Dobre rzeczy wracają jak bumerang. Dostojewski to absolutna klasyka, chociaż dostajemy wgląd w rosyjską duszę i to nie jest pocieszające. Upraszczajac - Mickiewicz zrobił z mózgami Polaków to samo.
1:50:30 - gdybym dostawał złotówkę za każdym razem, gdy w książce Dostojewskiego chłop całuje babę po stopach tłumacząc to "oddaniem szacunku jakiejś wyższej idei, którą ta baba symbolizuje" to miałbym z 3 złote. Nie jest to dużo, ale rzuca pewne podejrzenia na upodobania pana pisarza
Na razie chłonę oczami, gdyż jadę tramwajem i nie mam przy sobie słuchawek. Piękna scenografia - te wrzosy w skromnej, a jednocześnie ujmującej swą prostotą doniczce, owoce na stylowej paterze, o różach różanych nie wspomnę, gdyż od widoku zaparło mi dech, a klawiatura prawie się zawiesiła. I jeszcze ta przypuszczalnie, bardzo pyszna kawa w eleganckim naczyniu... A i sam Mieczysław w jakże zjawiskowej stylizacji i w pełnym rozkwicie swej męskiej urody. Nie mogę się doczekać chwili, gdy dotrę do kresu mej podróży, czyli do przystanku Piaski, pobiegnę z radością do domu i włączę fonię.
@@IlikeitroughNo teraz jak tak patrzę, to chyba jednak coś to jest... Ale że wrzosy są w typie kwiata patetyczno tragicznego, a tematyka filmu wzniosła, no i w tramwaju trzęsło niemało, oczy me przy Mieciu wrzosy ujrzały. Chryzantemy też bardzo by pasowały.
Mieciu, po obejrzeniu całego filmu stwierdzam, że jest to Twoje najlepsze streszczenie. Zarówno pod kątem merytoryki, jaki i aranżacji wizualno-muzycznej. Po prostu perełka. Bardzo doceniam, że zdecydowałeś się skorzystać z usług artystki, która przygotowała te piękne ilustracje. Wspierajmy prawdziwych twórców zamiast korzystać w tym aspekcie z AI. Udało Ci się wytworzyć klimat towarzyszący czytaniu książki - unoszący się w powietrzu niepokój i ciężar tajemnicy skrywanej razem z głównym bohaterem. Co do początkowego stwierdzenia o wybitności rosyjskiej literatury w 100% się zgadzam. Sama uwielbiam twórczość Bułhakowa, zresztą moja ukochana książka to "Mistrz i Małgorzata". Zdecydowanie są to dzieła kompletne, warte przeczytania - zaryzykuje stwierdzenie, że wręcz obowiązkowe jest zapoznanie się choć nieco z rosyjską literaturą, ponieważ ma ona w sobie coś niezwykłego, hipnotyzującego, czego nie sposób szukać nigdzie indziej. W kwestii samej "Zbrodni i kary" - cenię ją bardzo za ten naturalistyczny obraz ówczesnej Rosji oraz za opisy przeżyć psychicznych głównego bohatera. Jego dochodzenie do popełnienia zbrodni i chwiejność emocjonalna są wybitnie opisane przez Dostojewskiego. Utwór zdecydowanie wart przeczytania i analizy. Bardzo miło spędziłam te prawie 3 godziny w Twoim towarzystwie i nie mogę doczekać się kolejnego streszczenia! ❤ P.S.: Do pełni szczęścia brakuje tylko krasnala na stole, Profesorze Niczego skombinuj jakiegoś krasnala, żeby odtworzyć w pełni ten oldschoolowy klimat z dawnych streszczeń. :D
1. Podpisałbym się pod zdaniem, że to najlepsze streszczenie :) Mimo, że pod koniec dopadło mnie już jakieś zmęczenie, to chyba żadne streszczenie lektury na tym kanale nie było dla mnie tak udanym spędzeniem czasu :D. 2. Co do rosyjskiej literatury, miałem do czynienia tylko z "Zbrodnią i Karą" w liceum (8 lat temu) i właśnie "Mistrzem i Małgorzatą" około 2 lat temu. Pierwsza książka mi się podobała, ale drugiej albo kompletnie nie zrozumiałem, albo po prostu zupełnie nie przypadła mi do gustu i uważam ją za jedną z najgorszych książek, które skończyłem.
