recep ivedik in ilk 3 filmi tam tadındaydı komik olsada altında bi duygusallık yatıyodu. Bu Müzik,Recebin Yalnızlığı,Sibele Kavuşamaması falan on numaraydı keşke bozmalsalardı....
Nokta atışı bir tespit ve hemen ardından gelen bir yorum olmuş hocam. Aklımdan geçenlere tercüman oldunuz...😢 Recep ivedik 3 te bitirselerdi şuan bir efsane olarak konuşuluyor olurdu bu film serisi. Ama devam ettiler ve resmen katlettiler senaryoyu ve seriyi bu yüzden şuan bir efsane değilde alay edilen bir film olarak bahsi geçiyor...
@@kqdrill Evet coni, bahsettiğim şey kitap. Kitapta Descartes’in İngiliz kraliçesine yazmış olduğu mektupların derlenmiş hali bulunuyor. Bu mektuplarda Descartes; İngiliz kraliçesinin geçirmiş olduğu “insan” hastalığı üzerine yazdıkları olsun, kendi felsefesindeki detayları bir burjuvazi sınıfına dahil olup anlatmak olsun o dönemde kendi yaşadığı cogu şeyi elden geçirip yoğuruyor. Mektup okur gibi okursan daha iyi olur. sonuçta Descartes kendi felsefesini bu mektuplarda tam olarak anlatmıyor. İki kişinin sohbetine ortaklık etmeyi seviyorsan alıp okumalısın :) İyi akşamlar
Ve bunu bildiğim için şöyle birşey yapçam tytye girecem polislik geldi geldi gelmezse ya bekçi olurum yada sözleşmeli er ama daha çok sözleşmeli er olmayı düşünüyorum herkesten uzak Allah'a yakın hem şehit olursamda Vatan için şehit oldu desinler bu dünyada günahım fazla zaten :)
Dedemle oturup izlerdik beraber bu sahnede gülerdik. Ama şimdi dedem yok. Her bu sahneye geldiğinde istemsizce gülerim sonra dedem aklıma gelir ağlarım..
hayat gerçekten tuhaf. yani sarhoşken daha da sorguluyorum, 2 dedem de hayattaydı bunlar çıktığında, şimdi ikisi de yok. sevdiğim başka insanlar da yok. geriye anılar kalıyor. yaşam mücadelesi içinde ara sıra akla gelip bitiriyor insanı.
Seni anlıyorumdur, belki de yaş farkından dolayı tamamen yanlıştır fakat bende kaybettiğimde 8 yaşımdaydım. Şu ana kadar yaşadığım hiçbir şeyi göremeden göçüp gittiği dönemde elime bir siluetinin olduğu resim dahi verilmedi. Aylardır mezarına bile götürülmedim.
Seyyit Cem Karabiber:lenf kanseri 4.evre 2017,hayatınızın değerini bilin dostlar:) ☹2019 Seyyit Cem Karabiber;Huzur ve nurlar içinde yat kardeşim senin hep yanındaydık bunu unutma.😪
Fark ettiniz mi hep bir koşuşturmaca içindeyiz. Bazen kendimizi öyle bir kaptırıyoruz ki yılların nasıl geçtiğini anlamıyoruz. Daha dün çocuktum ben diye söylenirken bir de bakmışsın okul mokul bitmiş iş hayatındasın. İnsan ayda bir de olsa kendiyle baş başa kalmalı ve hiçbirşeyle ilgilenmeden sadece oturup öz denetim yapmalım. Her şeyden öte ulan ben kimim, ben ne yapıyorum gibi sorular sormalı insan. Yoksa farkında bile olmadan koskoca bir hayat anlamsız geçer gider. Dolu dolu yaşayın hayatınızı küçük şeylerede takılmayın boş verin gitsin be...
Yaptığım hiçbirşeyden eskisi gibi zevk ve tat alamıyorum, kendimi bitmiş hissediyorum, sürekli kendimi öldürme düşüncesindeyim, içimde bi karartı, bitiklik.
