Αρκετα συχνα μου βγαινανε προτεινόμενα κομμάτια απο αυτα τα δυο τσακαλια αλλα ποτε δεν τα πατούσα.. πριν μια βδομάδα πατησα για πρωτη φορα.. τα παιδια κανουν ποίηση.
φοβάμαι πως δεν με κατάλαβε κανείς από όταν ήμουνα μικρός ένιωθα τόσο ημιτελής βαθύς σα τον ωκεανό και διαφανος σα το νερό μπορούσες μέσα μου να δεις...αν έχω κρύψει στο βυθό τις ανασφάλειες μιας ζωής γιατί κρατούσα μυστικό το πόσο ονεθροπολω το πόσο εύκολο είναι το να πληγωθώ το πόσο είναι να σε σε εμπιστευτώ το πόσο έπαιζα με την ευαισθησία μου κτυφτο ...και να σου πω φοβάμαι πως για να με νιώσεις σ'αυτο πρέπει να σε κάψω στην ίδια φωτιά που κάποτε κάηκα και 'γω ...φοβάμαι πως τέτοιο κακο δεν θα μπορούσα να στο κάνω κι ας άξιζες παραπάνω δεν το θεωρω σωστό...
