκω μια σπίθα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ αιμορραγούσα καιρό τώρα θ'ανάγεννηθώ!(x2)
Γινομαι χωμα αλλες φορες γινομαι σταχτη χανομαι μεσα στο σκοταδι λιγο απ το φως σου εχω αναγκη (×2) Μαυρος ουρανος και τα φωτα τωρα με καινε τα αστερια τρεμοσβηνουνε σα κατι να μου λενε αισθησεις που μου παιζουν παιχνιδια με τις σκιες κι εγω μιλω μ αυτες κι αληθεια δεν ξερω καν αν μου λενε μονος μου περπατησα κι εγω προς το φως ητανε δυσκολο ητανε δυσκολο κι επιμονο φτερα αγγελων που κοπηκανε στην εισοδο κοιτα τους τωρα δεν πετουν ειναι επικινδυνο δεν εχω λογο μονος μου περπατω σ αυτο τον κοσμο δεν φοβαμαι τωρα πια τον κινδυνο κατι θυμαμαι πληγες που ανοιγουνε και με πονανε αιμορραγω μα βγηκα απ το λαβυρινθο σιωπη στον κοσμο μου επικρατει εδω το μονο που αντιχει ειναι η πενα στο χαρτι λογια που μου πε μια ψυχη γραφω που χαθηκες τα παρκα μη ξεχνας ποτε εγω θα σε θυμαμαι παντα Συνηθισα να περπατω στο κρυο γεννηθηκα εδω μα τιποτα δεν ειν' οικειο κοιτα της πολης το γκριζο τοπιο το πως στοιβαζονται σε κουτες και ζουνε μεσα στο μισος ειν' αστειο ειναι της μοιρας το μαυρο βιβλιο γραμμενο μες στα ματια σου για ολα φταιν οι αλλοι λες και πνιγεσαι στα χαπια σου κουραστηκες να ζεις και να βλεπεις μεσα απ τα λαθη σου και τωρα εχεις το οπλο στο τραπεζι για τη παρτη σου σε τι κοσμο θα γεννησω τα παιδια μου; Στο τελος θα μου παρουν και την οικογενεια μου βασιζομαι σ αυτους που καταστρεφουν την γενια μου γκρεμιζουν τα ονειρα μου αδειαζουνε την καρδια μου εικοσιενα βαδιζουμε μαζι ειμαστε ενα ωσπου να κλεισω για παντα τα ματια μου κι οταν θα δω πανω απ το σωμα μου εμενα τουλαχιστον θα ξερω οτι μεινανε τα κομματια μου Εικοσιενα πετω στη γη δεν πατω υπηρχα πριν να γεννηθεις κι οταν χαθεις θα μαι 'δω αναγκασμενος αιωρουμαι για καιρο στο κενο μη μου πουλας την ιστορια που σου εμαθα εγω εικοσιενα τα νηματα σου κινω δεν επιλεγω σε ποιο σωμα μεσα θα κατοικω μια σπιθα ακομα ζω μες στο σκοταδι λιγο ακομα να κρατηθω αιμορραγουσα καιρο τωρα θ αναγεννηθω Μεσα απο την παγωνια ακολουθουν τα παιδα εικοσιενα μειον οταν πεθανα πρωτη φορα ψυχη που ταξιδευει κι ομως ζει παντοτινα πιο δυνατη απο καθε πονο καθε ερωτα η τελευταια ανασα βγαινει μεσα απ τα οστα ειναι στο φως στη σκια διπλα σε οσους αγαπα νιωθω να με κοιτας πατερα οταν εχω ματια κλειστα καθε πρωι ξυπναω κι ολα σε θυμιζουνε ξανα Παιρνει μορφη και ξυπνα μαγκα μου θα το δεις να παιρνει μπρος να τριγυρναει στη γειτονια που ζεις ειμαι fly homeboy ATH boogie down ειμαι hook προσευχη που οι δρομοι τραγουδαν φευγω πανω πεθαινω και γεννιεμαι ξανα γι αυτο δεν νιωθω το ξερω οτι εισαι εδω μπαμπα κανουμε hustle χρονια μαυρα λεφτα εχουμε πιστη αγαπη πνευμονια χρυσα Σταματησα να πινω επειδη εφαγα τις φρικες και δεν ειχα γκαφς να γινω αλλος ξεκινησε μα σ αλλον καταληγει απλα ενημερωνω τον κοσμο να μ αποφυγει ειμαι ανατολη διχως δυση μεσα σαπιζει ο χτυπος με κρατα ζωντανο καποτε θα σβησει θα φτυσεις τα κομματια μου χωρις να τα χεις ζησει αν αντιδρα υποτονικα ο γιος σου περνω ευθυνη Εικοσιενα πετω στη γη δεν πατω υπηρχα πριν να γεννηθεις κι οταν χαθεις θα μαι 'δω αναγκασμενος αιωρουμαι για καιρο στο κενο μη μου πουλας την ιστορια που σου εμαθα εγω εικοσιενα τα νηματα σου κινω δεν επιλεγω σε ποιο σωμα μεσα θα κατοικω μια σπιθα ακομα ζω μες στο σκοταδι λιγο ακομα να κρατηθω αιμορραγουσα καιρο τωρα θ αναγεννηθω (×2) Οποιο λαθος βρειτε γραψτε το για να το διορθωσω