13 yaşında yazılım ve grafik tasarıma atıldığımda hayatım tamamen değişti. 13 yaşta büyük sorumluluklar alacağımı ben bile tahmin edemedim. 3 sene geçti ve bugüne kadar yaşadığım şeyler gerçekten beni bile şaşırttı. Babam ve abim yurt dışında, annem, anneannem ve dedeme ben bakıyorum. 3 seneden bu yana hayata olan bakış açım, çalışma düzenim, okul hayatım, ve geri kalan ne varsa herşey üst üste bir yük oldu üstüme. 5 senden bugüne kadar tam 2000 kitap okudum ki 5 sene önce 2000 tane okuyacağımı söyledim ve bunu başardım da. Okuduğum onca kitap bana çok şey öğretmişti. Sürekli ve sürekli sadece okuyordum ve özet çıkarıyordum. 8 yaşından 14 yaşına kadar 2000 kitabı okumayı başarmıştım. Ama 14 yaşında artık yaşamak için ne bir amacım vardı, ne de bir sebep. İşin verdiği uykusuzluk ve bunun ardından gelen halüsinasyon, travma, bipolar, OKB ve bunun gibi psikolojik rahatsızlıklar geçirdim ama çok şükür psikologların vereceği o saçma anti depresanlara kanmadım. Şimdi ise bu deprem yüzünden gece nöbeti tutuyorum. Tamamen bu yalnızlık içerisinde kendi yalnızlığıma ve en kötüsü kendi sessizliğime bile seslenemiyorum. Tamamen duygusuz bir aptalım. Ağlayamıyorum, gülemiyorum, üzülemiyorum, korkamıyorum; duygusal şeylerde öfkeden hariç hiçbir şeyde iyi olamadım. Yalnız doğdum ve yalnız öleceğim ve bu Dünya banaa unutturmak için üzerine bir sürü kural indirdi ama ben asla unutmam. Yarın yokmuş gibi yaşıyorum çünkü yarın yok. Gösteremeyebilirim ama mutlu ya da üzgün değilim. Hiçbir şey hissetmiyorum. Sadece varım.. duyguları hissetmeye çalışacak enerjim yok. sonsuza kadar uyumak istiyorum. Acımasızca geçip giden zamandan geriye kalan tek şey yalnızlığım idi. Yalnız yerim, yalnız içerim, yalnız gezerim, yalnız yürürüm, yalnız konuşurum, yalnız oynarım. Bu savaştan asla kaçmadım çünkü savaşım daki ilk kayıp ın gerçek olduğunu biliyordum çünkü ne kendimi öldürmenin onurlu bir yolu vardı ne de yok etmemin nazik bir şekli. Ama sanırım bu savaşın sonucunu öldüğümde göreceğim. Ben yazılım ve tasarıma girdiğim gün o çalışma rütbesiyle geldikleri günkü adamı, Kazım Kaan Bektaş'ı hayatı için savaşması için feda ettim.Belkide ömrümün gelmiş geçmiş en mükemmel ve en korkunç bir seçimi idi.Ama o savaşı sanki hiçbir şey olmamış gibi ailesine destek olmadan ve herşeyi akışına bırakacak haline gelmek için herşeyi feda etseydim ve bu mantık bir sike yaramazsa o zaman? İşte o zaman öldüm demektir. Hepimiz insanız. Hepimiz savaşıyoruz. Ben ve siz, yaşamaya çalışanlar ve çaresiz gençler HEPİMİZ! Ama girdiğimiz bu savaşın ve alacağımız zaferin bedelleri... her seferinde biraz daha fazla ödeyeceğiz. Bu konuşmayı okuyan herkese teşekkür ederim. Ve unutmayın: Yalnızca yapabildiğinizi yaparsanız, asla şimdi olduğunuzdan daha fazlası olamazsınız. İyi geceler.
senin gibiyiz be recep abi etrafımızda birkaç insan ama içimiz yapayalnız göçmek istiyor bu dünyadan ama belki bir umutla diye bekliyoruz gitmiyoruz buradan.
