Sceny, które zmieniają postrzeganie filmów 

Mi się bardzo podoba gra na emocjach bohaterów, kiedy to Otis opowiada jak to jest być skrybą w "Asterix i Obelix misja Kleopatra".

"to nie jest kraj dla starych ludzi" zmiótł mnie jak nic w życiu, dziękowałem bratu, że mi go podklepał

Podczas sceny w barze z Chłopców z Ferajny serio czułem dyskomfort, Tommy był prawdziwym, nieprzewidywlanym psycholem :) Joe Pesci zasłużenie dostał Oscara za tę rolę.

"12 gniewnych ludzi" - film sprzed 50 lat, 2 godziny w jednym pomieszczeniu, a trzyma za jaja lepiej niż współczesne kino.

Jeśli chodzi o wykorzystanie światła wymieniłbym film "1917" a konkretnie scenę z flarami, powodującymi taniec cieni na ścianach miasta. Poezja.

Film z zastosowaniem kolorów: Matrix :) Spojler: zielony odcień - akcja w Matrixie, niebieski odcień - akcja w rzeczywistości ;)

Za każdym razem gdy oglądam "To nie jest kraj dla starych ludzi" to podczas sceny na stacji benzynowej czuje się jakby główny antagonista mówił do mnie...

Filmy na tym kanale zmieniają postrzeganie filmów i ten film się do nich zalicza *:P*

Muzyka podczas szarży Jeźdźców Rohanu przy wschodzie słońca. Do dziś mam ciarki jak tylko sobie przypomnę

przerwałem sobie twoją wypowiedź i wróciłem po 2 godzinach bo poszedłem obejrzeć DWUNASTU GNIEWNYCH LUDZI :D Dzięki za polecenie.

w Interstellar jest wiele ciekawych momentów jesli chodzi o wykorzystanie dzwieku. Mnie szczegolnie podoba sie motyw uplywajacego czasu gdy przebywaja na planecie nieopodal czarnej dziury, gdzie kazda sekunda jest warta wiele godzin.

Oglądałam "Dwunastu gniewnych ludzi" tyle razy, a zawsze trzyma w napięciu tak samo, jeden z moich ulubionych filmów

Brawo, doskonały wybór scen do zilustrowania tematu! Zgadzam się, że "Łowca jeleni" to arcydzieło, a scena gry w rosyjską ruletkę jest jedną z najlepszych w historii kina. Moim skromnym zdaniem główny ciężar tej sceny dźwiga Christopher Walken, który tym wykonaniem wpisał się do klubu największych aktorów świata. Oczywiście Robert De Niro też zrobił swoje, reżyser, scenarzysta i montażysta też. Ta scena to z całą pewnością jeden ze szczytów sztuki filmowej. Oglądałem ten film kilka razy i jeszcze nie raz obejrzę... Scena tańca w "Pulp Fiction" ma według mnie podwójne dno: pierwsze - to to, o czym mówisz, kiedy tę scenę komentujesz. Dno drugie - to tekst piosenki "You Never Can Tell" Chucka Berry'ego, która tylko z pozoru jest takim wesołym rock'n'rollem. Piosenka opowiada o parze zakochanych, którzy biorą ślub, potem chłopak znajduje pracę, razem znajdują sobie i urządzają mieszkanie, słuchają codziennie muzyki itd. - generalnie sielanka. Jednak powracająca w piosence fraza "C'est la vie, say the old folks..." podpowiada, że z opowiadaną historyjką coś jest nie tak, bo przecież nikt nie mówi "c'est la vie" , kiedy wszystko idzie po naszej myśli. Wreszcie ostatnia zwrotka dość jasno wskazuje, choć nie mówi tego wprost, że to piosenka o czymś bardzo tragicznym - wygląda na to, że to młode małżeństwo ginie w wypadku samochodowym w drodze do Nowego Orleanu, gdzie mieli świętować rocznicę ślubu. Czy jest to zapowiedź tragedii, które spotkają w tym filmie Vincenta i (no, prawie...) Mię? Czy może raczej to wprowadzenie do filmu najważniejszej postaci, którą według mnie jest - Pani Gorzka Ironia Losu, która powraca jak echo w całym filmie? Ten film jest przecież taki, jak ta piosenka Chucka Berry'ego - pozornie to taka dość wesoła gangsterska historyjka, ale przecież w całości przeniknięta właśnie takim duchem tragicznej ironii losu, która niweczy wszystkie plany w sposób najbardziej bolesny dla bohaterów. W tym filmie nic nie idzie tak, jak powinno i wszystkie niepomyślne zwroty akcji odbywają się całkowicie poza kontrolą bohaterów. Quentin jest znany z tego, że niezwykle skrupulatnie dobiera muzykę do swych filmów, więc myślę, że wybór tej piosenki też nie był przypadkowy. "Pulp Fiction" to kolejny film, który oglądałem kilka razy i jeszcze parę razy obejrzę ;-) "Barry Lyndon" też, ale już za dużo piszę...

