Kendi deneyimimden bahsetmek gerekirse, mezun senemde olduğum için bütün sosyal medya hesaplarımı kapattım 1 yıldır sadece youtube kullanıyorum ders çalışmak ve sevdiğim üç beş insanı izlemek için o da. İnanılmaz değişik hissettiriyor boşluk hissi desen değil sıkılmak desen değil nasıl dopamin algımızı yok ettiysek artık. Ama daha yeni yeni fark etmeye başladığım bir şey var gün içinde küçücük anlarda ,sosyal medyada gezmeyince saatlerce ekranda kalmayınca düşünmeye durmaya vakit kalıyor; koşuşturan insanları izlerken uçan kuşların, şehrin sesini dinlerken buluyorsunuz kendinizi 5 dakikalık bir dolmuş beklemesinde bile. Anlayacağınız başka hayatların merakıyla kaybedilen zaman yerine ,kendinizle baş başa olabileceğiniz vakitler yaratıyorsunuz. İlginçtir hala nasıl hissediyorum bilmiyorum ama çok daha huzurlu olduğuma eminim.
instagrami veya youtubeu birakinca geriye gun icerisinde cok fazla boslukta oluyorsun. onlari hayatindan cikarinca geriye buyuk bir bosluk kaliyor. O boslugu nasil doldurdugun onemli. O boslugu dolduramiyorsan tekrar instagram indiriyorsun. Instagram kullanilmayan 6 saatte 1 saat spor, 3 saat okuma, 2 saat ev isleri yapilabilir mesela. veya instagrami tekrar indirmek isteyen de tekrar indirir
"Günümüz toplumu beden ve ruh yasalarını dikkate almadan kurulmustur.(Alexis Carell)", insanin iradesi, zevke ulasim kolaylastikca gelismek zorundadir. Aksi takdirde insan asla özgür olamaz. Zihinsel özgürlük ne bir hak, ne de bir olgudur, o bir ödüldür.
Dopaminini arttıracak daha karlı işlerle ilgilendiğinde sosyal medya kendiliğinden azalıyor. Kendinizi bişiylerle meşgul edin. Sorunları olan ve kendini sosyal medyadaki yalnızlığa atan insanlar (ben öyleydim) da yazmaya çalışmalı bence ben not defterleri tutarak kafamdakileri yazıp çizerek daha azalttım bu durumu. Okumak da (tabi şlginizi çeken şeyleri okumak) beyni besliyor ve kendini oyalamanı sağlıyor.
epeydir Instagram kullanmıyordum, aklımdaki birkaç fikir için hesap açtım. yine aynı sonuç. bağımlı olup çıkıyoruz iki dakikada. hiçbir boka yaramıyor. odaklanmam da berbat düzeylerde. yapmak istediklerimi de ertelemekten mezara gireceğim yakında. bir iki aydır böyle olsa neyse. kaç yıl oldu bilmiyorum. bir türlü başlayamıyprum bir şeye. hiçbir şeyde istikarlı değilim. azimli değilim. kararlı değilim. hevesli değilim. her şey o kadar kısa sürüyor ki "niye yapayım" diye soruyor insan kendine. bir şeye başlıyosun kafanda diğer 72737 tane şey daha. istediğim tüm alanlarda iyi olmak istiyorum. hepsinde bilgim olsun istiyprum. ama sadece istiyorum ne kadar acınası