Yorgunum kırgınım mutsuzum dediğinde seni ilgi manyağı sanarlar bu denli anlattamadığım kimseye içimdeki kırgınlığı eskiye nazaran çökmüş bir durumdayım insan büyüdükçe anlıyor
bu müzik benim bileklerimi kesmeme mâl oldu tam ailemi ve kendimi kaybedecekken kendimi ve ailemi tekrardan kazandım.Herşeyin iyi yanından bakmak lazım.Para için hiçbirşeye değmez arkadaşlar az daha anneme babama vicdan azabı çektirecektim acı ama iyi bir tecrübe oldu
18 yıllık yaşamımda ilk kez ailemden ayrılacağım yks ye girerken asla böyle değildim ama sonuçlar açıklandığında ve evimden kilometrelerce uzakta bilmediğim bi şehire düşünce anlıyor tedirgin oluyo insan 😢
insanoğlu bu yaralara odaklandığından dolayi önündeki geniş dünyayı görmez, kaybettiğinin yerine geçebilecek birçok şeyi görmez, kendini yalnız hisseder. yüreğindeki büyük boşluk yüzünden köşeye sıkışır duruma gelirsin ve hiçbir şeyin bir anlam ifade etmediğini ve bunun tek çaresinin ölmek olduğunu anlarsın. bazı aptal insanlarda zamanın en iyi ilaç olduğu hakkında söylenip dururlar. tamamen palavra olay senin kafanın içinde bitiyor kardeşim. umarim bir an önce bitirebilirsin kafanda
Çokta yeterli gelmişti bu nimetler ne ara fazlasını ister oldum, aslına ben değil benden istiyorlardı. Canımdan, zamanımdan ve geleceğimden istiyorlar ama ben bir kere geldiğim dünyada bunları vermek istemiyordum çoktan 16 sene lik ömrümün çoğunu sömürmüşlerdi, azda olsa o yaşadığım güzel anılar, saniyeler ve dakikalar beni çok mutlu etmişti, sanki hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamıştım ilk defa, mutlu olduğum o anları tekrar yaşayamayacak olmayı yediremiyorum, bir kere yaptım sonuçta ama malesef artık geçmişte kaldı, yinede bitti diye üzülmemek yaşandı diye gülümsemek lazım zorda olsa..
Abi yani her şey tamam ama yalnızlık o kadar koyuyor ki bazen sadece duvarlarla konuşuyorum içimde fırtınılar kopuyor ailem bilmesin diye anlatamıyorum gerçekten kalbim çok kırılıyor
Dostlarım Abilerim Ablalarım bırakın bu kadar mutsuz olmayı . Aileniz dışında kimse sizden değerli değil her zaman gülün gezin eğlenin. Beni soracaksanız ben sınırda askerlik yapıyorum 🫡
Bu buraya bırakacağım son yazım, son veda cümlelerim olacak. Seni her şeyden, ailemden, kendimden hatta seni senden bile çok sevdim. Bana bıraktığın bu derin acı, katlanamayacağım düzeyde kimsesiz bıraktın beni dinlemedin, anlamadın sadece gittin sen üzülmeyesin, derdin başından aşkın, bana karşı zorundalık hissetmemen adına neleri kapattım içime ama görmedin. Aşkın nasıl acımasız, yeri geldiğinde kalbi delip gidebileceğini gösterdin. Sen beni unutma yolunda emin adımlarla ilerlerken ben kurşun yediğim deliğe bakacak kadar saf sevmişim sanırım. Gönderdiklerine kokun sinmiş kaybolmasın diye ağzını sıkı sıkıya bantlarken anladım ben ne kadar çok sevdiğimi. Bırakmam