Dla mnie największe wrażenie pod względem dźwięku zrobił film "Sound of metal", podkręca emocje w kinie, wzrusza, zasmuca i pozostawia widza wbitego w fotel.

Chyba dla mnie taką sceną, która mocno zaakcentowała się w mojej pamięci jest ostatni taniec śmierci-Joego z córką bogatego filantropa w filmie Meet Joe Black. Jest to taniec podczas którego dziewczyna zaczyna rozumieć z kim tak naprawdę przez ten czas była, rozumie motywacje śmierci w dążeniu do pewnych działań, zaczyna układać sobie w głowie co ją spotkało i kim jest oraz co przyszedł uczynić Joe-śmierć. Scena okraszona jest silnym tłem muzyki o klasycznej stylistyce autorstwa Thomasa Newmana, o podbitej głośności, kadry skupiają się na twarzach bohaterów a w ich oczach i przy bardzo skromnym dialogu dzieje się cała magia dla widza. Polecam film. Od tamtej pory zacząłem zwracać uwagę na to co słyszę podczas filmu i zakosztowałem wówczas w takich podniosłych i wzruszających brzmieniach jak Zimmermann, Mansell, Vangelis czy Newman

„Łowca androidów” - Vangelis zrobił tam niepowtarzalny klimat. Gość muzycznie zrobił ten obraz.

Nie mogłem sie oprzeć by nie napisać swoich faworytów scen które zaproponowałeś. W kategori rozmowa bez rozmowy świetny Jack Nikolson w "Locie nad kukułczym gniazdem". To jkaś 18 minuta filmu gdy wszyscy pacjenci siedzą w kole i zaczynają dyskusję Jack Nikolson nie wypowiada ani jednego słowa ale grając mimiką twarzy uczastniczy w dyskusji. Scena napięcia to u mnie pojedynek na cmentarzu w "DObrym, złym i brzydkim". Wszystkie emocje są schowane w wzroku aktorów spoglądających na siebie i czekających na ruch przeciwnika. No i muzyka u mnie pierwsze skrzypce to The Doors z kawałkiem "The End" i słynna scena zrzutu napalmu na dzunglę w filmie "Czas apokalipsy". Ten spokojny utwór kontrastuje z morderczą siłą ognia trawiącego dzunglę wraz z wszystkim co żyje.

Na mnie w muzyka w firmie oddziałuje bardzo! I też mam w pamięci kilka scen, które są mocno "podbijanie" muzyką, ale wykorzystane są w nich nieco inne tricki niż te o których mówisz. Np. kiedy każdy bohater ma swój własny motyw muzyczny, ktory pojawia się gdy widzimy daną postać. Równolegle z fabułą, motywy te przeplatają się i łączą w jeden utwór kiedy bohaterów łączy jakieś wydarzenie. Genialnym przykładem jest "Pewnego razu na dzikim zachodzie" Sergio Leone z muzyką Enio Morricone. W pewnym momencie łapiemy się na tym że jesteśmy niczym pies Pawłowa - zanim zobaczymy bohatera, wiemy że zaraz się on pojawi, bo słyszymy charakterystyczny dla niego motyw. Kolejny ciekawy przykład to połączenie takiego trochę montażu równoległego z muzyką. "Good morning Vietnam!" zmienił dla mnie na zawsze piosenkę "What a wonderful world" Armstronga. Robin Williams opowiada i pięknym świecie, kojącym nastroju, o zachwycie... Puszcza utwór i z błogim uśmiechem wygodnie się rozsiada. A na ekranie sielankowa sceneria zaczyna zamieniać się w drastycznie sceny wojenne, cięte w rytm muzyki, niczym teledysk. Kontrast pomiędzy tym co widzimy, a co słyszymy bardzo mocno oddziałuje na widza. A sceny przemocy/tortur w rytm muzyki u Tarantino, to wydaje mi się że są inspirowane "Mechaniczną Pomarańczą" Kubricka - tam wykorzystano utwór "Singing it the rain".

Film, w którym jest niewiele dialogów, a oddziałowuje to Brokeback Mountain. Zawsze wzrusza, zachwyca, chociaż ciągnie i ciągnie się ten film i jest taki spokojny, to jednak ma swój urok i mogę go ciągle oglądać. Ostatnia scena, kiedy Ennis przytula kurtkę swojego ukochanego... ah nie trzeba nic dodawać.

Bardzo się cieszę, że znalazło się tutaj miejsce dla "Łowcy Jeleni" bo dla mnie osobiście jest to najlepszy film pod wzglądem aktorskim jaki widziałem, a wymieniona tutaj scena to złoto, chociaż inna scena gdzie ci sami bohaterowie znowu grają w ruletkę to coś co sprawia że mam ciarki na ciele. Co do filmu, który zmienił moje postrzeganie na sposób opowiadania całej historii i wizualne jej przedstawienie to całe "Ghost Story". Proporcja obrazu 1:1, ułożenie kadrów, oraz światło sprawiło, że z pozoru nudny film sprawił, że siedziałem bez ruchu przez cały czas trwania. A dodatkowo jest on cały czas inspiracją w fotografii, w której próbuje swoich sił.