Jadę zbiorkomem współpasażer zobaczył mój ekran i poprosił o słuchawkę, bo tu cytuje: Pani kochana ja nie mogę czekać. I tak oto słucham z nieznajomym.
@@alicjadobroowicz1764 Ej, a też przed jakimiś kartkówkami z lektur oglądałaś te streszczenia wieczór przed z takim poczuciem bezsilności, że może to coś da??
To jest chyba Twoje najlepsze streszczenie i pewnie w ogóle najlepsze streszczenie, jakie miałem okazję oglądać na yt. Generalnie te rozszerzone wersje naprawdę oddają klimat książki (tutaj udało się to szczególnie) i choć musi to być pracochłonne, to świetna robota. Teraz oglądam to przed maturą, ale jestem przekonany, że i po jej napisaniu, będę wracał.
W trakcie mojej edukacji lubiłem czytać lektury. Oczywiście zdarzały się wyjątki jak Potop, przez które nie potrafiłem przebrnąć. Jednak była to dla mnie odskocznia od innych zadań. Jednak Zbrodnia i kara była pierwszak książką, która mnie uderzyła. Po prostu czułem, że czytam coś wyjątkowego, coś czego wcześniej nie czytałem. Jedyna lektura, której omawianie i powtarzanie do matury było przyjemnością. Tak samo teraz chętnie obejrzę streszczenie, zwłaszcza w wykonaniu Miecia i bez widma matury na horyzoncie.
co do tej katorgi, to wydaje mi sie ze niekoniecznie bylo tak super jak opisal to Dostojewski, lecz była to kwestia przymusowej cenzury prawdziwego trudu syberii. Przykładowo Prus w Lalce także opisywał okres zesłania Wokulskiego na Syberię jako czas stosunkowo pozytywny.
Co do opisu katorgi, to warto wziąć pod uwagę historię Dostojewskiego. Jak był młodzianiem został skazany na kare śmierci, bo był na jakimś spotkaniu antyrojalistów. Ogólnie już był na egzekucji i kilkunastu chłopa mieli rozstrzelać i on był w drugiej trójce. Potem przybył goniec i zamienił im wyrok śmierci na katorgę. Fiodor opisuje to w idiocie. W sensie mówi wprost, co wtedy czuł. Jego dalszą historia pokazuje, że on był bardzo wdzięczny i wręcz ukochał cara za to, dał mu drugie życie, a katorga była, czymś, co go uszlachetniło (w braciach Karamazow był ten motyw). Dlatego Dostojewski pisał o Syberii względnie pozytywnie. Z kolei w lalce zesłanie było względnie spoko (piszę względnie, bo jednak pozostało piętno czerwonych rąk), z co najmniej kilku powodów. Niektórzy polscy sybiracy na prawdę robili kariery na zesłaniu i gromadzili grube hajsy. Wokulski, jako bohater pozytywistyczny nie płakał nad losem polski, tylko robił hajsy, żeby ją wyzwolić gospodarczo. Ogólnie Dukaj w Lodzie fajnie pokazał proces demitologizacji Syberii, jako piekła dla Polaków.
w podstawowce wlaczalem sobie mietczynskiego dla funu, bo tak smiesznie opowiadal i dzieki temu mialem w liceum juz jakies podloze kiedy czytalismy te wszystkie lektury. za tydzien ja sam pisze mature i chyba nigdy sie nie nadziekuje odpowiednio za to ile dobrego mi w zyciu narobil tymi filmami. jakos tak ogladam i wypikales przeklenstwo i az mnie natchnelo zeby napisac.