Αλάνια ένας χρόνος τώρα στο εξωτερικό που σπουδάζω το BDC μου κράτησε συντροφιά ώρες που το χρειαζόμουν όσο τίποτα άλλο. Αυτό το κομμάτι μου θύμισε εποχές BDC, αρχες γυμνασίου στην Ελλάδα, με τα αδέρφια μου, βόλτες ταύρο Καλλιθέα, αραγματα στα εξαρχεια και βραχάκια, οινοπνευματα και μεταμεσονυχτιες βολτες στην πανεπιστημίου.Ευχαριστώ αλάνια, τα σκέφτομαι και ανατριχιάζω .
SAKIR - 21 I become ash, Other times I become dirt, I get lost in the darkness I am in need of some of your light The sky is black and my eyes are now burning, The stars are flashing as if they were trying to tell me something, Senses that play tricks along with the shadows, And I converse with them, and really I don't know what they're saying Alone I too walked towards the light, It was difficult, it was difficult and pervasive The wings of angels that were severed at the entrance, Look at them now, they are silent because it is dangerous I don't have a reason, I walk this world alone I'm no longer afraid of harm I start to remember something, wounds that reopen and hurt me, I'm bleeding but I've stepped out of the labyrinth Silence prevails in my world, Here the only thing that echoes is my pen on the paper I write the words of a soul lost in the parks, once whispered to me Don't you ever forget, I will never forget you I got used to walking in the cold, I was born here but nothing seems familiar I gaze into the grey scenery of the city, At how they stack themselves up in little boxes and live in hate, its funny It's the black book of fate written in your eyes, Everything is other's fault, as you drown in your pills, You are tired of living and seeing through your lies, And now you have that familiar table set up in front of you In what world will I bring my children into? In the end, they'll even take my own family, I'm relying on those that destroy my generation, bringing down my dreams and emptying my heart Twenty-one, we march together, we are one Until I close my eyes forever And when I'm floating over my own body, At least I'll know that my pieces still remain Twenty-one, I'm flying, I don't walk on this earth I was here before you were born, and when you're gone I'll still be here, Without choice, I roam the void for aeons, Don't try to sell me the story that I taught you myself Twenty-one, I am the one moving your strings I never chose the body in which I inhabit, Another spark in the darkness, to help me hold on for just a little longer, I was bleeding for a long time, now I will be reborn Through the cold, the children follow Twenty-one minus when I died for the first time A soul that travels but lives on eternally, Lives after every wound, after every love The last breath is drawn from inside the bones, It's in the light, in the shadow, next to those which it loves So look at me father, when my eyes are closed, Every day I wake up and everything reminds me of you It takes form and awakens, my friend, you