Łowcę Jeleni ostatni raz oglądałem jakieś 15 lat temu. Muszę sobie odświeżyć ten tytuł. Dzięki za przypomnienie o tym wybitnym filmie😉

Mnie ostatnio zachwyciła finałowa scena z "Na rauszu". Dawno mnie coś tak nie chwyciło za serce. Taniec, muzyka, ach!

Tv filmy, tam Ciebie brakuje. Pan Mateusz kot. Hed mistrz. Deel, robiłeś moim zdaniem najlepsze. Stary widz pozdrawia.

Wielki błękit: muzyka i zdjęcia budują ten film. Mega klimat.

Muzyka w "Ojcu chrzestnym", w całej trylogii, ale zwłaszcza w drugiej części! Bez tej muzyki to byłby zupełnie inny film, uboższy. Ta muzyka naprawdę oddaje klimat Włoch (także ten meteorologiczny, ale głownie chodzi mi o nastroje społeczne, sposób postrzegania świata, podejście do różnych zagadnień: pracy, rodziny, przyjaźni, lojalności w grupie itd.), krajobrazy, charaktery i typy ludzi.

Ja właśnie że ścieżką dźwiękową mam odwrotnie. Jestem ogromnym fanem twórczości kompozytorów filmowych.

U mnie na pewno "Czas apokalipsy". Ogólnie ten film jest rewelacyjny, ale uderzało mnie zastosowanie muzyki. Czy to klamrowego tańca na początku (przy lustrze) i na końcu w rytm "The Doors", czy muzyki będacej już cześcią świata przedtawionego (nalotu czy radia na łodzi). Z jednej strony mamy surowy chaos, realistycznego świata przedstawionego, a z drugiej strony bohaterowie wręcz bezpośrednio opowiadają o swoim stanie duchowym poprzez tę muzykę!

Pierwszy Twój film jaki oglądam ale leci sub od razu 👌 podoba mi się z jaką pasją o tym wszystkim opowiadasz - to jest super. Na mnie największe wrażenie wywarł Ennio Moricone w Requeim dla snu. Mistrzostwo budowania klimatu oraz oparcie produkcji o jeden utwór w kilku aranżacjach... Jest to po dziś dzień mój ulubiony soundtrack - jest coś w nim magicznego. P. S. Wychwyciłem jeden film, który chciałbym zobaczyć z tej kompilacji ale tak się zasłuchałem w tym co masz do przekazania, że wyleciał mi z głowy 😉😅 no to replay 🙂

z Polskich , Mega niedocenionych i pełnych mistrzowskich scen to m.in: "PONIEDZIAŁEK" i szczególnie fenomenalna rola 'Bolca' - niektore sceny zastanawiają mnie do dziś - Jak Oni To zrobili ? i też cudny film "DRZAZGI" * "CHAOS" - Xawerego Żuławskiego - absolutne perełki filmowe ! mało znane

"Ghost story" poturbowało mnie emocjonalnie. Teraz kilkusekundowa scena przywołała wszystkie emocje.

Jeśli chodzi o wykorzystanie muzyki, to moje dwa topy to Odyseja Kosmiczna i Pewnego razu na dzikim zachodzie. W tym drugim przypadku nie tylko muzyka, ale i wszystkie dźwięki które słyszymy robią robotę. Np scena otwierająca, gdzie słyszymy mnóstwo drobnych szczegółów: latającą muchę, kapiącą na kapelusz wodę, skrzypiący wiatrak, szumiący wiatr, terkoczący telegraf, jadący pociąg, i nagle wchodzi muzyka z harmonijki. Wow.

Uwielbiam muzę w "Django". Uwazam, ze genialnie komentuje sceny.

Otwierająca scena z "Bękartów wojny", kiedy Landa rozmawia z rolnikiem... Jak można dialogiem i kadrem zbudować scenę i potem niczym sam Hitchcock ją rozwiązać.

Zaraz mnie zjedziecie, ale muszę, bo inaczej się uduszę. Trzy główne prośby do Pana rozgadanego: 1. less is more: mów krócej, a więcej treści przekażesz, bo tu jest mnóstwo powtórek, paplaniny, mało to jest profesjonalne, a wręcz przegadane, za dużo słów, za mało treści; 2. przygotuj się: twierdzisz, że to są sceny, które zrobiły na tobie wrażenie, a nie pamiętasz imion bohaterów, mylisz szczegóły, nie pamiętasz kontekstu, co nie jest dobre, bo to nie jest gadka z kumplem o filmach, tylko idziesz z tym do ludzi, w świat; 3. na bogów wszelakich, dbaj o język: błędy, wymowa, końcówki, odmiana, angielski. Dziwimy się potem, że dzieciaki czy ludzie w naszym towarzystwie mówią oglądaem, sztućcy czy też mi się podoba. Nie każę nikomu być purystą, ale nieco więcej dbałości o jakość wypowiedzi zalecana. Temat bardzo ciekawy i warto pociągnąć ten wątek

18:28 O cholera! Numernabis! Dobrze, że wyrobił się z budową tego pałacu, bo byśmy go tutaj nie widzieli.