seni diyen herkese veda etti kimsesiz dilim. Bakıyorum resimlere yaşanılanları gözümün önünden atamıyorum kahretsin atamıyorum. İnsanların arasına karışmayı denedim belki dedim iyi gelir ama asla iyi gelmedi geceleri yatağıma girdiğimde kalbimin soğuktan titrediğini hissettirdin bana. Ben buralara kadar kolay gelmemiştim sandığından daha acılı bir geçmiş, daha acılı yaşanmışlıklar vardı atlatamadığım şeyler vardı benim. İçtiğin sodanın şişesini saklayacak kadar çok ne ara bağlandım ben sana ha söylesene ? Neydi suçum seni senden daha çok mu sevmek ? Sen beni yaktın öyle bir yaktın ki gözümde ne ışıltı kaldı ne başka bir şey. Aptal psikiyatrik hapların beni ne kadar süre daha ayakta tutacağını sanıyorsunuz ? Onlar bir boka yaramıyormuş ya ben en çokta içimdekilere yanıyorum bu çocuk her şeye yükseliyor garip garip davranıyor neden böylesin diye bir kere çekip sormadın ya hah işte anladım ki ben sahiden de kimsesiz, yalnız bir adammışım. İnsanların acıları, bitkinlikleri, ölümleri sadece kendine aitmiş harici bir kimseyi ilgilendirmezmiş. Ayağın tökezlese canım acır koşar gelir tutardım elinden, canın mı sıkkın 2 kelimenden hissederdim ben senin. Ya şimdi aynı gökyüzüne baktığım için şükreder hale ne ara geldim ben ? Saçma sapan düşünebiliyordum kıskanıyordum yanlışlarda yapıyordum hepsinde de gelip özür de diliyordum senden kalbini hoş tutmak için koşuşturuyordum telaş panik oluyordum. Çöktüm, bittim görmedin gözlerinin içine bakarak öldüm ben eridim aslında haklıydın ailesinin dahi önemsemeyip neyin var ? diye sormadığı birine sen neden sahip çıkacaktın ki ? Yaptığın hataları en azından ben affedebildim, kabul edebildim ama sen bana sabredemedin neden neden ? Defalarca anlattım sana gösterdim kendi ellerimde canımı yaktığın yerleri gösterdim ben sana ya neden görmedin annecim neden ? Yaralarımı sarmak yerine neden gittin ? Ne olursa olsun ben bunu değiştirebilirim derken sen neden ben buyumların arkasına sığınmayı tercih ettin ? Bunlardan belki de asla haberin olmayacak olsun diye de yazmadım zaten hatta neden yazdığımı dahi bilmiyorum. Seni ben çok güzel sevmiştim, neden sapladın o bıçağı kalbime ? Madem gidecektin neden gitmeyecek gibi sevdirdin kendini neden bağlandırdın beni kendine ? Düğüm dolu boğazım artık dayanamıyorum ben bu acıya dayanamıyorum yaşadığım hiçbir şeye dayanamıyorum gecenin bir yarısı gözümü kolumda serum hortumuyla açmaktan bıktım ben. Hani ben sana geldiğimde demiştim ya içinde sessiz çığlıklar atan seni gördüm diye neden sen görmedin ? Neden kimsesiz bıraktın beni ? Ben son atabileceğim adımla senin kucağına düşmüşken neden bıraktın gittin ki beni ? Sana bırakabileceğim son şey dediğim her şey var ya hepsini unut onların. Hayatın dilediğinden daha güzel bir yer olur umarım, kimselere kırdırma kalbini. Ben seni çok güzel sevdim.