Muszę powiedzieć, że szczerze nie mogłem się doczekać tego streszczenia. Bardzo trudno znaleźć w internecie ciekawsze streszczenia niż twoje, które jednocześnie są wyjątkowo humorystyczne. Samemu bardzo niedawno udało mi się przeczytać tę wspaniałą książkę, definitywnie jedna z trzech książek w kanonie lektur. Sam jestem tegorocznym maturzystą i z pewnością przyda mi się (jak i tym którzy nie czytali) to streszczenie. Toczenie kamienia przed maturą wyjątkowo daje się we znaki.
Jak mi tego brakowało! Takie opowiadane streszczenia to coś, co zastępuje niegdysiejszego lektora. Życie ma obecnie większe tempo, czasu na wszystko jest mniej, często robi się kilka rzeczy jednocześnie. Taki skrót pozwala szybko (no właśnie, to tempo!) przypomnieć sobie dawno czytaną lekturę lub poznać tę przeoczoną. Teoretycznie można przeczytać jedno z gotowych streszczeń (jest ich sporo), ale wysłuchanie go ma wiele dodatkowych zalet. Po pierwsze jest to bardziej wygodne, bo można słuchać tego jak audycji radiowej i jednocześnie robić coś jeszcze (po raz drugi: ach, to tempo życia). Po drugie streszczenie jest autorskie i opowiada je ktoś, kto książkę przeczytał, ma do niej osobisty, emocjonalny stosunek, przez co nie jest obiektywny (to zaleta!). Po trzecie autor streszczenie nie jest nauczycielem. To oczywiście nic złego (żadna praca nie hańbi), ale z tego właśnie powodu takie streszczenie jest pozbawione tej szkolnej ciężkości i szorstkości wynikającej z ciągnięcia za sobą wora koniecznych do zapamiętania faktów przydatnych do zdania jakiegoś egzaminu. Opowieść staje się bardziej osobista, zamienia się w gawędę podobną do tych, których słuchało się w dzieciństwie (o ile się miało to szczęście), gdy matka lub ojciec opowiadali nam bajki przed snem. Po czwarte w streszczeniu opowiadanym przez tego człowieka renesansu (partyzant kuchni, filozof, gawędziarz, erudyta... miejsca nie wystarczy, by zamknąć tę listę) przewija się humor tego rodzaju, który bardzo lubię. Dziękuję Mistrzu.👍 ❤
Mieciu od dzieciaka oglądam twoje streszczenia, w tym roku zdaję maturę i serduszko mi się raduję na myśl o tym, że w tym roku to mi przydadzą się twoje filmy 💞🥹
Mam w czerwcu 24 lata, matura to już dla mnie w czasach dinozaurów była pisana, ale siedzę tutaj i słucham prawie 3-godzinnego streszczenia lektury z liceum. Tęskniłem, Mieciu
@@slepagienia248 ja z bólem się przyznam że przez studia miałem sporą przerwę od miecia, a że teraz jest na spokojnie to wróciłem. Bardzo fajnie się słucha nawet tych starych odcinków, zwłaszcza do jakiejś gierki na kompie!