Los człowieka i scena dialog z piciem wódki bez zagrychy. Popiół i diament i scena dialog z płonącymi kieliszkami. Blade runner i scena finałowa Rutgera Hauera - Arcydzieło! Muzyka w tle całego filmu Za garść dynamitu.

Gladiator -scena otwierająca, bitwa, zimny niebieski kolor, ogień, konie jadące w lesie. Scena zrobiła na mnie ogromne wrażenie.

Jeśli chodzi o ścieżkę dźwiękową, albo raczej muzyczną, to największe, niezapomniane wrażenie zrobiła na mnie w dwóch filmach, tj.: w "Nakarmić kruki" i "Piknik pod wiszącą skałą". Natomiast kolory, zdecydowanie w "The city of the lost children". Dzięki za ten materiał! Natchnęło mnie po obejrzeniu na odświeżenie sobie kilku tytułów. : ]

12 gniewnych ludzi... jeden z moich ulubionych filmów, o ile nie ulubiony

Gdy tylko zacząłeś mówić o pierwszej scenie, to już wiedziałem że będzie to film Tarantino.

Ciche miejsce, moment porodu dziecka, wystrzał fajerwerków i epicka muzyka, ktora buduje napięcie i nadaję tempo

No Country for Old Men, uwielbiam soundtrack 10/10

Myślę, że bardzo charakterystycznym dla lynchowskiego wykorzystania muzyki w pokazaniu wspomnianego przez Ciebie oniryzmu jest też słynna scena "It is happening again" z Twin Peaks. Materiał, jak zawsze, ogląda się z przyjemnością :)

Zakladasz ze wszyscy obowiazkowo znaja jezyk angielski.Brawo!

Chciałem tylko powiedzieć że oglądanie Twoich filmów sprawiło że zacząłem szukać ambitnych filmów i szukać piękna w obrazie :>

Jak wspomniałeś o kolorach to przyszedł mi do głowy Helikopter w ogniu... który też fotografował Sławek Idziak XD

Na mnie, spore wrażenie wywarły końcowe sceny z klasycznego blade runnera, te w domu twórcy zabawek podczas psychodelicznej "zabawy" ostatniego androida z łowcą, ich zachowania, przerażenie widoczne na twarzy łowcy i jego chaotyczna próba ucieczki, to, że widać było jak bardzo nie chciał być w tej sytuacji oraz właśnie mrożąca krew w żyłach postawa androida, to jak bardzo dobrze bawił się w pogoń widząc, że jego ofiara nieudolnie próbuje się do niego oddalić i również wprowadzające w nastrój oświetlenie, mrok każdego pomieszczenia przebijany bladymi światłami miasta za pozabijanymi oknami, krew obu postaci przewijająca się w pojedynczych scenach oraz niespodziewany zwrot akcji na koniec gdy wydaje się, że główna postać spadnie na daleką brudną ulicę a to szalony android skacze z niewyjaśnionych powodów

Pamiętam wszystkie dialogi z Clerks. Czyli zarąbiste dialogi ;)

Powiem ci że ten jeden like to za mało za to ile energii włożyłeś w ten film wiem że jesteś entuzjastą filmów ale szacun. Zaciekawiłeś mnie w TVG i tak zostało sporo poszedłeś do przodu pozdrawiam.

„Happy together” Wong Kar-Waia i ujęcie argentyńskiego wodospadu Iguazu w bardzo chińskim pejzażowym podejsciu- turkusowego pejzazu połączone z powolną i hipnotyzującą latynoska muzyka było dla mnie tak ogromnym przeżyciem,że do tej pory gdy o tym mysle, czuję ciarki. Film też jest jednym z pięknijeszych jakie widzialam. Ogromnie polecam

Przegadane , a wlasciwie przedtrajkotane trzy minuty wstepu , ktore nic oglądającemu nie daja , pomimo interesujacej koncepcji w samym założeniu. Kiedy pewni ludzie ( bo to powszechny błąd prezenterow o najróżniejszych 'zagięcia" i z najróżniejszych krajów dorwa sie do srodkow medialnych , często chcą "wyjaśnić" , "przybliżyć", zaciekawić - i po prostu zanudzają. Co za strata "czasu i atlasu" !

"Trzy kolory niebieski" są w reż. Krzysztofa Kieśliwskiego ale zdjęcia zaś Sławomira Idziaka.

To nie jest kraj dla starych ludzi to najlepszy film

Polecam odtworzyć video od 33:37 na prędkości 0.25.

Nie ma nic piękniejszego, niż posłuchać kogoś z pasją. Dziękuję za otwarcie klapek, ciepło pozdrawiam.

za mało scen...za duzo pier..mówienia. Pociałes te sceny..beznadziejnie sie to ogląda. Skupiasz uwagę na sobie a nie na tym co chciałeś pkazać.brrrr....rezyseria do dupy.

