6-7 eylül hakkında video izlerken, ruhum karatmışken keşfettim bu güzel insanı. :) hanımefendinin ellerinden öpüyor, güzel ve uzun bir ömür diliyorum. size de bu güzel anıları bize ulaştırdığınız için çok teşekkür ediyorum yossi bey. :)
Durmadan izliyorum ve yüzümde o hafif hüzünlü tebessüm hic eksilmeden... Kendimi ait hissettigim yillardan bir akrabamı dinler gibi dinliyorum. Hiç yaşamadığım ama özledigim yilları bana anımsatmasının huzuru ile doluyorum. Güzel kadın, eski İstanbul hanımefendisi hep sevgi ve sağlıkla kal.
Her hikayeyi keyifle bazen üzülerek, duygulanarak dinliyorum. Ne iyi fikir böyle bir şey hazırlamak Yossicim. Öyle de güzel anlatıyor ki. Yanaklarndan öpüyorum.😊
Nasıl içimi ısıtıyor Eliza Hanımcım o tatlı hüzünlü konuşmalarıyla. Bir gün tanışmayı çok istediğim insanlardan biri kendisi. Lütfen selamımı iletin bu özel kadına.
Eliza Hanımefendinin anlattıkları ,o yılları ve eskiyi özleyenler için ders niteliğinde.1960 lara kadar Almanya ya ticaret fazlalığımız vardı.Üzüm mağazalarında yerlere dökülen ezilmiş üzümler faraş ile toplanıp, Almanya ya gönderilir dikiş makinası alınırdı.Yani,Türkiye zor durumda idi.Ama Avrupa daha da zor. Samatya da bulunmadım.Ancak İstanbul ve İzmir Yahudilerini zengin ve fakiri ile çok iyi tanıdığımı söyleyebilirim.Rumlar da veya Ermenilerde çok fakir görmedim.Ama Yahudiler de dilenenler bile vardı.Onlar sokakta dilenmezlerdi.Yahudi dükkanlarına kapıdan bakar,patron tezgahtara işaret eder ve tezgahtar kapı yanındaki Nuri Leflef ayakkabı boya kutuları içinden 25-50 krş u alır verirdi.Çok nadir Yahudi patron kalkıp ,kapıya gelip dilenen kişi ile konuşurdu.Dilenen kişi başka Türk vs nin dükkanına uğramazdı.Bu durum çok garibime gitti. Havralarda isteyen ,istediği yere geçip oturamaz.Genel de yerler ,yani koltuklarda isimler yazılıdır.10 kişiden aşağı ibadete geçilemez.Bilinenin aksine sermaye verilip birileri de pek desteklenmez.Ama kendi aralarında seviye farkı yoksa yardım edilir.Karşılıksız ,alınamayacak para verilmez diye biliyorum. Ermeni veya Rumlardan orta halli olup,emlaklerini kendi kilise vakıflarına bırakıp,Dar-Ül Acezeye yatanları da biliyorum.Ama Yahudiler de bunu görmedim. Ortama uyan,önce kendilerini düşünen,ama çevre ile hiç dalaşmayan bir azınlığımız.Bir de akıllı oldukları genel kanı olduğu için hep akıl sorulur,onlarda üşenmez ,sanki akrabanız gibi hem sizin hatalarınızı,hemde yapılması gerekenleri söylerlerdi. Üniversitede okurken ve yurtta kalırken yan odada yatan arkadaşımızı Yusuf diye bildik.Mezun olurken Yusef olduğunu öğrendik. Ben tüm bu olanları ve diğer ekaliyetlerden farklılıklarını dinlerine bağlıyorum.Tevratı okuyunca bunu daha iyi anladım.Hanımefendiye saygılar. Keşke bizim yaşlılarımız da anlatsa .Canlı tarih.Yalan yok,abartma yok.Videolarınızın çoğunu seyrettim.Hanımefendi acıklı olayları bile gayet hoş ve tatlı anlatıyor.Teşekkürler.
Güzel anneciğim. Müslümanlarda da vardı böyle sohbeti tatlı, mutfağında hep kurabiye keki olan, yakınmadan her şeyi latif bir mizahla anlatabilen medeni İstanbul kadınları. Niye gelmedi gerisi?
Seferde anne ömrünün geri kalanı sağlıkla mutlulukla geçsin hep kalpte ve duamdasin öylesine seviyorum ki seni babaannem kokuyorsun aynı dönem aynı acılar