Çok yaşanmışlık var satırlarında. Ben de pes ettim artık. Küçükten herkez gibi mutlu bir çocuktum.Herkez gibi neşeliydim, gülebiliyodum. Tabi pek uzun sürmedi , hayatımın mahvolması. Onunla tanıştım , daha aşkın ne demek olduğunu bilmiyoken.O öğretmişti bana aşkı ,sevmeyi. Gülüşü beni çok mutlu ederdi , gözleri huzur verirdi. Bir zaman sonra herkez öğrendi bizi.Baskı altındaydık. Aile ,okul,çevre hepsi bizi baskılıyordu rahatsız ediyordu. Ayrılmak zorunda kaydık .Böyle olmasındansa ayrılıp arkadaşça devam edebilirdik. Ama ayrıldıktan sonra , benden önce bir çok kişiyle sevgili olduğunu öğrendim.Bir iki değil 10 dan fazla ve daha 5. Sınıftı. Kalbimi çok kırmıştı ,beni gerçekten sevmediğini anladım. Okulda yeniyim diye böyle yapmıştı, bana ilan-ı aşk etmişti.Belki de kendini tatmin etmek içindi ,bilmiyorum. Sonra onun karanlık yüzünü gördüm.Benimle , ailemle dalga geçmeye başladı. Beni küçük düşürüp her fırsatta rezil etmeye çalıştı. Birdaha onunla konuşmadım ,olduğu açıya bile bakmadım. 4yıl aynı sınıfta öyle geçti. O sırada 1 arkadaşımla daha konuşmuyodum.sebebi uzun. Abimlede konuşmuyodum .ne zaman konuşsam sonu kavgaya gidiyodu, aptalca davranıyodu. Böylece kimseyle konuşmamaya başladım. Lisede artık kimseyle konuşmuyordum kimseye güvenmiyodum.Ve o kız aynı lisedeydi. Umursamamaya başladım. Şimdi 11. Sınıfım , yeni bi sınıf ve yeni öğrenciler. Kendime göre bi arkadaş bulamadım ve tüm sene nerdeyse konuşmadan geçti. Gönlümdeki külle dolu mahzeni kitledim . sırtımı duvara verdim. Ve artık yapayalnızım, bu sene çabaladım ama olmadı .Seneye çabalamicam bile ,kabullendim . Konuşamıyorum artık , insanlar sıkılır zaten benden.herşeyi geçtim de. O kızdan nefret ederken bile onu sevmeye devam ettiğime inanamıyorum. Çok şükür geçti , 1 sene sonra ailemden de ayrılıcam. Tamamen istediğim yalnız ve huzurlu bir hayat yaşicam. Tabi hayat izin verirse :Г
@@anarshist6182 Tabi üzgün olmak ne biliyim artık hissizim ben kendimi kaybettim ve bulamıyorum tükenmişlerimi yaşıyorum kendimi avutmaya calısıyorum nereye gidecek bu bilmiyorum.
otobüsle anneanneme giderken küçük ekrandan izleyisim o heyecanım mutluluğum biran önce adanaya anneanneme varalım diye ard arda izleyisim. Hayır ya neden aklıma geldi neden. Kim bilir daha kaç şarkıda anım vardır😥
Her geçen gün gözlerimin önünden akıp gidiyor... Yaşama olan inancımı kaybettim. Ölürsem umarım bu sancılar son bulur. Eğer bir tanrı varsa umarım beni affeder. özür dilerim...
@@berkanozturk3708 bu şarkıyi her dinlediğimde aklıma annem geliyor annem mide kanseri Ölümcül deil ama ölümcülden bir farkı yok hayatının sonuna kadar bu kanseri taşıyacak annem şu şekilde kanser kronikleşmiş yani kanserden çıkmış artık annem ölene kadar bu hastalıkla sürekli dikkatli ve düzgün yemeli Egerki dikkatli olmaz ve düzgün şekilde yemezse aylarca kusma ateş sancı mide bulantısı mide ağrısı havale ve bir çok şey var Ve hep dikkat ediyor çünkü zorunda aylarca yataktan kalkicak bazen gücü bile olamıyor sıkıntı stres de üzerine gelince çok kötü oluyor Allah'a Bin şükürler olsun ki Ölümcül Sadece Hayatının sonuna kadar bu kronikleşmiş kanseri taşımak zorunda elbette zor ama şükürler olsun Rabbime
seni çok özlüyorum güzelim,pek yaşayamasakta kafamda tamamladığım ilişkimizi,kurmaca anıları...Belki bazıları yaşayıp biten anılarını akıllarına getirip üzülüyor,oysaki seninle biz hiç yaşanmadık.Evrende kapladığın vücudunun,başından sonuna kadar her kısmını her hücreni sevmeye devam edeceğim.Benim için bir yenilgi değilsin çünkü seni rekabet anlamında sevmedim.Seni çok seviyorum en çokta gülüşlerini,avuçlarını...onlar güneş gibi al ve parlaklar ancak hiçbir zaman ellerimle buluşamayacaklar.