Mi się od razu przypomina scena z serialu "Lucifer", gdzie motyw jest taki, że w klubie Lucyfera, w jego meiszkaniu na górze trzymają świadka, którym jest piosenkarka, zagrożona tym, ze ktoś ma ją zamordować. Ale na dole toczy się impreza i nagle piosenkarka się wymyka i zaczyna występować na scenie, bo to jej żywioł i jedyne dla czego warto zuć, na co Lucyfer wyrywa jej mikrofon i daje do zrozumienia, że ma iść na górę, jednocześnie nie wychodząc z piosenki, w rezultacie tworząc jednocześnie świetny duet śpiewacki, a z drugiej, wazniejszej strony słowami piosenki kłócąc się z nią o to, że to co robi jest niebezpieczne i nieodpowiedzialne. To po propstu trzeba zobaczyć, oczywiście znając kontekst całego odcinka, a nie sam utwór muzyczny. W ogóle w Lucyferze sporo jest piosenek mających spore znaczenie fabularne - i wazne jest nie tylko jakie słowa są śpiewane, jaki jest ton piosenki, ale i co się dzieje w jej trakcie. Nigdy nie ma tak, że ktoś tam siada do pianina, czy występuje na scenie, bez związku z aktualną akcją. Tak to się powinno robić.

Na mnie tak zadziałał film na YT - analiza twórczości Satoshi Kona na kanale Every Frame a Painting. Do dzisiaj mnie ciary przechodzą jak oglądam ten 7,5-minutowy wideoesej. Przy czym warto zaznaczyć, że nie jest to najwyższe osiągnięcie eseistyki, ale filmy, o których opowiada są tak magiczne, że nic tylko siedzieć i patrzeć z rozdziawioną gębą

Dzięki za materiał! Zmotywował mnie do obejrzenia "To nie jest kraj dla starych ludzi", bo jakoś mi ten film umknął. Aż dziw, że taka perła czaiła się za rogiem :)

Stawka większa niż życie była idealnie zrobionym serialem... dialogi nieprzegadane, jak oglądasz czy pierwszy raz, czy setny to nadal z ujeciami śledzisz akcje odcinka i łączysz dizlog z obrazem i akcją... oczywiscie pomijam i kostiumy i scenografię, które też w dychę

Super materiał - dzięki. Niby nie są to rzeczy, na które sam nie zwracam uwagi, ale jednak aż tak ich nie analizowałem. Jedna uwaga, co do Interstellar - sądzę, że coraz głośniejsza muzyka i spotęgowanie wielu dźwięków w tej jednej scenie są tam po to aby nakreślić stan emocjonalny głównego bohatera. Jasne, może to cliche, może to błahostka, co piszę, ale tak to zawsze widziałem, że ta kakofonia odzwierciedla sprzeczne emocje, które wtedy Cooperem targały. Jeśli chodzi o filmy/sceny, które u mnie zadziałały na postrzeganie kina i analizę filmów od pierwszego obejrzenia to Obywatel Kane, Godziny, Ghost in the Shell. W O.K., sceny - otwierająca kiedy upuszcza tę szklaną kulę i zamykająca, kiedy sanki trafiają do pieca, a także ta, w której ukazany jest jako dziecko bawiące się na tychże sankach. Rozpiętość tych scen jest duża, ale jeśli się połączy w całość to mamy kwintesencję tego dzieła. W Godzinach trudno wybrać, bo tam jest masa świetnych scen i dialogów, ale z całą pewnością moją uwagę zwraca scena z Julianne Moore podczas kolacji z mężem i dzieckiem. Słowa i uśmiechy mówią jedno - oczy coś zupełnie innego. Jeśli chodzi o Ghost in the Shell, pewnie ktoś powie, że to nie film, tylko bajeczka, a jednak obejrzawszy go po raz pierwszy, już tyle lat temu, nadal pamiętam scenę, w której Kusanagi spaceruje miastem nocą w deszczu. Ujęcia, w których widać ją i jej odbicie w zalanych deszczem szybach lepiej niż cokolwiek innego w cały filmie oddają dwoistość natury jej duszy.

Sugestia malutka. Jak wstawiasz fragmenty filmów i chwalisz za dialogi, to by się przydały napisy dla ludzi co nie znają języka Szekspira. Może by więcej osób ogladało.

Film z niesamowitą ścieżką dźwiękową, który wpłynął na inne postrzeganie to Urodzeni Mordercy...

Ten materiał to dosłownie resume wszystkich analiz na tym kanale :D

Trzy kolory niebieski jest filmem Krzysztofa Kieślowskiego, Idziak robił zdjęcia, film jest bardziej francuski niż polski, a kolory trzy czyli niebieski, czerwony i biały to kolory francuskiej flagi i dalej idąc liberté, égalité, fraternité (wolność, równość, braterstwo) i temu jest podporządkowany tryptyk Kieślowskiego.

Nie lubię komedii romantycznych i teraz chyba wiem dlaczego mnie tak rażą-dzięki Twojemu pierwszemu komentarzowi zdałam sobie z tego sprawę. Jest tak bo romantyczne komedie najczęściej mają nienaturalne dialogi. Pozdrawiam z Madrytu! 🇪🇸

Lubię długość, w której stronę idą twoje materiały.

