ვერ ვანდე თავი და ვერ ვანდე გონება ვერავინ გაიგო რა სურდა იმ სახეს არ ვდარდობ და ქრება ყველა მოგონება წყალსაც წაუღია რაც მათ დაისახეს არ ვგავარ იმ დღეებს ნაცნობ წარსულიდან ამჯერად სოლო და სიცარიელე არ ჰგავხარ იმ სახეს არ მოდის სულიდან შენც გადამალე და სახე იცვალე ალბათ მართლაც რომ გამოგიგონე იმდენად ბევრი რამე მეგონა ოცნებებიდან თავს შევაგონე გამიმარტივდებოდა გეგონა მაჩნდება სულზე კვლავ ნაიარევი და დაკარგული დავიარები მიჩნდება ფრთები ფარავს იარები მახსენებს თავს და კვლავ ვეზიარები ვერ ვანდე თავი და ვერ ვანდე გონება ვერავინ გაიგო რა სურდა იმ სახეს არ ვდარდობ და ქრება ყველა მოგონება წყალსაც წაუღია რაც მათ დაისახეს უნებისყოფო დღეები მაწვიმს ამწლის ყველადღე აწყდება ფორიაქს იქ სადღაც ხარ შენ ვეძიე ადგილი ჩემამდე მოსვლაც კი ფიქრებსაც შორს მიაქვს. არმჯერა სიტყვების რომელსაც ფანტავდი მიზეზგარეშეც დარჩენას აზრი აქვს? თუ ფეხი დაგიცდა მაშინვე აღსდექ და გარშემო მგზავრების ქრობის საათია. ვიაზრებ ოცნება ოცნებად დამირჩი გხატე და ვერ ვპოვე ფურცელზე დავინჩი არ ვამბობ დავრჩები და კიდევ დავიცდი არ გეტყვი რაოდენ რთულადვე განვიცდი აღრევა დღეების თვეების წლების და თვით საუკუნეც გვაშორებს მომავალს აზრები ფიქრები და კიდევ ვინ მოსთვლის ვერ მოვაბრუნებ ზურგით მდგარს მიმავალს