benim ailem varlıklı bir aile değildir.kendi yağımızda kavruluruz. ki geçen seneye kadar boğazımıza kadar gelen borçlar yüzünden kendi yağımızda kavrulamıyorduk da.hatta ben okulu bırakmış,işe girmiştim.az önce kız arkadaşım kuzeni ve onun sevgilisinden bahsetti.kuzeninin sevgilisinin arabası varmış,geziyorlarmış,birlikte başka şehirden onun yanına geleceklermiş,kendi arabalarıyla... bana bunu anlattıktan bi yarım saat önce de bana döner yiyelim mi dedi,ancak param olmadığı için utana sıkıla olmaz dedim.mağdur edebiyatı da yapmak istemedim.bana millete bak bize bak,biz bir döner bile yiyemiyoruz daha dedi beni kastederek.. çünkü parası olmayan bendim,bu cümleyi kurarken ikimizi dahil değil,beni kastetmişti.kalbime bıçak saplanır gibi oldu,çok zoruma gitti.bu hayatı, doğduğum evi ben seçmedim.ama bir şeyleri değiştirmek için elimden geleni yapıyorum.bu cümle beni derinden etkiledi. bunu buraya da mağdur edebiyatı yapmak için yazmıyorum.benim ne zaman derdim sıkıntım olsa buraya koşarım.o yüzden derdimi de burda dökmek istedim.teşekkür ederim.
En azından ailen var belki her zaman arkandalardır kız sevgili işleri boş zaten sende ailene destek oluyorsun ne güzel keşke benimde böyle derdim olsaydı benim derdimin yanında senin derdin az bile kalıyor canını sıkma daha kötü bir ailenin çocuğu olabilirdin neyse bizden daha kötüleride vardır diye diye şükür diyoruz inşallah daha güzel şeyler çıkar karşımıza.
eylül teşke beni ogun dinlseydin arkadaslıgızmız bitmeseydi limon ve cabar teşke ölmeseydin ailem teşke ogün lgs günü agladıgımda yanımda dursaydız dedem teşke gitmeseydin cenete anane teşke bizi üzmeseydin sınıfım teşke beni zorbalamsaydız teşke dıslamsaydız hayat teşke lerle dolu olmasa teşke bida geçmişe dönsek salaklıklarımızı telafi etsek ama olmuyo ve olmaz
Geçenler de kuşum Rıfkıyı kaybettim. O bana bir dost bir sırdaş olmuştu. Onunla geçirdiğim her an güzeldi. Seni unutmayacağım canım Rıfkım💔 17 Mart 2023 Cuma - 18:00
Emin ol ki baban seni eskisinden de çok seviyordur. Derindir anlayamazsın göstermez ama seni senden çok seviyordur. Keşke babam olsaydı da bunları ona söyleseydim..
@@erbain357 dostum birini kaybetmek nedir çok iyi anlarım sevdiğin biri dün varken bugün olmaması insanı bi boşluğa sokuyo kardeşim öldüğünde bende böyle hisetmiştim onunla yaşadığım anılar aklıma geliyo onu çok özlüyorum ama asla geri gelmiyo