Drogi Mieciu, ostatnio miałem okazję przeprowadzić z Tobą interakcję międzyludzką polegająca na zrobieniu sobie i koledze z Tobą zdjęcia i podania przysłowiowej graby. To wydarzenie sprawiło, że do końca dnia chodziłem z bananem na mordzie i od razu poprawił mi się humor. Pozdro wielkie Mieciu, bo jesteś jedną z de facto niewielu osób które czy to spotykając w realu, czy poprzez filmik, potrafią "zrobić dzień". Tyle - po prostu dzięki wielkie i wszystkiego dobrego
marmieładow opowiadający o utraceniu pracy przez picie, i o tym jak traktowała go rodzina gdy tę pracę dostał, to mega dotykający fragment, zapamiętałem go najbardziej z całej książki
Bardzo podobają mi się te streszczenia. Też uwielbiam literaturę rosyjską. Napisałem już wcześniej, co sądzę o tej książce, ale stwierdziłem, że wysłucham jeszcze, co Ty, Mieciu, o niej uważasz, dlatego też piszę jeszcze raz. Ogólnie nie mogę powiedzieć, że jest to zła książka. Tak właściwie, to jest ona bardzo dobra, nawet na tyle, że jest lekturą szkolną. Nie podoba mi się jednak interpretacja serwowana nam w szkołach przy jej omawianiu, co trochę mnie do niej zniechęca. Raskolnikow jawi mi się, jako faktycznie człowiek wrażliwy, ale głównie skupiony na własnym bólu i nieszczęściu, może też swojej rodziny, a nawet czasami na cierpieniu innych. Jednak, według mnie, jest to głównie człowiek zadufany w sobie, niewdzięczny, nieempatyczny i niewrażliwy na uczucia innych przez większość czasu, ale widać też w nim przebłyski dobra. Odmienia go dopiero Sonia, ale samej przemiany nie widzimy, bo Dostojewski kończy swoją książkę w momencie, gdy się ona (ta przemiana) dopiero zaczyna. Z tego też powodu, drażni mnie interpretacja, w której Raskolnikow nie zabija lichwiarki w celach rabunkowych, ale żeby zobaczyć, czy jest w stanie ją zabić i czy jest tym "nadczłowiekiem". Oczywiście, tak to sobie później tłumaczy, tzn. że miał moralne prawo, żeby ją zamordować, ale to nie jest powód, dla którego ją zamordował. To, że ukrywa pieniądze i ich nie wykorzystuje, jest związane tylko i wyłącznie ze śledztwem i jego strachem przed konsekwencjami. Denerwuje mnie też takie podniecanie się tą filozofią, którą reprezentował Raskolnikow, a którą opisuje Dostojewski. Niektórzy wręcz gloryfikują głównego bohatera, jako człowieka (nadczłowieka) zmuszonego i usprawiedliwionego przez los i świat do popełnienia zbrodni, co stoi w sprzeczności z tym, co chciał przedstawić Dostojewski (pokazywał, że takie właśnie myślenie jest złe), bądź też odwrotnie, postrzegają go jednoznacznie negatywnie, właśnie z powodu jego przemyśleń i czynów. Z pewnością nie jest to postać jednoznaczna, jak też cała książka, która powinna być odczytywana na wielu płaszczyznach. Główny bohater nie jest ani zły, ani dobry. Według mnie jednak, Raskolnikow jest bardziej postacią negatywną, co stwierdza też sam Dostojewski na końcu powieści, mówiąc, że tak właśnie zaczyna się jego przemiana. Raskolnikow jest człowiekiem, który do swoich czynów przypisuje teorie, tylko po to, aby je usprawiedliwić, lecz nie kieruje się tą swoją filozofią przez cały czas. Ta wpajana nam interpretacja, o jego motywach, nad którą skupiamy się na lekcjach, niszczy według mnie cały przekaz książki (spycha go na bok), którym jest przemiana człowieka poprzez ewangelię (religię) oraz to, że żaden człowiek nie jest ani jednoznacznie zły, ani dobry. Dostojewski prezentuje też pogląd, że nie na wszystko w naszym życiu mamy wpływ, również jeśli chodzi o nasze czyny i działania, więc nie można oceniać człowieka tylko po jego czynach. Z jakiegoś jednak powodu, ludzie zatrzymują się na filozofii nadczłowieka, którą mniej więcej w tym samym czasie opracował oddzielnie od Dostojewskiego Nietzsche, a która to była kamieniem węgielnym dla filozofii nazistów, może to więc wynikać właśnie z tego (chyba w tym samym czasie omawia się też właśnie Nietzschego w szkołach, a przynajmniej u mnie tak było, jakieś trzy lata temu). Trochę się rozpisałem, więc jeżeli komuś chciało się to przeczytać, to życzę miłego dnia/wieczoru/weekendu, i mam nadzieję, że podzielicie się też swoją opinią. PS. Podobny stosunek mam do "Małego Księcia", ale w tym przypadku nie znoszę tej książki. "Filozofia" tam przedstawiona jest na poziomie przemyśleń pijaczyny pod osiedlowym sklepem monopolowym. Nie wiem, co takiego w niej ludzie widzą.
