Allah kimseye bu psikolojiyi yaşatmasın cemre abiye de çok çok geçmiş olsun kalbi güzel adam inşallah burda yaşadıkları acıların karşılığını ahirette alır
“Bir Müslüman’a herhangi bir musibet, bir sıkıntı, bir keder, bir üzüntü, bir eziyet, bir gam dokunursa, hatta kendisine bir diken bile batarsa, mutlaka Allah bunları onun günahlarına kefaret yapar.” (Buharî, Marda,1; Müslim, Bir, 52).
@@ahmetkar7288 cemre samimi biri, hadisleri reddetmesinde bu yüzden söyleyecek bir şeyim yok, hepimiz müslümanız önemli olan bu. Allah'tan cemrenin küfür etmeyi, sigara ve içki içmeyi bırakmasını diliyorum, bunlardan günaha giriyor çünkü hadisleri red de etse kabul de etse.
@@ahmetkar7288 bu arada, cemrenin mezheplere karşı çıkmasıyla ilgili birkaç şey söylemek istiyorum: şimdi, cemre fırkalara ayrılmak konusunda haklı. bir insan kanın abdesti bozup bozmayacağı konusunda amel edebilir, bir grup kanın abdesti bozduğunu ve diğer bir grup da kanın abdesti bozmadığını düşünebilir ve bunlarda amel edebilir. Bunda sorun yok, şuan fırkalara ayrılmadılar. Ama kanın abdesti bozduğuna amel eden grup kendilerine biz şaafiyiz, kanın abdesti bozmadığına amel eden grup da kendilerine biz hanefiyiz derler ise, ozaman fırkalaşmış olurlar. Biz müslümanız diyeceğiz, bu kadar. Neye neden amel ettiği kişiyi bağlar, kendisine müslümanın bi alt seviyesi olarak başka bir isim takmak fırkalaşmaktır, onun dışında zaten hadisleri reddeden insanların da farklı düşündükleri konular var, ama onlar kendilerine isim takıp ayrışmıyorlar, yani fırkalaşmıyorlar.
Ben de geçen sene bu şekilde hissediyordum bu kadsr dip miydi depresyonum bilinmez sürekli beceriksiz hissederdim, işe yaramaz, aciz kendimi bulunduğum yere ait olmadığım düşüncesiyle boğardım ancak cennet cehennem düşünmeden hiç bir şekilde ciddi olarak intahar eyleminde bulunmadım her insanın aklından geçmiştir ama gerçekten bu hayat böyle bitmemeli diye düşündüm aslında depresifliğimle sadece kendimi kisitladigimi fark ettim daha sonra yavaş yavaş harekete geçtim kendim için olmasa da en azından sorumluluklarımı yerine getirmeye başladım biliyorum zorunlu olarak isteksizce yaptığım hiç bir şeyin bana ciddi şekilde faydası olmuyordu daha sonrasında kendi içimdeki ışığı fark ettim aslında özgüvensiz oluşumun en büyük nedeni dış görünüşüm olabilir diye düşünmeye başladım bence bu aşamada en önemli şey bulunduğun hal konusunda saptamada bulunmak neden böyleyim ben neden depresifim gibi sorular sormak gerek kendine ve düşündüm de benim sorun insanların sürekli bana baktığı beni izlediği arkamdan konuştuğu kalabalık ortam fobisi denebilir sanırım tam olarak bilmiyordum ama açıklayabiliyordum en azından kendime ve yavaş yavaş aklımda şu canlanmaya başladı insanlar neden benim giyimime bu denli takılsın ki çok absürt göze batan seyler giymiyorsan kimsenin gözüne batmazsın kaldı ki bana baksalar da ne olmuş en fazla 2 saniye bakar giderler diye düşündüm daha sonra aklıma şu geldi ya beni görünüşümle yargılayacak kişiler çok mu güzeller kusursuzlar mı diye düşünmeye ve yavaştan bu depresifliğe son vermeye karar verdim aslında yüzüm fena sayılmaz ancak kilolarım konusunda çekincelerim vardı ve bu döneme kadar da böyle devam etti sonrasında dedim ki aslında bu da benim için bir sınır değil bunu da aşabilirim ve evde 10kg dumbell alıp güçlenmeye başladım daha sonra okullar açılınca yurdun spor salonunda aletler yetersiz olsa da inanılmaz bir yol kat ettim ve okul açılmadan belli bir miktar param vardı ve yeni kıyafetler de almıştım vücudumdaki değişim inanılmazdı kendimle gurur duymaya başladım şöyleki artık insanların bana bakmasından rahatsız olmak yerine keyif alıyordum vucudum kusursuz değildi ama eskiye nazaran evrim geçirmiştim artık gördüğüm bir çok kız vücudumu bastan aşağı süzüyordu yanıma gelip muhabbet ediyorlardı ağzım pek laf yapmaz sanardim ama kendi kendime yaptığım konuşmaların inanılmaz faydasını görüyor 5 dk de direkt bir ortam kurabiliyordum ve sanırım artık başardım kendimi tek zayıf bulduğum nokta ise sorumluluklarımı yerine getirmekti kendime baktan onlara pek vakit ayıramıyor meh denecek ödevler yapıyor cuvalliyordum ancak şimdi onlarında üstesinden gelmeyi alttan aldığım en zor desten de geri kalmayarak tüm sorumluluklarımı yerine getirmeye başladım yani illa planlı programlı çalışmak bu işi halletmez bu konuda biraz istek de önemli kafaya koymak lazım ben bunu yapacağım demek lazım özellikle erteleme hastalığından kurtuldunuz mu bu sizi baya bi öteye taşıyacaktır umarım bu yazdıklarım birilerine faydası olur okuduğunuz için teşekkürler
Allahım tam şifalandırsın seni ve diğer depresyon hastalarını Cemre, ağladım lan son satırlarda. Hayatında (sana göre) kısa süreli bir depresyon yaşamış olan biri olarak anlattıklarını içtenlikle hissedebiliyorum.
hayatımın son 3 yılının özeti. gerçekten çok zor, dayanılması çok güç. hele son dakikalarda söylediklerini duyunca tercüme edemediğim duygularım olduğunu fark ettim. Allah tüm zor zamanlardan geçenlere yardımcı olsun.
Muhteşem bir anlatım muhteşem cümle kurma ve duygu aktarımı olmuş Rabbim kimseyi bu iç darlığına düşürmesin. Olanlara da basit ismi ile yardım eylesin. En sonu bana İsmet ozelin münacat ının sonunu hatırlattı. Artık ne yapsam dedirtme bana Yarabbi, taşınacak suyu göster, kırılacak odunu bileyim hangi suyun sakasıyım tütmesi gereken Ocak nerde...
İnsan kötü ruh hâlinde olunca, duygu karmaşası yaşayınca, mental olarak kelimelerle anlatılamaz bir durumda olunca, umut ona uzanacak tek yardım elidir; eğer umut da yoksa, karanlık, öfke, yalnızlık ve en nihâyetinde yaşama son verme arzusu, insanı uçsuz bucaksız karanlık bir çıkmaz sokağa davet ediyor. Hiçkimsenin umudunu yitirmemesi dileğiyle.
Ben kendimi gayet normal bir insan sanıyordum 24 yaşımda olmama rağmen bu videodan sonra bunların büyük çoğunu refleks olarak yaptığımı farkettim. Yalnızlığı, sıkıcılığı, sakinliği sanardım ki huzur ve mutluluk ancak ne yazık ki insanlar sosyal hayvanlar. Kendimi toplamak için yakın zamanda birşeyler yapmam gerektiğini farkettim. Teşekkürler
Elini uzatırsın tanrıya Bir çözüm arayışıyla Çünkü o kadar çaresizsindir ki Tek çare bir mucizedir tanrıdan O da tutmaz elini Yalnız kalırsın inancın olmadan sırtını boşluğa verirsin
Terki diyar eylesem olmaz, kalsam her şey sabrımı zorlar. Ne yapacağımı bilemedim. Hadi diyelim her şeyden caysam, varlık benden caymaz haspam. Ne yapmalıyım bilemedim.