Kliknąłem bo było zdjęcie z filmu: "To nie jest kraj dla starych ludzi". Kiedyś ten film szukałem przez długi czas, bo nie pamiętałem tytułu, bo pierwszy raz oglądałem go bardzo dawno temu. Długi tytuł, który nie zapadł mi w pamięci a do tego jak dla mnie w ogóle się nie trzymał tego co było w tym filmie. Szczerze mówiąc klikając ten film spodziewałem się, że będzie dłuższy materiał na temat tego filmu, a nie 1,28 minut na 33:49 minutowy materiał. To daje 5 % z całego materiału.

Tak na szybko przychodzą mi na myśl dwie sceny w których muzyka może nie zmieniła postrzegania sceny, ale "weszła" idealnie, bez niej scena była by nijaka. Pierwsza to scena z filmu "Spadaj" (Stick It) [gorąco polecam miłośnikom filmów sportowych, ale nie tylko] o przygodach zbuntowanej gimnastyczki, a konkretnie jej finałowy popis na planszy, do mocno rockowego kawałka Fall Out Boy, sam rockowy kawałek świetnie pasuje do buntowniczego charakteru głównej postaci, a przy tym wykonywanie ćwiczeń do rytmu perkusji sprawia że wygląfda to jak niezły teledysk. Druga scena to opróćz samej sceny najlepszy moim zdaniem kawałek Ennio Morricone do westernów Sergia Leone. Chodzi o jedną z ostatnich scen w filmie "Dobry, zły i brzydki", gdy bohaterowie po wielu perypetiach [po ponad 2h filmu] docierają w końcu na cmentarz na którym zakopane jest konfederackie złoto, wówczas "brzydki" grany przez Elli Wallacha opętany bliskością złota które zaraz odnajdzie biega przez ów cmentarz z szaleństwem w oczach, słyszymy wówczas utwór pod jakże adekwatnym tytułem "Ecstasy of Gold" i dzięki połączeniu obrazu z muzyką dosłownie można poczuć tą ekstazę. [Nawiasem mówiąc oglądałem kiedyś film dok. o duecie Sergio Leone - Ennio Morricone, z którego dowiedziałem się dlaczego ta muzyka tak świetnie pasuje do tych filmów - otóż kompozytor i reżyser znali się co najmniej od podstawówki, a do tego Ennio wiele kompozycji tworzył nie do gotowego filmu, tylko rozmawiał z Sergio, który mu opowiadał scenę, jak ja widzi, planuje sobie, czy dopiero wyobraża, często scena nie była jeszcze nawet nakręcona].

Mówiąc o soundtrackach i nie powiedzieć o duecie Leone-Morricone, to nic nie powiedzieć .

Nagrasz jakiś odcinek o Twin peaks?

Jeśli chodzi o ustawianie aktorów i ogólnie piękne kadry, takim robiącym wielkie wrażenie filmem był dla mnie 'Lawrence z Arabii'. Cudny film, chętnie obejrzałbym jakiś materiał z niego na Twoim kanale, bo chyba nic nie było.

Największe wrażenie zrobiły na mnie dwie sceny. 1. Ojciec Chrzestny 1 - kiedy Michael zabija w małej restauracji Sollozzo i tego drugiego, wcześniej wyciągając spluwę schowaną w toalecie. Czułem wielki niepokój i spiętą, gęstą atmosferę. 2. Joker - kiedy Joker zabił w mieszkaniu tego dużego znajomego (Randalla) i pozwolił uciec temu karłowi. Czuć było znowu gęstą atmosferę i ogromny, ale to ogromny dyskomfort.

Tarantino, mój mistrz♥️

to ja byłbym mocno polemizował. muzyka filmowa potrafi zaistnieć samodzielnie, potrafi też dopowiedzieć film. sam śledzę muzykę filmową bdzo uważnie w filmie. polecam posłuchanie Birdy czy Passion - P. Gabriela. to są odrębne fajnie przemyślane kompozycje. w filmie użyte inaczej niż koncept płyty cd. sam poszukuję muzyki fimowej właśnie tej mniej typowej. nie żadne LOTRY czy orkiestracja jak w większości fiolmó, choć Tańczący z Wilkami jest genialny, czy Ostatni Mohikanin. choćby Truposz Neila Ypunga, muzyka do australijskiego westernu Proposition w wykonaniu Nicka Cave... jest masa bdzo dobrych soundtracków, których można słuchać odrębnie - z nowszych - Anon z Clivem Owenem. i mógłbym tak jeszcze wyliczać... tak więc powtórzę się - muzyka w filmie jest wg mnie bdzo ale to bdzo ważna. i to jaki kto miał na nią pomysł. i jeśli sprawdza się poza filmem, to chylić czoła. kocham film Incepcja - ale muzyki poza nim nie umiem posłuchać. nie ma reguły...