Rozpatruję naszego bohatera nie przez pryzmat filozofii, tylko psychiatrii. Z mojego punktu widzenia powieść jest o tym, co robi z człowiekiem nędza i wliczony w nią pakiet najróżniejszych upokorzeń - od drobnych (jak konieczność unikania własnej gospodyni, u której jest się zadłużonym) po gigantyczne (jak uświadomienie sobie, że dzięki naszej niezaradności życiowej najukochańsza z bliskich nam osób sprzedaje się jakiemuś dziadersowi, ponieważ dziaders ów ma kasę.) Rodia najzwyczajniej w świecie utracił kontakt z rzeczywistością. To prawda, że skleił sobie w głowie tę groteskową nietzcheańską ideę o tym, kto ma, a kto nie ma prawa zabijać ludzi...ale trzeba pamiętać, iż była to głowa niedożywiona, niedotleniona oraz prawdopodobnie od lat nękana nieleczoną depresją wywołaną tym nawałem życiowej chujozy. Jeśli podobny zestrój druzgoczących okoliczności trafi na kogoś wrażliwego - nie w znaczeniu dużej empatii, bo ta jest u naszego bohatera okazjonalna i mocno erratyczna - tylko w sensie wysokiej podatności na bodźce, to takie mogą być efekty. A że życie w późnym kapitaliźmie mocno przypomina życie w kapitaliźmie dziewiętnastowiecznym (albo jesteś bogaty z domu, albo mieszkaj kątem i żryj gruz) to ta powieść nie przestaje być aktualna.
@@wumologia Pomimo tego, że usunąłem wszystko, co mogło się nie spodobać youtubowej cenzurze, to i tak nie mogę Ci odpowiedzieć :/ Próbowałem kilka razy.
Boże, te ilustracje są przewspaniałe! Naprawdę idealnie oddają emocje bohaterów, styl jest taki delikatny i uroczy, a zarazem w klimacie książki. Uwielbiam je!!! ❤️🔥❤️🔥
Film idealny nie tylko jako przygotowanie do matury, rownież jako tło do sprzątania, gotowania dla starszych ❤ strasznie szybko zleciały mi te niespełna trzy godziny, dziękuje Bartku, jesteś moim ulubionym twórcą na RU-vid już od wielu wielu lat, poznałam Cię przy okazji recenzji sali samobójców i od tamtej pory oglądam każdy film 💕💕
Moja ulubiona powieść, a streszczenie również ciekawe. Cieszy mnie to, że w przeciwieństwie do pozostałych powieści realistycznych w rosyjskiej literaturze ta ma szczęśliwe zakończenie. I warto wspomnieć że w książce tej stosunkowo często pojawia się wyrażenie, że ktoś "drży jak liść".
Maturka za niecałe 2 tygodnie, a Mieciu daje prawie 3 godzinne streszczenie lekturki. Jak go tu nie kochać. Edit. Dzięki temu streszczeniu odwołałem się do zbrodni i kary na maturze i maturka pewnie zdana :3
O kurwa Mieciu, tym wstępem kupiłeś mnie całą. Cholernie wstydzę się swojej miłości do rosyjskiej kultury i aż coś we mnie pękło. Dziękuję za cudowny film, na takie dzieła można czekać ile trzeba! ❤
Mignęła mi miniaturka tego filmu jak scrollowałam przez główną i wyglądała ona przez ten ułamek sekundy jak do filmu jakiegoś księdza, który ma zamiar opowiadać o tym, jak to ludzkość jest zgubiona i nie ma ratunku od potępienia
Uwielbiam Dostojewskiego. Po przeczytaniu "Zbrodni i kary" tak się nim zachłysnęłam, że wybrałam między innymi "Idiotę" na prezentację maturalną i... nie zdzierżyłam. To tak mocno ociera się o grafomanię, że minęło od tego czasu kilkanaście lat, a ja nadal jej nie skończyłam. Na szczęscie matura na 100%, bo umiem kręcić.