will see You will see it take flight, through your neighbourhood, I'm fly, homeboy, ATH, boogie down, I'm a hook, a prayer, for which the streets sing I go upwards, I die and yet I'm reborn again And so I feel it, I know that you're here, dad And if we've lost years, illegal money, We've got faith, love, and lungs laced with gold Yo, I stopped using, Because I lost my shit too many times, and now I can't afford to get high I started out as someone and ended up as something else, I'm just letting people know to avoid me, I'm dusk without dawn, rotting inside, The beat is keeping me alive, but one day will fade You will spit out my pieces without even living them, If your son reacts hypotonically, I take responsibility Twenty-one, I'm flying, I don't walk on this earth I was here before you were born, and when you're gone I'll still be here, Without choice, I roam the void for aeons, Don't try to sell me the story that I taught you myself Twenty-one, I am the one moving your strings I never chose the body in which I inhabit, Another spark in the darkness, to help me hold on for just a little longer, I was bleeding for a long time, now I will be reborn
Γίνομαι χώμα Άλλες φορές γίνομαι στάχτη Χάνομαι μέσα στο σκοτάδι Λίγο απ' το φως σου έχω ανάγκη Γίνομαι χώμα Άλλες φορές γίνομαι στάχτη Χάνομαι μέσα στο σκοτάδι Λίγο απ' το φως σου έχω ανάγκη [Verse 1: Sakir] Μαύρος ουρανός και τα φώτα τώρα με καίνε Τ' αστέρια τρεμοσβήνουνε, σαν κάτι να μου λένε Αισθήσεις που μου παίζουν παιχνίδια με τις σκιές Κι εγώ μιλώ μ' αυτές κι αλήθεια δεν ξέρω καν αν μου λένε Μόνος μου περπάτησα κι εγώ προς το φως Ήτανε δύσκολο, ήτανε δύσκολο κι επίμονο Φτερά αγγέλων που κοπήκανε στην είσοδο Κοίτα τους, τώρα δεν πετούν, είναι επικίνδυνο Δεν έχω λόγο, μόνος μου περπατώ σ' αυτόν τον κόσμο Δε φοβάμαι τώρα πια τον κίνδυνο Κάτι θυμάμαι, πληγές που ανοίγουνε και με πονάνε Αιμορραγώ μα βγήκα απ' το λαβύρινθο Σιωπή στον κόσμο μου επικρατεί Εδώ το μόνο που αντηχεί είναι η πένα στο χαρτί Λόγια που μου 'πε μια ψυχή, γράφω "πού χάθηκες στα πάρκα;" Μην ξεχνάς ποτέ, εγώ θα σε θυμάμαι πάντα [Verse 2: Inka] Συνήθισα να περπατώ στο κρύο Γεννήθηκα εδώ μα τίποτα δεν είν' οικείο Κοίτα της πόλης το γκρίζο τοπίο Το πώς στοιβάζονται σε κούτες και ζούνε μέσα στο μίσος είν' αστείο Είναι της μοίρας το μαύρο βιβλίο γραμμένο μες στα μάτια σου Για όλα φταίν οι άλλοι λες και πνίγεσαι στα χάπια σου Κουράστηκες να ζεις και να βλέπεις μέσα απ' τα λάθη σου Και τώρα έχεις τ' όπλο στο τραπέζι για την πάρτη σου Σε τι κόσμο θα γεννήσω τα παιδιά μου; Στο τέλος θα μου πάρουν και την οικογένεια μου Βασίζομαι σ' αυτούς που καταστρέφουν την γενιά μου Γκρεμίζουν τα όνειρά μου, αδειάζουνε την καρδιά μου Εικοσιένα, βαδίζουμε μαζί, είμαστε ένα Ώσπου να κλείσω για πάντα τα μάτια μου Κι όταν θα δω πάνω απ' το σώμα μου εμένα Τουλάχιστον θα ξέρω ότι μείνανε τα κομμάτια μου [Chorus: Sakir] Εικοσιένα, πετώ, στη Γη δεν πατώ Υπήρχα πριν γεννηθείς κι όταν χαθείς θα μαι 'δώ Αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό Μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα 'γώ Εικοσιένα, τα νήματά σου κινώ Δεν επιλέγω σε ποιο σώμα μέσα θα κατοικώ Μια ασπίδα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ Αιμορραγούσα καιρό, τώρα θ' αναγεννηθώ [Verse 3: Styl Mo] Μέσα από την παγωνιά ακολουθούν τα παιδιά Εικοσιένα μείον όταν πέθανα πρώτη φορά Ψυχή που ταξιδεύει κι όμως ζει παντοτινά Και ντύνεται από κάθε πόνο κάθε έρωτα Η τελευταία ανάσα βγαίνει μέσα απ' τα οστά Είναι στο φως, στη σκιά, δίπλα σε όσους αγαπά Γι' αυτό να με κοιτάς πατέρα όταν έχω μάτια κλειστά Κάθε πρωί ξυπνάω κι όλα σε θυμίζουνε ξανά [Verse 4: Hatemost] Yah Παίρνει μορφή και ξυπνά, μάγκα μου θα το δεις Να παίρνει μπρος, να τριγυρνάει στη γειτονιά που ζεις Είμαι fly, homeboy, ATH, boogie down Είμαι hook, προσευχή που οι δρόμοι τραγουδάν Φεύγω πάνω, πεθαίνω και γεννιέμαι ξανά Γι' αυτό το νιώθω, το ξέρω ότι είσαι εδώ μπαμπά Κι αν έχουμε χάσει χρόνια, μαύρα λεφτά Έχουμε πίστη, αγάπη, πνευμόνια χρυσά [Verse 5: Tsaki] Yah Σταμάτησα να πίνω Επειδή έφαγα τις φρίκες και δεν είχα cash να γίνω Άλλος ξεκίνησε μα σ' άλλον καταλήγει Απλά ενημερώνω τον κόσμο να μ' αποφύγει Είμ' ανατολή δίχως δύση, μέσα σαπίζει Ο χτύπος με κρατά ζωντανό κάποτε θα σβήσει Θα φτύσεις τα κομμάτια μου χωρίς να τα 'χεις ζήσει Αν αντιδρά υποτονικά ο γιος σου, παίρνω ευθύνη [Chorus: Sakir] Εικοσιένα, πετώ, στη Γη δεν πατώ Υπήρχα πριν γεννηθείς κι όταν χαθείς θα μαι 'δώ Αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό Μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα 'γώ Εικοσιένα, τα νήματά σου κινώ Δεν επιλέγω σε ποιο σώμα μέσα θα κατοικώ Μια ασπίδα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ Αιμορραγούσα καιρό, τώρα θ' αναγεννηθώ Εικοσιένα, πετώ, στη Γη δεν πατώ Υπήρχα πριν γεννηθείς κι όταν χαθείς θα μαι 'δώ Αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό Μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα 'γώ Εικοσιένα, τα νήματά σου κινώ Δεν επιλέγω σε ποιο σώμα μέσα θα κατοικώ Μια ασπίδα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ Αιμορραγούσα καιρό, τώρα θ' αναγεννηθώ
LYRICS [Intro:Sakir] Γίνομαι χώμα Άλλες φορές γίνομαι στάχτη Χάνομαι μέσα στο σκοτάδι Λίγο απ' το φως σου έχω ανάγκη Γίνομαι χώμα Άλλες φορές γίνομαι στάχτη Χάνομαι μέσα στο σκοτάδι Λίγο απ' το φως σου έχω ανάγκη [Verse 1: Sakir] Μαύρος ουρανός και τα φώτα τώρα με καίνε Τ' αστέρια τρεμοσβήνουνε, σαν κάτι να μου λένε Αισθήσεις που μου παίζουν παιχνίδια με τις σκιές Κι εγώ μιλώ μ' αυτές κι αλήθεια δεν ξέρω καν αν μου λένε Μόνος μου περπάτησα κι εγώ προς το φως Ήτανε δύσκολο, ήτανε δύσκολο κι επίμονο Φτερά αγγέλων που κοπήκανε στην είσοδο Κοίτα τους, τώρα δεν πετούν, είναι επικίνδυνο Δεν έχω λόγο, μόνος μου περπατώ σ' αυτόν τον κόσμο Δε φοβάμαι τώρα πια τον κίνδυνο Κάτι θυμάμαι, πληγές που ανοίγουνε και με πονάνε Αιμορραγώ μα βγήκα απ' το λαβύρινθο Σιωπή στον κόσμο μου επικρατεί Εδώ το μόνο που αντηχεί είναι η πένα στο χαρτί Λόγια που μου 'πε μια ψυχή, γράφω "πού χάθηκες στα πάρκα;" Μην ξεχνάς ποτέ, εγώ θα σε θυμάμαι πάντα [Verse 2: Inka] Συνήθισα να περπατώ στο κρύο Γεννήθηκα εδώ μα τίποτα δεν είν' οικείο Κοίτα της πόλης το γκρίζο τοπίο Το πώς στοιβάζονται σε κούτες και ζούνε μέσα στο μίσος είν' αστείο Είναι της μοίρας το μαύρο βιβλίο γραμμένο μες στα μάτια σου Για όλα φταίν οι άλλοι