Стое Пандиловски за убав живот не може да се пофали, зашто уште од мал проблеми му го обојуваат истиот. Поголемиот дел од животот го минува во Куманово, како дете живеел и во Тетово, но, за себе тој ќе рече -подобро и да не се родев, ако Господ за ваков живот ме подготвил.Некако ова семејство до 2008 година преживува, но, откако го продава станот на мајка му во Куманово, и купува уште тогаш стара и трошна куќарка, нивните животи ги бојат само солзи и лелекања. Единствена добра работа во животот на ова семејство е раѓањето на нивниот син, кој за жал е дете со посебни потреби и не може да придонесе за среќа на неговите родители. Зачин во маките е болеста на сопругата Татјана со која таа се бори повеќе од една година. И, таа минимална помош која ја земаат од државата оди за нејзиното лечење во Скопје. Ова семејство, веќе е на работ од пропаста. Често е гладно, се плаши да не биде затрупано од дупките во ѕидовите и кровот, немаат купатило, топла вода греат на шпоретот на дрва, иако го потпалуваат само на почетокот на денот, а, потоа се греат од мечтите кои сите тројаца ги имаат за поубав живот. А, и покрај тешката здравстена состојба на Тања, таа е приморана да пере на раце зашто машина за перење таа никогаш во животот немала можност да купи. Со болестите велат тие ќе се бориме, но, барем еден ден да се избањаме и стоплиме како луѓе и да ги санираме дупките во куќата,, а, потоа и да умреме нема да жалиме.Стое додека бил млад и способен работел приватно и заработувал. Работела и сопругата.За жал, само синот поради премалата тежина никогаш нема да успее да вработи за да помогне на семејството. Или, ако успее некаде да се вработи тоа е биде краткотрајно, на ден или два, бидејќи не може да одговори на обврската. Ден по ден ова семејство пропаѓа. Беспарицата си го прави своето, а, тие во 21 век живеат во абнормални услови, гладни и несоодветно избањати.Сол на рана е болеста на сопругата која на почетокот на оваа година била изложена на операција од сериозна болест. Па, од минималните 7000 денари, половина се одлеваат на пат до Скопје, на лекови и снимања. Болен е и Стое. Тоа го спречува последните години да работи и носи приход дома зашто едвај ја движи ногата. Но, со болестите ќе речат тие ќе се бориме, но, еднаш барем додека сме живи сакаме да се разбудиме во нормална соба, од која ништо не тече и која не се заканува дека ќе не поклопи-велат тие.Доаѓаат времиња кога човек ќе се измори од се и бара мир за да си ја смири душата.Времиња кога е уморен и од луѓе и од случувања. Кога едноставно нема сила повеќе да се бори со животот. Бидејќи сфаќа дека борбата само му го одзема драгоцениот мир. Доста му е од трошките кои му ги нудат и се што бараат е еден ден достоинство. И, еден ден насмевка на лицето. А, таа емпатија можат да ја предизвикаат само големи луѓе по душа.
5 окт 2024