@@Orzeszekk głupszego pytania dawno nie słyszam. Zawsze 7 lat studiów choć do stażu pracy się liczy. Przynajmniej kilka dni urlopu więcej w kołchozie chociażby z praktycznego punktu widzenia.
BOŻE AAAAA!!!! Oglądałam oczywiście stare streszczenie przy okazji omawiania Zbrodni i kary, słuchałam audiobooka ale nie całego i obejrzałam połowę tego ruskiego serialu, muszę powiedzieć że Lalka i Zbrodnia i kara są super lekturami i dosłownie chciałam je omawiać dłużej, na szczęście Lalkę omawialiśmy rzeczywiście chyba miesiąc. Kochammmm, strasznie szkoda że ten filmik nie pojawił się tak z 2 miesiące temu. Zgadzam się, powieści realistyczne są najlepsze, Prus zrobil coś ponadczasowego i tyle tekstów i sytuacji jest nadal obecnych a w zbrodni i karze kocham że to jest TAKA ZGNILIZNA, po prostu czujesz ten klimat śmierdzącego, mrocznego Petersburga🤌🖤
"Zbrodnia i kara" to moja ulubiona powieść KROPKA. Czytałam ją tydzień i nie żałuję ani jednej godziny, jest świetna. Dziękuję za to streszczenie, mam za sobą maturę, jak i studia, ale słuchanie tego i przypominanie sobie wszystkich szczegółów jest genialne. Muszę przeczytać jeszcze raz!
Ponad 160 minut. ❤ Mjetek, jak ja Cię kocham za te streszczenia. ❤ Nie dość, że się pośmieję, to jeszcze coś będę pamiętać z tych lektur naście lat po maturze. 😁
Mieciu, mi się osobiście Zbrodnia i kara nie podobała, ale po twojej recenzji chyba do tego wrócę odświeżyć perspektywę. Świetny materiał ❤ A tekst "Łużyn się oburzyn" chyba na koszulkę dam XD
Pamiętam jak oglądałe jeszcze ta wersje sprzed 9 lat i wtedy już nie czytałem lektur szkolnych (ale mi konfiskowali fantasykę na lekcjach XD)i już wtedy przekonałeś do przeczytania, dzięki wielkie :D a cholibka cholera wie może mogłem zabić :p
2:31:45 szczerze mówiąc, ja też nie. Zaczęłam kiedyś czytać Zbrodnię i Karę, ale na tamten czas podążanie za narracją za dużo mnie kosztowało, więc porzuciłam ją tak szybko, jak mogłam. Od tamtej pory nie próbowałam wystawić na próbę mojej zapamiętanej z tamtego okresu opinii. Z tego co mówisz, to Rodion i Sonia jeszcze z miesiąc temu względem akcji w ogóle się nie znali, a przez ten miesiąc też nie za wiele się o sobie dowiedzieli. On głównie tracił i odnajdywał strzępki rozumu a ona była biedna. Kilka razy się spotkali, wejrzeli sobie w oczy, powiedzieli coś o religii. Rodionem dalej szarpało sumienie, Sonia dalej była biedna, zapracowana, i wierząca. Mieli to jedno spotkanie, na które Rodion przeszedł, żeby zawrócić biednej dziewczynie dupę ni to potwierdzając, że przyjdzie na pogrzeb, ni to nic i jeszcze odwalił jakąś scenę. Potem jeszcze chwilę Rodion pomajaczył jej na horyzoncie, ona jemu i w końcu jej, ciągle obcej dziewczynie, wyznał, że jest mordercą. Przypomnijmy, nie tylko chciwej, okrutnej starej baby, ale też poczciwej, zwyczajnej kobiety, która dodatkowo była ofiarą tej pierwszej. Co mogła czuć dziewczyna, której właśnie zmarł ukochany rodzic, która była w tak tragicznej sytuacji finansowej, że musiała się prostytuować i pozostawała jedyną żywicielką rodziny, która poza wierzeniem i biedą nie miała żadnego życia? Cnotliwe współczucie? Pasuje. Zalecane chrześcijanom, zwłaszcza chrześcijankom, wybaczenie? Spoko. Litość, a może samotność? Pewnie. Ale miłość? To nawet nie tyle, że niezdrowe, ile niewykonalne.