λες και πνίγεσαι στα χάπια σου Κουράστηκες να ζεις και να βλέπεις μέσα απ' τα λάθη σου Και τώρα έχεις τ' όπλο στο τραπέζι για την πάρτη σου Σε τι κόσμο θα γεννήσω τα παιδιά μου; Στο τέλος θα μου πάρουν και την οικογένεια μου Βασίζομαι σ' αυτούς που καταστρέφουν την γενιά μου Γκρεμίζουν τα όνειρά μου, αδειάζουνε την καρδιά μου Εικοσιένα, βαδίζουμε μαζί, είμαστε ένα Ώσπου να κλείσω για πάντα τα μάτια μου Κι όταν θα δω πάνω απ' το σώμα μου εμένα Τουλάχιστον θα ξέρω ότι μείνανε τα κομμάτια μου [Chorus: Sakir] Εικοσιένα, πετώ, στη Γη δεν πατώ Υπήρχα πριν γεννηθείς κι όταν χαθείς θα μαι 'δώ Αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό Μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα 'γώ Εικοσιένα, τα νήματά σου κινώ Δεν επιλέγω σε ποιο σώμα μέσα θα κατοικώ Μια ασπίδα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ Αιμορραγούσα καιρό, τώρα θ' αναγεννηθώ [Verse 3: Styl Mo] Μέσα από την παγωνιά ακολουθούν τα παιδιά Εικοσιένα μείον όταν πέθανα πρώτη φορά Ψυχή που ταξιδεύει κι όμως ζει παντοτινά Και ντύνεται από κάθε πόνο κάθε έρωτα Η τελευταία ανάσα βγαίνει μέσα απ' τα οστά Είναι στο φως, στη σκιά, δίπλα σε όσους αγαπά Γι' αυτό να με κοιτάς πατέρα όταν έχω μάτια κλειστά Κάθε πρωί ξυπνάω κι όλα σε θυμίζουνε ξανά [Verse 4: Hatemost] Yah Παίρνει μορφή και ξυπνά, μάγκα μου θα το δεις Να παίρνει μπρος, να τριγυρνάει στη γειτονιά που ζεις Είμαι fly, homeboy, ATH, boogie down Είμαι hook, προσευχή που οι δρόμοι τραγουδάν Φεύγω πάνω, πεθαίνω και γεννιέμαι ξανά Γι' αυτό το νιώθω, το ξέρω ότι είσαι εδώ μπαμπά Κι αν έχουμε χάσει χρόνια, μαύρα λεφτά Έχουμε πίστη, αγάπη, πνευμόνια χρυσά [Verse 5: Tsaki] Yah Σταμάτησα να πίνω Επειδή έφαγα τις φρίκες και δεν είχα cash να γίνω Άλλος ξεκίνησε μα σ' άλλον καταλήγει Απλά ενημερώνω τον κόσμο να μ' αποφύγει Είμ' ανατολή δίχως δύση, μέσα σαπίζει Ο χτύπος με κρατά ζωντανό κάποτε θα σβήσει Θα φτύσεις τα κομμάτια μου χωρίς να τα 'χεις ζήσει Αν αντιδρά υποτονικά ο γιος σου, παίρνω ευθύνη [Chorus: Sakir] Εικοσιένα, πετώ, στη Γη δεν πατώ Υπήρχα πριν γεννηθείς κι όταν χαθείς θα μαι 'δώ Αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό Μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα 'γώ Εικοσιένα, τα νήματά σου κινώ Δεν επιλέγω σε ποιο σώμα μέσα θα κατοικώ Μια ασπίδα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ Αιμορραγούσα καιρό, τώρα θ' αναγεννηθώ Εικοσιένα, πετώ, στη Γη δεν πατώ Υπήρχα πριν γεννηθείς κι όταν χαθείς θα μαι 'δώ Αναγκασμένος αιωρούμαι για καιρό στο κενό Μη μου πουλάς την ιστορία που σου έμαθα 'γώ Εικοσιένα, τα νήματά σου κινώ Δεν επιλέγω σε ποιο σώμα μέσα θα κατοικώ Μια ασπίδα ακόμα στο σκοτάδι λίγο να κρατηθώ Αιμορραγούσα καιρό, τώρα θ' αναγεννηθώ
Ό,τι καλύτερο εχω ακούσει απο ραπ προσφατα. Δείχνει την επιφάνεια της χαμένης αυτοκρατορία του BDC, κλείνεις τα μάτια σου και σου σηκώνεται η τρίχα απο την αρχη μεχρι το τέλος Φοβάμαι να το ακούω πολύ για να μην χάσει καθόλου απο την τελειότητα του
Καθομαι καθε μερα τοσα χρονια και ακουω bdc, j2f, κακο-επ με jessαρο κτλ και νιωθω σα να ξαναζωντανεψα μολις σας ξαναακουσα.(16/11/2018 ειδα το live πριν απο ακριβως 9 χρονια 16/11/2009 τοτε που το arkham βασιλευε)