Z muzyki filmowej, ktora od razu przywoluje obraz, oczywiscie Mechaniczna Pomarancza, Kubricka, rowniez Trainspotting. Ze scen dialogowych dla mnie jedna z tych wszechczasow to historia czarnych oczu Sycylijczykow, czyli Walken vs Hopper w Prawdziwym Romansie...

Jak można było pominąć taką perełkę,jak "Zły Porucznik"Abela Ferrary?!Znakomita rola Harveya Keitela,Jego teksty,uzależnienie od hazardu i nie tylko!Jak można było ten film pominąć!!Miłego!

Na "Łowcę Jeleni" trafiłem jako dzieciak kiedy nie mogłem spać w nocy. Było to bodajże TVP2. Wciąga od początku do końca. Również polecam wszystkim

Dla mnie jeśli chodzi o naturalność dialogów idealnie obrazuje serial Slepnac od świateł oraz Better Call Saul. Muzycznie za to Waleczne serce i Requiem dla snu.

Do samego końca mnie przytrzymałeś i się DOCZEKAŁEM, hahah jak to bez Interstellar :D super film

Wzruszające... ależ wzruszające.

Cześć. Świetny materiał i znakomity pretekst do wymiany spostrzeżeń i doświadczeń. Dialogi - pierwsze co przychodzi mi do głowy: "Złodziej" reż. Michael Mann (1981), scena w restauracji gdzie główny bohater rozmawia z dawną przyjaciółką. Jeżeli chodzi o oświetlenie, musiałbym chyba przypomnieć sobie wszystkie filmy jakie obejrzałem, nic konkretnego w tej chwili. Jeżeli chodzi o muzykę, to mam podobny problem, ale ponieważ niedawno po raz kolejny oglądałem "Dzikość serca" Lynch'a, to niech to będą sceny w klubie i na autostradzie podczas postoju, gdzie ważną rolę odgrywa muzyka. Coś na wzór sceny z twistem z "Pulp Fiction".

Spontan > narracja z offu. Wiecej tego typu materiałów :D

Super ale brakowało mi „szczęk” i kapitalnej muzyki którą każdy zna

Między słowami. W zasadzie każda scena; nie potrafię wybrać jednej.

W moim przypadku to będzie każda scena w moim ulubionym filmie czyli "Ed Wood" ale jeśli miałbym wybrać to była by to scena gdzie Bela Lugosi którego grał fenomenalny Martin Landau siedziałw fotelu i wygłaszał monolog o wielkim smoku.Kocham ten film.

Robisz dobrą robotę dowiaduje się nowych rzeczy dzięki

Dziękuję . Świetna robota :-) Gadaj jak najwięcej . Dobrze to robisz. Brawo dla Ciebie .

Najmocniej postrzeganie filmu zmieniają sceny rozbierane.

Lśnienie Kubricka - barwa, dźwięk, kadrowanie Jacka Nicholsona... ten film pokazał mi, że w horrorze wcale nie trzeba co 5 min ucinać głowy w mało oczekiwanych momentach, ale wystarczy budować napięcie przez odpowiednio dobrane środki, aby powstał genialny film.

Ciekawy materiał, jak zwykle.Trochę stracilłeś mnie natomiast mówiąc, że nie słuchasz soundtracków. Jest wśród nich wiele perełek na lata, dzięki którym odkryłem wiele świetnych zespołów / muzyków. Osobiście bardzo zwracam uwagę na ten aspekt filmów i gier. Z filmów w których to właśnie OST buduje klimat wymieniłbym jescze kilka conajmniej, a z pewnością PI.

Świetny głos Pan ma :) ładną barwę, dykcję i jest miły dla ucha

Wśród scen z dialogami można było dać Spider-Man: Into The Spider Verse i scena rozmowy Milesa Moralesa ze swoim ojcem przez zamknięte drzwi w drugiej połowie filmu. Wiem, że to animacja, ale serio, dla tej sceny można było go dodać do filmu.

