من همین روزها به خوبی یادم می آید. اما آنچه که بغضی تلخ را در گلو می سازد این پرسش است که آن همدوره ها و همصنفی ها و همسایه ها چه شدند و به کدام سرنوشت ها دچار شدند و چقدر شان کشته شدند چه دورانی بود که در یک صنف همه با هم بودیم و هیچ کس به کسی نمی گفت (حد اقل در مکتب) که تو از کدام قوم هستی
خوب ادامه پیدا نکرد، اما فعلا اختیار خواهر ، دختر و زن شما در بدست طالبان هست و شما هیچ حقی ندارید، پس او زمان بهتر بود، اختیار زن به دست خودش میباشد خداوند انسان را خود مختار خلق کرد، او یک انسان است مانند مرد اختیار او به دست من و تو نیست، ای طرز تفکر از غلط است که اگر اینطور ادامه می‌داشت.