Videodaki olaylarin yuzde 90 nini yasiyorum herhalde bi kac fark disinda tanri inancim yok beni tutan tek bir annem var ve son dakka kurtaririm inanci zira bir cok basit, karmasik olayda bunu yasadim belki tekrar olur umuduyla yasiyorum belkide onlardada kendimi kandirmis olabilirim bilmiyorum kimseye guvenim yok ama hala saf rolu yapiyorum bile bile kotu niyetleri izliyorum kullandiriyorum kendimi arada sirada disariya kusuyorum ama sonra pisman oluyorum. Artik insanlari mimiklerinden , bir iki sozcukten , atilan tek kelime basit mesajdan bile kendi icimde yargiliyorum ve niyetlerini anliyorum ve geneldede dogru cikiyor ama hala sans veriyorum hala bana etrafa bunlari yapmalarina izin veriyorum. Olaylar , insanlar herhangi birseyin beni uzdugunde o seyi degil sadece duygulari hafizama ekliyorum bu yuzden kucuklugumu veya bundan 4-5 yil oncesini net hatirlamiyorum onunda oncesi ya direk yok yada asiri bulanik (belkide normaldir belkide vardir bir hastaligi bilemiyorum bilmekten korkuyorum) sonrasinda neden uzuldugumu neden sevdigimi sadece o duygularin yogunluguna gore degerlendiriyorum sebeplerini kafamdan atiyorum hatirlamiyorum. Herhalde en nefret ettigim ilgi isteme huyunu kendimde daha kucukken korelttim kim bilir ne sebeplerden ama vucudum beynim bunu istiyor gibi hissediyorum ama ben inatla bunu yapmiyorum yapanlarida kotu niyetli narsist olarak goruyorum herturlusu beni irite etmeye basladi midemi bulandiriyorlar ama susuyorum kendime ya haksizsam ya dunya boyle isliyorsa diye kendi kendimle tartisiyorum asiri fazla kendi kendime dusunuyorum zamanin nasil gectigini anlamiyorum. Neyse...
Cemreyi tanımadan bu videoyu açan yada yeni tanıyanlar için rehber: Onu kendi blogunun başından beri tanıyorum. Hem zeki hem duyguları olan erdem sahibi bir kişiliktir. Ne dese dinleyin. Neo celal şengördür. Farkı teisttir. Etikete gerek yok Cemre zekidir. Adamdır.
Çabalamadan hiçbir şey olmadığını biliyorum Allah'ım, ama bu sefer sahiden bir sihirli değneğe ihtiyacım var. Hem seninle her şey mümkün ya hani. Gönder o değneği. Ayakların yok ki kapanayım onlara, secde edebiliyorum en fazla. Çabalayamam ama çok iyi yalvarırım Allah'ım. Yalvarıyorum. Boğazımda hissettiğim acıya, büzülen dudaklarıma yemin olsun ki çok muhtacım mucizene..
Bazen hepimiz ölmeyi isteriz, bu normaldir ama böyle büyük bir acıyı daha hiç deneyimlemedim. Genel halim mutsuz ve kayıtsızdır ama gerçekten depresyonda olmak başka bir şey belliki. Peki nasıl geçiyor bu acı ? Gerçekten merak ettiğimden soruyorum, nedir yani bunun tedavisi. Sadece doğru ilaçlarla çözülebilen bir şey mi, bu kadar biyolojik bir konu mu ?
Yapmayın beyler, kendinize yapmayın, anlatmaya çalışmayın, siktiri çekin güzel bir dille ve yardım için döndüklerinde teşekkür edin, gelen yardımı reddetmek egodandır