W przypadku wykorzystania muzyki serial battlestar galactica z 2004 zrobił na mnie ogromne wrażenie. Widz jest przez kilka odcinków przygotowywany na rozwiązanie akcji . Spodziewamy sie i "wiemy" co będzie momentem kulminacyjnym . UWAGA SPOILER. Główna bohaterka w jednym z pierwszych odcinków pod wpływem traumy wykonuje dziwne rysunki. Także w jednym z ostatnich odcinków pojawia sie podobny wzór. Zapominamy o tym ale motyw pojawia się dośc często. Czy to planety na niebie na jednej z map, czy podłogi w niektórych budynkach. Widz jest przygotowywany i nakierowywany na to że rozwiązaniem zagadki jest obraz/ mapa, pewien układ przestrzenny. Ostatecznie rozwiązaniem jest pewien ciąg liczb w postaci kodu. Zagadka rozwiązana . Wszystko ostaje sie proste I właściwie reżyser zostawia nas z tym. Zakończenie serii. Kurtyna brawa. Następnie po tygodniu pojawia sie kolejny odcinek który oficialnie miał być materiałem z planu i otrzymuje numerację identyczną jak poprzedni z dopiskiem part 2 Okazuje sie że urywki pewnego motywu muzycznego pojawiały sie w ważnych momentach fabularnych dla kilku kluczowych postaci w sposób dużo bardziej subtelny przez całą serię . Ale tylko wyłącznie część grana przez jedną rękę. Czasem lewą kiedy indziej prawą. Nigdy przez obie. Czy to podobna ale zagłuszona przez szum piosenka w radiu. Czy woda kapiaca w tym samym rytmie ,dźwięki zwarcia instalacji w oddali, kroki na tle pracy silnika, wiele przypadkowych elementów ułożonych wedle pewnej melodii.Ale na tyle krótko i rzadko że nie zwracamy na to świadomej uwagi. Motyw chodził nam po głowie , zapadał w podświadomość i właściwie nie wiemy skąd. Dopiero w jednej z ostatnich sceni faktycznego zakończenia serialu cały utwór jest już w pełni słyszalny w jednej z retrospekcji i dopiero wtedy poznajemy rzeczywisty przebieg wcześniejszej fabuły. Dziwne wzory , liczby ,inicjały głownych antagonistów , nazwy statków czy kolejność odwiedzanych miejsc okazują się niczym innym jak wspólnym zapisem muzycznym tego utworu wypartego z pamięci głównej bohaterki co doprowadza nas to tego że serial jest fabularnie prequelem samego siebie. Następnie pojawia sie jeden z głównym antagonistów a utwór jest grany na 3 ręce .Reżyser bawi sie z nami kolejny raz i pokazuje sceny które łączą wszystkie wątki jeszcze w inny sposób znowu diabelsko spójny i przekonujący . Tym razem już naprawdę znamy prawdziwy przebieg fabuły . Czy nie mówiłem tego już wcześniej kilka razy? No więc przekonani że chronologia jednak jest liniowa i znamy juz wszystkie niuanse czujemy sie dumni i oglądamy napisy końcowe. Po napisach końcowych w epilogu pojawia sie na kilka sekund rozpoczynajaca scena pierwszego odcinka z tą melodia w tle i dowiadujemy sie że ma ona miejsce 15000 lat po wydarzeniach z serialu. Z niedowierzaniem słuchamy i myślimy że to jakis żart. Szukamy tego odcinka w sieci żeby porównać. Odpalamy ten odcinek. Ten motyw muzyczny był w tej scenie cały czas . Na jednej z wystaw sklepowych widzimy pianino. Pianino z kulminacyjnej sceny ostatniego odcinka w którym jest już stare i zakurzone. Emmy 2009 - Najlepszy montaż dźwięku w serialu za ten odcinek absolutnie zasłużona

Historia małżeńska, bardzo podobała mi się i zrobiła największe wrażenie z całego filmu scena, w której Driver śpiewał tą piosenkę w knajpie, strasznie mi to siadło. Midsommar mi zrobił strasznie, wiele tam scen było takich wizualnie rozwalających. Finałowa scena z czarnego łabędzia, gorzki Zapaśnik.

Pierwszy film, jaki u Ciebie obejrzałam. PRZEPADŁAM! zostaję na dłużej! ♥️ fajnie tylko, jakbyś albo w trakcie mówienia, albo w opisie podawał tytuły omawianych przykładów. Czasem nie wiem, czy dobrze usłyszałam, jak się pisze nazwisko reżysera lub nawet tytuł 😉

jak filmy z efektami specjalnymi oraz "innymi" kolorami to u mnie zawsze z uniwersum Marvela, ale jak zobaczyłam Lucy - ten film całkowicie zmienił moje postrzeganie barw, kolorów i różnorodność tych tworzonych efektów. Od czasu do czasu z miła chęcią wracam do tego filmu, mimo iż staram sie unikać tych sci-fi..

sądzę że w "świetle" to powinno się powiedzieć o "dziewczynie z perłą" nagrywanie filmu tak by w scenach oświetlenie było jak w obrazach znanego malarza, jest wg mnie super zabiegiem, bo choć fabuła jest taka sobie to ten film przyciąga obrazem. a w dźwięku nie wiem czy to się kwalifikuje (zwłaszcza że nie pamiętam filmu) II wojna światowa - chyba polski film. Scena wywozu żydów, jedna dziewczyna jest wyciągnięta z tłumu i każą grać na skrzypcach: słychać tylko te skrzypce stopniowo zagłuszane przez wjeżdżający pociąg, gwizd i ogólnie ludzi... dalej nie pamiętam, ale wbiła się mi w pamięć właśnie przez te skrzypce.

Zmianę w postrzeganiu filmu może spowodować samo obejrzenie filmu. Np Podziemny Krąg, kiedy oglądamy ten film po raz drugi zaczynamy dostrzegać wskazówki co do tego, jak będzie rozwijać się akcja i jaki może być finał.

U mnie zapadła w pamięć scena z Mechanicznej Pomarańczy gdy główny bohater podczas brutalnej sceny zaczął śpiewać Singing in the rain, do dziś gdy słyszę tę piosenkę widzę już tylko te scenę, pokazała właśnie, jak świetnia główny bohater się bawi gdy daje się porwać brutalności