To wychodzi na to, że jestem w mniejszości, bo "Zbrodnia i kara" była jedną z nielicznych lektur, których NIE przeczytałam, mimo że przebrnęłam przez "Potop", "Lalkę", "Nad Niemnem", "Przedwiośnie", "Pana Tadeusza", "Chłopów" i resztę tych uchodzących za nudne i męczące książki. W "Zbrodni..." już nie mogłam słuchać Raskolnikowa i tego jego jęczenia... Ale cóż, może wtedy nie doceniłam, może powinnam wrócić
Świetna robota jak zwykle. Doceniam nakład pracy i już nie mogę się doczekać następnych pozycji. Są one mniejsze objętościowo (no może poza Chłopami) więc mam nadzieję, że nie będziemy musieli długo czekać na kolejne. ;)
drogi mieciu, jestem dziś świeżo po maturze z polskiego i chcę ci serdecznie podziękować za te wszystkie lata streszczeń lektur. mimo licznych aspektów komediowych streszczenia te dawały mi znaczący zarys lektury co pomagało utrwalić sobie treść lub, tak jak w ciągu ostatnich kilkunastu dni, odświerzyć sobie wydarzenia, bohaterów; dodało mi to otuchy i w jakimś stopniu na pewno zredukowało stres (nienawidzę polskiego XD). twój kontent jest świetny, zarówno streszczenia jak i masochista oraz nmpcr bawią i uczą, można robić binge watching całymi dniami. myślę, że śmiało mogę podziękować raz jeszcze w imieniu wszystkich maturzystów za umilenie edukacji i sprawienie, że te lektury stają się na swój sposób ciekawsze :) -maturzystka z pszczyńskiego chrobrego ps. cezary z fizyki jest nadal bucem
pierwszy raz przesłuchałam audiobooka Zbrodni w gimnazjum i lektorem był właśnie Filip Kosior. to, co chłop tam zrobił, zasługuje na hołd. rozmowa z Porfirym Pietrowiczem jest przeczytana tak genialnie, że MROZI KREW W ZYLACH. i w ogóle szacun za całość. od tamtego czasu zakochałam się w Dostojewskim a potem w całej rosyjskiej literaturze. Zbrodnie czytalam z dziesięć już razy w życiu. super, że nagrałeś tak podniosłe streszczenie, Mieciu, bo to dzieło jak najbardziej na to zasługuje. i piękny kadr. pozdrawiam serdecznie!
Absolutnie uwielbiam kiedy Mieciu dąży do czegoś w swojej wypowiedzi i rozwija myśl aż pewnym momencie zapomina o co mu chodziło albo orientuje się że schodzi za bardzo z tematu i po prostu porzuca wątek XD
Mieciu, pierwsze Twoje streszczenia wyszły jak bylam już po maturze i tamte były dla mnie niekoniecznie atrakcyjne, ale te nowe, długie wersje to złoto 🖤
Gwoli stanięcia w twojej obronie też przyznam się do miłości do rosyjskiej literatury pięknej, Dostojewskiego szczególnie. Rozmowa Iwana ze swoją halucynacją z "Braci Karamazow" to moim zdaniem najlepiej napisany... kawałek tekstu kiedykolwiek - "Braci" po prostu warto przeczytać, ale sam ten dialog podnosi tę wartość potrójnie. A Rodia kupił moje serce od razu, uwielbiam tego zjeba
Z jednej strony to streszczenie było moim podcastem puszczanym przy różnych czynnościach w ostatnich tygodniach i jestem za to bardzo wdzięczna. Z drugiej strony jednak brakuje mi bardzo tego specyficznego humoru ze streszczeń Potopu, Quo Vadis czy Zemsty 💔
