Hz. Enes Radiyu Anh’tan rivayetle Efendimiz Sallallahu Aleyhi Vessellem buyurdular ki: “Bir adam Allah yolunda kendine bir kardeş edinirse Cennette bin derece alır.” (İbni Ebiddünya)
Rasûlullah (sav): “Üç huy vardır ki, bunlar kimde bulunursa imanın tadını alır: 1. Allah ve Rasûlü’nü bu ikisi dışında kalan herkesten ve her şeyden fazla sevmek, 2. Bir kulu sırf Allah rızası için sevmek, 3. Allah, imansızlıktan kurtarıp İslâm'ı nasib ettikten sonra tekrar küfre, inançsızlığa düşmekten, ateşe atılmaktan korktuğu gibi korkmak."(Buhârî, İman 9)
Allahu teala ümmeti muhammede birlik dirlik bütünlük ihsan eylesin , yeniden toparlanma tövbe ve teskiyeler Rabbim cümlemize ihsan eylesin , geçmişlerimize rahmet eylesin , kıyamete kadar neslimizi iman ve kuran üzerine ibka eylesin
Mübarek Ramazan ayı, çok şereflidir. Bu ayda yapılan, nafile namaz, zikir, sadaka ve bütün nafile ibadetlere verilen sevap, başka aylarda yapılan farzlar gibidir. Bu ayda yapılan bir farz, başka aylarda yapılan yetmiş farz gibidir. Bu ayda bir oruçluya iftar verenin günahları affolur. Cehennemden azat olur. O oruçlunun sevabı kadar, ayrıca buna da sevap verilir. O oruçlunun sevabı hiç azalmaz.
Bu gece Cenabı Hakkın kendisine yönelip af dileyen müminleri bağışlayarak kurtluş beratı verdiği bir gecedir. Hepimiz için hayırlı olsun. Berat Kandilimiz Mübarek Olsun.
Vaktiyle adamın biri, bir başka köydeki din kardeşini ziyâret etmek için yola çıktı. Allah Teâlâ, onu gözetlemek ve kendisiyle konuşmak için bir meleği görevlendirdi. Melek, adamın geçeceği yol üzerinde onu beklemeye başladı. Yanına gelince: “Nereye gidiyorsun, kardeş?” diye sordu. “Şu ilerideki köyde bir din kardeşim var, onu ziyârete gidiyorum.” “O senin akraban mı?” “Hayır.” “Ondan elde etmek istediğin bir menfaatin mi var?” “Hayır. Ben onu sırf Allah rızâsı için seviyorum; ziyâretine de bu sebeple gidiyorum.” O zaman melek şunları söyledi: “Sen onu nasıl seviyorsan Allah da seni öyle seviyor. Ben, bu müjdeyi vermek için Allah Teâlâ’nın sana gönderdiği elçisiyim.” (Müslim, Birr 38; Ahmed b. Hanbel, Müsned, II, 462, 508)
